เมื่อหัวใจเพรียกหา

น ก่อนร่างจะกระแทกลงกับพื้น แล้

โดยสัญชาตญาณเธอวิ่งไปยังที่เกิดเหตุ หญิงสาวหยุดนิ่งอยู่ตรงน

ังไปทั้งป่า สีหน้าของเธอซีดเผือดเต็มไปด้วยอาการตระหนกตกใจ เ

ยของคณะมาเยือนที

อารี รอยยิ้มที่พิมพ์ใจ เขาเป็นเดือนของคณะที่สาว ๆ ต่างกรี๊ดกร๊าด แย่งชิงเพื่อจะเป็นห

เขา ณ เวลานี้ เธอลืมแม้กระทั่งไปตามผู้คน

ป็นอะไรนะคะ' เธอ

งสรรพสัตว์น้อยใหญ่

่บ้านละฮู รุ่นพี่ขานชื่อ และเรียก

บชมพูบ้าง" ทุก

ดใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ลมแรงที่พัดส่งเสียงโหยหวนไปทั้งป่า ทุกคนต่างวิ่งหาที่กำบัง เสี

างไปแล้วสองคน อุปสรรคใหญ่ที่กำลังเผชิญคือ

ตโนมัติ ร่างเล็ก ๆ กลิ้งลงไปตามไหล่เขา ตัวของเธอกระแทกกับพื้นหญ้า

ให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก พิมพ์เพชรถอนหายใจเฮือกใหญ่ เธอช่างโชคดีเหลือเกิน ก้อนหินท

เธอตะโกนเรี

่งเสียงออกมา ตอนนี้ร่างเขาอยู่ตรงเบื้อ

วดเร็ว เพื่อไปให้ถึงที่ร่างของเขา ภารันย์มีเลือดอาบอยู่ที่ใ

นาใหญ่ของเล็กจับอยู่ที

คะ" ชมพูสำรวจด้วยสายตา

พี่จะหัก"

ขนหนูผืนเล็ก ๆ ออกมาซับเลือดที่หน้าของ

ีกข้างเจ็บไหม

ะกบตรงที่แผลแล้วบังคับ

อาไว้ก่

มือของหญิงสาวที่กำลัง

ข้างที่ภารันย์บอกว่าหัก แล้วหยิบยกทรงของตัวเองในเป้ออกมาถ

ีครึ้มที่กำลังเปลี่ยนสีจากสว่างเป็นดำมืด ก้อนเมฆม้วนตัวเคลื่อนไหวอย

กก็พูดมือก็หยิบเป้ขอ

งมีสัมภาระอ

บฝนกันก่อนค่

างของภารันย์ที่ใ

หญิงสาวหน้าแดงก่ำ เธอรีบลุกอย่างรวดเร็ว ตาของเธอมองหากิ่งไม้ที่ใหญ่พอจะทำให้เป็นไม้ค้ำยันตัวรับน้ำหน

ธารไปเรื่อย

อาจจะไม่ได้คล่องแคล่วไปหมดแต่

เม็ดกระทบศีร

ได้รับบาดเจ็บให้ไปตามทางเดินเล็ก ๆ ดู

สึกกลัวไม่น้อย แต่ก็อุ

ล็กไม่เป็นอะไร" เธอย

ะไรนะ?" ภา

ี่ฟูหยิกหย็องของเธอนี่ คงไม่แม้จะทำให้ภารันย์หันมาม

พูค

ต่เสียงลมหายใจของกันและกัน และเสียง

ตอนนี้ทุกคนต่างเ

ด่น หรือ โมเมนึกถึงคู่จิ้น ท

หนยะ เห็นตัวติดกันเป็

ล็กว่าดอกไม้สีเหลืองเล็ก ๆ ตามทาง

าญเสียงดังโพ

่นบอกถึ

าน่าจะเป็นบริเว