ตูปิดลง พอค

นั่งที่เตียงอย่างอ่อนล้า เมื่อวานนี้ยังอยู่ท

ันหญิงสาวกับแม่ก็กระทบกระทั่งกันบ

าไปด้วย รพิชายังคงมีหน้าที่

ห้เธอต้องรีบอาบน้ำแต่งตัว

านส่งไปให้ป้ากนกแก้ว แต่ตอนนี้เธอก็มีปัญหานิดหน่อย คือมือถือไม่มีอินเทอร์เน

ันไดขั้นสุดท้ายอยู่แล้ว เธอต้องตกใจเมื

ว่าตอนนี้ใบหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นไ

น้าแล้วนั่งลงคุกเข่าอยู่ใกล้ ๆ หญิงสาวส่งยิ้มให้กับหลาน

าวที่คล้ายกับคุณแม่ของเขามาก ๆ แม้ว่าฟรานจะเห็นแม่แค่ใน

ว่าเดิม ไม่มีวันไหนที่ฟรานไม

รพิชาพูดทัก

ะ น้าเป็นน้องสาวของแม่เธอ” คราวนี้

้นเล็ก ๆ ที่อยู่ในมือขว้างใส่หน้าของรพิชา เธอถึงกับหลับต

ั้นล่ะคะ ขอโทษคุณน้าเดี๋ยวนี้ค่ะ

นี้ ปรกติแค่จะอารมณ์เสียเฉย ๆ

เห็นดวงตาน้อย ๆ ของเด็กชายแดงก่ำเหมือนคนจะร้องไห้ เธอก็เป

ป็นห่วง รีบเข้าไปเก็บเลโก้ที่ตกอ

ม่

ลั้นความรู้สึกบางอย่าง มีความเจ็บ

จะแตะตัวของฟราน แต่เด็กชายก็จัดการเธอด้วยการตีเพ

ย่ามายุ่งกับฟ

น ๆ ของฟรานที่นีอาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน และยังคงมอง

สให้อีก ทำเป็นไม่ถือโทษโกรธเด็กน้อย รพิชารู้ได้เลยว่าฟรานมีปัญ

ก และก็เป็นอาการเดียวกั

มาแตะตัว

เข้าใจแล้ว” เธอก็ยังมอง

สำรวจไปทั่วใบหน้าของรพิชา เข

อาบน้ำแล้วนา แล้วมือของน้าทอฟฟี่ส

้กับเธอคนนี้ ฟรานแสดงชัดเจนอีก

ะไม่โทษ และจะไม่ถือโทษโกรธเอาค

ญญา และอยากจะให้เธอมาจัดการเจ้า

วเอง และเช็กละเอี

้ามาดูฟราน คือคุณพ่อ

อย่าง ห้ามใครพูดภาษาไทยที่บ้านหลั

ออกไปเมื่อกี้ คือภาษาไทย แต

องราวของแม่ของตัวเองเช่นเดียวกัน และคงอยากจะรู้จักประเทศบ้านเกิดของแม่

ไหร่แล้วครับ”

ขบเม้มงับปากจน

ะ” คุณนี

ามานิดหน่อย รู้ว่าที่นี่ปิดเทอมแล้

หยุดหนึ่งอาทิตย์ หลังจากนั

ังคงว้าเหว่ ไปโรงเรียนเรียนหนังสือได้เจอเพื่อนก็จริง แต่ตัวแค่น

ไปเรียนซัมเมอร์ แบบนี้ไม่ไหวมั้งคะ น่าสงสารฟ

แล้ว