นนอนเ

คลิว ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ด้วยไม่เคยชิดใกล้หญิงใดมาก่อน หว่า

้ำชาให้ฮองเฮา แล้วผ้า

ียจแล้วยังทำให้หว่านหนิงต้องอับอาย หากใครรู้เข

จเรื่องราวของข้า.. จะร่วมหอกับเจ้าหรือ

ข้าตำหนักร้อย

ำว่าเป็นคื

งการเช่น

รื่องทั่วๆ ไปอย่างเช่นเสื้อที่จะสวมสีอะไรหรือวั

ับไม่รู่ว่าจะต้องปฏิบัติตัวเช่นไรถึงจะถูกใจหว่านหนิง ตำรากามสูต

เคยเรียนรู้มาบ้างก็เป็

างไรก็กลัวจะไม่ถูกใจหว่านหนิงจ้องมองใบหน้าอยู่ถึงอึด

..มีความกล้

หนิงถอนใจ ชีวิตคู่จบลงเพียงเท่านี

่างไรในเมื่อร่างอ้อนแอ้นหอมกรุ่นนอนอยู่ข้างกายเช่นนี้

่ทับร่างอยู่สองผืนออก ลี่หยางลุกไปแล้วคงห่มผ้าห่มให้หว่านหนิ

มือเกล้าผมเอง หว่านหนิงเดินเข้าไปจับมวยผมแต่จับโดน

ช่วย

เกล้าเสียเรียบร้อยสวยงา

็นชายเสื้อ

เสื้อให้

ดงถึงหู ก็สายตาอยู่ระดับเป้ากางเกงพอดี ลี่หยางก้มมองหว่านหนิงเย็บเสื้อด้วยความรู้สึก

วลาไว้ทุกอย่าง

วยเช้าให้ วันนี้ห้องเครื่องนำไก่ตัวหนึ่งมา

ู่จนสายก็ได้ ไม่ต้องถวายงานที่ตำหน

ในห้องที่ถูกดัดแปลงเป็นห้องเครื่อง อิงไถกับกุ้ยอิง

ชาติยิ่งไม่ต้องพูดถึง ลี่หยางส่งถ

แต่เพียงมองล

รับบัญชาฮองเฮาให

้อยคุกเข่าอ

ีไม่เคยได้รับความเมตตา หลาย

รถึงให้มารับใช้ข้า

แล เกรงว่า (เหลือบมองหว่านหนิง) พระ

ย ลี่หยางใบหน้าเรียบเฉยเ

ย ช่วยกันดูแลตำหนักร้อยด

ขอบคุณ หากคำพูดบางอย่างนี้จะไปถึงหูฮองเฮา ลี่ห

ะไร้ซึ่งไหวพริบสร้างความข

ล้วนับว่าพระชายาเก่งไม่น้อยตำหนักร้อยดาวจึงสดใส

กัน ที่ทำให้ผ