มีพี่เปรมมากินด้วยกันค่ะ” เธอยิ้มหวานให

งบ้างครับ เ

นทางไปกลับทุกวัน รู้สึกล้าๆ เหนื่อยๆ ยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ต้องตื่นตั้งแต่เช้าด้วยค่ะ ไม่เหม

มีคอนโดฯ ส่วนตัวว่างอยู่นะครั

ถ้ามีที่พักใกล้ ๆ มหาวิทยาลัยคงจะดีไม่น้อย” คราแรกว่าจะเดินทางไปกลับ จะได้เห็นหน

บคุณพ่อคุณแม่หน

ด้เห็นหน้าพี่เปร

่ขับรถมาห

มืองมาหาทุกวันเลยเหร

แค่เห็นหน้าเมียก

ารัก งั้นคืนนี้

ี้เหร

เราก็แวะพักก่อ

ีเหร

มว่าไม่

ีค

ออุทานออกมาก

านประจำ ซึ่งพิยดานั้นได้ส่งรูปถ่ายก

ส่งรูปมาทางไลน์ว่ากิ

าตลอด เห็นว่าตาเปรมไปทำธุระ

ารศึกษาดีหมด ไม่เคยมีอะไรด่างพร้อย ทั้งสองจึงไว้วางใจฝากลูกสาวไว้กับเปรม เพราะทั้งสองก็หมั้นหมายกันมาแต่เล็ก อีกทั้ง

นตัวน้อยของเขามาดูคอนโดฯ

ดีเห็นเมืองใหญ่ได้อย่างชัดเจน แถมห

อบก็มาอย

จริงๆ คุณพ่อกับคุณแม่ก็ถามหนูพิ้งค์นะคะว่าจะพักอยู่ในเมืองไหม กลัวเรื่องเหนื่อยก

ุกวันน่าจะไม่ไหว แต่ถ้าวันไหนอยากกลับ เพราะเลิกเรียนเร็วไม่มี

าะบิดามารดารักเธอมาก ตามใจมาตั้งแต่เด็ก หากสิ

พวกท่านเองก็เคารพการตัดสินใจของเธอ บอกว่าเธอโตแล

่เป

ข

่ะว่านุ่มหรือเปล่า” เธอนั่งบนขอบเตียง

ก่อนที่จะจุมพิตริมฝีป

ล้มือไปต

นาดนี้ล่ะครับ” เขา

่เป

ข

วยค่ะ”

ยอะไ

มช่วยหน่อย” เธอทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ท

ก็หัวเราะในทันที ก่อนที

ี่เดี๋

ักนิด” สิ้นประโยคน

ำชำระร่างกาย ก่อนท

อง และจะกลับมาวันเสาร์และวันอาทิตย์ ยกเว้นว่าม

โดฯ ในเมืองของเขา ซึ่งสองสามีภรรยาก็ตามใจล

ูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ

ญาค่ะว่าจะดูแ

ืองก็แวะไปดูน้

ปรมรับคำ เขาพร้อ

ยู่ในคอนโดฯ ของเปรม คอนโด

น และระเบียงสำหรับออ