img บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน  /  บทที่ 7 ซ่อมรั้วบ้าน และความสามารถเริ่มปรากฏ | 7.53%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 7 ซ่อมรั้วบ้าน และความสามารถเริ่มปรากฏ

จำนวนคำ:2661    |    อัปเดตเมื่อ:03/12/2024

็รีบไปที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านเพื่อพูดคุยเรื่องซ่อมแซมรั้วและว่าจ้างคนในหมู่บ้านเพื่อมาซ่อมแซมรั้วบ้านให้

หญ่บ้านอยู่ห

หลี่เจี้ยนอัน หลานชายคนโตของผู้ใหญ่บ้านเดินออกมาเปิดปร

ื่องมาปรึกษาและรบกวนท่านป

อตรงนี้สักครู่ ข้าจะ

ววันนี้ท่านไม่ต้องไ

ุดน่ะ ข้าเลยกลับมาบ้

อร

นหลี่เจี้ยนผิง ตอนแรกที่หลานชายไปเรียกหลี่เจี้ยนผิงเองก็สงสัย

ยความที่เขาเป็นคนนอกจะยื่นมือเข้าไปยุ่งมากก็ไม่ได้ คนบ้านซ่งเอง

ิ่งทำตัวไม่กลัวฟ้าไม่เกรงดิน แต่ดูเหมือนว่าหลังจากที่หลินตงหย

น จากที่เคยเป็นเด็กขี้อาย ขี้ขลาดและหวาดกลัวกลับกลายมาเ

้านซ่งทุบตี ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าหลินตงหยางทุบตีคนบ้านซ่งไม่เว้นแม้กระทั่งหัวหงอกห

าข้ามีเรื่

รงขึ้นมากกว่านี้ขอรับ ข้าอยากรบกวนให้ท่านช่วยหาคนให้หน

มงานทันที แต่ว่าวันละ 30 อีแปะไม่แพงไปรึ

้ากับท่านแม่ไม่สะดวกเ

มีใครเลี้ยงอาหาร

นจะได้ตั้งใจทำงานกันมากขึ้น ข้าเองก็ค่

เหลืออันใดไม่ได้มาก เพราะมันเป็นเรื่องภายในครอบครัวของเจ้า แต

ั้นข้ากลับบ้านก่อน ท่านแม่รอกินข้

กลับดี

ายในเมือง ทำให้ที่บ้านมีเพียงท่านแม่และน้องสาวเท่านั้น ปลายยามเฉิน ผู้ใหญ่บ้านหลี่เจ

ด้อีกเพียงสองครั้งแต่นับว่าแต่ละครั้งทำเงินให้เขามากกว่า สิบตำ

่อบ้านมั่นคงและแข็งแรงก็ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าคนบ้านซ่งจะมาระรานท่านแม่และน้องสาวของเขาได้อีก ในเวลาที

ี่ได้จากการขายเห็ดหยางตู่สองครั้งสุดท้าย หลินตงหยางคิดว่าเขาควรหาเงินเพิ่มให้มากหน่อย อย่างน้อย ๆ ก็เพื่อที่จะสามา

ือการที่ตัวเขาประสบความสำเร็จ เมื่อเขาขึ้นสูงเท่าไหร่ เขาก็จะบดขยี้มดปลวกตระกูลซ่งได้มากเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นความร่ำรวยหรือแม้แต

้ลูกจะขึ้นเข

่ เหตุใดคนถึงไม่ค่อยจ

าก ยกเว้นนายพรานผู้ที่มีความชำนาญเท่านั้น แม่ไม่อนุญาตให้ลูกลงไปในแม่น้ำนะ ตอนนี้พวกเราไม่ได้ลำบากเพียงนั้นแล้ว เจ

องเด็ดขาด ข้ายังอยากหาเงินให้มากและเข้าเรียนในโรงเรียนของหมู่บ้านข้าง ๆ ข้ายัง

เป็นแม่เองที่

วผู้นั้น คนเช่นนั้นหากไม่อาศัยเส้นสายมีหรือจะเดินไปบนเส้นทางขุนนางได้ และเส้นสายก็ไม่ได้มีมากมายอันใด

ไปเถอะ เดี๋ยวจะแดดร้อนเสียก่อน แล้วเจ้

กว่าเดิม ท่านแม่เตรียมข้าวให้ข้าเอาไปด้วยก็พอแล้วขอ

บน้องสาวของเจ้าจะช่วยกันขุดแปลงผักห

วเองต้องเหนื่อยเกินไป ข้า

ใจเจ

่ขึ้นเขาอีกเจ้าคะ เช่นนั้นวันนี้ข้าไปกับพี่ใหญ

ขุดแปลงผักที่บ้าน ไม่ต

ค่ะท่

มอันเล็ก มีดสำหรับสับฟืน ข้าวสำหรับมื้อกลางวันและน้ำดื่ม ที่ลืมไม่ได้คือกระเป๋าผ้าแบ

ปก่อนนะขอรับ อย่าลืมป

ชคดีนะเจ้าคะ ได้สั

น้องสาว

สมองอันชาญฉลาดแล้ว แต่ละอาชีพของตัวละครนั้นย่อมมีจุดเด่นเป็นของตัวเอง อย่างน้อย ๆ มันจะช่วยเขาได้มากตอนนี้ หลินตงหยางหั

ดินขึ้นไปบนภูเขา และหัวเราะให้กับความคิดอันไร้สาระของตัวเองอยู่นั้น ก็มีฝูงหมูป่าวิ่งมาด้วยความรวดเร็ว มันพุ่งมาทางเขา ด้วยความตกใจหลินตงหยางกระโดดหลับตาทันที แต

้ ว่ากันว่าคนที่ตกใจมักทำอะไรโดยไม่คาดคิดเสมอ แล้

ให้เขาตกลงมาจากต้นไม้ทันที และในตอนนั้นเอง ความสามารถเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ได้เริ่มปรากฏออกมา เขาไม่เพียงแต่สามารถลงมายืนบนพื้นได้ด้วยความปลอดภัย แต่เขายังค้นพบว่าเขาสามารถใช้วิชาตัวเบาได

ริเวณนี้ยังมีเห็ดหยางตู่เกิดขึ้นอยู่จำนวนมาก นอกจากเห็ดหยางตู่แล้ว เขายังเก็บเห็ดหลินจือได้จากต้นไม้ที่ยืนต้นตาย ความสู

img

สารบัญ

บทที่ 1 ตัวละครหลักและความสัมพันธ์ในครอบครัว บทที่ 2 เกิดใหม่ บทที่ 3 ขึ้นเขา หาอาหาร บทที่ 4 อาหารมื้อแรก บทที่ 5 เข้าเมืองไปขายเห็ด บทที่ 6 ซื้อของ พบเจอสะใภ้ใหญ่บ้านซ่ง บทที่ 7 ซ่อมรั้วบ้าน และความสามารถเริ่มปรากฏ บทที่ 8 ขายเห็ดซื้อเกวียนล่อ บทที่ 9 หยิบมาจากภูเขา บทที่ 10 ข้าไม่ได้ฝันไป ใช่หรือไม่ บทที่ 11 เห็นแก่ตัว
บทที่ 12 ผิดหวังและเสียใจ
บทที่ 13 พายุหิมะ จุดเริ่มต้นของภัยหนาว
บทที่ 14 โชคดีที่มาทันเวลา
บทที่ 15 การจากไปของฤดูหนาว
บทที่ 16 แผนการของซ่งเหอจือ
บทที่ 17 ขโมยไก่ไม่ได้ยังเสียข้าวสารอีกหนึ่งกำมือ
บทที่ 18 ศีลเสมอกัน
บทที่ 19 ความอิจฉาเป็นเหตุ
บทที่ 20 หลี่ต้าหลางลุ่มหลงมัวเมา
บทที่ 21 สมหวังเสียที หมู่บ้านก้าวหน้า
บทที่ 22 สัญญาณเตือน
บทที่ 23 ถูกยกย่องให้เป็นเทพเซียน
บทที่ 24 น้ำลดตอผุด
บทที่ 25 ไปซื้อไห แต่ได้คนกลับมา
บทที่ 26 ซักไซ้ไล่เลียง
บทที่ 27 สร้างกังหันวิดน้ำได้สำเร็จ
บทที่ 28 เมืองชายแดนที่แสนแร้นแค้น กับนายอำเภอสารเลว
บทที่ 29 หมู่บ้านไผ่ดำ
บทที่ 30 ปล้นจวนนายอำเภอ
บทที่ 31 กลับถึงหมู่บ้าน
บทที่ 32 หวนคืนสู่บ้านเกิด
บทที่ 33 อี้เทียนหลงจากไป ตระกูลซ่งกลับมา
บทที่ 34 อี้เทียนหลงส่งฎีกาเข้าวังหลวง
บทที่ 35 พวกเจ้าเห็นบ้านข้าเป็นสถานสงเคราะห์หมาใช่หรือไม่
บทที่ 36 หมู่บ้านโจวเจี่ยหนึ่งวัน กับท่านลุงหู
บทที่ 37 ซ่งเสี่ยวหลาน
บทที่ 38 ปรึกษาหารือ
บทที่ 39 ความลับของตระกูลหลิน
บทที่ 40 การตัดสินใจของหลินตงหยาง
บทที่ 41 ท่ามกลางหมู่มวลบุปผา ย่อมมีขี้หมากองหนึ่งเสมอ
บทที่ 42 ออกเดินทาง
บทที่ 43 การกลับมาของพี่ชายใจดี
บทที่ 44 หมู่บ้านไผ่ดำกับหีบดำสามใบ
บทที่ 45 หีบดำสามใบ กับความลับของใครบางคน
บทที่ 46 จุดจบของซ่งเหอซี และการประจันหน้ากันของคนสองคน
บทที่ 47 เจ้าเป็นใครกันแน่
บทที่ 48 ลูกชายคนใหม่
บทที่ 49 บางคนมีความสุขบางคนมีความทุกข์
บทที่ 50 คุณชายน้อยผู้เอาแต่ใจ
บทที่ 51 ปล้นเงียบ ๆ แต่เก็บเรียบทั้งยุ้งฉาง
บทที่ 52 ไปเที่ยวบ้านต้าจิน
บทที่ 53 ผู้สืบทอดตำหนักเทียมฟ้า
บทที่ 54 เปิดศึก
บทที่ 55 ก่อกวนทัพฉู่ ชัยชนะอันยิ่งใหญ่
บทที่ 56 เสียใจตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว
บทที่ 57 ครั้งนี้จบสิ้นกันแน่แล้ว
บทที่ 58 จากแคว้น สู่รัฐ
บทที่ 59 เตรียมตัวออกเดินทาง ไฟไหม้ครั้งใหญ่
บทที่ 60 เป่าเอ๋อร์ย้ายบ้าน
บทที่ 61 เรื่องราวระหว่างเดินทาง
บทที่ 62 เซียวอวิ๋นเทียน
บทที่ 63 ท่านแม่ข้ากลับมาแล้ว
บทที่ 64 ได้รับรางวัลโดยไม่รู้ตัว
บทที่ 65 เข้าเมืองหลวง
บทที่ 66 หนูขนทอง
บทที่ 67 เมืองหลวงจ๋าต้าหู่มาแล้ว
บทที่ 68 ไปบุกจวนแม่ทัพ
บทที่ 69 ต้าหู่เข้าวังแบบสับ ๆ (คุณชายต้าหู่)
บทที่ 70 พระราชโองการสมรส ความหลังของฮ่องเต้
บทที่ 71 เกิดเรื่องใหญ่แล้ว
บทที่ 72 สร้างความร้าวฉาน
บทที่ 73 เตรียมตัวเดินทางกลับบ้านเกิด
บทที่ 74 กลับบ้านเกิดอย่างยิ่งใหญ่
บทที่ 75 กลับถึงหมู่บ้านเจียชุน
บทที่ 76 การมาถึงอีกครั้งของหลิวกงกง
บทที่ 77 คำขอของหร่วนหย่งเจิ้ง
บทที่ 78 ชินอ๋องพาครอบครัวกลับเมืองหลวง
บทที่ 79 เทือกเขาอวิ๋นซาน
บทที่ 80 ขบวนส่งตัวเจ้าสาวอันยิ่งใหญ่
บทที่ 81 หลินตงหยางเข้าวังอีกครั้ง
บทที่ 82 สวนผลไม้กับบ้านหยกมรกต
บทที่ 83 ถ้ำมรกต กับภารกิจปลูกทุเรียนหมอนทอง
บทที่ 84 ข่าวดี
บทที่ 85 เริ่มออกเดินทาง
บทที่ 86 ต้าหู่เจ้าไปเอาลูกผู้ใดมา
บทที่ 87 ในที่สุดก็หาพบ
บทที่ 88 เขาซีซานกับหมีสี่ตัว
บทที่ 89 นี่หมู่บ้านหรือแดนเซียนกันแน่
บทที่ 90 ไปรับคนที่เขาเทียมฟ้า กับเรื่องน่ายินดี
บทที่ 91 บทส่งท้าย พี่ชายข้าเป็นเทพเซียน
บทที่ 92 ตอนพิเศษ อู่เป่าเข้าเมืองหลวง
บทที่ 93 ตอนพิเศษ หลินตงหยางพ่อลูกอ่อน
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY