วนเสื้อผ้าในกระเป๋าเดินทางที่เปียกทั้งใบ เขาก็จัดการนำออกมาซักให้เดหลีใหม่แล้วตาก ก่อนจะกลับ

ยท่

็นของเดหลี ทุกอย่างมันถูกกำหนดตั้งแต่หนูเดหลีเกิดแล้วพ

ม่มีคำจะตอบโต

ึ

ที่ตัวเองเห็น

ผิด นายรู้ใช่ไหมว่าพลังชีวิตนายจะหายไปหนึ่งร้อยปีต่อหนึ่งชีวิตของมนุษย์หนึ่งคน และนายฆ่ามนุษย์ไปสี่คนก็เท่ากับว่าพลังชีวิตนายจะหายไปสี่ร้อยปี นายรู้ใช่ไหมพาทีว่าอายุนายจะสั้นลง” นาส

ังคงอ้ำอึ้งตอ

อง ให้เธออยู่กับนาย อย่ากังวลเรื่องที่ยังมาไม่ถึง ดูอย่างฉันกับน้อง คุณมังกรกัณฐ์กับหนูณิสาสิ ที่ผ่านมาพวกเราทั้งสี่คนมีชีวิตมายังไง และนายเองก็อยู่ในทุกช่วงชีวิต

บอกนายตามที่ใ

องพาที ก่อนจะหายตัวไป ทิ้งให้พาทีอยู่กับความคิดตัวเองเพียงลำพังใน

ยง! ป

ี่ว่างเปล่า ความทรงจำของเมื่อวานของเธอมันหายไป เธอจำอะไรไม่ได้ สิ่งที่จ

ก๊อก

กับว่ามีอะไรหายไปในความทรงจำ แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เดหลีมองที่ประตูห้องที่

ามพร้อมกับในมือมีถาดอาหารมื้อเช้าแ

พูดจบความ ท้องน้

ชอบมาแล้ว กินหน่อยนะ” พาทีพูดแก

่าเดหลีชอบกินอะไร” เ

ก็กระเตงเธอไปด้วย ทำไมฉันจะไม่รู้ว่าเธอชอบอะไร ไม่ชอ

เธอถามกลับเงยหน้าจ้องสบดวงตาสีเข้มของผู้มีพระคุณและพาทีก็เบือนหน้าห

ปคุยกันที่ห้องน

งงานกับใคร” เธอถามขยี้ผู้มีพระคุณ พาทีทำเพียงแค่ยก

้าวผัดปูและน้ำดื่มเข้าไปในห้องพร้อมปิดประตูแนบสนิท แล้วก้มมองจานข้าวผัดปู เธอไม่ได้ชอบกินข้าวผัดปู

วิตตัวเองเดินไปตามทางที่ถูกลิขิตไว้ แต่เขาก็ทำใจไม่ได้ที่จะให้เป็นแบบนั้น เขาไม่ปรารถนาจะให้เธอเจ็บปวดก

องขณะนั่งรอให้เด็กสาวมาหาตัวเองที่ห้องนั่งเล่น และระหว่

ยงมาก่อนที่ต

ายพร้อมกับตรีศูลปรากฏตัวนั่งยัง

ตรีศูลเอ่ยยิ้มๆ พร้อมกับหยิบแอปเปิลในต

งานที่นี่ให้ได้เลยใ

รของครอบครัวเรา ปู่พาทีจะให้พี่เดห

ังรักกับปู่ของเขาได้ แล้วทำไมปู่พาทีถึงได้ทำให้ตัวเองเป็นกังวลแบบนี้ ทั้งๆ ที่ทุกอย่างมันชัดเจนมาตลอดว่าตั

ลไม่เข

ม่ผลักไสพี่เดหลีแบบนี้ แล้วเมื่อคืนเกิดเรื่องแบ

่ของเราอีก ปู่รู้ว่าปู่กำลังทำอะไรอยู่ ให้เวลาปู่บ้างได้ไหม” พาทีไ

ปู่พาทีเป็นครอบครัวของเรา

งเล่นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กๆ ย่ำเดินมาทางนี้ “เดหลีมาแล้ว

่ก่อน” เดหลีเดินเข้ามาในห้อง

อคืนหลับสบายดีไหมครับ” ตรีศูลถามคนที่

ห้องได้ยังไง และก็ตื่นสายอีก แต่ก็ไ

ม่กับพ่อห้ามไว้เลยมาวันนี้ และผมจะพาพี่เ

ู่บ้านเฉยๆ” เธอพูดพร้อมกับยกมือขึ้นป

ลยซื้อไว้ให้พี่ตอนพี่เรียนจบ” แล้วเขาก็คว้ามือจับมือพี่สาวพร้อมกับอีกมือล้ว

ีใจมากเมื่อเห็นกิ๊บติดผมที่ตัว

พี่เดินไปเข้า

งมากนะ

วลุกขึ้นยืนหยิบกิ๊บที่เพิ่งวางในมือน้อยมาถือไว้แล้วพูดต่อ “ผมติดให้ ถือว่า

พูดสนทนากันแล้วก็รู้สึกขัดหูขัดตากับท่าทางกรุ้มกริ่มของหลานชาย จริงอยู่ทั้งสองโตมาด้วยกัน แต่ตอนนี้ไม่ใช่เด

ทั้งสองเมื่อเห็นว่าสองคนคุยกันหัวเรา

อมกันและมองไปทางต้นเสียงที่ทั้ง

นตรีศูล” พาทีมองหน้าของเดหลีแล้วหันม

มให้กับคนน้อยใจแล้

ื่องจะคุยกับเดหลียังไงคะ”

่างเมื่อไหร่ค่อยคุยก็ได้” แล้วคนข

ูลเอ่ยและคนที่จากไปก็ได้ยินจึงหย

เข้าใจผิด” แล้วเขาก็เดินไปต่อ ส่วนเดหล

ดเหรอครับ?” ตรีศูลจอมป่วนเ

หลีขอไปเอามือถือก่อนนะและเปลี่ยนชุดก่อน จะใส่เสื้อยืดก

ูลนั่งรออยู่ในห้องนั่งเล่นเพียงลำพังและก็มีเสียงดังอยู่ข้างหู

ีเท่านั้นเองครับ’ เขาตอบกลับพ่อตั