img กลืนกิน  /  บทที่ 4 หนีไม่พ้นชะตา | 100.00%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 4 หนีไม่พ้นชะตา

จำนวนคำ:2704    |    อัปเดตเมื่อ:27/04/2025

ถูกชะตาผูกมัดไว้ด้วยหัวใจดวงน้อยๆ ของเด็กสาวอยู่ดี พาทีอยากจะหยุด แต่ตอนนี้ไม่อาจหยุดได้ ค

ี่กดทับใต้ร่างจึงบดจูบเร่าร้อนดูดคลึงลิ้นน้อยและกระแ

ึ้งเล็บยาวสวยของตัวเองกรีดไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างของบุรุษร

ตาสวยของเธอที่หลับเคลิ้มอยู่แล้วเริ่มเคลื่อนไหวเอวสอบคลึงจังหวะ

ที่มีคุณพาทีเป็นคนแรก อ่า...อื้อ” เธอบอกเขาทั้งน้

วามสุขที่รออยู่ตรงหน้า สองร่างเปลือยเปล่าอาบชื้นไปด้วยเหงื่อไคลที่เกิดจากไฟราค

พั่บ

่มนั้นเต็มไปด้วยรอบเขี้ยวของเขาที่ขบเม้มฝากรอยไว้ เขายกยิ้มมุมปากแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งต

นั่งพิงหัวเตียงมองมาทางตัวเ

้อมยกมือขึ้นเสยผมที่ปิ

เช้าเอง” เขาบอกเด็กสาวแ

หนีเดหลีเหรอคะ?” เธอกอดผ้าห่มที

จะให้ฉันหน

ักทางไว้ก่อน คุณพาทีจะ

เคยทิ้งเธอสัก

่ายห

ไปกินแล้วก็กินยาด้วยเดี๋ยวไม่สบาย” เขาบอกเ

้องก็รีบแต่งตัวแล้วลงไปเตรียมมื้อเช้าให้เด็กสาวก่อนจะออกไปข้างนอก ตอนนี้

ตาจับจ้องคนที่นอนอยู่บนเตียงตลอดเวลาด้วยกลัวว่าเธอตื่นขึ้นมาแล้ว

็กลับบ้านไปได้นะครับ งานท

อะไรต

ก่ปา

้มาต่อปากต่อ

็กอย่างตรีศูลปวดหัว ตัวอยู่

พาทีเดินหนีและ

ใช่เหรอครับปู่ และเดิ

ดพร้อมยกเท้าจะเตะอีกฝ่าย แต่

็เดินจากไปอีกทาง ส่วนพาทีก็เดินกลับห้องทำงานขอ

ยท่

ี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเจ้าของห้อง

.” เข

ยของนายมันต้องการหนูเดหลี” แล้วคนที่พูดก็หายไปจากห้องทำงาน พาทีเดินไปวางแฟ้มเอกสารที่ถืออยู่ใน

่เดหลียังคงนอนหลับอยู่ เขามองใบหน้าสวยนวลเนียนและมาหย

่ระเบียงห้องพร้อมมองไปเบื้องหน้าตัวเองที่เป็นพื้นที่ของฟาร์ม บ้านของเขาอยู่ลึกห่า

ห้คุ้นชินกับความสว่างและแสงแดดในยามบ่ายของวันเอ่ย

ห่มพิงหัวเตียงพร้อมกับทิ้งบุหรี่ในมือตัวเองลงพื้นแ

ทีไม่ได้ไปทำงา

จดวงน้อยของเดหลีเจ็บปวดกับคำพูดเย็นชาห่างเหิน เธอหลงคิดและดีใจไปเองคนเ

ื่อไม่อาจทนมอง ทนฟังน้ำเสียงและส

ู้สึกปวดเมื่อยตัวนะ” เขาถามพร้อมใช้มือแตะ

ม เพราะเมื่อคืนเป็นครั้งแรกของเด็ก

อตอบเสียงสั่น ก้

วไปอุ่นข้าวมาให้” แล้วเขาก็เดินอ

ดียว แต่คน ‘เย็นชา’ นั้นได้ยินชัดเจ

าะต้องอุ่นข้าวในจาน ในถาดเป็นจานข้าวผัดกุ้งไข่ต้มที่เขาทำเองกับมือ พอขึ้นม

ส่ได้ใช

้คุยกัน” เขาวางถาดอาหารลงบนตักของเ

อะไร

องเรา” เ

ืมเรื่องเมื่อ

บกินซะ จะได้รีบคุยกัน หรื

าทีชอบไ

ินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะไปหยิบเส

นอิ่มแล้ว

ดปทุมถันที่ดุนดันเสื้อยืดสีขาวตัวบางของตัวเอง แม้มันยังไม่แข็งตึง แต่ก็เห็นเป็นร

ามม

...หว

ขิ

อนจะลุกจากไป เขาก็ยื่นหน้าไปใกล้แก้มแดงระเรื่อของเดหลีแล้วหอมไปหนึ่งฟอดก่อนจะลุกเด

นั่งเล่น ในตอนแรกจะคุยกันบนห้อง แต่พาทีไม่อาจลบภาพเมื่อคืนได้และก

ว่าฉันแก่กว่

เกียจค่ะ” เธ

เขายังพูดไม่ทันจบความ

สิ่งเดียวที่เดหลีต้องการคือคุณพาทีค่ะ และไม่อายด้วย

็กน

็รู้แล้วนี่คะว่าเ

็กแล้วและเธอก็เ

ชาทำให้เดหลีลุกจากโซฟาตัวที่นั่งไปนั่งบนตักห

ปห้ามไปหาผู้หญิงพวกนั้นอีกนะคะ ถ้าต้องการเดหลีคนนี้จะรออยู่บ

กแก่

าไม่เด็กแล้ว” เธอเถียง

นจะพรากเธอและความสุขที่ได้รับไปจากเขา และหัวใจของเขามันก็ปวดหน่วงขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ เป็นแบบนี้ตั้งแต่หลังจากที่เขาฆ่าเศษ

ึ้นเรื่อยๆ ได้จึงบอกคนบนตักและเดหลีก็ยอมกลับไปนั่งที่เดิมแล้วเขาก

เขี้ยวที่น่ารังเกียจของตัวเองพร้อมกับดวงตาสีแดงเพลิง เขากำมือทั้งสองข้างเข้าหากัน

บทก่อนหน้า
บทถัดไป
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY