ถูกชะตาผูกมัดไว้ด้วยหัวใจดวงน้อยๆ ของเด็กสาวอยู่ดี พาทีอยากจะหยุด แต่ตอนนี้ไม่อาจหยุดได้ ค
ี่กดทับใต้ร่างจึงบดจูบเร่าร้อนดูดคลึงลิ้นน้อยและกระแ
ึ้งเล็บยาวสวยของตัวเองกรีดไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างของบุรุษร
ตาสวยของเธอที่หลับเคลิ้มอยู่แล้วเริ่มเคลื่อนไหวเอวสอบคลึงจังหวะ
ที่มีคุณพาทีเป็นคนแรก อ่า...อื้อ” เธอบอกเขาทั้งน้
วามสุขที่รออยู่ตรงหน้า สองร่างเปลือยเปล่าอาบชื้นไปด้วยเหงื่อไคลที่เกิดจากไฟราค
พั่บ
่มนั้นเต็มไปด้วยรอบเขี้ยวของเขาที่ขบเม้มฝากรอยไว้ เขายกยิ้มมุมปากแล้วเดินไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งต
นั่งพิงหัวเตียงมองมาทางตัวเ
ื
้อมยกมือขึ้นเสยผมที่ปิ
เช้าเอง” เขาบอกเด็กสาวแ
หนีเดหลีเหรอคะ?” เธอกอดผ้าห่มที
จะให้ฉันหน
ักทางไว้ก่อน คุณพาทีจะ
เคยทิ้งเธอสัก
ื
่ายห
ไปกินแล้วก็กินยาด้วยเดี๋ยวไม่สบาย” เขาบอกเ
้องก็รีบแต่งตัวแล้วลงไปเตรียมมื้อเช้าให้เด็กสาวก่อนจะออกไปข้างนอก ตอนนี้
ตาจับจ้องคนที่นอนอยู่บนเตียงตลอดเวลาด้วยกลัวว่าเธอตื่นขึ้นมาแล้ว
็กลับบ้านไปได้นะครับ งานท
อะไรต
ก่ปา
้มาต่อปากต่อ
็กอย่างตรีศูลปวดหัว ตัวอยู่
พาทีเดินหนีและ
ใช่เหรอครับปู่ และเดิ
ดพร้อมยกเท้าจะเตะอีกฝ่าย แต่
็เดินจากไปอีกทาง ส่วนพาทีก็เดินกลับห้องทำงานขอ
ยท่
ี่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเจ้าของห้อง
.” เข
ยของนายมันต้องการหนูเดหลี” แล้วคนที่พูดก็หายไปจากห้องทำงาน พาทีเดินไปวางแฟ้มเอกสารที่ถืออยู่ใน
่เดหลียังคงนอนหลับอยู่ เขามองใบหน้าสวยนวลเนียนและมาหย
่ระเบียงห้องพร้อมมองไปเบื้องหน้าตัวเองที่เป็นพื้นที่ของฟาร์ม บ้านของเขาอยู่ลึกห่า
ห้คุ้นชินกับความสว่างและแสงแดดในยามบ่ายของวันเอ่ย
ห่มพิงหัวเตียงพร้อมกับทิ้งบุหรี่ในมือตัวเองลงพื้นแ
ทีไม่ได้ไปทำงา
จดวงน้อยของเดหลีเจ็บปวดกับคำพูดเย็นชาห่างเหิน เธอหลงคิดและดีใจไปเองคนเ
ื่อไม่อาจทนมอง ทนฟังน้ำเสียงและส
ู้สึกปวดเมื่อยตัวนะ” เขาถามพร้อมใช้มือแตะ
ม เพราะเมื่อคืนเป็นครั้งแรกของเด็ก
อตอบเสียงสั่น ก้
วไปอุ่นข้าวมาให้” แล้วเขาก็เดินอ
ดียว แต่คน ‘เย็นชา’ นั้นได้ยินชัดเจ
าะต้องอุ่นข้าวในจาน ในถาดเป็นจานข้าวผัดกุ้งไข่ต้มที่เขาทำเองกับมือ พอขึ้นม
ส่ได้ใช
้คุยกัน” เขาวางถาดอาหารลงบนตักของเ
อะไร
องเรา” เ
ืมเรื่องเมื่อ
บกินซะ จะได้รีบคุยกัน หรื
าทีชอบไ
ินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะไปหยิบเส
นอิ่มแล้ว
ดปทุมถันที่ดุนดันเสื้อยืดสีขาวตัวบางของตัวเอง แม้มันยังไม่แข็งตึง แต่ก็เห็นเป็นร
ามม
...หว
ขิ
อนจะลุกจากไป เขาก็ยื่นหน้าไปใกล้แก้มแดงระเรื่อของเดหลีแล้วหอมไปหนึ่งฟอดก่อนจะลุกเด
นั่งเล่น ในตอนแรกจะคุยกันบนห้อง แต่พาทีไม่อาจลบภาพเมื่อคืนได้และก
ว่าฉันแก่กว่
เกียจค่ะ” เธ
เขายังพูดไม่ทันจบความ
สิ่งเดียวที่เดหลีต้องการคือคุณพาทีค่ะ และไม่อายด้วย
็กน
็รู้แล้วนี่คะว่าเ
็กแล้วและเธอก็เ
ชาทำให้เดหลีลุกจากโซฟาตัวที่นั่งไปนั่งบนตักห
ปห้ามไปหาผู้หญิงพวกนั้นอีกนะคะ ถ้าต้องการเดหลีคนนี้จะรออยู่บ
กแก่
าไม่เด็กแล้ว” เธอเถียง
ึ
นจะพรากเธอและความสุขที่ได้รับไปจากเขา และหัวใจของเขามันก็ปวดหน่วงขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ เป็นแบบนี้ตั้งแต่หลังจากที่เขาฆ่าเศษ
ึ้นเรื่อยๆ ได้จึงบอกคนบนตักและเดหลีก็ยอมกลับไปนั่งที่เดิมแล้วเขาก
ึ
เขี้ยวที่น่ารังเกียจของตัวเองพร้อมกับดวงตาสีแดงเพลิง เขากำมือทั้งสองข้างเข้าหากัน