าหนุ่มสองสามคนที่นั่งทำงานเงียบๆ อยู่มุมร้าน และหญิงวัยกลางคนอีกคนที่กำลังเพลิดเพลินกับหนังสือเล่มโปรดพร้อมชาหอมกรุ่น แสงแดดอ่อนๆ ส่องลอดผ่านกระจกใสบานใหญ

สุด มันเงียบพอที่จะได้ยินเสียงเพลงแจ๊สคลอเบาๆ จากลำโพง และมีเวลาได้พักหายใจเล็กน้อ

ิ๊

ข้ามาในร้าน แสงแดดที่ส่องกระทบเครื่องหมายบนบ่าและป้ายชื่อโลหะบนอกเสื้อสะท้อนแวววาว เขายกมือขึ้นถอดหมวกทรงหม้อตาลออก เผยให้เห็นใบหน้าคมค

ไม่ใช่เรื่องปกติของที่นี่ เอมิรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อยโดยไม่ทราบสาเ

งนุ่มนวล พยายามไม่จ้องมองเขาตรงๆ แต่มุมหางตาก็อดสังเกตไม

ได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวเขา "อเมริกาโน่ร้อน ไม่ใส่น้ำตาลครับ" เขาตอบ เสียงทุ้ม ต่ำ และหนักแ

เวลา ทำให้มือไม้ที่เคยคล่องแคล่วกลับดูเก้งก้างไปเล็กน้อย ขณะที่เธอก้มลงกดกาแฟ เธอก็เหลือบเห็นป้ายชื่อบนอ

้งแรก ได้ยินชื่อเสียงร้านนี้มาสักพักแล้วเหมือนกัน กาแฟหอมสมคำร่ำลือจริงๆ..."

ไปตรงมาและสายตาที่พราวระยับนิดๆ ของเขาทำให้เธอทำตัวไม่ถูก หัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างไม่ม

ะปากหวานนะคะ" เธอตอบเสียงเ

งสารวัตรสืบสวนที่สถานีนี้ได้ไม่นาน ยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับพื้นที่เท่าไหร่ เห็นร้านนี้คนเข้าออกตลอด เลยอยากมาลองดูด้วยตัวเอง" เข

งบนจานรองอย่างระมัดระวัง ยื่นส่

วินาที สัมผัสที่ไม่ได้ตั้งใจ (หรืออาจจะตั้งใจ?) นั้นส่งกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ แล่นปราดเข้า

ที แต่กลับยกแก้วขึ้นจิบช้าๆ สายตากวาดมองไปรอบๆ ร้านอีกครั้งอย่างพิจารณา "ตกแต่งร้านได้น่ารักดีนะครับ ดูอ

หน้ารับ พยายามส่งยิ

ร้านไป เสียงกระดิ่งดังขึ้นอีกครั้งเมื่อประตูเปิดและปิดลง ทิ้งไว้เพียงกลิ่นจางๆ ข

ลอยโพล่งขึ้นมาทันทีที่ร่างสูงลับสายตา

งชงกาแฟ แต่ในหัวกลับมีแต่ภาพใบหน้าคมคาย เสียงทุ้มนุ่ม และสัมผัสแผ่วเบาที่ปลายนิ้วเมื่อครู่นี้วนเวียนอยู่ซ้ำๆ