งว่านหนิงก็เอ่ยปากพูดกับเมิ่งเจียด้วยส
ด้อีก แน่นอนว่าม
ยงว่านหนิงเดินเข้าไปในบาร์ เดินไปพลาง พูดพึมพำไปพลาง “ฉันสั