นไม้หรอก

ไหว้ลาคุณครูเป็นตัวอย่างให้เด็กชายสิปปภาสดู ก่อนจะถูกพ่อตัวดี

นกับเพื่อ

้ พาแวะตลาดสดใกล้บ้าน หาซื้อข้าวของที่ขาด ที่จำเป็น กลับขึ้นรถอีกที สตาร์ตอยู

มันพักใหญ่ เรียบร้อยดีแล้ว ค่อยกลับขึ้นนั่งบนรถอีกครั้

พร้อมกับพยายามยัดก้นกรวยไอศกรีมรสวานิลลาที่เหลือกว่

นรถช่วยที่ไหนกัน รอบก่อนที่เสีย ก็แค่ให้ลงไปยืนรอที่นอกรถเฉย ๆ แล้วแกล้งพ

ีแล้ว ถึงหันมาตอบ “แม่เอาไปซ่อมมาแล้

ถใหม่ไม่ไ

้อใหม่ทำไมให้เปลืองเงิน” บอกเสียงอาลัยอาวรณ์ไม

” เสียงใส ๆ ถามดังมาจากนอก

หมดเล

จนเต็มสองมือ หอบเข้าบ้านเดี่ยวหลังเล็ก ที่อัดแน่นด้วยคนอาศัย อบอุ่นจนบางทีก็ออกจะร้อนจนเกินไปเช่นกัน ด้านนอกห้อมล้อมด้ว

เชิงบ่น เมื่อเห็นกล้วย

ือเลยจ้ะ” คณิสราบอกพร้อมกับวางของลง ค่อยแว่วเสียงถาม

ันเลยไหมรัล

ก็ได้น้

บ่นเมื่อแว่วเสียงเพลงดังลอยเข้ามากระทบ

้ำเสียงเบื่อหน่าย ก่อนจะมอ

่หลังบ้านนู

มไปพาแกมาล้างมือหน่อยไป เดี๋ยวพรวนไปพรวนมา ได้ขุดหลุมใหญ่

ำแล้วเดินดุ่ม ๆ

้วก็ค่อยให้แต่งตัวด้วยตัวเอง ถึงออกมาช่ว

ั้น แม่ของเธอ เธอและเจ้าสิป น้าสาวที่ชื่อลาวัลย์เป็น

จากไข่ถูกวางลงที่โต๊ะ นอกจากจะใช้เวลาทำไม่นาน

สียงเพลง เสียงร้องเฮโลดังเป็นจังหวะข้ามมาถึงบ้านของเธอนี่ ดรัลรัตน์เลยพามารด

างอยู่ข้างบ้านใส่กระบะท้ายได้ ปีนขึ้นนั

อยเมตรได้ ถึงเห็นลานชั่งไม้ ลานรับซื้อพืชผลทางการเกษตร รวมถึงตัวบ้

่ค่อยได้สุง

วามเดือดร้อนให้

บ ๆ เมื่อหลายปีมาแล้ว และขายต่อเปลี่ยนเจ้าของอีกที ที่ตอนนี้นอกจากจะถนัดกดราคา

ดือดร้อนให้คนอื่นแบบนี้อีก เ

จะระวังเรื่องเสียงและจะปรามคนของตัวเอง ไม่ให้ทำอะไรแบบนั้นอีก แต่ก็เห็นทำอยู่แบบเ

ตื้องกันได้ เธอไม่อยากให้ตัวเองและคนในบ้านต้องมารับเคราะห์จาก

ล้าที่พอพูดคุยคุ้นหน้ากันบ้าง เพราะเป็นผู้จ

จ้มา

ชายชื่อ ‘ที’ ดรัลรัตน์หาได้สนใจไม่ มองสำรวจคนในลานที่น

อะไรก