ของชายหนุ่มพยายามดันแยกเรียวขาของหญิงสาวให้แยกจากกัน เพื่อที่เขาจะส่งท่อนอาวุธเข้าทักทายกับเนินกุหล

หยุดไม่ไ

ค่ะ คุณอา.

้สึกผิดชอบชั่วดี มันหายไปพร้อมกับจิตใต้สำนึกที่โหยหาความรัก และเรือ

าดกล้าเมื่อกระทบเข้า

ไปเรื่อยๆ หญิงสาวกัดฟันแน่น ไม่มีเสียงร้อง มีแต่น้ำตาที่ขังคลออยู่ จนเมื่อท่อนลำแก่นกายอัน

บใช่

ักหน้ารับ แต่มือยังกอบกุมสะโ

เจ็บแล้วนะ ทนอ

บบั้นท้ายของเขาเพื่อให้แก่นกายได้สอด

ธของชายหนุ่มก็ยังเข้าไปได้ยาก เพราะช่องทางอันคับแคบและยังไม่เคยผ่านใค

.คุณอาขา...เ

ขึ้นเรื่อยๆ เพื่อให้ท่อนอาวุธของเขาเข้าสู่ร่อง

.มันแน่นไป

ม เธอกอดเขาไว้แน่นแล้วร้องระงมด้วยความซ่านสุข ซึ่งถึงตอนนี้ แ

เดี๋ยวอาจะทน

มได้ด้ว

ของเขาด้วย เพราะเริ่มคุ้นเคยกับแก่นกายของเขา ขณะเดียว

หน่อยนะ วีจ

ว้บนบ่าเพื่อให้เขาทะลวงแก่นกายเข

อ๊ะ อ

ที่ถูกกระแทกเข้าไปเต็มเหนี่ยว มนัสวีเกาะแขนชายหนุ่มไ

าจะไม่ไ

ยังต้องการอ

เปลี่ยนไปนั่งอยู่ปลายเตียง

..ทำไ

อบโยน มนัสวียิ้มรับ...เธอเคยดูหนั

งเขาจ่อที่เนินร่อง แล้ว

..เสีย

็เสี

ง ทรวงอกกวัดไกวอยู่ตรงหน้า เขาใช้จังหวะนี้ผ่อนแร

า..

เข้าหาเขาทันที เพราะความเ

ระแทกใส่แก่นกายของตัวเองเบาๆ มนัสวีก็เริ่มเรียนรู้และขยับบั้นท้ายขอ

เกิน...อามีควา

งหญิงสาวกระหน่ำลงที่แก่นกายของชายหน

ุขเหมือนกันค่

ท้ายก็ขยับไม่หยุด จนกระทั่งตฤณภพท

ณอา

พูดอะไร เขาก็จับเธอโก้งโค้งหันหลังให้เขา

๊บ.

วๆ แล้วกระแทกเข้าไปแบบเน้นๆ ทุกครั้ง ทำเอาน้ำหวานของหญิงสาวทะลักทลายออกมาฉ่ำเยิ้มไปหมด สักพัก

..วีจะไม่ไ