ออ.
้นมาถึงหน้าประตูห้องพักด้วยความเหน็ดเหนื่อย เธอหยุดยืน มือเกาะราวบั
ดกลัวไม่มีแล้ว เพราะในขณะนี้สิ่งที่น่ากลัวมา
ฮ