วเล็กๆ เช่นหล่อนไม่เคยเยือนมาก่อน และครั้งนี้ก็ถือเป็นครั้งแรกที่
ต้อนรับการมาเยือนของสาวน้
าวได้รับคำสั่งเสียสุดท้ายจากคุณย่าเพ็ญศรี อนันตกาลคุณย่าแท้ๆ
อีเมอ
รีคือคนที่มีพระคุณอุปการะเลี้ยงดูหล่อนมาตั้งแต่แบเบาะ หลังจากที่พ่อแม่บังเกิดเกล้าเสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุทางน้ำตั้งแต่หล่อนเ
ียทำให้หล่อนต้องพลัดพรากจากผู้มีพระคุณอันเป็นที่รัก ต้องพลัดพรากจากคนที่รักหล่อ
าที่ไม่อาจจะลบเลือนได้ ใบหน้างดงามแหงนขึ้
ัน และมอบจดหมายของย่าให้กับเขา น้อ
ินทางเกือบพันกิโลเมตร เพื่อมาที่นี่... ที่ที่เต
าอีเมอ
มันก็ทำให้หล่อนรู้ว่าลุงขับรถสองรับจ้างคนที่ขับมาส่งไม
งก็กระชับกระเป๋าเดินทางใบหย่อมให้แน่นขึ้น สองเท้าก้าวเดินไปตามทางกว้างที่โรย
ากเม็ดเหงื่อที่ไหลย้อนลงมาจากไรผมจนเปื้อนแก้มนวลทั้งสองข้าง แต่สุดท้ายก็ห
ิดเดี
วเองเบาๆ ใน
ก็จะได้พบกับเจ้าของไร่ชาอีเมอร์สัน
าชะงักเล็กน้อย เมื่อสมองพยายามจะคิด
่า... หรือบางทีอาจจะเด็กก
ินระบายยิ้มกว้าง เพราะคาดหวังว่าชายที่ตัวเองกำลังคิด
กล้ตัวคฤหาสน์ไม้หลังงามให้มากที่สุด แต่ยังไม่ทันได้ขยับ
ขึ้นเรื่อยๆ มา
นนนนน
ายยย
ยงล้อรถครูดกับผิวของก้อนหินดังลั่น หัวเข่าที่แม้จะอยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ถู
ุณเนี้ย ไม่มองค
ืน แต่ปากช่างเจรจาก็อดท
ในกางเกงยีนส์ขายาวสีซีดจะก้าวลงมาสัมผัสกับก้อนหินบนพื้นของถนน มิรินจับจ้องผู
ล้ว มิรินก็จำต้องอ้าปากค้าง น้ำลายในลำคอเหนียวเป็นยางจนเกือบไม่ลงปล่อยให้มั
ะล
ายที่หล่อนตั้งใจว่าจะด่าให้เสียคน แต่สุดท้ายกลับทำได้แค่เ
สุดเท่าที่หล่อนเ
ล่สายตาสำรวจเรือนร่างของผู้ชายต