งอย่างที่เธอแน่ใจว่าเป็นปืนจี้อยู่ที่เอว และนั่งนิ่งเห

ายังโวยวายอยู่...” เซเลโน่พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มแต่ฟังดูเหยือกเย็นพร้อมขยับปืนมาที่ศีรษะของน้ำฟ้าแทน

งจากตักให้มานั่งข้าง ๆ เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระแล้วน้ำฟ้า

หารดูโอโนที่สวยที่สุดในโลก ฉันก็เลยอยากเห็นกับตา แต่ฉันไม่คิดว่าที่มิลานจะน่ากลัวขนาดนี้ ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มาเหยียบที่มิลานหรอ

านละมุนนัยน์ตากลมโตมองอย่างอ้อน ๆ เหมือนลูกแมว อีกทั้งปากอวบอิ่มสีชม

ข้อสรุปว่าเธอไม่ได้ถูกใครส่งมา” เซเลโน่บอกหญิ

อ่ยถามขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ และจ้องลึกไปในดวง

เขาก็อยากรู้ว่าเธอจะมาในรูปแบบไหนกันแน่และคิดว่าเธอจ

สีอำพันมองเธออย่างจับผิด ทำให้น้ำฟ้าอมยิ้ม

ุณแพ้เพราะหลงรักฉัน คุณต้องปล่อยฉันกลับเมืองไทย” น้ำฟ้าหาทางออกให้ตัวเองด้วยความคิดที่ซุกซน เมื่อคิดว่าวิ

เมื่อคิดเหตุผลของเธอมันก็น่าจะลองดูเพราะเขาได้แต่ประ

ซเลโน่ตอบหญิงสาวพร้อมมองสำรวจเรือนร่างของหญิงสาวตรงหน้

มั่นใจและมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างท้าทายโดยไม่หลงเหลือความก

บพร้อมก้มหน้ามาใกล้ใบหน้าหวาน แต่คราวนี้น้ำฟ้าไม่ได้หลบอย่างเช่นทุกคร

จะเรียกคุณยังไง” น้ำฟ้าขยับนั่งตัวตรงขึ้นและหันมาถามชายหนุ่ม

ิงสาวข้างกายอย่างแปลกใจ เพราะไม่รู้