สึกว่าต้องฝืนอยู่ก็ต้องการอิสรเสรีในที่อยู่ใหม่

อเชื่องช้าลง มีบางอย่างสะกิดความรู้สึกของเธอให้หันกลับไปมองเส้นทางที่เธอวิ่งผ่าน

ญหาที่เราเจอมันหนักหนาเราก็ควรได้มีเวลา

ะพบทางออกหรือครับ ถ้

นออกไปทางชายหาดเพื่อรับสายล

อบบีบบังคับจิตใจคนอื่นให้ทำตามความต้องการของตัวเองเขาได้

าวที่ให้ความสนใจกับภาพทิวทัศน์ของท้องทะเลใต้โค้งฟ้าห่มคลุมด้วยผืนกำมะหย

เงียบขรึมแต่ความมีน้ำใจและรอยยิ้มทรงเสน่ห์ทำให้หญิงสาวรู้สึกประทับใจตั้งแต่แรกเห็น เธอเพียงนึกว่าช่างโชค

่วันนี้คุณภูมิต้องมาวุ

ภายใต้แสงจากโคมไฟหน้าบ้านและเสียงเกลียวคลื่นขับกล่อมจากท้องทะเล ร่างร

ที่สุดตอนนี้คุณเมย์จะได้

ือนเมย์ไม่มีเพื่อนเลยจริง ๆ

นเดียวโลกนี้ก็น่ารื่นรมย์แล้ว ผมขอตัวนะครับ ถ้าคุณเ

ว้างด้วยความรู้สึกบางอย่างที่จู่ ๆ ก็แล่นพล่านขึ้นมา เธอรับรู้ได้ว่าการพูดคุยกับผู้ชายคนนี้ทำ

วนัก เมลิดานึกถึงตัวตนที่ตอนนี้อายุยี่สิบหก เธอไม่ใช่สาวน้อยร้อยชั่งอีกแล้วแ

ความเหงาเข้ามามีอิทธิพลเหนือสำนึกที่เคยเป็นปกติ แค่เธอเพิ่งเ

เขาคงไม่ได้รู้สึ

นึ่งไม่ไกลออกไปเจ้าของร่างสูงจึงก้าวออกมาจากหลังพุ่มปาล์มเตี้ย นัยน์ตาเข้มบนใบหน้าคมสันมองไปยังบ

อยู่ภายในอาณาบริเวณของ มุกประกาย บังกะโล เมลิดาพยายามตัดตัวเองให้ขาดออกจากโลกภายนอกด้วยการเปลี่ยนเบอร์ไทรศัพท