ิงสาวด่ารัชทายาท

จะหาไม่พ่ะย่ะค่ะ” น้ำเสียงที่หนักแน่น แววตาที่แปล่งประกายระยิบระยับหญิงสาวรับรู้ได้

ั้งสามตัว” รัชทายาทอยู่บนกิ่งไม้อีกด้านหนึ่งเอ่ยขึ้น เขาไ

ป่ยเป่ยตกใจกับสิ่งที่ได้เห็น เสื

” ชายหนุ่มกระ

งก็สะอิดสะเอียนกับภาพ

่ต้นไม้อื่นเล่า” รัชทายาทเพิ่งนึ

กับรัชทายาท รัชทายาทไม่รอช้าใช้วิชาตัวเบาเหาะไ

หาะท่ามกลางอากาศเย็นสบายมาที่ต้นไ

นคงไม่ตามมากระมัง” รัชทายาทเอ่ยถามองครักษ์

นนั้นพ่ะย่ะค่ะ” เพราะ

่านหญิงถอนหาย

แล้ว ราตรีมืดมิดมาเยือน องครักษ์จางรีบก่อกองไ

่าเสียบไม้ย่างกลิ่นหอมๆ ของมันลอยเข

ึยัง” รัชทายาทนึกถึงฮ่องเต้ขึ้นมาทันที ป

ี่องครักษ์จางย่างเสร็จพอดีส่งให้รัชทายาทหนึ่งไม้ ให้นางหนึ่งไม้ หญิงส

ร็จแล้ว องครักษ์จางก็อาสาเฝ้าเวรยา

ึ่งแล้วหันหน้ามาทางจางอวี้หวาย ชายหนุ่มพิจารณาใบหน้างามผ่านกองไฟ นางช

ขาคิดอะไรกั

ะนั้นเขาได้แต่บอกตัวเองให้เฝ้ามองนางแค่ห่างๆ และคอยปกป้องเจ้านายท่านน

ละหันหลังให้นางด้วยตอนนี้ ทำไมนางจะไม่รู้ทุก

างก็จำได้ว่าจางอวี้หวายกับนางตัวไม่เคยห่างกันเลย เขาเป็นคนทำใ

ได้หรือไม่ ถ้านางบอกบิดาแล้วบิดาจะยอมรับราชบุตร

พี่ชายหรือไม่ แต่แล้วคำตอบจากหัวใจนางก็คือไม่ น

อนาง แต่ความอบอุ่นมันเกิดขึ้นทุกครั้งหลังจากที่เขาช่วยเหลือนาง แม้แต่ตอนที่เขาพานางหนีเสือแล้วขึ้นมาบนต้นไม้ รวมถึงเหตุการณ์หลาย

ห่งนี้ได้นางจะต้องเริ่มแผนการพิชิตใจเข

มันตกลงมาที่หน้าตักของเขา แสงไฟทำให้พอเห็นรางๆ ว่ามั

ำขลิบ มันเลื้อยเข้าป่าไป ชาย

ป” ท่านหญิงเป่ย

อได้ยินเสียงร้องขององครักษ์จาง สายตา

้าก!” จางอวี้หวาย

าทันที หญิงสาวมองข้อมือชายหนุ่ม

ริ่มคล้ำแล้ว น

ึงจะช่วยองครักษ์จางได้

ู้” รัชทายาทบอกญาติผู้

หวายบอกท่านหญิงเป่ยเป่ย ตอนนี