ปากงามดูดที่ข้อมือองครักษ์จางทันที แม้แต

ิดอะไรขึ้นมา จะทำอย่างไร” รัชทาย

ม่สน ข้าจะต้องช่วยเ

่วยองครักษ์จางให้ได้ องครักษ์จางมองดูท่านหญิงเป่

ี้หวายเรียกนางช้าๆ ห

หน้าเขียวคล้ำข

่ไหม” นางเอ่ยถามเ

อยยังชั่วแล้

มจับไปที่ใบ

” นางบอกความในใจ แต่ทำไมน

รัชทายาทเห็นริมฝีปากญาติผู

ับที่ริมฝีปากตัวเอ

ยมองไปที่ริมฝีปากงาม บัดนี้มันบวมจนกลายเป็นสีม่วง นางเป็นถึงท่านหญิงถ้านา

รเด็ดขาด” ริมฝีปากบวมเอ่ยขึ้น ตอนนี้นางรู้สึกง

านหญ

็นอย่างมาก ไม่คิดว่าจะเสี่ยงชีวิตช่วยองคร

าอยู่ในตำหนักตัวเอง เสี่ยวสี่

้ว” เสี่ยวสี่วางถาด

องอยู่ในป่าล่าสัตว์กับองครักษ์และรัชทายาท

้ ใคร่อยากรู้ หญิงสาวจับริมฝีปากตัวเองไปด้วยแล้วฟั

่แล้วก็พบเจอรัชทายาทกับท่านหญิงและองครักษ์นอนสลบอยู่ด้วยกัน ในตอนนั้นมีแต่เพียงองค์รัชทายาทไม่ทรงเป็นอะไร องค์รัชทายาทจึง

ษ์จางเป็นอย่างมาก จึงจะ

่ยอมจะเปลี่ยนองครักษ์ของ

จ้าค่ะ” เ

าใครเป็นคนที่ลอบทำ

าว่าฮ่องเต้ทรงสั่งทหารลับไปสืบ

ไปไหน ท่านพ่อเอาเ

่ยวสี่ไม่กล้

งครักษ์จาง” พระชายาโอวหยางเดินเ

ม่ลูกนั่งที่เตียง เซียวหรูอวี้มองไปที่หน้างามของบุตรสาวที่ซีดเซียวอย่างกับไก่ต

่ยเป่ยหลุบตาลงต่ำ

” สายตาที่มารดามองบุตรสาวทำให้เป่ยเป่ยคิดในใจ ขออย่

ย ข้าทนให้เขาถูกงูกัดตายไปต่อหน้าไม่ได้หรอกเ

วหรูอวี้จ้องเข้าไปในตาของบุตรสาว นัยน์ตานั้นเมื่อเอ่ยถึงองครักษ์จางช่างส่องประกายระ

นแม่…

ครองเจ้า ข้าขอให้เจ้าหยุดความคิดนี้เสียเถิดเพราะมันเป็นไปไม่ได้” พระชายาโอวหยางเอ่ยกับบุตรสาว นางว่าแล้วหญิงช

กมารดาน้ำตาคลอเบ้า พระ

นใหม่จะมาทำหน้าที่แทนจางอวี้หวาย”

เพ

ชายแดนเหนือตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” ครั้นได้ยินมารด