งนั้น จูจูโยนเหรียญทองแดง เข้าไปในชามน้ำ จากนั้น เงินเหรียญจ

รหรือไม่” นางเอ่

นส่าย

งเงิน คือคุณลุงท่านนี้” ทุกคนดูชามอีกรอ

่น แต่ทว่าสตรีนางนั้นเก็บได้ แทนที่จะคืนให้ข้า

างรีบคืนถุงเงินให้พ่อบ้านเจียง แล้วสาวเท้าออกไป

จียงเอ่ยข

ฉลาดนัก” ดูท่านางคงไม

มเกินไปแล้

ะไปที่ใดรึ” พ่อ

่บ้านในหุบเขา ตั้งใจจะมาหา

วยข้า ข้าจะให้เจ้าสมหวัง เจ้าสนใจจะ

ือ คงไม่ใช่ท่านแ

ัพเสิ่นหร

จ้าสนใจ

ีเหมือนกัน อีกอย่างท่านแม

ลงเจ

ดี

นแม่ทัพทันที ภายในใจหญิงสาวดีใจเป็นอย่างมาก นาง

ะขวา ช่างเพิ่มความสง่าให้จวนอย่างมาก พ่อบ้านเจียงพานางเข้าปร

จริงๆ ไม่รู้ว่าด้านในมีกี่เรือนกันแน่ ในระหว่างทางเดิน

คำนี้ในระหว่างทาง ในที่สุดพ่อบ้าน

จียงสาวเท้าเข้าไปในเรือน จูจูเดินตามหลังไม

ชายคนนั้นมองจูจูอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้เ

บพู่กันมาพร้อม

่อจูจูเ

จ้าว่า เสี่ยว

จ้า

ียง ร่างตัวอักษร

ใช้ของจวนนี้ตลอดชีวิต เจ้าเป็นสาวใช้ของท่านแม่ทัพ ใคร

่ะ บ่าว

ื่องของเจ้านาย มิควรรู้มาก สิ่งไหนควรพูดมิควร

่ะ พ่อบ

นเจียงมองจูจ

ม้แ

ต่อะไร

งให้เจ้าขึ้นเตีย

ห้จูจูถึงกับก

จ้า

และอี๋เหนียง แต่ละคนในเรือนนี้ ยามเช้าเท

องนาง ไม่หนักไม

่อบ้านเจียงนับเงินให้นาง “ให้เจ้า จากนี้

่อบ้านเจี

ิ้ง พานาง

ริ่มงานได้” พ่อ

ั้นเดินตามเสี่ยวจ

่อบ้านเจียง ห่างกันแค่สิบห้องแค่นั้นเอง

” เสี่ยวจิ้งมาส

จ้า

่าวจบเสี่ยวจิ้ง

ไว้ในตู้ จากนั้นเปิดหน้าต่างออก ฟูกที่นอนสี่เหลี่ยมกับผ้าห่ม มีแค่นี้ก็ถือว่าดีแล้ว หญิงสาวหยิบชุดสาวใช้สีน้ำเงินออกมา ผ้าต่วนหยาบๆ ที่นางจะต้องใส่ว

ศหนาวเป็นอย่างมาก อีกทั้งทางเดินมีแต่หิมะขาวโพลนเต็มพื้น โชคดีที่เสี่ยวจิ้งนำทางจูจูมาโรงครัว หญิง

่ทัพ จูจูรู้ความต่างทำความเคารพแม่ครัวทั้งห้าคน อีกท

านหลัว” แม่ครัวทั้งสี่คนต่างรู้ส

วังตัวเอาไว้หนา เพราะฮู

ูพยั

นสาวใช้นางนั้นเลือดกลบปากตายเลยหนา เจ้าปรนนิบัตินา

น้ำลายลงคอแล้วห

ือนของฮูหยินซวี ภายในใจจูจูนั้นไม่ค่