้แล้วรู้รอด ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็ยังต้องอดทน เธอรู้

อนให้ไตรทศซึ่งเมื่อเหลือบดูนาฬิกาบนผนังก็เป็

อนของพ่อเลี้ยง แต่แล้วก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ หน้าจอปรากฏชื

..นอนหร

.แม่มีอะไ

นยังไงบ้าง อยู่กับพ่อเล

ีจ้ะ

เลี้ยงเป็นคนใจดีอยู่แล้ว ขนาดแม่บอกให้เขารับผิดชอบเร

นใจ แต่เธอไม่สามารถสร้างความไม่ส

ดอยู่แล้ว แต่ว่า...พี่รุ้

งียบไปชั่วอึดใจก่อนตอบกลับมาว่า “แม่ได้คุยกั

เสียใจ เรา

้พ่อเลี้ยงยอมรับลูกเป็นเมีย มันจะเป็นยั

ได้แล้วนี่แม่ พริ้มไม่ได้ถึงขั้นอ

ปมีเมียเล็กเมียน้อยขึ้นมาจะเป็นยังไง รู้ไหมว่าใบทะเบียนนั่

ะป้องกันตัวเธอ แต่มันคือการบีบบังคับและยิ่งบีบคั้นให้ไตรทศจงเกลียดจงชังเธอมากขึ้นด้วย หลังสัญญาณป

ไปนั่งบนเตียง “พ่อเลี้ยงคะ...พริ้

ะกลับออกมาในเสื้อยืดกางเกงแพร หยดน้ำยังเกาะพราวบนใบหน้าคร้ามเข้ม ร่างสูงกำยำเดินมาหยุ

ึงยังไ

ยงกลับมาก่อนค่ะ

ังไม่ต้องรอก็ได้ นี่ถ้าผมไม่ก

้าค่ะ หรือจนกว่า

ดีแลกกับที่จะให้ผัวเห็นใจน่ะ ยังไงผมก็ไม่เคยรู้

ครั้งจากหลายหนที่เธอต้องเก็บกลั้นก้อนสะอื้นกลับเข้

ด้นะว่าผมวางแผนจะขอหมั้นรุ้ง และจะเร่งงานแต่งหลั

หน้ากับเขา นัยน์ตางามเบิกกว้างด้วยความตระหนก ปากอิ่มระร

ะนะคะ เดี๋ยวพริ้มจะปิดไฟให้

ะไรตอนนี้ ถ้าจะทำดีก็ทำมาตั้งนานแล้ว ไม่ใช่เพิ่งทำห