้ทั้งนั้นเชื่อเลยว่าถ้าแก้วได้ทานแล้วจะติดใจ” กิ่งแก้วยิ้มรับน้อยๆ ไม่ได้เอ่ยแย้งอะไร แม้ความจริงจะเ

จู่ๆ ก็ถูกชวนไปเกาหลีแบบไม่มีปี่มีข

ทำไม

อาหารเก

ื่อหน่าย แค่ทางอาหารต้องหอบสังขารไปท

ืองไทย ซึ่งเธอเชื่อว่ามีสถานที่ที่สวยงามเยอะแยะ สวนเรื่องอาหารก็หลากหลายเชื่อชาติและอร่อยไม่แพ้ต้นตำรับก็มีไม่น้อย คำตอบที่ได้รับคือ ‘เมืองไทยจะไปเที่ยวตอนไหนก็ได้’ ได้ยินอย่างนั้นแ

ตำหรับแท้ๆ ดูบ้าง ไม่ต้องห่วงนะพี่จะพาแก้วไปทานร้านที่

คะ” หญิงสาวบอกอย่างเกรงใจ “แล

ันกิ่งแก้วก็อยากจะบอกคนข้างๆ เหลือเกินว่าเขาก็สมควรไปทำงานทำการบ้าง ไม่ใช่วันๆ หาแต่ที่จะเที่ยว จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกที่งานเลี้ยงเปิดตัวทายาทไฮโซบริษัทจิวเวอรี่ชื่อดัง ซึ่งน้าเขยเธอได้รับเชิญ เธ

อาไว้เยอะๆ อนาคตจะได้ไม่ลำบาก” คำพูดนั้นของกิ่งแก้วทำ

ั้นจริงๆ นี่คะ

อกพลางหันมาส่งสายตาหวานฉ่ำมีความหมายมาให้ ทำเอากิ่งแก้วถึงกับวางหน้าไม่ถูก เพราะถึงจะคบกันมาได้สักระยะแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่เคยอยู่ใ

งนั้นมันยั

นแล้วอีกหน่อยก็แต่ง

กิ่งแก้วบอกและพยายามจะเปลี่ยนหัวข้

น” คราวนี้น้ำเสียงของช

เขาใจว่าทำไมไปๆ มาๆ เรื่องมันถึงกลับ

้วทำ

อย่าเพิ่งคิดไปไกลนักเลยค

แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น และกิ่ง

รับชเนศมาเป็นแฟนทั้งที่ไม่ได้รู้สึกชอบพอ แต่

เธอไม่เคยเอ่ยถึงความรู้สึกหรือการพัฒนาความสัมพันธ์ในครั้งนั้นว่าจะให้มันเป็นไปในทิศทางไหน แต่จะให้คิดว่าเป็นเพื่อนกันก็คงไม่มีเพื่อนคน

า ‘แล้วพบกัน’ นั่นหมายความว่าอะไรถ้าไม่หมายความว่าเขาไม่ต้องการพบเธออีกและที่ผ่านมามันคืออารมณ์พาไปหรืออะไรก็มิอาจทราบได้ แต่

นถึงวันนี้เธอยัง