ืดผะอมและคนที่จุมพิตริมฝีปากนั้นก็สัมผัสมันได้จึงรีบผละออกมา ก่อนที่หญิงสาวจะลุกขึ้นมาปลดปล่อยของเก่าลงบนพื้นข้างเตียงจนหมด จาก

วที่แม้จะทุเลาลงแต่มันก็ไม่ได้หาย ก่อนจะมองไปที่กิ่งแก้วและกองอาเจียน แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงพลาง

ปลดปล่อยตัวเองก่อนความมืดดำจะเข้าครอบงำอีกครั้ง จากนั้นค่อยมาจัดการกับสิ่งไม่พึงประสงค์ที่พื

องที่ไม่คุ้นตา ทำให้เธอรีบขยับตัวลุกขึ้น แต่ก็ต้องนิ่วหน้าเมื่ออาการปวดทวีมากขึ้น อีกทั้งยังม

ำให้กิ่งแก้วที่นั่งก้มหน้านิ่วคิ้วขมวดรีบเงยหน้าขึ้นมอง

ที่ตัวเองสวมอยู่มามองก่อนจะเงยหน้า

คุณคิดว่าเป็น

าเริ่มแดงก่ำทั้งโมโหทั้งอาย เมื่อตัวเองคิดเตลิดไปไกล แต่ก็คงไม่ไกลกว่าความเ

นให้” คาร์ลอสตอบแบบรวบรัดลัดขั้นตอนไป

หยๆ “ครับ...โอ้ย!” เพียงแค่ยอมรับ หมอนใบใหญ่ก็ลอยละลิ่วปลิวมาปะทะเข้าเต

ร์ลอสปรามเอนตัวหลบห

ชายลามก

รื่องอะ

้งโมโห ตั้งแต่โตเป็นสาวมาเธอยังไม่เคยให้ผู้ชายมาเห็นอะไรมากม

งที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันมีอะไรมากกว่าแค่การเปลี่ยนเสื้อ แต่นั่นก็ทำให้คนที่กำลังโมโหอย่างกิ่งแก้วน

มจะปรับสีหน้าให้ปกติแล้วยิ้มทะเล้นกลบเกลื่อน “

กิ่งแก้วรอฟังอยู่ถึงกั

ดนเลยก็คงเป็นไปไม่ได้ แต่ผมไม่ทราบว่าแค่นี้สำหรับคุณมันคือการลวงเกินหรือเปล่าก็เท่านั้นเอง” พอพูดมาถึงตรงนี้ภาพความงามและเหตุการณ์ชวนว

ณเห

ณ” คาร์ลอสตอบเชิง

ำอะไรเกินเลยมันก็น่าให้อภัย เพราะเธอเป็นคนอาเจียนใส่เสื้อเองนี่ หยวนๆ ให้ละกัน “ช่างเถอะ และขอบคุณที่ช่วยด

นใจ “ในตู้มีเสื้อผ้าอยู่สองสามชุดคุณจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว

สื้อฉั

ห้ง คุณก็ใส่เสื้อในตู้ไปก่อนละกันหรือจ

้วยกมือปิดปากกรอกตาไปมาอย่างใช้ควา

เมืองไทยนา

่ยวที่โน้นที่นี่บ้าง เล็งไว้หลายที่อยู่เหมือนกัน” คาร์ลอสบอกแผนการคร่าวๆ ของตัวเอง แต่มันเป็นแผนก

บอบบางที่นั่งจ้องเขานิ่งอย่างประหลาดใจ มันเ

ยกเอาแฟนหนุ่มของกิ่งแก้วขึ้นมาอ้าง ทั้งที่ถ้าเขาจะเอาห

้อมกับยักไหล่แทนคำตอบ “เป็นคนด

ยงเลยสักครั้ง” ว่าไปนั่น จริงๆ แล้วเขาไม่มีทางรู้หรอกว่าผู้หญิงท

้นเตียงรอโดยไม่ต้