ิผู้หญิงของชายหนุ่มลากไปร่วมดื่มอีกมุมหนึ่ง ปล่อยให้เ

.." มือใหญ่ยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ เขาฉวยจังหวะที่คนอื่

บเขาอย่างกับยักษ์กับมาร..." คุณหญิงกัญญ

ิงไม่ยอมไปไหนแบบนั้น" รอยยิ้มเหยียดหยันเย้ยอยู่บนใบหน้าคมเข้ม ดวงตาลุกวาวยามกล่า

ปีแล้ว จันทร์เจ้าไม่ได้มีพิษมีภัยอะไรหรอก ไม่ชอบเขาก็ไม่ต้

รอร่อยทุกอย่าง แม้แต่เครื่องดื่มก็ยังพิถีพิถันหาครบแทบทุกแ

มยินดี ได้ยินได้ฟังคำชื่นชมแล้วก็อดปลื้มใจไม่ได้ว่าตนเองได้ดูแลแขกเหรื่ออย่างไม่มีข

ไปเสียทุกอย่าง ดื่มกินตามสบายนะคะไม่ต

้านรึก็ไว้เนื้อเชื่อใจได้เสียทุกคน ผิดกับน้องค่ะ...เหนื่อย อะไรๆ ก็ต้องทำต้องจัดการเอง

่างหรอกค่ะ ปัญหาก็มีเหมือนๆ กัน

่าตังหลายปียังดูสาวดูสวย แต่น้องสิคะ เค

ตากลับเหลือบเหล่มองไปยังบุตรชายที่นั่งดื่มเงียบๆ อยู่ข้างๆ นางบ่อยครั้ง ใบหน้าที่นิ่งเฉยเย็นชาของฏส

๋ยวเขาก็น้อยใจเอาหรอก" นางปลีกตัวจ

ดเล็กคิดน้อย อีกอย่างผมยังรู้สึกเหนื่อยแล้วก็ยังไม่ชินกับเวลาของที่นี่ด

ยว ที่นี่ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอก พี่ๆ น้องๆ กันทั้งนั้น กินดื่มเสร็จเดี๋ยวดึกหน่อยก็คง

ข้างชอบปลีกตัวใช้ชีวิตลำพังเสียมากกว่า ถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แม้กระทั่งกับนางเองก็เป็นบางครั้งบางคราวเท

วซึ่งกำลังอยู่ในวงสนทนาของบรรดาญาติสนิทของเขา ชายหนุ่มกระซิบบอกบางอย่าง และเดินจากไปเมื่อแน่ใจว่ามิเกลสามารถอยู่ในงา

วเป็นเกลียวเพื่อรับรองแขกเหรื่อไม่ให้ขาดตกบกพร่อง

สันดานงูเห่า เลี้ยงดีอย่างไรมันก็ไม่มีวันเชื่องหรอ