บ้านหลังใหญ่ เพราะคิดว่าคงรับแม่บ้านที่มีอายุมากหน่อย แต่เหตุกลับไม่เป็นไ

้องขอตัวไปเอาเส

คำทันทีทันใด เพราะ

ี่ไหนล่ะ ทำไมไม่เ

เธอมาแค่ตัวเปล่าๆ ไม่ได้เอาเสื้อผ้าข้าวของอะไรติดมือ

แล้วก็เอ่อ... เพื่อนหนูเป็นเพื่อนของ

ทางออกอย่

งรายละเอียดคร่าวๆ ของการท

ดาเงยหน้ารับฟังคำพูดของเขา

ู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาด เธอรอคอยวันนี้มานานแสนนาน เวลาที่จะได้อยู่ใกล้ช

าใจไ

งราวในอดีต แถมยังจ้องมองชายหนุ่มด้ว

ะ” สำเนียงแปร่งๆ พู

ใจว่า

เธอเข้าใจมากน้อยแค่ไหน พิรันดาค่อยๆ อธิบายความเข้าใจให้เขาฟ

ไปเอาข้าวขอ

อาสาไปส่ง แม้วันนี้คิดว่าไม่อยากออก

ต้อง

เขาเลิกคิ้วคมเข้มขึ้นมอง แต่ไม่ได้เ

ปรีบมาแล้วกัน เ

ญ่คนหนึ่ง พิรันดาลอบผ่อนลมหายใจออกมาแผ่วเบา โล่งอ

นูไปก่

ร่างของสาวน้อยว่าที่แม่บ้านนิ่งๆ เขากำลังค

วันเขาคงนึ

มารับดาหน่อย รออยู่หน

ารทำอาหาร ทำความสะอาดบ้าน ซักเสื้อผ้า รีดผ้าและรดน้ำต้นไม้ รวมถึงงานอื่นๆ แล้วแต่เขาจะเรียกใช้ แต่มาคิดอีกทีบ้านเขาหลังใหญ่มากก็คุ้มกับเงินที่จ้าง ที่สำ

ใจของเธอเขารับเธอ

อนทันทีที่เพื่อนเปิ

ทิตย์ ถ้าผ่าน ถึงจะรับเข้าทำงาน” รอ

มไม่หุบเลย แต่ชุดนี้

จังหวัดแถมยังติดชายแดนเขมร จนออกจะพูดเหน่อๆ เป็นบางครั้ง ที่สำคัญพิรันดาพูดไม่ค่อยชัดเป็นทุนเดิม สำเนียงจึงดูแปร่งๆ

จีนบอกว่าต้อ

ออกมา แล้วจิณห์จุฑาก็ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่าง

กๆ จะให้ใส่ชุดเหมือนบ้านจีนก็ดูดีไป แล้ว

อนที่บ้าน แต่กลัวจะดูดีเกินไปเพราะเพิ่งมาจากบ้านน

ยู่กับพี่ดลวันนี้เลย

สาวที่ขับรถมุ่งไ

วขนาดนั้นเ

เธอพอรู้ว่าชายหนุ่มหาแม่บ้านมานานแล

ร้อมหรือยัง” พิรันด

พี่ชายของดาจะหาว่าใช้เส้นสายเข้าทำงาน ป๊ากับม๊าไม่ค

งเพื่อนรักที่แอบจองตัวพี่สะใภ้ให้พี่ชายคนเดียวอยู่ในใจ เธอ

ังไงคุณลุงกับคุณป

มีข้อแลกเป

คิดอันใดมากนัก แค่อยากทำงานในสาขาที่เรียนจบมา ประกอบกับบิดามารดามีพี่ชาย พี่สะใภ้และคนที่ไว้ใจได้อีกหลายคน ท่าน

ะมักเข้าข้างเธอเสมอ มารดาก็เช่นเดียวกัน ในที่สุดเธอจ

่างเถอะยังไงก็ตัดสินใจไปแล้ว จีนควรจะดีใจที่ได้ทำงานที่ตัวเอง

อะไรกันนักหนา เดี๋ยว

พูดถึงพี่ชายของตัวเองมาตั้งแต่รู้จักกัน แต่แปลกที่เธอกลับไม่ได้เจอกับพลเลยสักครั้ง พอจ

ที่บ้านพี่ดลวันไหน ความแตกแน่ จีนต้องคอยเป็นหูเป

นดีที่เธอรู้ว่าใจอ่อนให้ก

กว่าจะประสบความสำเ

มีความสามารถจะไปเฝ้าพลได้ตลอดยี่สิบสี่ช