้ำม่ำวัยสิบขวบตะโกนเสียงดั

าหลานตัวอ้วนกลมซึ่งพ่อแม่ขอ

ี้พี่เคนไม่ท

นาถย่อตัวลงนั่งบนส้นเท้า “แล้ว

้อยู่บ้าน ไม่อย่างนั้นจะทำให

เข้าบ้านเถอะ พี่ม

ที่สุดเลย” เด็ก

ข้าไปช่วย กัมปนาถส่งถุงกระดาษของเจ้าตัวเองให้กัปตัน เขาหยิบถุงกระดาษของตัวเองแ

นะ”พี่บัวชมพู ลูกสาวของคุณลุงซึ่งก็เป็

ไรหรอก” เขายิ้มแล้วยื่นถุงกระด

สินบนด

ม่มา เจอผ้าไหมสวยๆ เลยซื้อมาฝา

อะ วันนี้ไม่รีบกลับใช่ไหม พี่ทำขนม

ี่ ขอห่อกลั

ันจริ

่จะเป็นเรือนของลูกคนโต เพราะลุงมีลูกหลายคน ห้องหับแทบไม่พอ เขาเคยมาออกแบบต่อเติมบ้านให้ ส่วนเรือนของพ่

่าครับ เคน

่าแอบงอนหลานชาย ปกติกัมปนาถกลับมาเยี่ยมบ้านท

รือเปล่าครับ” กัม

ดีเยี่ยมเชียวล่ะ” ปู่ออกปา

เหี่ยวๆยานๆไปหมดแล้วล่ะ พูดแ

บนี้ละดีแล้ว ไม่มีปั

าวนี้เป็นเสียงลูกสะใภ้ห

อเป็นข้าราชการเกษียณอายุหลายปีแล้ว แม่เองก็เช่นกัน แต่แม่ของ

ยตาจากหน้าจออินเตอร์เนท ร้านอาหารของบัวชมพูปิดทุกวั

ดเล่นอินเตอร์เน

ง คราวนี้หายไปนานเพราะไปออกแบบรีสอร์ทที่เชียงใหม่เลยอยู่

ก็เลยศึกษาดูบ้าง” พ่อขยับแว่นตาแล้วมองข้

้ง แล้วก็ผ้าไหม ผ้าฝ้าย เอาไว

ไปเที่ยวนะ” คนเป

ันล่ะ จะค้างไหม

เขาตอบแล้วอดสนใจที่พ่อหัดเล่นอินเ

แถวนี้น

ได้คุยกับพ่

สื้อผ้าก่อนแล

ับพ

ั้งแต่เขาแยกห้องนอน ห้องนี้ก็เป็นห้องของเขา เดิมที่ปู่ย่าเป็นชาวสวน ลูกๆหลายคนก็ได้ร่ำเรียนทำงานทำ