ความจริงใจของเขา จะเปิดประตูหัวใจของเธอให้รับความรักครั้งใหม่อีกครั้ง จารวีหญิงสาววัย 23 ปี มีเหตุให้ตกงานแบบไม่ทันตั้งตัวเพราะเจ้านายชีกอพยายามขอมีเซ็กส์ด้วย แต่เมื่อเธอไม่เล่นด้วยก็หาทางกลั่นแกล้งสารพัดจนทำให้เธอต้องออกจากงานในที่สุด สุมาลี-พี่สาวบ้านใกล้เพิ่งคลอดลูกชายสุดน่ารัก แต่การมีลูกอ่อนทำให้ไม่สามารถดูแลร้านซัก-อบ-รีดได้เต็มที่ เมื่อเห็นว่าน้องสาวบ้านใกล้ตกงานจึงชวนมาทำช่วยงานที่ร้านไปพลางๆระหว่างที่ยังหางานใหม่ไม่ได้ จารวีรีบคว้าไว้แถมยังได้ห้องพักฟรีเสียแค่ค่าน้ำกับไฟฟ้าเองเป็นของแถม ไหนๆ เธอก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศอยู่แล้ว ร้านซักอบรีดสุมาลีอยู่ใต้ตึกอพาร์เม้นท์แห่งหนึ่ง ทุกอย่างมันควรจะเริ่มต้นใหม่ด้วยดี ชีวิตของจารวีควรจะดีขึ้น ใช่มันต้องดีมากๆ ถ้าไม่เพราะผู้ชายห้องข้างๆ ที่ชอบส่งเสียงดังจนทำให้เธออดหลับอดนอน พักผ่อนไม่พอนะซิ! แล้วเรื่องวุ่นๆก็เริ่มต้นขึ้น “เค้ามาจูบผมเอง ผมไม่ได้ไปจูบเขานะ” เขาเผลอหัวเราะออกมา “นั้นไง ผู้ชายก็ได้เปรียบแบบนี้แหละ” เธอกระเง้ากระงอดแล้วผลักเขาออก แต่เขากลับรวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะของเธอด้วยมือข้างเดียวของเขา “คุณหึงผม” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “ใครจะไปหึงคุณ หลงตัวเองชัดๆ” “คุณหึงผม” เขาย้ำ “คุณชอบผมแล้วใช่ไหม”

บทที่ 1 เสียงรบกวน

“ผัวขา แรงอีก อ่า เมียชอบ”

จารวีหรือจ๊ะจ๋า พลิกตัวเอาหมอนปิดหู เอาอีกแล้วเสียงสยองหลังเที่ยงคืนจากห้องข้างๆ ให้ตายเถอะ! เธอก็เข้าใจนะว่ากิจกรรมแบบนี้มันต้องมีเสียงดังกันบ้าง แต่นี่มันดังทะลุผนังห้องแล้วเธอก็นอนไม่หลับด้วยนะซิ! อพาร์ทเม้นก็ห้องไม่ได้ใหญ่โต จะย้ายเตียงไปอีกฝั่งก็ติดตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่ไม่ใช่ของเธอเอง หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือมาดูเวลา แล้วต้องสบถด่าในใจ นี่มันตีสองเข้าไปแล้ว ห้องข้างๆ กินอะไรเข้าไป จะไม่หลับไม่นอนบ้างหรือไงนะ แต่เธอต้องการพักผ่อนนะ! ตอนเช้าต้องเข้าไปช่วยงานในร้านซักอบรีดอีก ตอนบ่ายต้องเตรียมตัวไปสัมภาษณ์งานอีก เลิกส่งเสียงกินซี๊ดซ๊าดเสียทีเถอะ จะบ้าตายอยู่แล้ว!

เกือบครึ่งเดือนแล้วที่จารวีย้ายมาพักในอพาร์ทเม้นแห่งนี้ นอกจากได้ห้องพักฟรีจากพี่สุมาลี พี่สาวบ้านใกล้ที่เป็นคนดูแลอพาร์พาเม้นต์แห่งนี้และยังเป็นเจ้าของร้านซักอบรีดด้วย ในร้านมีลูกจ้าง2คน แต่พี่สุมาลีเพิ่งคลอดลูกฝาแฝดซึ่งคาดว่าชีวิตจะยุ่งเหยิงไปพักใหญ่ๆ และเธอตกงานหมาดๆ เพราะหัวหน้างี่เง่าที่พยายามจะเซ็กส์กับเธอให้ได้ พอเธอไม่เล่นด้วยก็หาวิธีแกล้งเธอสารพัด เอกสารที่ผิดพลาดในครั้งนั้นก็กลายเป็นข้ออ้าง

“ก็ไม่ยากนิแค่คุณนอนกับผม ผมก็จัดการเรื่องเอกสารนั้นให้ก็ได้”

“ถ้าดิฉันปฏิเสธละคะ”

“คุณน่าจะรู้ผลอยู่แล้วนะ”

จารวีถอนหายใจหนักๆ ถ้าเธอไม่ยอมก็ถูกฝ่ายบุคคลเรียกไปตรวจสอบ และอาจทำให้เสียประวัติ แต่ถ้าเธอยอมเขาซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าหากมีอะไรกันครั้งหนึ่งแล้ว ก็คงมีครั้งที่สอง สาม สี่ ตามมาเรื่อยๆ เผื่อไม่ให้ตัวเองเสียประวัติเพราะตัวเธอก็เพิ่งเรียนจบมาใหม่ๆ ทำงานได้แค่เจ็ด-แปดเดือน ยังมีโอกาสหางานดีกว่านี้ได้แน่นอน

เธอจึงตัดสินใจชิงยื่นใบลาออกเสียก่อน และไม่ได้รับอะไรสักอย่างเป็นการตอบแทน

หญิงสาวกลับมาอยู่บ้าน ทนฟังคนที่บ้านพร่ำบ่น เธอไม่เคยบอกว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงลาออก หลายคนมองว่าเธอเป็นพวกเด็กจบใหม่ไม่อดทน ไม่เอางานเอาการ ทนฟังตำหนิไม่ได้ เธอเก็บความไม่สบายใจนานนับเดือนจนต้องอดไม่ไหวปรึกษากับพี่สาวข้างบ้าน

“ทำไมจ๊ะจ๋าไม่บอกพ่อกับแม่ไปล่ะ” สุมาลีหัวเสียที่ได้ยินจารวีเล่าให้ฟัง เธอรู้ว่าเด็กคนนี้ไม่มีทางจะทิ้งงานเพราะแค่โดนด่าไม่กี่คำหรอก มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น และก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

“จ๋าไม่กล้าบอกหรอกค่ะ ไม่อยากให้พ่อกับแม่เป็นกังวลนี่คะ”

“ก็เลยยอมทนด่าอยู่คนเดียว”

“มันก็ดีกว่าไม่ได้ออกไปทำงานนอกบ้านนี่คะ”

“ถ้าจ๊ะจ๋าไม่เลือกงานก็เอาอย่างนี้ไหม มาช่วยงานพี่ที่ร้านซักรีดไปพลางๆก่อน อีกไม่กี่สัปดาห์พี่ก็จะคลอดแล้ว ได้ลูกแฝดคงดูแลอะไรๆลำบากหน่อย”

“ดีเลยค่ะ ดีกว่าอยู่เฉยๆ ตอนนี้จ๋าเองก็ยื่นใบสมัครไว้หลายที รอเรียกไปสัมภาษณ์อยู่ค่ะ”

“จริงนะ พี่จะได้ไม่ต้องหาคนอื่น ไม่ค่อยไว้ใจใครด้วย ถ้าได้งานดีๆเมื่อไหร่ก็บอกพี่แล้วกัน”

“กว่าจะได้งานดีๆคงเดือนหรือสองเดือนเลยละคะ”

“อ้อ! พี่คลอดแล้วจะกลับมาอยู่บ้านสักพัก ห้องพี่ที่อพาร์เม้นต์ก็ว่างอยู่นะ จะไปพักที่นั้นก็ได้ ทำงานใต้ตึกอพาร์ทเม้นต์”

“จริงหรือคะพี่สุ จ๋าไม่อยากอยู่บ้านฟังพ่อกับแม่บ่นอยู่ด้วย”

“จริงจ๊ะ ยังไงถือว่าช่วยพี่ก็แล้วกัน พี่จะช่วยพูดกับพ่อแม่ให้ เดี๋ยวจะคิดว่าเรียนจบมหา’ลัยมาได้ทำงานแค่พนักงานในร้านซักผ้า”

“งานสุจริตจะไปคิดแบบนั้นได้ไงคะ”

สุมาลีช่วยพูดกับพ่อแม่ให้จารวีจริงๆ ก็จริงอย่างที่สุมาลีบอก ผู้ใหญ่ก็อยากเห็นลูกหลานได้ทำงานดีๆ พอบอกว่าไปทำงานในร้านซักรีดก็ทำหน้าตึง แต่เพราะสุมาลีหว่านล้อมต่างๆนานา ทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองยอมให้จารวีไปทำงานที่ร้านของหล่อน หญิงสาวดีใจที่นอกจากจะได้ทำงานยังได้ไปอยู่นอกบ้าน เธอมีเป็นลูกคนกลางมีพี่ชายกับพี่สาวสองคนและน้องชายคนเล็กที่อายุห่างจากเธอแค่3ปี แต่ดูเหมือนเธอเป็นคนเดียวที่ไม่มีอะไรโดดเด่นเลยสักอย่าง เรียนคณะบริหารธุรกิจ ในขณะที่พี่ชายกับพี่สาวทั้งสองรับราชการ เป็นหน้าเป็นตาของครอบครัว แถมเจ้าน้องชายจอมแสบก็เรียนเก่งได้ทุนเรียนดีด้านดนตรีอีกด้วย ก็จะมีแต่เธอนี่แหละที่เหมือนชีวิตไร้ตัวตนในบ้านที่สุด

อ่านต่อ