นิยายลูกสะใภ้

มหาเศรษฐี

ธาริกาทนเห็นน้ำตาของวาติยาแฝดน้องไม่ได้ เธอจึงสลับตัวกับน้องสาว เพื่อมาจัดการ นายราเชนทร์ สามีจอมปลอมของวาติยา ให้รู้ซะบ้างว่า ผู้หญิงไม่ได้อ่อนแอทุกคน ...... “เธอออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ ไป!” ราเชนทร์ไล่หญิงสาวความโมโห “ไม่ไป แก้วเพิ่งมาจะไล่แก้วไปไหนล่ะคะ คืนนี้แก้วจะทวนความจำให้พี่เชนทร์ รับรองพร

มหาเศรษฐี

................ วินาทีที่ได้เห็นรอยยิ้มของลูกสาว หัวใจเขาเต้นแรงมาก ความรู้สึกหม่นเศร้า เคว้งคว้างท่ามกลางความหนาวเหน็บถูกปัดออกมาจากจิตใจจนสิ้นเมื่อได้พบหน้ากัญญาพัชรด้วยตาตัวเอง หนูน้อยวัยสี่ขวบเดินมาหาชายร่างสูงใหญ่ด้วยความรู้สึกที่บอกในใจว่า ต้องเดินไปหา “สวัสดีค่ะ มาหาใครคะ” เสียงหวานใสเหลือเก

โรแมนติก

แทนไท’ รองประธานบริษัทเครื่องสำอาง มีข่าวว่าเป็นเกย์ออกหน้าหนังสือพิมพ์คู่กับพระเอกคนดัง แม้จะพยายามบอกอย่างไรว่าเป็นแค่ข่าวที่สร้างมา ทว่ากลับไม่มีใครเชื่อ หนำซ้ำครอบครัวตัดสินใจว่า การแต่งงานคือทางออกที่ดีที่สุด และเมื่อรู้ว่าเจ้าสาวไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น ‘ณัฐกฤตา’ หญิงสาวที่เคยพบเจอเพียงไม่กี่คร

โรแมนติก

บัตรเชิญสีชมพูเป็นบ่อเกิดของแผนการร้ายจากใบสั่งของใครบางคน บัตรเชิญดังกล่าวทำให้ “อาติณณ์” และ “ขวัญข้าว” ตกเป็นหมากของเกมแก้แค้นครั้งนี้ แผนการร้ายตามใบสั่งจะสำเร็จตามแผนของผู้บงการได้เช่นไร เมื่อทั้งสองหาได้เดินตามเกมที่วางไว้ แต่กลับเดินตามใจของตนเอง เปลี่ยนแผนร้ายให้กลายกลับเป็นแผนรัก

โรแมนติก

ขัตติยะ...เพราะไม่อยากมีห่วงมาคล้องคอจึงคิดเกม 'แฟนกำมะลอ' ขึ้นมาเพื่อตบตามารดา พีรยา...เพราะรักและหนี้จึงยอมกระโดดลงไปร่วมเกม 'แฟนกำมะลอ' อย่างเลี่ยงไม่ได้ “เธอทำอะไร” “อ้าว ก็นายให้ฉันแสดงความรักฉันก็ทำแล้วไง” “นี่แม่คุณ ฉันไม่ใช่ลูกชายหรือน้องชายของเธอนะ จะได้มาแสดงความรักโดยการกอด ลูบหัวลูบหลัง

มหาเศรษฐี

เพราะเขาหลงรักหล่อนจนโงหัวไม่ขึ้น แต่เจ้าหล่อนก็แสนดื้อและพยศ จนเขาต้องวางแผนจับหล่อนมาเป็นเมีย แต่ จะบอกตรงๆ ก็กลัวเสียฟอร์ม เลยต้องยอม เป็นผัวจำแลง ของหล่อนไปก่อน แต่ถึงอย่างไร หล่อนก็ไม่อาจจะรอดพ้นเงื้อมมือของผู้ชายคลั่งรักอย่างเขาไปได้หรอก

โรแมนติก

“ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะคะ ถ้าไม่ปล่อยเรื่องนี้ก็จะไม่รู้แค่หนูคนเดียวแน่ แต่ถ้าคุณเตี่ยปล่อยหนู หนูก็จะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา หนูจะถือว่าหนูไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” “ได้ ถ้าหนูต้องการแบบนั้น แต่เรื่องที่หนูให้ฉันเลียจนเพลียถึงกับออกมากินข้าวเย็นไม่ได้ เรื่องนี้ก็คงไม่รู้แค่ฉันคนเดียวเหมือ