Gavin

สิบปีเต็มที่ฉันแอบรักภาคิน วงศ์วรานนท์ ผู้ปกครองของฉัน หลังจากครอบครัวของฉันล้มละลาย เขาก็รับฉันไปดูแลและเลี้ยงดูฉันจนโต เขาคือโลกทั้งใบของฉัน ในวันเกิดอายุสิบแปดปี ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อสารภาพรักกับเขา แต่ปฏิกิริยาของเขากลับเป็นความเกรี้ยวกราดอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน เขาปัดเค้กวันเกิดของฉันตกพื้นแล้วคำรามลั่น “สติแตกไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นผู้ปกครองเธอนะ!” จากนั้นเขาก็ฉีกภาพวาดที่ฉันใช้เวลาวาดเป็นปีเพื่อเป็นคำสารภาพรักของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี เพียงไม่กี่วันต่อมา เขาก็พาโคลอี้ คู่หมั้นของเขากลับมาบ้าน ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะรอฉันโต ที่เคยเรียกฉันว่าดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดของเขา ได้หายไปแล้ว ความรักที่ร้อนแรงและสิ้นหวังตลอดสิบปีของฉันทำได้เพียงแผดเผาตัวเอง คนที่ควรจะปกป้องฉันกลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายฉันเจ็บปวดที่สุด ฉันก้มมองจดหมายตอบรับจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยในมือ ฉันต้องไปจากที่นี่ ฉันต้องถอนรากถอนโคนเขาออกจากหัวใจ ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของพ่อ “พ่อคะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “เอวาตัดสินใจแล้ว เอวาอยากไปอยู่กับพ่อที่กรุงเทพฯ ค่ะ”

ฉันกับภวินท์ สามีของฉัน เราคือคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่สุดในกรุงเทพฯ ใครๆ ก็เรียกเราว่าคู่รักทองคำ แต่ชีวิตแต่งงานที่ใครๆ ต่างอิจฉากลับเป็นเรื่องหลอกลวง เราไม่มีลูก เพราะเขามีภาวะทางพันธุกรรมที่หายากมาก เขาอ้างว่าผู้หญิงคนไหนก็ตามที่อุ้มท้องลูกของเขาจะต้องตาย เมื่อพ่อของเขาที่กำลังจะสิ้นใจเรียกร้องทายาท ภวินท์ก็เสนอทางออก...แม่อุ้มบุญ ผู้หญิงที่เขาเลือกคืออารยา เธอคือฉันในเวอร์ชันที่เด็กกว่า สดใสกว่า ทันใดนั้น ภวินท์ก็ยุ่งตลอดเวลา เขาต้องคอยดูแลเธอระหว่าง "กระบวนการทำเด็กหลอดแก้วที่ยากลำบาก" เขาลืมวันเกิดฉัน เขาลืมวันครบรอบของเรา ฉันพยายามจะเชื่อเขา จนกระทั่งฉันบังเอิญได้ยินเขาคุยกับเพื่อนๆ ที่งานเลี้ยง เขาสารภาพกับเพื่อนว่าความรักที่เขามีให้ฉันคือ "ความผูกพันที่ลึกซึ้ง" แต่กับอารยา มันคือ "ไฟ" และ "ความเร่าร้อน" เขากำลังวางแผนจัดงานแต่งงานลับๆ กับเธอที่ภูเก็ต ในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะพาฉันไปฉลองวันครบรอบ เขากำลังจะมอบงานแต่งงาน ครอบครัว และชีวิตให้เธอ...ทุกสิ่งที่เขาปฏิเสธฉัน โดยใช้คำโกหกเรื่องภาวะทางพันธุกรรมร้ายแรงเป็นข้ออ้าง การทรยศหักหลังมันสมบูรณ์แบบเสียจนฉันรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง คืนนั้นเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน พร้อมกับคำโกหกเรื่องไปทำงานต่างจังหวัด ฉันยิ้มและสวมบทบาทภรรยาที่แสนดีต่อไป เขาไม่รู้ว่าฉันได้ยินทุกอย่าง เขาไม่รู้ว่าในขณะที่เขากำลังวางแผนชีวิตใหม่ ฉันก็ได้วางแผนหนีของฉันไว้แล้ว และที่แน่ๆ เขาไม่รู้ว่าฉันเพิ่งโทรหาบริษัทที่เชี่ยวชาญเรื่องเดียว...การทำให้คนหายตัวไป

คีรินคือพรหมลิขิตของฉัน อนาคตอัลฟ่าของฝูง รักแรกในวัยเยาว์ และคู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน แต่คืนหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผู้หญิงคนอื่นบนตัวเขา กลิ่นโอเมก้าที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้ซึ่งฉันรู้จักดีเกินไป ฉันตามเขาไปและพบพวกเขาสองคนใต้ต้นไทรใหญ่ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม การทรยศของเขาเปรียบเสมือนยาพิษที่ค่อยๆ ซึมลึกอย่างเชื่องช้า เมื่อไลลา โอเมก้าคนโปรดของเขาแกล้งทำเป็นหกล้ม เขาก็ประคองเธอราวกับว่าเธอทำจากแก้วเจียระไน แต่ตอนที่เขาแอบตัดสายรัดอานม้าของฉันระหว่างการกระโดดข้ามเครื่องกีดขวางสุดอันตราย จนทำให้ม้าสะบัดฉันตกลงมาขาหัก เขากลับเรียกมันว่า "คำเตือน" ที่ห้ามไปแตะต้องเธอ การดูแลฉันหลังจากนั้นเป็นเพียงการสร้างภาพเพื่อไม่ให้พ่อของฉันสงสัย ในงานประมูลสาธารณะ เขาใช้เงินของครอบครัวฉันเพื่อซื้อเพชรล้ำค่าให้เธอ ทิ้งให้ฉันต้องอับอายและไม่มีเงินจ่าย ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินผ่านจิตสื่อสารของฝูงเมื่อหลายวันก่อน สำหรับเขาและพี่น้องร่วมสาบานของเขา ฉันเป็นเพียง "คุณหนูเอาแต่ใจ" เป็นรางวัลที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออำนาจ ส่วนไลลาคือคนที่พวกเขาปรารถนาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะทำลายฉันได้ บังคับให้ฉันยอมรับการเป็นที่สอง เขาคิดผิด ในคืนวันเกิดครบรอบ 20 ปีของฉัน คืนที่ฉันควรจะผูกพันธะกับเขา ฉันกลับยืนอยู่ต่อหน้าสองฝูงและเลือกทางที่แตกต่างออกไป ฉันปฏิเสธเขาและประกาศการแต่งงานกับอัลฟ่าคู่แข่ง ชายผู้มองฉันเป็นราชินี ไม่ใช่ของรางวัลปลอบใจ

คู่แท้ของฉัน อัลฟ่าธาม กำลังจัดพิธีตั้งชื่ออันศักดิ์สิทธิ์ให้ทายาทของเขา ปัญหามีอยู่เรื่องเดียว... เขากำลังฉลองให้กับลูกที่เกิดกับลิตา หมาป่าไร้ฝูงที่เขาพาเข้ามาในฝูงของเรา ส่วนฉัน คู่แท้ตัวจริงของเขาที่กำลังตั้งท้องทายาทของเขาได้สี่เดือน กลับเป็นคนเดียวที่ไม่ได้รับเชิญ เมื่อฉันไปเผชิญหน้ากับเธอ เธอกลับใช้เล็บข่วนแขนตัวเองจนเลือดออก แล้วกรีดร้องว่าฉันทำร้ายเธอ ธามเห็นการแสดงของเธอก็ไม่แม้แต่จะมองฉัน เขาคำรามลั่น ใช้คำสั่งอัลฟ่าบีบบังคับให้ฉันจากไป พลังแห่งสายใยผูกพันของเราถูกบิดเบือนให้กลายเป็นอาวุธที่หันกลับมาทำร้ายฉันเอง ต่อมา เธอทำร้ายฉันจริงๆ จนฉันล้มลง ขณะที่เลือดเริ่มซึมออกมาจากชุดของฉัน คุกคามชีวิตลูกของเรา เธอกลับเหวี่ยงลูกของตัวเองลงบนพรมแล้วกรีดร้องว่าฉันพยายามจะฆ่าลูกของเธอ ธามพุ่งเข้ามา เขาเห็นฉันจมกองเลือดอยู่บนพื้น แต่เขากลับไม่ลังเลเลยสักนิด เขาช้อนลูกของลิตาที่กำลังร้องลั่นขึ้นมาในอ้อมแขน แล้ววิ่งออกไปตามหมอทันที ทิ้งให้ฉันกับทายาทที่แท้จริงของเขานอนรอความตาย แต่ขณะที่ฉันนอนอยู่ตรงนั้น เสียงของแม่ก็ดังขึ้นในหัวผ่านกระแสจิตของเรา คนของครอบครัวกำลังรอฉันอยู่นอกเขตแดนแล้ว เขากำลังจะได้รู้ว่าโอเมก้าที่เขาเขี่ยทิ้ง แท้จริงแล้วคือเจ้าหญิงของฝูงที่ทรงพลังที่สุดในโลก

ฉันคือคีรติ วรโชติ นักข่าวหัวขบถแห่งตระกูลนักการเมืองทรงอิทธิพล ทางรอดเดียวของฉันคือความสัมพันธ์ลับๆ อันร้อนแรงกับอธิป สุริยวงศ์ ซีอีโอผู้ทรงอำนาจที่ราวกับสลักขึ้นจากน้ำแข็งและตรรกะ เขาเรียกฉันว่า "หายนะที่งดงามของผม" พายุที่ถูกกักขังไว้ในกำแพงเพนต์เฮาส์ของเขา แต่ความสัมพันธ์ของเราสร้างขึ้นบนคำโกหก ฉันค้นพบว่าเขาเพียงแค่ "ทำให้ฉันเชื่อง" เพื่อเอาใจผู้หญิงอีกคน กมลา ลูกสาวผู้อ่อนแอของหัวหน้าคณะทำงานของพ่อฉัน ซึ่งเขาเป็นหนี้บุญคุณที่ไม่อาจชดใช้ได้ เขาเลือกหล่อนต่อหน้าสาธารณชน เช็ดน้ำตาให้หล่อนด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่เคยแสดงให้ฉันเห็น เขาปกป้องหล่อน ปกป้องหล่อน และเมื่อฉันถูกคนชั่วคุกคาม เขาก็ทอดทิ้งฉันเพื่อรีบไปอยู่ข้างหล่อน การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นเมื่อเขาสั่งให้จับฉันเข้าคุกและซ้อม พร้อมกับคำรามว่าฉันต้อง "เรียนรู้บทเรียน" ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นลงระหว่างอุบัติเหตุรถชน โดยไม่ลังเลแม้แต่วินาทีเดียว เขากระโจนไปขวางหน้ากมลา ใช้ร่างกายของตัวเองเป็นเกราะกำบัง ปล่อยให้ฉันเผชิญแรงกระแทกเพียงลำพัง ฉันไม่ใช่คนที่เขารัก แต่เป็นภาระที่เขาพร้อมจะสังเวย ขณะนอนร่างกายแหลกสลายบนเตียงในโรงพยาบาล ในที่สุดฉันก็เข้าใจ ฉันไม่ใช่หายนะที่งดงามของเขา แต่เป็นตัวโง่ของเขาต่างหาก ดังนั้นฉันจึงทำสิ่งเดียวที่ทำได้ ฉันเผาโลกอันสมบูรณ์แบบของเขาให้วอดวาย ตอบรับคำขอแต่งงานจากมหาเศรษฐีใจดีที่สัญญาสันติสุขให้ฉัน และเดินจากไปเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทิ้งเถ้าถ่านแห่งความรักของเราไว้เบื้องหลัง

การแต่งงานของฉันกับมาคิน ภัทรธำรง คือสัญญาที่ลงนามด้วยเลือด คือคำมั่นที่จะหลอมรวมสองตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในกรุงเทพฯ เข้าไว้ด้วยกัน เขาคืออนาคตของฉัน คือราชันย์ที่ถูกเลือกมาให้ปกครองเคียงข้างฉัน ทุกคนต่างพูดว่าการรวมกันของเราคือพรหมลิขิต แต่เขากลับบ้านมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมราคาถูกและคำโกหกของผู้หญิงอีกคน มันคือกลิ่นของอัญญาริน เด็กกำพร้าผู้อ่อนแอที่ครอบครัวของเขารับมาเลี้ยงดู เด็กผู้หญิงที่เขาสาบานว่าจะปกป้องเหมือนน้องสาวแท้ๆ ฉันตามเขาไปที่ไพรเวทคลับแห่งหนึ่ง จากในเงามืด ฉันเฝ้ามองเขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนและมอบจูบที่หิวกระหายและสิ้นหวังให้เธอ...จูบที่เขาไม่เคยให้ฉันเลย ในวินาทีนั้น อนาคตทั้งชีวิตของฉันแหลกสลายลง ในที่สุดฉันก็เข้าใจเสียงกระซิบจากลูกน้องของเขาว่าฉันเป็นเพียงรางวัลทางการเมือง ในขณะที่อัญญารินคือราชินีตัวจริงของพวกเขา เขาต้องการอาณาจักรของฉัน แต่หัวใจของเขาเป็นของเธอ ฉันจะไม่เป็นของรางวัลปลอบใจ ฉันจะไม่เป็นรองใคร ฉันเดินตรงเข้าไปในห้องทำงานของพ่อ เสียงของฉันเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง "หนูจะยกเลิกงานแต่งงานค่ะ" เมื่อท่านค้าน ฉันจึงปล่อยหมัดเด็ดสุดท้าย "หนูจะรักษาความต้องการของตระกูลเราในเรื่องพันธมิตรไว้ค่ะ หนูจะแต่งงานกับเจ้าพ่อธาวิน วรไพศาล" แก้ววิสกี้ในมือพ่อร่วงแตกกระจายบนพื้น ธาวิน วรไพศาล คือคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา

การแต่งงานของฉันมาพร้อมกับเงื่อนไขที่แสนโหดร้าย พีท สามีของฉัน ต้องผ่าน "บททดสอบความภักดี" เก้าข้อ ที่โซเฟีย รักแรกในวัยเด็กของเขาเป็นคนออกแบบ เก้าครั้งที่เขาต้องเลือกเธอแทนที่จะเป็นฉัน...ภรรยาของเขา ในวันครบรอบแต่งงานของเรา เขาได้ตัดสินใจครั้งสุดท้าย ทิ้งให้ฉันป่วยและเลือดออกอยู่ข้างทางด่วนท่ามกลางพายุฝน เขารีบไปหาเธอเพียงเพราะเธอโทรมาอ้างว่ากลัวเสียงฟ้าร้อง เขาเคยทำแบบนี้มาก่อนแล้ว ทิ้งงานเปิดแกลเลอรี่ของฉันไปเพราะเธอบอกว่าฝันร้าย ทิ้งงานศพคุณยายของฉันไปเพราะรถของเธอดันมาเสียอย่างเหมาะเจาะ ชีวิตทั้งชีวิตของฉันเป็นเพียงส่วนเกินในเรื่องราวของพวกเขาสองคน เป็นบทบาทที่โซเฟียมาสารภาพในภายหลังว่าเธอเป็นคนเลือกให้ฉันเอง หลังจากสี่ปีของการเป็นได้แค่ของปลอบใจ หัวใจของฉันก็กลายเป็นก้อนน้ำแข็ง ไม่มีความอบอุ่นเหลือให้มอบให้ใครอีกแล้ว ไม่มีความหวังเหลือให้ใครมาทำลายอีกต่อไป ในที่สุดฉันก็พอเสียที ดังนั้นเมื่อโซเฟียเรียกฉันไปที่อาร์ตแกลเลอรี่ของฉันเองเพื่อฉากสุดท้ายของการหยามเหยียด ฉันก็พร้อมแล้ว ฉันมองสามีของฉันอย่างใจเย็น ขณะที่เขาเซ็นเอกสารที่เธอเลื่อนไปตรงหน้าอย่างสิ้นหวังที่จะเอาใจเธอโดยไม่แม้แต่จะชายตามอง เขาคิดว่าเขากำลังเซ็นสัญญาการลงทุน เขาไม่รู้เลยว่านั่นคือเอกสารใบหย่าที่ฉันแอบสอดเข้าไปในแฟ้มเมื่อชั่วโมงก่อน

สิบปีเต็มที่ฉันทุ่มเททุกอย่างให้เดชผู้เป็นสามี ฉันทำงานสามจ๊อบเพื่อให้เขาได้เรียนจบปริญญาโทบริหารธุรกิจ ฉันขายสร้อยล็อกเก็ตรูปคุณย่าซึ่งเป็นของดูต่างหน้าชิ้นเดียวเพื่อเอาเงินมาช่วยตั้งบริษัทสตาร์ทอัพให้เขา แต่ตอนนี้ ในวันที่บริษัทของเขากำลังจะเข้าตลาดหลักทรัพย์ เขากลับบังคับให้ฉันเซ็นใบหย่าเป็นครั้งที่สิบเจ็ด โดยอ้างว่ามันเป็น “แค่เรื่องธุรกิจชั่วคราว” แล้วฉันก็ได้เห็นเขาในทีวี แขนของเขากำลังโอบรอบเอวผู้หญิงอีกคน... อรอินทร์ นักลงทุนหลักของเขา เขาเรียกเธอว่าผู้หญิงที่เขารักที่สุดในชีวิต ขอบคุณเธอที่ “เชื่อมั่นในตัวเขาในวันที่ไม่มีใครเลย” ประโยคเดียวของเขาลบตัวตนทั้งหมดของฉันให้หายไปในพริบตา ความเลือดเย็นอำมหิตของเขายังไม่จบแค่นั้น เขาปฏิเสธว่าไม่รู้จักฉันหลังจากที่การ์ดของเขากระทืบฉันจนสลบกลางห้างสรรพสินค้า เขาขังฉันไว้ในห้องใต้ดินมืดๆ ทั้งที่รู้ดีว่าฉันเป็นโรคกลัวที่แคบอย่างรุนแรง ปล่อยให้ฉันเผชิญกับอาการแพนิกกำเริบเพียงลำพัง แต่ฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ทุกอย่างขาดสะบั้นคือตอนที่ถูกลักพาตัว เมื่อคนร้ายบอกให้เขาเลือกว่าจะช่วยใครได้แค่คนเดียวระหว่างฉันกับอรอินทร์... เดชไม่ลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาเลือกผู้หญิงคนนั้น เขาทิ้งให้ฉันถูกมัดติดกับเก้าอี้เพื่อรอรับการทรมาน ขณะที่เขาพาดิลล้ำค่าของเขาไป เมื่อฉันนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาลเป็นครั้งที่สอง ในสภาพใจสลายและถูกทอดทิ้ง ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจโทรหาเบอร์ที่ไม่ได้โทรมาห้าปีแล้ว “คุณป้าเอมอรคะ” ฉันพูดเสียงสะอื้น “เอวา... ขอไปอยู่ด้วยได้ไหมคะ” คำตอบจากทนายความที่น่าเกรงขามที่สุดในกรุงเทพฯ ดังขึ้นทันที “ได้สิจ๊ะหลานรัก เครื่องบินส่วนตัวของป้าพร้อมสแตนด์บายอยู่แล้ว แล้วก็นะเอวา... ไม่ว่าเรื่องอะไร เดี๋ยวเราจัดการเอง”

ในวันครบรอบการตายของลูกชาย ฉันเจอสามีของฉันอยู่ในบ้านพักส่วนตัวของเรากับเมียน้อยที่กำลังตั้งท้องของเขา เขาส่งการ์ดเชิญงานแต่งงานของพวกเขาสองคนมาให้ฉัน พร้อมกับคลิปเสียงที่เขาเรียกฉันว่า ‘ผู้หญิงมีมลทิน’ จากเหตุการณ์เลวร้ายที่พรากชีวิตลูกชายของเราไป และเขายังสารภาพว่าแอบทำให้ฉันเป็นหมันเพื่อที่จะได้มีทายาทที่ ‘บริสุทธิ์’ เขาคิดว่าเขากำลังจะสร้างราชวงศ์ใหม่ แต่ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไปร่วมงานแต่งงานของเขา และจะเผามันให้วอดวายไปกับตา

เป็นเวลาห้าปีเต็ม ที่ฉันแอบปั้นแฟนของฉัน คิน จากนักดนตรีไส้แห้งให้กลายเป็นซีอีโอสายเทคชื่อดัง ฉันคือนางฟ้านิรนามที่ทุ่มเงินสร้างอาณาจักรทั้งหมดของเขา ขณะที่แกล้งทำตัวเป็นแค่แฟนสาวธรรมดาๆ ที่แทบจะจ่ายค่าเช่าห้องของตัวเองไม่ไหว แล้ววันหนึ่ง เขาก็พาแคทลียา ผู้หญิงในอดีตที่หน้าตาเหมือนฉันอย่างน่าขนลุกกลับมาที่บ้าน เธอเริ่มรุกรานชีวิตฉันอย่างช้าๆ และเลือดเย็น...ใส่เสื้อผ้าของฉัน ใช้ของของฉัน ขโมยความรักของเขาไปจากฉัน และเมื่อฉันลุกขึ้นสู้ในที่สุด เขาก็ตัดสินใจสั่งสอนบทเรียนให้ฉัน เขาสั่งคนมาจับตัวฉันไป มัดฉัน แล้วโยนฉันขึ้นไปบนเวทีประมูลใต้ดินสุดโสมม เขายืนดูจากเงามืด ปล่อยให้พวกผู้ชายหื่นกระหายประมูลร่างกายของฉัน ก่อนจะก้าวเข้ามาในวินาทีสุดท้ายเพื่อสวมบทฮีโร่ และลากฉันกลับไปอยู่ในที่ของฉัน เขาคิดว่าเขาทำลายฉันจนยับเยินแล้ว แต่แล้วเขาก็ปล่อยหมัดเด็ดสุดท้ายที่บดขยี้หัวใจฉันจนแหลกสลาย ด้วยการยอมรับความจริงที่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อน "พายเป็นแค่ตัวแทน" เขาพึมพำกับแคทลียา โดยไม่รู้ว่าฉันได้ยิน "เพราะเธอหน้าเหมือนคุณ" เขาเชื่อว่าฉันคือผู้หญิงอ่อนแอที่ต้องพึ่งพาเขาไปตลอดชีวิต เขาไม่รู้เลยว่าในขณะที่เขาพูด ประโยคนั้นออกมา เอกสารหย่าของเราก็ถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเบอร์ที่เขาไม่เคยรู้ว่ามีอยู่จริง "คีรินคะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง "พายพร้อมแล้ว เรามาแต่งงานกันเถอะค่ะ"

ในวันที่ฉันควรจะได้แต่งงานกับคิรากร วัฒนไพศาล เขากลับประกาศก้องว่าฉันเป็นผู้หญิงของพี่ชายเขา เขายกเลิกงานแต่งงานของเราในนาทีสุดท้าย โสภิตา อดีตคนรักของเขา ความจำเสื่อมจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ความทรงจำของเธอย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่พวกเขายังรักกันดูดดื่ม ดังนั้นเขาจึงทอดทิ้งฉันในชุดเจ้าสาว เพื่อไปสวมบทบาทแฟนหนุ่มผู้ภักดีของเธอ เป็นเวลาหนึ่งเดือนเต็มที่ฉันถูกบังคับให้อยู่ในฐานะ "แขก" ในคฤหาสน์วัฒนไพศาล เฝ้ามองเขาเอาอกเอาใจผู้หญิงคนนั้นและรื้อฟื้นอดีตของพวกเขาสองคน ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นพร้อมกับคำสัญญาที่ว่าเขาจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เธอหายดี แล้วฉันก็ได้ยินความจริง คิรากรเก็บยาที่สามารถรักษาอาการความจำเสื่อมของเธอไว้ในตู้เซฟของเขา เขาไม่ได้จนตรอก เขาแค่กำลังปล่อยตัวปล่อยใจ ดื่มด่ำกับโอกาสครั้งที่สองกับรักแรกในชีวิต เขามั่นใจว่าฉันเป็นของตาย เป็นสมบัติของเขาที่พร้อมจะรอจนกว่าเขาจะพอใจ เขาบอกกับลูกน้องว่าเขาสามารถมีเราทั้งสองคนได้ เขาใช้ชื่อพี่ชายเพื่อทำให้ฉันอัปยศอดสู ได้เลย...ฉันก็จะใช้ชื่อพี่ชายของเขาเพื่อทำลายเขาให้ย่อยยับเหมือนกัน ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของบุรุษผู้กุมอำนาจที่แท้จริงของตระกูล...คุณใหญ่ธนากร วัฒนไพศาล "พี่ชายของคุณบอกว่าฉันเป็นคู่ควงของคุณ" ฉันบอกเขา "งั้นก็ทำให้มันเป็นเรื่องจริงสิคะ แต่งงานกับฉัน"

อคิน คู่หมั้นของฉัน สร้างโลกเสมือนจริงทั้งใบให้ฉัน หลังจากอุบัติเหตุจากการปีนเขาที่ทำให้ฉันต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต เขาเรียกมันว่า ‘พิมานเมฆ’ โลกที่เป็นที่หลบภัยของฉัน ในเกมของเขา ฉันไม่ได้พิการ ฉันคือ ‘วาลคีรี’ แชมเปี้ยนผู้ไร้เทียมทาน เขาคือผู้ช่วยชีวิตของฉัน คือผู้ชายที่อดทนดูแลฉันจนผ่านพ้นช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดมาได้ แล้วฉันก็ได้เห็นไลฟ์สตรีมของเขาบนเวทีงานประชุมเทคโนโลยี แขนข้างหนึ่งของเขาโอบรอบตัวดาลิน นักกายภาพบำบัดของฉัน พร้อมกับประกาศให้โลกรู้ว่าเธอคือผู้หญิงที่เขาตั้งใจจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วย ความจริงมันคือฝันร้ายที่เกิดขึ้นในตอนที่ฉันยังตื่นอยู่ เขาไม่ได้แค่สวมเขาให้ฉัน แต่เขายังแอบสับเปลี่ยนยาแก้ปวดของฉันให้เป็นโดสที่อ่อนลงผสมกับยากล่อมประสาท เพื่อจงใจชะลอการฟื้นตัวของฉัน ทำให้ฉันอ่อนแอและต้องพึ่งพาเขาตลอดไป เขามอบสร้อยข้อมือที่สั่งทำขึ้นเพื่อฉันเพียงเส้นเดียวในโลกให้ดาลิน มอบตำแหน่งในโลกเสมือนจริงของฉันให้เธอ หรือแม้กระทั่งแผนการแต่งงานที่ฉันเคยวาดฝันไว้กับเขาก็ตาม เขาปล่อยภาพน่าอัปยศของฉันในช่วงเวลาที่ตกต่ำที่สุดในชีวิต ทำให้ทั้งคอมมูนิตี้เกมเมอร์หันมาต่อต้านฉันและตราหน้าว่าฉันเป็นสตอล์กเกอร์โรคจิต และฟางเส้นสุดท้ายก็ขาดสะบั้นลง เมื่อฉันพยายามจะไปเผชิญหน้ากับเขาที่งานเลี้ยงฉลองชัยชนะของเขา การ์ดรักษาความปลอดภัยของเขาทุบตีฉัน และตามคำสั่งลอยๆ ของเขา พวกมันก็โยนร่างที่หมดสติของฉันลงไปในน้ำพุโสโครกเพื่อ ‘ให้สร่างเมา’ ผู้ชายที่เคยสาบานว่าจะสร้างโลกที่ฉันจะไม่ต้องดิ้นรนอีกต่อไป กลับพยายามจะกดฉันให้จมน้ำตายในโลกใบนั้น แต่ฉันรอดมาได้ ฉันทิ้งเขาและเมืองนั้นไว้ข้างหลัง และเมื่อขาของฉันกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง ความมุ่งมั่นของฉันก็เช่นกัน เขาขโมยชื่อของฉัน ตำนานของฉัน และโลกของฉันไป ตอนนี้ ฉันกำลังจะล็อกอินกลับเข้าไปอีกครั้ง ไม่ใช่ในฐานะวาลคีรี แต่ในฐานะตัวฉันเอง และฉันจะเผาอาณาจักรของเขาให้มอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน

วันที่สามีของฉัน ซึ่งเป็นถึงมือขวาของเจ้าพ่อมาเฟีย บอกว่ายีนของฉันบกพร่องเกินกว่าจะอุ้มท้องทายาทของเขาได้ เขาก็พาตัวตายตัวแทนของฉันกลับมาบ้านด้วย...ผู้หญิงคนหนึ่งที่จะมาอุ้มบุญแทน ที่มีดวงตาเหมือนฉัน แต่มีมดลูกที่ใช้งานได้ เขาเรียกหล่อนว่า "ภาชนะ" แต่กลับเชิดหน้าชูตาหล่อนในฐานะเมียน้อย ทอดทิ้งฉันในขณะที่ฉันเลือดอาบอยู่บนพื้นในงานเลี้ยงเพื่อปกป้องหล่อน และวางแผนอนาคตลับๆ ของพวกเขาสองคนในวิลล่าสุดหรูที่เขาเคยสัญญาว่าจะให้ฉัน แต่ในโลกของเรา...ภรรยาไม่ได้แค่เดินจากไปเฉยๆ พวกเธอจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และฉันตัดสินใจแล้วว่าจะวางแผนการหายตัวไปของตัวเอง ทิ้งให้เขาจมอยู่กับซากปรักหักพังที่เขาบรรจงสร้างขึ้นมาด้วยน้ำมือของเขาเอง

ตลอดห้าปีที่ผ่านมา ฉันคือผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ คือสถาปนิกเงาผู้ออกแบบเส้นทางอาชีพอันรุ่งโรจน์ของคิน แฟนของฉัน ฉันคือ “ออร่า” ผู้สร้างซอฟต์แวร์พันล้านของบริษัทเราโดยไม่มีใครรู้ตัวตน และฉันใช้อิทธิพลที่ซ่อนไว้ผลักดันให้เขาได้เป็นหัวหน้าโปรเจกต์ดาวรุ่งในเมืองใหม่ที่ห่างออกไปกว่าพันกิโลเมตร ฉันทำทุกอย่างเพื่อเราสองคน เพื่ออนาคตที่เราควรจะสร้างมันขึ้นมาด้วยกัน แต่เมื่อฉันย้ายไปที่ออฟฟิศของเขาเพื่อทำเซอร์ไพรส์ ฉันกลับพบว่าเขากำลังคลอเคลียอยู่กับผู้ช่วยคนใหม่ของเขา คีร่า...ผู้หญิงคนเดียวกับที่ฉันเห็นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ของเขาและหัวเราะร่าเริงในวิดีโอเมื่อไม่กี่วันก่อน เขาเรียกเธอว่า “คู่หูปีนผา” เป็นแค่เพื่อน ไม่ได้มีอะไรเกินเลย แล้วเธอก็ทำพลาดครั้งใหญ่ที่ทำให้บริษัทเสียหายหลายสิบล้าน เมื่อฉันเผชิญหน้ากับเธอ คินกลับไม่เอาเรื่อง เขาปกป้องเธอ ต่อหน้าผู้บริหารทั้งชั้น เขาหันมาเล่นงานฉัน โยนความผิดทั้งหมดมาให้ฉัน “ถ้าทนแรงกดดันที่นี่ไม่ไหว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันที่เต็มไปด้วยความรังเกียจเดียดฉันท์ “ก็กลับสำนักงานใหญ่ไปเลยไป๊” ผู้ชายที่ฉันสร้างชีวิตทั้งชีวิตให้ กำลังไล่ฉันออกเพื่อปกป้องผู้หญิงคนอื่น และในวินาทีที่โลกของฉันพังทลายลงตรงหน้า เสียงลิฟต์ก็ดังขึ้น CTO ของเราก้าวออกมา สายตาของเขากวาดมองใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของฉัน สลับกับใบหน้าเดือดดาลของคิน เขามองตรงไปที่แฟนของฉัน น้ำเสียงของเขาเงียบสงบจนน่าขนลุก “คุณกล้าดียังไงมาพูดกับเจ้าของบริษัทนี้ด้วยน้ำเสียงแบบนั้น”

ตอนฉันอายุแปดขวบ พี่ธาม มหรรณพ ดึงฉันออกมาจากกองเพลิงที่คร่าชีวิตครอบครัวของฉันไป สิบปีเต็มที่เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลคนนั้นเป็นทั้งผู้ปกป้องและโลกทั้งใบของฉัน แล้ววันหนึ่ง เขาก็ประกาศหมั้นกับผู้หญิงคนอื่นเพื่อผนึกสองอาณาจักรแห่งโลกมืด เขาพาหล่อนกลับมาบ้านและประกาศว่าหล่อนคือ ‘นายหญิง’ คนต่อไปของตระกูลมหรรณพ ต่อหน้าทุกคน คู่หมั้นของเขาสวมปลอกคอโลหะราคาถูกลงบนคอฉัน เรียกฉันว่าเป็น ‘สัตว์เลี้ยง’ ของพวกเขา พี่ธามรู้ว่าฉันแพ้ เขาก็แค่มองด้วยสายตาเย็นชา แล้วสั่งให้ฉันรับมันไว้ คืนนั้น ฉันนอนฟังเสียงเขากับหล่อนบนเตียงเดียวกันผ่านกำแพงห้อง ในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ตอนฉันยังเด็กเป็นแค่เรื่องโกหก ฉันไม่ใช่ครอบครัวของเขา ฉันเป็นแค่สมบัติของเขา หลังจากสิบปีแห่งความภักดี ความรักที่ฉันมีให้เขาก็แหลกสลายเป็นเถ้าถ่าน ดังนั้นในวันเกิดของเขา วันที่เขาเฉลิมฉลองอนาคตใหม่ของตัวเอง ฉันจึงเดินออกจากกรงทองของเขาไปตลอดกาล เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวลำหนึ่งกำลังรอรับฉันไปหาพ่อที่แท้จริงของฉัน...ศัตรูตัวฉกาจของเขา

คู่หมั้นของฉันมีน้องชายฝาแฝด และตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ผู้ชายที่นอนร่วมเตียงกับฉันไม่ใช่คู่หมั้นของฉันเลย ฉันเพิ่งมารู้ความจริงอันน่าสะพรึงว่าผู้ชายที่ฉันรักเป็นเพียงนักแสดง เป็นแค่ตัวแทนเท่านั้น ส่วนคู่หมั้นตัวจริงของฉัน ภัทร แอบไปแต่งงานอย่างลับๆ กับแครอล น้องสาวบุญธรรมของเขา แต่แผนการของพวกเขามันเลวร้ายยิ่งกว่าแค่การสลับตัวกัน พวกเขาวางแผนจะให้ฉันแต่งงานกับน้องชายฝาแฝด จากนั้นก็จะจัดฉาก ‘อุบัติเหตุ’ เพื่อเก็บเกี่ยวกระจกตาของฉันไปให้แครอล เมื่อฉันค้นพบแผนการชั่วร้ายของพวกเขา แครอลก็ใส่ร้ายว่าฉันทำร้ายเธอ ส่วนภัทร ผู้ชายที่เคยสาบานว่าจะปกป้องฉัน กลับสั่งให้คนโบยตีฉันจนเลือดอาบอยู่บนพื้น จากนั้นเธอก็ฆ่าคุณปู่ของเขาแล้วโยนความผิดมาให้ฉัน เขาไม่ลังเลเลยสักนิด เขาโยนฉันเข้าไปเน่าตายในโรงพยาบาลจิตเวช เขาไม่เคยคิดจะตั้งคำถามกับคำโกหกของเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว เขาทอดทิ้งฉันอย่างไม่ใยดี ผู้หญิงที่เขาเคยอ้างว่ารักมาตลอดห้าปี แต่พวกเขาลืมไปอย่างหนึ่ง ฉันไม่ใช่แค่ฟ้า เด็กกำพร้าที่ไร้ที่พึ่ง ฉันคืออรุณรัศมี วาณิชย์ไพศาล ทายาทแห่งอาณาจักรธุรกิจ หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากขุมนรกนั้น ฉันก็แกล้งตายและหายตัวไป บัดนี้ ฉันกลับมาเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ และครั้งนี้ ฉันจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง

คู่หมั้นที่คบกันมาเจ็ดปี ทายาทตระกูลเจ้าพ่อ กลับอ้างว่าความจำเสื่อมสามสัปดาห์ก่อนงานแต่งงานของเรา เขาจำใครก็ได้ ยกเว้นฉันคนเดียว แล้วฉันก็ได้ยินเขาหัวเราะลั่นตอนวิดีโอคอล บอกว่านี่คือ "ใบเบิกทางชั้นดี" ที่จะได้ไปนอนกับเน็ตไอดอลสาวก่อนที่จะถูกผูกมัด เขาอวดความสัมพันธ์ชู้สาวอย่างไม่เกรงใจ ทิ้งฉันที่แขนหักไว้ข้างถนนหลังจากจัดฉากรถชนเพื่อช่วยให้หล่อนแค่ถลอก และยังวางแผนจะทิ้งฉันให้กลายเป็นคนไร้บ้าน เขาเรียกฉันว่า "ของตาย" เป็นตุ๊กตาที่เขาจะเล่นด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วพอเบื่อก็โยนกลับขึ้นหิ้ง เขาคิดว่าฉันจะรอคอย "การฟื้นความจำอย่างปาฏิหาริย์" ของเขา แต่เปล่าเลย ฉันหายตัวไป ทิ้งไว้เพียงแหวนของเขาและโน้ตสั้นๆ: "ฉันจำทุกอย่างได้หมดแล้ว เหมือนกัน"

วินาทีที่ฉันเห็นสามีตัวเองกำลังนวดเท้าให้เมียน้อยท้องแก่ของน้องชายเขาที่ตายไปแล้ว ฉันก็รู้ได้ทันทีว่าชีวิตแต่งงานของฉันมันจบสิ้นแล้ว เขาย้ายหล่อนเข้ามาอยู่ในบ้านของเราโดยอ้าง “หน้าที่ของครอบครัว” บังคับให้ฉันต้องทนดูเขาเอาใจใส่ดูแลความสุขสบายของหล่อนมากกว่าคำสาบานที่เคยให้ไว้กับฉัน แต่ฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้ทุกอย่างขาดสะบั้น คือตอนที่หล่อนขโมยสร้อยคออันล้ำค่าของแม่ฉันไป แล้วจงใจทำลายมันจนแตกละเอียด เมื่อฉันตบหน้าหล่อนเพื่อสั่งสอนที่กล้ามาเหยียบย่ำของสำคัญของตระกูลฉัน สามีของฉันกลับตบหน้าฉันอย่างแรงเพื่อปกป้องหล่อน เขาได้ทำลายกฎเหล็กอันศักดิ์สิทธิ์ที่ห้ามแตะต้องลูกสาวของเจ้าพ่อตระกูลอื่น...ซึ่งมันคือการประกาศสงคราม ฉันจ้องลึกเข้าไปในตาเขาและสาบานต่อหน้าหลุมศพของแม่ว่า ฉันจะล้างแค้นตระกูลของเขาให้สิ้นซากอย่างสาสม จากนั้นฉันก็โทรศัพท์หาพ่อเพียงสายเดียว...และการล่มสลายของอาณาจักรของเขาก็ได้เริ่มต้นขึ้น

ชีวิตแต่งงานของฉันเคยสมบูรณ์แบบ ฉันกำลังตั้งท้องลูกคนแรก และอาร์ม สามีของฉัน ก็เทิดทูนฉันยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด หรืออย่างน้อย ฉันก็เคยคิดแบบนั้น ความฝันพังทลายลง เมื่อเขาพร่ำเพ้อชื่อผู้หญิงคนอื่นออกมาในความมืด ชื่อนั้นคือเคท เด็กสาวจบใหม่จากบริษัทของฉันเอง คนที่ฉันรับเข้ามาดูแลด้วยตัวเอง เขาสาบานว่ามันเป็นความผิดพลาด แต่คำโกหกของเขาก็ยิ่งซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่แผนการของเคทก็ร้ายกาจขึ้นทุกที เขาวางยาฉัน ขังฉันไว้ในห้องทำงาน และเป็นต้นเหตุที่ทำให้ฉันพลัดตกจนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่การทรยศที่เลวร้ายที่สุดเกิดขึ้นหลังจากที่เคทจัดฉากอุบัติเหตุรถชนแล้วโยนความผิดมาให้ฉัน อาร์มกระชากหัวฉันลากลงมาจากรถแล้วตบหน้าฉันอย่างแรง จากนั้นเขาก็บังคับให้พยาบาลเจาะเลือดของฉันไปให้เมียน้อยของเขา ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ต้องการเลือดเลยด้วยซ้ำ เขาจับฉันกดไว้ในขณะที่ฉันเริ่มตกเลือด ทิ้งให้ฉันนอนรอความตายขณะที่เขารีบวิ่งไปอยู่ข้างๆ เธอ เขาเสียสละลูกของเรา ซึ่งตอนนี้สมองได้รับความเสียหายอย่างถาวรจากการตัดสินใจของเขา ผู้ชายที่ฉันเคยรักได้ตายไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยปีศาจที่ทิ้งให้ฉันตายอย่างเลือดเย็น ขณะที่นอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ฉันโทรออกสองสาย สายแรกถึงทนายของฉัน “จัดการเรื่องข้อสัญญาการนอกใจในสัญญาก่อนสมรสของเราได้เลย ฉันต้องการให้เขาสิ้นเนื้อประดาตัว” สายที่สองถึงเจตน์ กิจเกษม ผู้ชายที่แอบรักฉันมาตลอดสิบปี “เจตน์” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบราวน้ำแข็ง “ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ... เพื่อทำลายสามีของฉัน”

โลโก้ที่ฉันออกแบบขึ้นเป็นพิเศษสำหรับบริษัทใหม่ของธนดล มหานที ของขวัญวันเกิดครบรอบ 22 ปีของฉัน และเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตคู่ที่เราวาดฝันไว้ หลุดลอยจากปลายนิ้วในวินาทีที่ฉันได้ยินเขาบอกกับที่ปรึกษาคนสนิทว่า เขากำลังแกล้งหมั้นเพื่อกำจัดฉันให้พ้นทาง มันตกลงบนพรมหนานุ่มนอกห้องส่วนตัวด้วยเสียงตุบเบาๆ เสียงนั้นถูกกลืนหายไปกับเสียงดนตรีที่ดังคลอเบาๆ จากในคลับ แต่สำหรับฉัน... โลกทั้งใบกลับเงียบงัน

สามีของฉัน เจ้าพ่อที่น่าเกรงขามที่สุดในกรุงเทพฯ บอกฉันว่ายังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมสำหรับการมีทายาท แต่แล้วฉันก็เจอการ์ดเชิญไปงานรับศีลล้างบาปของลูกชายลับๆ ของเขา—เด็กที่เขาไปมีกับผู้หญิงจากตระกูลคู่อริของเรา การทรยศของเขาพุ่งถึงขีดสุดเมื่อเขาผลักฉันอย่างแรงจนฉันแท้งลูก และเมียน้อยของเขาก็ทิ้งฉันให้รอความตายอยู่ที่ก้นเหว แต่ฉันรอดมาได้ และหลังจากที่เขาเห็นฉันรับรางวัลเกียรติยศสูงสุดระดับโลกด้านสถาปัตยกรรมผ่านทางทีวี ตอนนี้เขากลับมาคุกเข่าอยู่หน้าโรงแรมของฉัน อ้อนวอนวิญญาณที่เขาสร้างขึ้นมากับมือให้กลับบ้าน

สามเดือนเต็มที่ฉันสวมบทบาทภรรยาที่สมบูรณ์แบบของอคิน เดชาภิวัฒน์ มหาเศรษฐีแห่งวงการเทคโนโลยี ฉันเคยคิดว่าชีวิตแต่งงานของเราเหมือนเทพนิยาย และงานเลี้ยงต้อนรับที่เขาจัดให้เพื่อฉลองการได้เข้าฝึกงานในบริษัทของเขา ควรจะเป็นการเฉลิมฉลองชีวิตที่แสนเพอร์เฟกต์ของเรา ภาพลวงตานั้นพังทลายลง เมื่อไดอาน่า อดีตคนรักแสนสวยแต่สติไม่เต็มของเขา บุกเข้ามาในงานเลี้ยง แล้วใช้มีดสเต๊กแทงแขนเขา แต่สิ่งที่น่าสยดสยองที่สุดไม่ใช่เลือด มันคือแววตาของสามีฉัน เขากอดคนที่ทำร้ายเขาไว้ในอ้อมแขน กระซิบถ้อยคำอ่อนโยนเพียงคำเดียวที่มอบให้เธอเท่านั้น "ตลอดไป" เขายืนดูเฉยๆ ตอนที่หล่อนเอาปลายมีดมาจ่อหน้าฉัน ขู่จะกรีดไฝเสน่ห์ที่หล่อนอ้างว่าฉันเลียนแบบไปจากหล่อนออก เขามองดูตอนที่หล่อนโยนฉันเข้าไปในกรงหมาป่าที่หิวโหย ทั้งที่รู้ว่านั่นคือสิ่งที่ฉันกลัวที่สุดในชีวิต เขาปล่อยให้หล่อนสั่งคนมารุมทุบตีฉัน ปล่อยให้หล่อนเอากรวดทรายยัดปากฉันเพื่อทำลายเสียงของฉัน และปล่อยให้คนของหล่อนใช้ประตูหนีบมือฉันจนหัก เมื่อฉันโทรหาเขาเป็นครั้งสุดท้าย อ้อนวอนขอความช่วยเหลือขณะที่กลุ่มชายฉกรรจ์กำลังรุกคืบเข้ามา เขากลับตัดสายฉันทิ้ง ฉันถูกขังและทิ้งให้รอความตาย ฉันจึงตัดสินใจกระโดดหน้าต่างจากชั้นสองลงมา ขณะที่วิ่งหนีไปทั้งที่เลือดอาบและร่างกายแหลกสลาย ฉันโทรออกไปยังเบอร์ที่ไม่ได้โทรหามานานหลายปี "ท่านอาภากรคะ" ฉันสะอื้นใส่โทรศัพท์ "หนูต้องการหย่า และหนูอยากให้อาช่วยขยี้มันให้แหลกคามือ" พวกเขาคิดว่าได้แต่งงานกับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า พวกเขาไม่รู้เลยว่าเพิ่งจะประกาศสงครามกับตระกูลวรโชติ

เจ็ดปีเต็มที่ฉันทำงานเป็นพนักงานทำความสะอาดที่เกิดเหตุอาชญากรรม ขัดถูคราบความตายเพื่อรักษาชีวิตลูกชายของฉัน ในที่สุดฉันก็หาเงินเก้าล้านบาทมาได้สำเร็จ สำหรับการรักษาด้วยวิธีทดลองที่จะช่วยรักษาโรคทางพันธุกรรมที่หายากของเขา แต่เมื่อฉันไปถึงโรงพยาบาล ฉันกลับได้ยินภัทร แฟนของฉันกำลังคุยโทรศัพท์ มันไม่ใช่เรื่องการรักษา แต่มันคือ “การทดลองทางสังคม” การทดสอบเจ็ดปีเต็มเพื่อพิสูจน์ว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จ้องจะจับคนรวย และลูกชายของฉัน…ไม่เคยป่วยเลย เพื่อนสนิทของฉันก็ร่วมมือกับเขาด้วย เธอกำลังหัวเราะอย่างสนุกสนาน แล้วฉันก็ได้ยินเสียงลูกชายของฉัน “ผมไม่อยากให้แม่เหม็นๆ กลับมา ผมอยากได้น้าเจน น้าเจนตัวหอมเหมือนขนม” พวกเขาทำให้ฉันอับอายขายหน้าที่โรงเรียนของเขา เรียกฉันว่าเป็นแค่คนทำความสะอาดสติไม่ดี ลูกชายของฉันชี้หน้าฉันแล้วบอกทุกคนว่าเขาไม่รู้จักฉัน ในขณะที่ผู้ชายที่ฉันรักลากฉันออกไป กล่าวหาว่าฉันเป็นตัวน่าอัปยศ ความรักของฉันไม่ใช่ความรัก มันเป็นแค่ข้อมูล การเสียสละของฉันไม่ใช่การเสียสละ มันเป็นแค่การแสดง พวกเขาหันลูกของฉันเองมาเป็นศัตรูกับฉัน เพียงเพื่อเกมวิปริตของพวกเขา พวกเขาคิดว่ากำลังทดสอบคนทำความสะอาดจนๆ โง่ๆ คนหนึ่ง พวกเขาไม่รู้ว่าเขาคือ ภากร ยอดมณเฑียร ทายาทของตระกูลมหาเศรษฐีหมื่นล้าน และพวกเขาไม่รู้เลยว่าฉันคือ อลิน แห่งตระกูลเดชดำรง ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาพี่ชาย “ฉันจะกลับบ้าน”

ฉันเจออิสระ ชัยชนะ ตอนที่เขากำลังเลือดอาบอยู่ในตรอกซอยแห่งหนึ่ง และเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นราชาแห่งสาทร ฉันสอนเขาทุกอย่าง มอบอาณาจักรให้เขา และทำให้เขาเป็นสามีลับๆ ของฉัน เขาคือผลงานชิ้นเอกของฉัน แล้วอินฟลูเอนเซอร์สาวคนใหม่ของเขาก็เอาคลิปเสียงมาเปิดให้ฉันฟัง ฉันได้ยินเสียงที่ฉันปั้นแต่งมากับมือเรียกฉันว่า "ผู้คุม" "ไม้ค้ำยัน" และ "อีแก่ที่คิดว่าเป็นเจ้าของชีวิตฉัน" แต่นั่นเป็นแค่การเริ่มต้น เขาใช้อำนาจที่ฉันมอบให้ไปทุบทำลายตึกผู้ป่วยมะเร็งเด็กที่เราสร้างขึ้นเพื่อรำลึกถึงอาชา ลูกสาวที่เกิดมาไร้ลมหายใจของเรา เขากำลังสร้างสปาสุดหรูบนซากปรักหักพังนั้นเพื่อเป็นของขวัญให้ชู้รักคนใหม่ เขายังกล้ายืนพูดต่อหน้าฉันว่า "บางทีถ้าคุณไม่บ้างานจนเกินไป อาชาก็อาจจะยังอยู่ตรงนี้" ผู้ชายที่ฉันสร้างขึ้นมาจากความว่างเปล่ากำลังพยายามลบประวัติศาสตร์ทั้งหมดของเรา รวมถึงลูกที่ตายไปแล้วของเราด้วย เขาคิดว่าเขาสามารถทำลายฉันให้ย่อยยับ แล้วสร้างชีวิตใหม่บนซากปรักหักพังของฉันได้ ดังนั้นเมื่อพวกเขาทำการ์ดเชิญงานแต่งงานมาให้ ฉันก็ตอบรับ ก็มันสำคัญนี่... ที่จะมอบวันแห่งความสุขสุดยอดให้ผู้ชายคนหนึ่ง ก่อนที่คุณจะทำลายเขาให้สิ้นซาก

หกปีก่อน ฉันทำลายผู้ชายที่ฉันรักที่สุดเพื่อปกป้องเขา แต่วันนี้ เขากลับเดินเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง เพื่อพรากสิ่งเดียวที่ฉันเหลืออยู่ไป ฉันกำลังจะตายด้วยโรคลูคีเมีย มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่เดือน ความปรารถนาเดียวของฉันคือการได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับคีน ลูกสาวของฉัน แต่ฉันกลับถูกฟ้องร้องสิทธิ์ในการเลี้ยงดูโดยน้องสาวของสามีในนามผู้ล่วงลับ เธอกรรโชกทรัพย์สินมหาศาลที่ฉันไม่มีวันหามาให้ได้ แล้วทนายฝ่ายตรงข้ามก็เดินเข้ามา เขาคือภีม เขายืนนิ่งเฉย ใบหน้าเรียบสนิทราวกับสวมหน้ากาก ขณะที่ลูกความของเขาตบหน้าฉันอย่างแรง เขาขู่ว่าจะพรากลูกสาวไปจากฉัน ตราหน้าว่าฉันเป็นแม่ที่ไม่ดีพอ “เซ็นซะ” เขาพูด น้ำเสียงเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง “ไม่อย่างนั้นเราจะได้เห็นดีกันในศาล และผมจะเอาทุกอย่างไปจากคุณ เริ่มจากลูกสาวของคุณ” เขาไม่รู้ว่าคีนคือลูกของเขา เขาไม่รู้ว่าฉันกำลังจะตาย เขารู้แค่ว่าเขาเกลียดฉัน และตอนนี้เขาก็มีครอบครัวใหม่แล้ว กับผู้หญิงคนเดียวกับที่ครอบครัวของเธอเคยทำลายครอบครัวของฉันจนพินาศ ฉันยอมสละทุกอย่างเพื่อปกป้องเขา ผลักไสเขาออกไปให้ไกลด้วยคำโกหกที่แสนโหดร้ายเพื่อให้เขามีอนาคต แต่การเสียสละของฉันกลับเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นปีศาจ และตอนนี้เขาก็คืออาวุธที่กำลังจะถูกใช้เพื่อทำลายฉันให้ย่อยยับ เพื่อปกป้องลูกสาว ฉันยอมสละเงินค่ารักษาที่อาจช่วยยืดชีวิตฉันออกไป แล้วส่งเธอไปให้ไกลแสนไกล ในขณะที่เขาเฉลิมฉลองการเกิดของลูกคนใหม่ที่ชั้นบนของโรงพยาบาล ฉันกลับนอนตายอย่างเดียวดายบนเตียงผู้ป่วย แต่ฉันได้ทิ้งจดหมายไว้ให้เขาฉบับหนึ่ง จดหมายที่จะแผดเผาโลกอันสมบูรณ์แบบของเขาให้มอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน

เก้าปีที่ผ่านมา ชีวิตแต่งงานของฉันกับจุลจักร วรโชติ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี ก็เหมือนเทพนิยาย เขาคือมหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพลที่รักและเทิดทูนฉัน ส่วนฉันคือสถาปนิกสาวผู้เฉลียวฉลาดที่เป็นโลกทั้งใบของเขา ความรักของเราเป็นสิ่งที่ใครๆ ต่างก็ซุบซิบนินทาด้วยความอิจฉา แล้วอุบัติเหตุรถชนก็พรากทุกอย่างไป เขาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความทรงจำเก้าปีล่าสุดที่หายไปหมดสิ้น เขาจำฉันไม่ได้ จำชีวิตของเราไม่ได้ และจำความรักของเราไม่ได้ ผู้ชายที่ฉันรักได้จากไปแล้ว ถูกแทนที่ด้วยปีศาจที่มองฉันเป็นศัตรู ภายใต้อิทธิพลของเฮเลน เพื่อนสมัยเด็กจอมบงการของเขา เขาสั่งฆ่าน้องชายของฉันเพียงเพราะหนี้สินเล็กๆ น้อยๆ เขายังไม่หยุดแค่นั้น ในงานศพของน้องชายฉัน เขาสั่งให้ลูกน้องหักขาทั้งสองข้างของฉัน และการกระทำที่โหดร้ายที่สุดของเขาคือการขโมยเสียงของฉันไป... เขาสั่งให้ผ่าตัดย้ายเส้นเสียงของฉันไปให้กับเฮเลน ทิ้งให้ฉันกลายเป็นใบ้และแตกสลาย ผู้ชายที่เคยสัญญาว่าจะปกป้องฉันได้กลายเป็นผู้ทรมานฉันเสียเอง เขาพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน ความรักที่ฉันเคยมีให้เขาอย่างท่วมท้น ในที่สุดก็แปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชังที่บริสุทธิ์และสมบูรณ์แบบ เขาคิดว่าเขาทำลายฉันได้แล้ว แต่เขาคิดผิด ฉันแกล้งตาย ปล่อยหลักฐานที่จะเผาอาณาจักรทั้งหมดของเขาให้ราบเป็นหน้ากลอง แล้วก็หายตัวไป ผู้ชายที่ฉันแต่งงานด้วยได้ตายไปแล้ว ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทำให้ปีศาจที่สวมหน้ากากของเขา ชดใช้ทุกอย่าง

เจค คู่หมั้นของฉัน กับบริทนีย์ น้องสาวของฉัน ขโมยเพลงที่ฉันทุ่มเททั้งชีวิตและจิตวิญญาณสร้างมันขึ้นมาตลอดสามปีไป มันคือผลงานชิ้นเอกของฉัน เพลงที่จะเป็นตัวกำหนดเส้นทางอาชีพของเราสองคน ฉันได้ยินแผนการทั้งหมดของพวกเขาผ่านประตูห้องอัดเสียงที่แง้มอยู่ “มันเป็นทางเดียวที่แกจะชนะรางวัล Vanguard Award ได้นะบริท” เจคยืนกราน “นี่เป็นโอกาสเดียวของแกแล้ว” ครอบครัวของฉันเองก็ร่วมมือด้วย “พี่เขามีพรสวรรค์ ฉันรู้ แต่พี่เขารับแรงกดดันไม่ไหวหรอก” บริทนีย์พูด พลางอ้างคำพูดของพ่อกับแม่ “แบบนี้ดีที่สุดแล้ว เพื่อครอบครัวของเรา” พวกเขามองฉันเป็นแค่เครื่องจักร เป็นเครื่องมือ ไม่ใช่ลูกสาว หรือผู้หญิงที่เจคกำลังจะแต่งงานด้วยในอีกสามเดือนข้างหน้า ความจริงเปรียบเหมือนยาพิษที่ค่อยๆ แช่แข็งหัวใจฉันอย่างช้าๆ ผู้ชายที่ฉันรัก ครอบครัวที่เลี้ยงดูฉันมา พวกเขากำลังกัดกินพรสวรรค์ของฉันตั้งแต่วันที่ฉันลืมตาดูโลก และลูกที่ฉันกำลังอุ้มท้องอยู่ล่ะ? มันไม่ใช่สัญลักษณ์แห่งอนาคตของเรา แต่มันเป็นเพียงกุญแจดอกสุดท้ายที่ใช้ล็อกกรงขังที่พวกเขาสร้างขึ้นรอบตัวฉัน ต่อมา เจคเจอฉันนอนตัวสั่นอยู่บนพื้นอพาร์ตเมนต์ของเรา เขาแสร้งทำเป็นห่วงใย ดึงฉันเข้าไปกอด พลางกระซิบข้างหูว่า “เรามีเรื่องดีๆ รออยู่ข้างหน้านะ เราต้องคิดถึงลูกของเรา” วินาทีนั้นเองที่ฉันรู้ว่าต้องทำอะไร วันต่อมา ฉันโทรออกไปสายหนึ่ง ขณะที่เจคแอบฟังอยู่อีกสาย เสียงของเขาสั่นเครือด้วยความตื่นตระหนกที่ในที่สุดก็เป็นของจริง ฉันพูดลงไปในโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ค่ะ สวัสดีค่ะ ฉันอยากจะยืนยันนัดสำหรับวันพรุ่งนี้ค่ะ” “นัดสำหรับ... การทำหัตถการน่ะค่ะ”

ชายที่ฉันรัก ชายที่ฉันกำลังจะแต่งงานด้วย ขอให้ฉันช่วยชีวิตน้องสาวฝาแฝดของฉัน เขาไม่มองหน้าฉันเลย ตอนที่อธิบายว่าไตของอัญชันกำลังวายลงอย่างสิ้นเชิง แล้วเขาก็เลื่อนเอกสารถอนหมั้นมาให้บนโต๊ะ สิ่งที่พวกเขาต้องการไม่ใช่แค่ไตของฉัน แต่มันคือคู่หมั้นของฉันด้วย เขาบอกว่าคำขอสุดท้ายก่อนตายของอัญชันคือการได้แต่งงานกับเขา แม้จะแค่วันเดียวก็ตาม ปฏิกิริยาของครอบครัวฉันมันโหดร้ายเหลือแสน “หลังจากทุกอย่างที่เราทำให้แกน่ะเหรอ!” แม่กรีดร้อง “อัญชันช่วยชีวิตพ่อแกไว้นะ! เธอยอมสละอวัยวะของตัวเอง! แล้วแกทำแบบเดียวกันให้เธอบ้างไม่ได้หรือไง!” พ่อของฉันยืนอยู่ข้างๆ ท่าน ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ท่านบอกว่าถ้าฉันไม่ยอมเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ฉันก็ไม่มีสิทธิ์อยู่ในบ้านหลังนี้ ฉันกำลังจะถูกขับไล่อีกครั้ง พวกเขาไม่เคยรู้ความจริง พวกเขาไม่รู้ว่าเมื่อห้าปีก่อน อัญชันวางยาในกาแฟของฉัน ทำให้ฉันไปผ่าตัดปลูกถ่ายไตให้พ่อไม่ทัน เธอสวมรอยเป็นฉันแทน กลายเป็นวีรสตรีพร้อมกับแผลเป็นปลอมๆ ในขณะที่ฉันตื่นขึ้นมาในโรงแรมม่านรูดราคาถูก ถูกตราหน้าว่าเป็นคนขี้ขลาด ไตที่ทำงานอยู่ในร่างกายของพ่อคือไตของฉัน พวกเขาไม่รู้ว่าฉันเหลือไตแค่ข้างเดียว และแน่นอนว่าพวกเขาไม่รู้ว่าโรคร้ายที่หายากกำลังกัดกินร่างกายของฉันอย่างช้าๆ ทำให้ฉันมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่เดือน อาทิตย์มาหาฉันทีหลัง เสียงของเขาแหบพร่า “เลือกมา อรุณา... ระหว่างเธอกับน้อง” ความสงบเยือกเย็นอย่างประหลาดแผ่ซ่านเข้ามาในใจฉัน มันจะมีความหมายอะไรอีกล่ะ ฉันมองหน้าชายที่เคยสัญญาว่าจะรักฉันตลอดไป แล้วตกลงที่จะเซ็นสัญญาสละชีวิตตัวเอง “ก็ได้” ฉันพูด “ฉันจะทำ”

ชีวิตแต่งงานของฉันพังทลายลงในงานกาลาการกุศลที่ฉันเป็นคนจัดขึ้นมาเองกับมือ วินาทีหนึ่ง ฉันคือภรรยาผู้มีความสุขและกำลังตั้งครรภ์ของเก้า สุวรรณกิจ เจ้าพ่อวงการเทคโนโลยี วินาทีต่อมา หน้าจอโทรศัพท์ของนักข่าวคนหนึ่งก็ประกาศให้โลกรู้ว่าเขากับพราว นิธิวัฒน์ รักแรกในวัยเด็กของเขา กำลังจะมีลูกด้วยกัน ฉันมองข้ามห้องไป เห็นพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้วยกัน มือของเก้าวางอยู่บนท้องของพราว นี่ไม่ใช่แค่การนอกใจ แต่มันคือการประกาศต่อสาธารณะที่ลบตัวตนของฉันและลูกในท้องของเราให้หายไป เพื่อปกป้องการเปิดขายหุ้น IPO มูลค่าหลายหมื่นล้านของบริษัท เก้า แม่ของเขา หรือแม้กระทั่งพ่อแม่บุญธรรมของฉันเอง ก็ร่วมมือกันหักหลังฉัน พวกเขาย้ายพราวเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา บนเตียงของฉัน ปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นราชินี ในขณะที่ฉันกลายเป็นนักโทษ พวกเขาตราหน้าว่าฉันเป็นคนสติไม่ดี เป็นภัยต่อภาพลักษณ์ของครอบครัว พวกเขาใส่ร้ายว่าฉันนอกใจ และกล่าวหาว่าลูกในท้องของฉันไม่ใช่ลูกของเขา คำสั่งสุดท้ายนั้นโหดร้ายเกินกว่าจะคิดฝัน...ให้ฉันไปทำแท้ง พวกเขาขังฉันไว้ในห้องและนัดวันผ่าตัดเรียบร้อย พร้อมขู่ว่าจะลากฉันไปที่นั่นถ้าฉันขัดขืน แต่พวกเขาทำพลาดไปอย่างหนึ่ง... พวกเขายอมคืนโทรศัพท์ให้ฉันเพื่อหวังจะปิดปากฉันไว้ ฉันแสร้งทำเป็นยอมแพ้ แล้วใช้โอกาสสุดท้ายโทรออกไปยังเบอร์ที่ฉันเก็บซ่อนไว้มานานหลายปี... เบอร์โทรศัพท์ของพ่อผู้ให้กำเนิดของฉัน อนันต์ ธีรวงศ์ ประมุขของตระกูลที่ทรงอิทธิพลมากพอที่จะเผาโลกทั้งใบของสามีฉันให้มอดไหม้เป็นจุณได้

หกเดือนแล้วที่โรคร้ายลึกลับค่อยๆ พรากชีวิตไปจากร่างกายฉัน แต่ฉันก็เลือกที่จะเมินความเจ็บปวดที่กัดกินอยู่ทุกวินาที เพื่อทำหน้าที่ภรรยาที่แสนดี คอยสนับสนุนคราม สถาปนิกหนุ่มอนาคตไกลผู้เป็นสามีของฉัน ในคืนที่ชีวิตแต่งงานของเราพังทลายลง เขาไม่รับสายฉันเลยสักครั้ง แต่กลับเป็นเด็กฝึกงานสาวของเขาที่ส่งรูปของทั้งคู่ที่กำลังกอดกันกลมมาให้ฉันแทน พวกเขาทั้งสองดูมีความสุขและรักกันอย่างสุดซึ้ง เมื่อฉันเผชิญหน้ากับเขา เขากลับหาว่าฉันสติแตกและเลือกผู้หญิงคนนั้น ไม่นานฉันก็ได้รู้ว่าหล่อนกำลังตั้งท้อง เขากำลังสร้างครอบครัวที่ควรจะเป็นของเรา...กับผู้หญิงคนอื่น ฉันวิ่งไปหาแม่เพื่อหวังว่าจะได้รับคำปลอบโยน แต่ท่านกลับเข้าข้างเขา “ครามเป็นคนดีนะลูก” ท่านพูด “อย่าทำตัวมีปัญหา” เขาเคยสัญญาว่าจะดูแลฉันไม่ว่าจะในยามเจ็บไข้หรือสุขสบาย แต่เขากับครอบครัวของฉันกลับทอดทิ้งฉันในตอนที่ฉันอ่อนแอที่สุด มองความเจ็บปวดของฉันเป็นแค่เรื่องดราม่าไร้สาระ แต่ในวันนั้นเอง ฉันก็ได้รับคำวินิจฉัยของตัวเอง...มะเร็งสมองระยะสุดท้าย ฉันมีเวลาเหลืออีกแค่ไม่กี่เดือน และในวินาทีนั้น ความเศร้าโศกทั้งหมดก็มลายหายไป ฉันจะไม่ยอมตายอย่างนางเอกผู้น่าสงสาร ฉันจะใช้ชีวิตในช่วงเวลาสุดท้ายเพื่อตัวเอง และเขา...จะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับผลของการกระทำของเขาไปตลอดกาล

สามีของฉัน อาทิตย์ เขามีรูปแบบของเขา เขานอกใจ ฉันจับได้ แล้วหนังสือหายากเล่มหนึ่งก็จะมาปรากฏบนชั้นวางของฉัน สี่สิบเก้าครั้งที่ทรยศ สี่สิบเก้าคำขอโทษราคาแพง มันคือการแลกเปลี่ยน ความเงียบของฉันเพื่อวัตถุสวยงามชิ้นหนึ่ง แต่ครั้งที่สี่สิบเก้านี่มันฟางเส้นสุดท้าย เขาเบี้ยวงานรับรางวัลของพ่อฉันที่กำลังจะตาย ทั้งที่สัญญตอนจับมือท่านไว้ เพื่อไปซื้อคอนโดให้จุลิตา รักแรกสมัยมัธยมของเขา คำโกหกที่หลุดออกมาง่ายๆ นั่นแหละที่ทำฉันแหลกสลายยิ่งกว่าเรื่องชู้สาว แล้วเขาก็พาหล่อนไปที่สวนอนุสรณ์ของแม่ฉัน เขายืนมองเฉยๆ ตอนที่หล่อนพยายามจะตั้งป้ายหินอ่อนให้แมวที่ตายไปแล้วของตัวเองข้างๆ ม้านั่งของแม่ฉัน พอฉันไปเผชิญหน้า เขายังหน้าด้านมาขอให้ฉันเมตตา “เรามาเมตตากันหน่อยเถอะ” เขาพูด เมตตาผู้หญิงที่กำลังย่ำยีความทรงจำเกี่ยวกับแม่ของฉัน เมตตาผู้หญิงที่เขาเอาเรื่องที่ฉันแท้งลูกไปเล่าให้ฟัง ความโศกเศร้าอันเป็นส่วนตัวที่เขาเอาไปปูดเหมือนเป็นความลับสกปรก ตอนนั้นฉันถึงได้ตระหนักว่านี่ไม่ใช่แค่เรื่องอกหัก แต่มันคือการรื้อถอนคำโกหกที่ฉันช่วยเขาสร้างมันขึ้นมา คืนนั้น ขณะที่เขาหลับ ฉันติดตั้งแอปดักฟังในมือถือของเขา ฉันเป็นนักวางกลยุทธ์ทางการเมือง ฉันเคยทำลายชีวิตคนอื่นมาแล้วด้วยข้อมูลที่น้อยกว่านี้เยอะ หนังสือเล่มที่ห้าสิบจะไม่ใช่คำขอโทษของเขาอีกต่อไป แต่มันจะเป็นคำประกาศปิดฉากของฉันเอง

เจ็ดปีเต็มที่ฉันยอมสละชีวิตทายาทตระกูลใหญ่ เพื่อมาอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ กับผู้ชายที่เคยช่วยชีวิตฉันไว้ และลูกชายของเรา ฉันเลือกความรัก... ทิ้งอาณาจักรไว้เบื้องหลัง แต่ทางเลือกนั้นกลับพังทลายลงในคืนที่เขากลับบ้านมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงคนอื่น เขาเรียกชู้รักของเขาว่า "การควบรวมธุรกิจ" แต่พาดหัวข่าวกลับเล่าเรื่องจริงทั้งหมด เขากำลังเลือกอำนาจ... ทิ้งครอบครัวของตัวเอง แม่ของเขาเรียกเราไปที่คฤหาสน์ของตระกูล เพียงเพื่อประกาศว่าเมียน้อยของเขากำลังตั้งท้อง "ทายาทโดยชอบธรรมเพียงคนเดียว" ต่อหน้าทุกคน เธอยื่นข้อเสนอให้ฉันทำงานเป็นคนใช้ และบอกว่าลูกชายของฉันจะอยู่ที่นี่ต่อได้ในฐานะเด็กกำพร้าที่รับมาเลี้ยง ส่วนคู่ชีวิตของฉัน ผู้ชายที่ฉันยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อเขา กลับยืนอยู่ข้างๆ แม่ของเขาและไม่พูดอะไรสักคำ ในขณะที่แม่ของเขากำลังลบเราสองคนแม่ออกจากชีวิตของเขาต่อหน้าสาธารณชน ลูกชายวัยห้าขวบของฉันเงยหน้าขึ้นมองฉัน เสียงของเขาสั่นเทา และถามคำถามที่บดขยี้หัวใจชิ้นสุดท้ายของฉันจนแหลกละเอียด "แม่ครับ... ถ้าผู้หญิงคนนั้นกำลังจะมีน้อง... แล้วผมล่ะครับ... ผมเป็นอะไรเหรอครับ?" แต่ฟางเส้นสุดท้ายขาดสะบั้นลงในวันเกิดของเขา เมียน้อยของเขาหลอกให้เราไปร่วมงานหมั้นของพวกเขา ที่นั่น... เขาผลักลูกชายของเราจนล้มลงกับพื้นและปฏิเสธสายเลือดของตัวเอง ขณะที่ครอบครัวของเขากำลังรุมทำร้ายฉัน ลูกชายของฉันกลับร้องขอความช่วยเหลือจากเขา... โดยเรียกเขาว่า "คุณผู้ชาย" ในวินาทีนั้น ผู้หญิงที่เขารู้จักได้ตายไปแล้ว ฉันจูงมือลูกชาย เดินออกจากชีวิตเฮงซวยนั่นไปตลอดกาล และโทรศัพท์กลับไปยังอาณาจักรที่ฉันเคยทอดทิ้ง ถึงเวลาแล้วที่โลกใบนี้ต้องจดจำชื่อจริงของฉันอีกครั้ง

ฉันกับพี่สาวติดอยู่บนถนนเปลี่ยวร้างผู้คน ฉันท้องแก่แปดเดือน และรถของเราก็ยางแบน ทันใดนั้น แสงไฟหน้ารถบรรทุกก็สาดส่องมาจับจ้องเราจนตาพร่า มันไม่ได้หักหลบเพื่อเลี่ยงเรา แต่มันตั้งใจพุ่งเข้าหาเรา เสียงกระแทกดังสนั่นหวั่นไหวราวกับบทเพลงแห่งความพินาศ ขณะที่ความเจ็บปวดมหาศาลฉีกกระชากผ่านท้องที่อุ้มครรภ์ของฉัน ฉันโทรหาสามี คิน เสียงของฉันแหบพร่าไปด้วยเลือดและความหวาดกลัวสุดขีด “คิน... เกิดอุบัติเหตุ... ลูก... ลูกเป็นอะไรก็ไม่รู้” แต่ฉันไม่ได้ยินเสียงตื่นตระหนกจากเขาเลย ฉันได้ยินเสียงฟ้า น้องสาวต่างมารดาของเขา กำลังครวญครางอยู่ข้างๆ ว่าปวดหัว แล้วเสียงของคินก็ดังขึ้น เย็นเยียบราวกับน้ำแข็งขั้วโลก “เลิกดราม่าซะทีเถอะ ก็น่าจะแค่ขับรถเฉี่ยวขอบทางล่ะสิ ฟ้าต้องการฉัน” เขาวางสาย เขาเลือกผู้หญิงคนนั้นแทนที่จะเป็นฉัน แทนที่จะเป็นพี่ภรรยา และแทนที่จะเป็นลูกในไส้ของตัวเอง ฉันตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลพร้อมกับความจริงสองอย่าง พี่สาวของฉัน ชบา นักเปียโนชื่อดังระดับโลก จะไม่มีวันได้เล่นเปียโนอีกต่อไป และลูกชายของเรา ลูกที่ฉันอุ้มท้องมาแปดเดือนเต็ม... ได้จากไปแล้ว พวกเขาคิดว่าเราเป็นแค่ความเสียหายข้างทางในชีวิตอันสมบูรณ์แบบของพวกเขา แต่พวกเขากำลังจะได้รู้ว่า... เราคือการเอาคืน

ฉันคือคู่แห่งโชคชะตาของอัลฟ่า ผู้ที่พระแม่จันทราได้เลือกสรรมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ ฉันใช้เวลาหลายปีแอบรักเขาข้างเดียว มั่นใจเหลือเกินว่าในที่สุดเขาจะประกาศให้ฉันเป็นลูน่าของเขาในพิธีสถาปนาของฝูง แต่เขากลับยืนอยู่บนแท่นพิธีและแนะนำผู้หญิงอีกคน ฉันเพิ่งมารู้ว่าเขาใช้เลือดของฉันเองในพิธีกรรมลับเพื่อผูกมัดตัวเองกับหล่อน เป็นการแต่งงานทางการเมืองที่เขาวางแผนมานานหลายเดือน ขณะที่กระซิบคำสัญญาหวานหูให้ฉันฟังในความมืด ต่อหน้าฝูงของเราทั้งหมด เขาปฏิเสธฉันอย่างเปิดเผย การกระทำอันโหดร้ายนั้นทำลายสายใยศักดิ์สิทธิ์ของเราจนแหลกละเอียด ฉีกกระชากวิญญาณของฉันออกเป็นสองซีก เขาปล่อยให้เจ้าสาวคนใหม่ของเขาใส่ร้ายฉันในข้อหากบฏ ทำลายบ้านของฉัน และลบประวัติของฉันให้หายไปสิ้น เขายืนดูเฉยๆ ขณะที่นักรบของเขาขว้างปาก้อนหินเคลือบเงินใส่หัวฉัน แล้วยังสั่งให้ฉันคุกเข่าขอโทษในความผิดที่ฉันไม่ได้ก่อ ผู้ชายที่ฉันยอมตายให้ได้ ทำลายฉันจนย่อยยับเพื่ออำนาจและแรงทะยานอยากของเขา แล้วเขาก็มาหาฉันท่ามกลางซากปรักหักพังของชีวิตฉัน และขอให้ฉันเป็นเมียเก็บของเขา เป็นรางวัลลับๆ ที่ถูกซ่อนไว้จากโลกภายนอก ฉันปฏิเสธ ฉันหนีจากระบอบเผด็จการของเขา สร้างตัวเองขึ้นมาใหม่จากเถ้าถ่าน และพบรักครั้งใหม่กับอัลฟ่าที่แท้จริงผู้มองเห็นคุณค่าในตัวฉัน ฉันได้เป็นลูน่าด้วยสิทธิ์ของตัวเอง มีอำนาจและเป็นอิสระในที่สุด แต่ความหลงใหลของคู่ที่ปฏิเสธฉันกลับยิ่งเน่าเฟะรุนแรงขึ้น หนึ่งปีต่อมา เขาหลอกล่อฉันให้ไปติดกับดัก สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คือความรู้สึกเย็นเยียบที่ต้นคอ และเสียงกระซิบอันน่าขนลุกของเขา "ได้เวลากลับบ้านของเราแล้ว"

สิบห้าปีที่ผ่านมา ฉันคือคู่แท้ที่ถูกลิขิตไว้ของอัลฟ่าผู้ยิ่งใหญ่ ดัสติน พัฒนกิจ เขาเรียกฉันว่า ‘สมอใจ’ เป็นคนเดียวที่สามารถปลอบประโลมสัตว์ร้ายในตัวเขาได้ แต่โลกที่สมบูรณ์แบบของเราก็พังทลายลง เมื่อฉันสัมผัสได้ถึงการทรยศของเขาผ่านสายใยแห่งจิต กลิ่นของผู้หญิงคนอื่น และภาพเล็บสีแดงสดของหล่อนที่วางอยู่บนต้นขาของเขา หมาป่าในตัวฉันกรีดร้องอย่างเจ็บปวด เขาโกหกว่ามีธุระด่วนของฝูงในวันเกิดของฉัน แต่ฉันกลับเจอเส้นผมสีบลอนด์ฟอกขาวเส้นหนึ่งในรถของเขา ที่ร้านอาหารที่เราเจอกันครั้งแรก ฉันค้นพบโทรศัพท์ลับของเขาและเห็นข้อความหยาบโลนจากเจมี่ ผู้ช่วยของเขา *“อยู่กับยัยนั่นเหรอคะ? น่าเบื่อเหมือนที่อัลฟ่าบอกรึเปล่า?”* หล่อนเยาะเย้ย จากนั้นก็มีข้อความรูปภาพ เจมี่ถือกล่องทิฟฟานี่ที่เขาซื้อให้หล่อน *“คืนนี้แทบรอไม่ไหวแล้วที่จะให้อัลฟ่าสวมนี่ให้เจมี่นะคะ”* พิษแห่งการทรยศของเขาทำให้ฉันป่วยจนแทบอาเจียน ผู้เยียวยาของฝูงยืนยันว่าอาการป่วยของฉันไม่ใช่อาหารเป็นพิษ แต่เป็น “อาการปฏิเสธทางจิตวิญญาณ” สายใยของเราแปดเปื้อนจากชู้รักของเขาจนวิญญาณของฉันกำลังปฏิเสธเขา คืนนั้น เจมี่ส่งการโจมตีทางจิตครั้งสุดท้ายมาให้ฉัน เป็นภาพที่ตรวจครรภ์ขึ้นสองขีดของหล่อน *“สายเลือดของเขาเป็นของฉันแล้ว ตอนนี้แกแพ้แล้ว ยัยแก่”* ฉันเคยเป็นสมอใจของเขา แต่สมอก็เลือกที่จะปล่อยโซ่ได้เหมือนกัน ฉันโทรหาทนาย “ฉันไม่ต้องการอะไรจากเขาสักบาทเดียว” ฉันบอก “ฉันต้องการเป็นอิสระ” นี่ไม่ใช่การหลบหนี แต่เป็นการถอยที่วางแผนมาอย่างดี โลกของเขากำลังจะพังทลาย และฉันนี่แหละจะเป็นคนจุดไม้ขีดไฟเอง

พันธสัญญาที่ประทับตราด้วยความตายของพ่อ บังคับให้ฉันต้องแต่งงานกับผู้ชายจากตระกูลกิจอนันต์ในวันเกิดครบรอบ 22 ปี และสวมมงกุฎ CEO คนต่อไปให้เขา หลายปีที่ผ่านมา ฉันวิ่งไล่ตามภัทร กิจอนันต์ เชื่อสุดหัวใจว่าความรักข้างเดียวของฉันจะชนะใจเขาได้ในสักวัน แต่ในงานวันเกิดของฉัน เขากลับมอบสร้อยข้อมือที่ควรจะเป็นของฉันให้กับจูน น้องสาวต่างแม่ของฉัน ต่อหน้าทุกคน “ทำตัวให้ชินซะเถอะพริ้ม” เขาเยาะเย้ย “ฉันกำลังจะได้เป็น CEO ฉันจะผูกมัดตัวเองกับผู้หญิงคนเดียวไม่ได้” เขาเรียกฉันว่าผู้หญิงหน้าไม่อายและร้ายกาจ เป็นความอัปยศของวงศ์ตระกูล เขาทำให้ฉันต้องอับอาย นอกใจฉันไปกับจูน และเรียกร้องให้ฉันยอมรับเรื่องผู้หญิงของเขาถ้าอยากจะเป็นภรรยา ความโหดร้ายของเขาทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเขาตบหน้าฉันในที่สาธารณะ และถึงขั้นพยายามจะใช้มีดแทงฉันในวันแต่งงาน ชาติที่แล้ว ความรักที่มืดบอดนี้ได้นำไปสู่ชีวิตแต่งงานที่เหมือนตกนรกทั้งเป็น เขาค่อยๆ วางยาพิษฉัน และฉันก็ตายอย่างโดดเดี่ยวในขณะที่เขามีความสุขกับน้องสาวต่างแม่ของฉัน แต่เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ฉันกลับมาอยู่ในงานเลี้ยงนั้น ช่วงเวลาก่อนที่เขากำลังจะมอบของขวัญของฉันให้คนอื่น ครั้งนี้ ฉันรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว และฉันก็รู้ว่าฉันจะไม่เลือกเขาอีกต่อไป

นี่คือค่ำคืนของนิทรรศการศิลปะเดี่ยวครั้งแรกในชีวิตของฉัน แต่คิรากร คู่แท้ที่เป็นอัลฟ่าของฉัน กลับไม่ปรากฏตัว บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นแชมเปญและคำสรรเสริญ แต่ทุกคำชมกลับรู้สึกเหมือนการตบหน้า เมื่อทุกคนเรียกฉันว่า “เมียของอัลฟ่า” ไม่ใช่ศิลปิน แล้วฉันก็เห็นเขาในข่าว เขากำลังปกป้องผู้หญิงอีกคน อัลฟ่าหญิง จากแสงแฟลชกล้อง เสียงซุบซิบในห้องยืนยันสิ่งที่ฉันเห็น ฝูงของพวกเขากำลังจะรวมกัน โดยมีคู่แท้คู่ใหม่เป็นเครื่องยืนยัน นี่ไม่ใช่แค่การมาสาย แต่มันคือการประหารความสัมพันธ์ของเราต่อหน้าสาธารณชน เสียงของเขาแทรกเข้ามาในหัวฉันอย่างเย็นชาและห่างเหิน “เคทต้องการฉัน เธอเป็นแค่โอเมก้า จัดการเรื่องนี้ซะ” ไม่ใช่คำขอโทษ เป็นแค่คำสั่ง วินาทีนั้นเอง... ด้ายแห่งความหวังเส้นสุดท้ายที่ฉันยึดมั่นมาตลอดสี่ปี ก็ขาดสะบั้นลง เขาไม่ใช่แค่ลืมฉัน แต่เขากำลังลบฉันออกจากชีวิตอย่างเป็นระบบ แม้กระทั่งแอปพลิเคชันมูลค่าหมื่นล้านที่เกิดจากนิมิตลับของฉัน เขาก็ยังเอาไปเป็นผลงานตัวเอง แล้วมองว่างานศิลปะของฉันเป็นแค่ “งานอดิเรก” แต่ตัวตนที่เงียบงันและยอมจำนนของฉันได้ตายลงในคืนนั้น ฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานด้านหลัง แล้วส่งข้อความหาทนายของฉัน ฉันบอกให้เธอร่างเอกสาร ‘พิธีตัดสายใย’ ขึ้นมา โดยปลอมแปลงให้เป็นสัญญาโอนย้ายทรัพย์สินทางปัญญาสำหรับงานศิลปะ “ไร้ค่า” ของฉัน เขาไม่มีทางอ่านรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ นั่นหรอก ด้วยความหยิ่งผยองแบบเดียวกับที่เขาใช้ทำลายจิตวิญญาณของฉัน เขากำลังจะเซ็นสละวิญญาณของตัวเองออกไป

เป็นเวลาห้าปีเต็ม ที่ฉันใช้ชีวิตในฐานะ ‘เกรซ สิริวัฒนา’ ทายาทที่หายสาบสูญของอาณาจักรเกษตรกรรมยักษ์ใหญ่ ฉันได้กลับมาสู่อ้อมอกของพ่อแม่ผู้เป็นที่รัก และได้แต่งงานกับ ‘คเชนทร์’ สามีที่แสนดีเลิศเลอ พวกเขาคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เป็นครอบครัวที่ฉันโหยหามาทั้งชีวิต แต่ทั้งหมดนั้น... คือเรื่องโกหก การเลี้ยวรถผิดเพียงครั้งเดียว นำพาฉันไปสู่ฟาร์มลับแห่งหนึ่ง ที่นั่นฉันได้พบสามีของตัวเองกำลังเล่นอยู่กับเด็กชายตัวน้อย และ ‘พลอย’... น้องสาวบุญธรรมที่พวกเขาเคยบอกฉันว่าเสียชีวิตไปแล้วในอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อแม่ของฉันก็ร่วมรู้เห็นเป็นใจด้วย พวกเขาสนับสนุนชีวิตลับๆ ของคนทั้งคู่ และหลานชาย ‘ตัวจริง’ ของพวกเขา ไม่ใช่แค่ซุกซ่อนครอบครัวลับๆ ไว้เท่านั้น แต่พวกเขากำลังวางแผนที่จะกำจัดฉันทิ้ง คลิปเสียงในคอมพิวเตอร์ของคเชนทร์เปิดโปงแผนการทั้งหมด พวกเขาวางแผนจะมอมยาคลายกังวลให้ฉัน และป้ายสีว่าฉันเป็นโรคประสาท ถ้าหากฉันสร้างปัญหาให้กับบริษัท ความรักที่ฉันเคยคิดว่าเป็นดั่งแสงสว่าง กลับกลายเป็นกรงขังที่จองจำฉันไว้ เด็กสาวผู้ใสซื่อที่เคยเชื่อในความรักจอมปลอมของพวกเขาได้ตายลงในวันนั้นแล้ว เหลือเพียงความแค้นที่เย็นเยียบและรอวันชำระ ไม่กี่คืนต่อมา ในมื้อค่ำของครอบครัว คุณแม่เลื่อนแก้วไวน์มาตรงหน้าฉัน “หน้าซีดจังเลยนะลูก” ท่านพูด “ดื่มนี่สิ จะได้รู้สึกผ่อนคลาย” ฉันรู้ดีว่านี่คือขั้นแรกของแผนการชั่วร้ายนั่น ในไวน์แก้วนั้นมียาอยู่ ฉันยิ้ม... สบตาทุกคน... แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด เกมของพวกเขาจบลงแล้ว แต่เกมของฉัน... เพิ่งจะเริ่มต้น

ฉันกับภพ คู่หมั้นของฉัน เราคบกันมาสิบปีเต็ม ฉันกำลังยืนอยู่บนแท่นพิธีในโบสถ์ของโรงแรมหรูที่ฉันออกแบบเอง รอที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่เป็นโลกทั้งใบของฉันมาตั้งแต่สมัยมัธยม แต่เมื่อเพียงขวัญ เว็ดดิ้งแพลนเนอร์ของเราซึ่งทำหน้าที่เป็นนายพิธีในงาน หันไปมองเขาแล้วถามว่า "คุณภากร ไพศาล คุณจะแต่งงานกับฉันไหมคะ" เขากลับไม่หัวเราะ เขามองเธอด้วยสายตาเปี่ยมรักที่ฉันไม่ได้เห็นมานานหลายปี แล้วตอบว่า "ครับ ผมจะแต่งงาน" เขาทิ้งให้ฉันยืนอยู่บนแท่นพิธีเพียงลำพัง ข้ออ้างของเขาน่ะเหรอ? เพียงขวัญ ผู้หญิงคนนั้น กำลังจะตายด้วยเนื้องอกในสมอง จากนั้นเขาก็บังคับให้ฉันบริจาคเลือดกรุ๊ปหายากของฉันเพื่อช่วยชีวิตเธอ สั่งฆ่าแมวสุดที่รักของฉันเพื่อสนองความต้องการอันโหดร้ายของเธอ และแม้กระทั่งปล่อยให้ฉันจมน้ำ โดยว่ายน้ำผ่านฉันไปเพื่อดึงเธอขึ้นจากน้ำก่อน ครั้งสุดท้ายที่เขาทิ้งให้ฉันตาย คือตอนที่ฉันกำลังหายใจไม่ออกอยู่บนพื้นห้องครัว เกิดอาการแพ้ถั่วลิสงอย่างรุนแรงเพราะถั่วที่เพียงขวัญจงใจใส่ไว้ในอาหารของฉัน เขาเลือกที่จะรีบพาเธอไปโรงพยาบาลเพราะอาการชักกำมะลอ แทนที่จะช่วยชีวิตฉัน ในที่สุดฉันก็เข้าใจ เขาไม่ใช่แค่ทรยศฉัน แต่เขายอมฆ่าฉันเพื่อผู้หญิงคนนั้น ขณะที่ฉันนอนพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาลเพียงลำพัง พ่อของฉันก็โทรมาพร้อมกับข้อเสนอสุดบ้าคลั่ง นั่นคือการแต่งงานในนามกับอคิน หิรัญวัฒน์ CEO บริษัทเทคโนโลยีผู้ทรงอิทธิพลและเก็บตัว หัวใจของฉันมันตายด้านและว่างเปล่าไปแล้ว ความรักคือเรื่องโกหก ดังนั้นเมื่อพ่อถามว่า จะเปลี่ยนตัวเจ้าบ่าวเลยดีไหม ฉันก็ได้ยินเสียงตัวเองตอบกลับไปว่า "ค่ะ หนูจะแต่งงานกับเขา"

เป็นเวลาสามปีเต็ม ที่ฉันเป็นความลับของอัลฟ่าคีรินทร์ สัมผัสของฉันคือยารักษาเดียวสำหรับคำสาปพิษเงินที่กัดกินร่างกายเขาให้ทุกข์ทรมาน เขาสัญญาว่าถ้าเขายังหาคู่แท้ไม่เจอในวันเกิดครบรอบยี่สิบห้าปีของฉัน เขาจะเลือกฉัน ในวันเกิดครบรอบยี่สิบห้าปีของฉัน เขากลับพาผู้หญิงคนอื่นกลับมาบ้าน เขาขอคืนกุญแจเพนท์เฮาส์ของเขา แล้วโยนบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินลงบนเตียง “นี่สำหรับค่าบริการของเธอ” เขาพูดอย่างเย็นชา รักใหม่ของเขา ลิตา เป็นนักวางแผนตัวยง เมื่อเธอใส่ร้ายว่าฉันลักพาตัวเธอ คีรินทร์เกือบจะจับแม่ที่ป่วยของฉันกดน้ำในบึงโคลนเพื่อบีบให้ฉันสารภาพ เมื่อเธอใส่ร้ายฉันอีกครั้งว่าผลักคุณย่าของเธอ เขาก็ตบหน้าฉันต่อหน้าคนทั้งฝูงแล้วสั่งให้ฉันคุกเข่า ฉันไม่เข้าใจว่าผู้ชายที่เคยปกป้องฉัน กลายมาเป็นคนที่ทรมานฉันได้เจ็บปวดที่สุดได้อย่างไร เขาตาบอดเพราะหมาป่าสาวเจ้าเล่ห์คนนั้น ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงเมื่อคำสาปของเขากำเริบ เขาพยายามจะใช้กำลังกับฉัน แต่กลับกล่าวหาว่าฉันพยายามจะจับเขาตอนที่ลิตาเดินเข้ามาพอดี วันนั้น ฉันตัดสายสัมพันธ์ของเราและจากไปยังฝูงคู่แข่ง ที่ซึ่งเพื่อนสมัยเด็กของฉัน—คู่แท้โอกาสที่สองของฉัน—เพิ่งฟื้นจากอาการโคม่าที่ยาวนานถึงหกปี