Luna Hart

ในงานเลี้ยงวันเกิดของอัลฟ่าเดนิส เขาพาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาด้วย นั่นคืออดีตคู่ชีวิตของเขา และเป็นผู้หญิงที่เคยทิ้งเขาไปอย่างไร้เยื่อใย เขาเอาทุกอย่างบนโลกมาวางตรงหน้าฉัน ขณะเดียวกันก็ทรมานเธออย่างบ้าคลั่ง แม้กระทั่งเอาเธอไปทิ้งในคุกน้ำ แต่จนถึงวันครบรอบสัญญาวันนั้น ฉันกลับเห็นเขา กำลังกอดทำเครื่องหมายอยู่ในห้องกับวีจิเนีย “เธอคงไม่คิดว่ายังจะตกมาอยู่ในเงื้อมมือของฉันอีกใช่ไหม？ ถ้าถูกลูน่าของนายพบเข้าจะทำยังไง？ ” “ตอนนี้ฉันทำแบบนี้ เพียงเพื่อลงโทษเธอ” วีจิเนียหัวเราะเบา ๆ แล้วหันมองฉันที่ยืนอยู่หน้าประตู “ดูอัลฟ่าของเธอร่วมเตียงกับฉันรู้สึกยังไง？ ” เธอพูดกับฉันอย่างไร้เสียง ยิ่งไปกว่านั้นยังชูนิ้วขึ้นอย่างภาคภูมิใจ บนนิ้วของเธอสวมแหวนแต่งงานเหมือนกับฉัน วินาทีนั้น หมาป่าของฉันร้องครวญครางอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด และความเจ็บปวดก็กระจายไปทั่วร่างกาย “วีจิเนีย เธอกำลังพูดกับใครเหรอ？ ”

มีดผ่าตัดของอัลฟาและคาร์ลกรีดลงไปในเนื้อของฉัน เตรียมจะเริ่มการผ่าตัด โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงของเขาก็สั่นอย่างบ้าคลั่ง เขาทนไม่ไหวก็กดรับสายทันที “คาร์ล ก่อนที่ฉันจะตายเพียงอยากเจอกับคุณอีกสักครั้ง” น้องสาวบุญธรรมของเขาฆ่าตัวตายแล้ว เมื่อได้ยินข่าวนี้ ฉันที่กำลังนอนอยู่บนเตียงผ่าตัด และท้องก็ถูกเปิดออกแล้ว คาร์ลกลับทิ้งมีดผ่าตัด พูดกับอัลฟาอาเธอร์ว่า “การผ่าตัดของLunaก็ฝากนายด้วยนะ” พูดจบ เขาหันหลังเดินออกไปทันที มองแผ่นหลังของคาร์ล หัวใจของฉันเหมือนถูกบีบด้วยมือที่มองไม่เห็น เจ็บจนทนไม่ไหว ฉันไม่อาจกลั้นไว้ได้ น้ำตาร่วงไหลออกมา วินาทีต่อมา มีดผ่าตัดเย็นเฉียบกรีดลงไปในบนผิวหนังของฉันอีกครั้ง อัลฟาอาเธอร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เธอร้องไห้อะไร？ มีฉันอยู่ เธอไม่มีวันตาย”

คีรินคือพรหมลิขิตของฉัน อนาคตอัลฟ่าของฝูง รักแรกในวัยเยาว์ และคู่แท้แห่งโชคชะตาของฉัน แต่คืนหนึ่ง ฉันได้กลิ่นผู้หญิงคนอื่นบนตัวเขา กลิ่นโอเมก้าที่หอมหวานจนน่าคลื่นไส้ซึ่งฉันรู้จักดีเกินไป ฉันตามเขาไปและพบพวกเขาสองคนใต้ต้นไทรใหญ่ กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม การทรยศของเขาเปรียบเสมือนยาพิษที่ค่อยๆ ซึมลึกอย่างเชื่องช้า เมื่อไลลา โอเมก้าคนโปรดของเขาแกล้งทำเป็นหกล้ม เขาก็ประคองเธอราวกับว่าเธอทำจากแก้วเจียระไน แต่ตอนที่เขาแอบตัดสายรัดอานม้าของฉันระหว่างการกระโดดข้ามเครื่องกีดขวางสุดอันตราย จนทำให้ม้าสะบัดฉันตกลงมาขาหัก เขากลับเรียกมันว่า "คำเตือน" ที่ห้ามไปแตะต้องเธอ การดูแลฉันหลังจากนั้นเป็นเพียงการสร้างภาพเพื่อไม่ให้พ่อของฉันสงสัย ในงานประมูลสาธารณะ เขาใช้เงินของครอบครัวฉันเพื่อซื้อเพชรล้ำค่าให้เธอ ทิ้งให้ฉันต้องอับอายและไม่มีเงินจ่าย ในที่สุดฉันก็เข้าใจสิ่งที่ได้ยินผ่านจิตสื่อสารของฝูงเมื่อหลายวันก่อน สำหรับเขาและพี่น้องร่วมสาบานของเขา ฉันเป็นเพียง "คุณหนูเอาแต่ใจ" เป็นรางวัลที่ต้องไขว่คว้ามาเพื่ออำนาจ ส่วนไลลาคือคนที่พวกเขาปรารถนาอย่างแท้จริง เขาคิดว่าจะทำลายฉันได้ บังคับให้ฉันยอมรับการเป็นที่สอง เขาคิดผิด ในคืนวันเกิดครบรอบ 20 ปีของฉัน คืนที่ฉันควรจะผูกพันธะกับเขา ฉันกลับยืนอยู่ต่อหน้าสองฝูงและเลือกทางที่แตกต่างออกไป ฉันปฏิเสธเขาและประกาศการแต่งงานกับอัลฟ่าคู่แข่ง ชายผู้มองฉันเป็นราชินี ไม่ใช่ของรางวัลปลอบใจ

1 พ่ายปรารถนาเจ้ารัตติกาล 2 กระหายรักใต้เงาจันทร์ 3 พิศวาสหวามข้ามกาลเวลา(ภาคจบ) ร่างสูงเคลื่อนเข้ามาใกล้ชิดรวดเร็ว จับบ่าบอบบางสองข้างเอาไว้แน่น จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยที่ทั้งกล้าหาญและหวาดหวั่น “คุณเลือกทางของคุณเองนะ ณิชา เกิดอะไรขึ้นอย่ามาโทษผม” “ฉะ...ฉันไม่กลัว” “คุณกำลังกลัวมากที่สุดต่างหากล่ะณิชา” ร่างเล็กถูกกระชากเข้ามาบดจูบด้วยความกระหาย ‘ณิชา ยอดรักของข้า’ เขาไม่พูดคำว่ารักออกมาให้เธอได้ยิน แต่ส่งผ่านความรู้สึกนั้นด้วยเซ็กส์ที่ทรงพลัง... เขาทะยานไปข้างหน้ารุนแรง ตอกย้ำกายใหญ่เข้าหาราวกับจะแทงทะลุให้ถึงจิตวิญญาณ ราตรีนี้ความต้องการทางกายของแวมไพร์หนุ่มจะทวีความรุนแรงขึ้นอีกหลายเท่า เขาหลอกล่อเธอด้วยไฟพิศวาสร้อนแรง เพื่อจะดับไฟแค้นในหัวใจ ส่วนเธอทั้งรักทั้งหลงเขา ไม่อาจห้ามใจสักครั้งเมื่อได้ชิดใกล้ แต่เมื่อรู้ความจริงว่าเขาคือใคร ดวงตะวันจะเลือนหายไปจากเธอและเขาหรือเปล่า วันเวลาหมุนเวียน ทุกสิ่งรอบกายเปลี่ยนผัน มีเพียงดวงจิตที่ผูกพัน ร้อยปีผันผ่านยังเฝ้าคอย ‘เชอร์ลีน ยอดรักของข้า “ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่เชอร์ลีน ฉันชื่อกิรณา และฉันไม่เคยไปทำความเดือดร้อนให้ใคร ไม่เคยรู้จักคุณ แล้วคุณจับฉันมาทำไม”

อาเย่ว คู่หมั้นหมายราวกิ่งทองใบหยก ภายใต้ชุดฮั่นฝูทะมัดทะแมง ทรงผมเกล้าสูงราวจอมยุทธหญิงผูกริบบิ้นสีครามอ่อนมีโอปอประดับ ใบหน้าแฉล่มแช่มฉ้อย ผู้ที่รักการล่าสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ สดใสร่าเริง อยากรู้อยากเห็นไปหมด มาดูกันว่าเขาจะช่วยคู่หมั้นได้อย่างไร อาเว่ย หรือ องค์ชายหลางเว่ย ร่างจำแลงแปลงกายราวต้องอาถรรพ์ในชุดสีดำพร้อมเสื้อคลุมตัดกับสีผิวขาวละมุน ผู้แอบซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶ นั่นตัวอะไรกระโดดออกจากหน้าต่างท่าทางหน้ากลัว หรืออาถรรพ์ที่ว่านี้จะทำให้เกิดอาเพศใหญ่ ผู้คนล้มตาย แล้วเลือดหญิงสาวพรหมจรรย์นั้นมันเกี่ยวอะไรกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่นี้ล่ะ อาเย่วจะช่วยอาเว่ยได้หรือไม่ ༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•

ท่ามกลางสงครามระหว่างแคว้น “กงอวิ๋นเทียน” รองแม่ทัพแคว้นเป่ยซีที่บาดเจ็บสาหัสถูกช่วยเหลือโดยหญิงเก็บสมุนไพร เขาสูญเสียความทรงจำ และตกหลุมรักนาง... เพราะรักมาก จึงหมายเอาเปรียบ เพราะรักเกินไป จึงเผลอทำร้ายอย่างแสนสาหัส เป็นเพราะความรักที่บดบังตาจนกระทำเรื่องเห็นแก่ตัว และไม่ตระหนักสักนิดเลยว่า เหตุใดตัวตนของนางจึงเป็นปริศนา คำตอบแน่ชัดอยู่แล้ว เพราะนางหาใช่มนุษย์ แต่เป็น...ปีศาจ!

ในงานเลี้ยงวันเกิดของอัลฟ่าเดนิส เขาพาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมาด้วย นั่นคืออดีตคู่ชีวิตของเขา และเป็นผู้หญิงที่เคยทิ้งเขาไปอย่างไร้เยื่อใย เขาเอาทุกอย่างบนโลกมาวางตรงหน้าฉัน ขณะเดียวกันก็ทรมานเธออย่างบ้าคลั่ง แม้กระทั่งเอาเธอไปทิ้งในคุกน้ำ แต่จนถึงวันครบรอบสัญญาวันนั้น ฉันกลับเห็นเขา กำลังกอดทำเครื่องหมายอยู่ในห้องกับวีจิเนีย “เธอคงไม่คิดว่ายังจะตกมาอยู่ในเงื้อมมือของฉันอีกใช่ไหม？ ถ้าถูกลูน่าของนายพบเข้าจะทำยังไง？ ” “ตอนนี้ฉันทำแบบนี้ เพียงเพื่อลงโทษเธอ” วีจิเนียหัวเราะเบา ๆ แล้วหันมองฉันที่ยืนอยู่หน้าประตู “ดูอัลฟ่าของเธอร่วมเตียงกับฉันรู้สึกยังไง？ ” เธอพูดกับฉันอย่างไร้เสียง ยิ่งไปกว่านั้นยังชูนิ้วขึ้นอย่างภาคภูมิใจ บนนิ้วของเธอสวมแหวนแต่งงานเหมือนกับฉัน วินาทีนั้น หมาป่าของฉันร้องครวญครางอีกครั้งด้วยความเจ็บปวด และความเจ็บปวดก็กระจายไปทั่วร่างกาย “วีจิเนีย เธอกำลังพูดกับใครเหรอ？ ”

“หมาป่าที่อ่อนแออย่างเธอ ก็ควรกินขยะ” พ่อเลี้ยงของฉันกำลังบังคับให้ฉันกินเปลือกผลไม้ที่เต็มไปด้วยอสุจิของเขา ฉันดิ้นสุดชีวิต พยายามจะหนีออกจากเงื้อมมือของเขา แต่กลับถูกเขาหักมือทั้งสองข้าง น้ำตาไหลคลอเบ้า ในใจของฉันเต็มไปด้วยความกลัวและสิ้นหวัง “หยุดนะ！ ” และในเวลานี้ เสียงที่คุ้นเคยหนักแน่นก็ดังขึ้น ชายคนหนึ่งไม่รู้ว่าปรากฏตัวอยู่ที่หน้าประตูห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เป็นอัลฟ่าที่แข็งแกร่งอีกท่าน！ พ่อเลี้ยงชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ปล่อยฉันทันที ในแววตาปรากฏความตื่นตระหนกขึ้นเล็กน้อย ฉันใช้โอกาสนี้ดิ้นจนหลุด เดินโซซัดโซเซไปหลบข้างหลังเขาอย่างตัวสั่น “นายทำแบบนี้กับลูกสาวของตัวเองได้ยังไง！ ” อเล็กซานเดอร์จ้องมองพ่อเลี้ยงของฉันด้วยความโกรธ พ่อเลี้ยงไม่ตอบ แค่จ้องฉันด้วยความโกรธแวบหนึ่ง จากนั้นก็ออกไปจากบ้านทันที ฉันกอดอเล็กซานเดอร์ไว้แน่น เขาตบหลังฉันเบา ๆ ปลอบใจฉันว่า “ไม่ต้องกลัว เขาจะไม่ทำร้ายเธออีก” ในเวลานั้น ฉันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ต่อมา ฉันได้เป็นลูน่าคู่ชีวิตของเขาตามปรารถนา และคิดว่าจะมีความสุขตลอดไป แต่ทั้งหมดนี้ ก็เปลี่ยนไปในวันครบรอบการแต่งงานสิบปี รักแรกของเขากลับมาที่เผ่า เขาทิ้งฉันไปหาเธอ และยังฆ่าลูกหมาป่าตัวแรกของเราตายด้วย แต่เขากลับไม่สนใจ บอกว่าสักวันหนึ่งเราจะมีลูกหมาป่าตัวที่สอง แต่เขาไม่รู้ว่า ฉันได้ป่วยด้วยภาวะพิษจากเงินแล้ว ยังเหลืออีกหกสิบหกวัน ฉันก็จะตาย

สามปีเต็มที่ฉันเป็นลูน่าของอัลฟ่าคีเลนผู้ทรงอำนาจ เขาทุ่มเทของขวัญให้ฉันมากมาย แต่ไม่เคยให้ความรักเลย ทุกครั้งที่เขาสัมผัสฉัน สายตาของเขามองทะลุผ่านตัวฉัน ราวกับกำลังมองหาใครอีกคน...ใครสักคนที่ฉันมองไม่เห็น ตอนที่พ่อผู้เป็นมนุษย์ของฉันกำลังจะสิ้นใจ ฉันพยายามติดต่อเขาผ่านกระแสจิตศักดิ์สิทธิ์ของเรา ฉันร้องขอความอบอุ่นจากคู่แท้ของฉัน แต่เขากลับตัดขาดฉัน ฉันเรียกหาเขาเก้าสิบเก้าครั้งขณะที่พ่อของฉันสิ้นใจอย่างเดียวดาย สองวันต่อมา เบต้าของเราส่งภาพนิมิตมาให้ฉัน เป็นภาพคีเลนอยู่ที่ปารีส เขากำลังกอดไลรา ป้าของฉัน ด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่เคยแสดงให้ฉันเห็นแม้แต่ครั้งเดียว เมื่อเขากลับมา เขาโกหกได้อย่างเลือดเย็น โทษว่าระยะทางทำให้กระแสจิตของเราขาดหายไป ฉันค้นพบความจริงในห้องทำงานส่วนตัวที่ถูกล็อกไว้ของเขา มันคือแท่นบูชาที่สร้างขึ้นเพื่อป้าของฉัน ไดอารี่ของเขาเปิดโปงทุกสิ่ง การพบกันครั้งแรกของเรา การโจมตีของหมาป่าเร่ร่อนที่เขาช่วยฉันไว้...ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหกที่จัดฉากขึ้น เพื่อที่เขาจะได้มีตัวแทนของผู้หญิงที่เขารักอย่างแท้จริง ฉันเป็นเพียงภาชนะสำหรับสายเลือดของเธอ และลูกหมาป่าที่ฉันอุ้มท้องอยู่ก็ถือกำเนิดขึ้นจากคำโกหกนั้น ฉันจึงหลอกให้เขาเซ็นชื่อบนม้วนคัมภีร์สองฉบับ ฉบับแรกคือพิธีกรรมที่จะซ่อนการตั้งครรภ์ของฉันด้วยเวทมนตร์ ส่วนฉบับที่สองคือแบบฟอร์มการปฏิเสธคู่ที่ว่างเปล่า ซึ่งฉันได้เซ็นชื่อและยื่นต่อสภาผู้อาวุโส ก่อนจะก้าวขึ้นเรือที่มุ่งหน้าสู่ทวีปใหม่ ลบตัวเองออกจากโลกของเขาไปตลอดกาล

หมอหลวงบอกฉันว่าในที่สุดฉันก็ตั้งท้อง หลังจากสองปีแห่งความคลางแคลงใจ ในที่สุดฉันก็ได้อุ้มท้องทายาทแห่งตระกูลวชิรศิลา ลูกหมาป่าตัวน้อยนี้ควรจะเป็นกุญแจสู่อนาคตของเรา เป็นเครื่องยืนยันตำแหน่งลูน่าของอัลฟ่าให้มั่นคง แต่ในขณะที่ความสุขกำลังเอ่อล้น กระแสจิตจากเพื่อนสนิทก็พังทลายโลกของฉันลงในพริบตา มันคือภาพของภาคิน คู่ชีวิตของฉัน กำลังกดผู้หญิงอีกคนชิดกำแพง ปากของเขากำลังกลืนกินริมฝีปากของเธออย่างหิวกระหาย เมื่อฉันเผชิญหน้ากับเขา เขากลับปัดมันทิ้งไปว่าเป็นแค่ “การระบายอารมณ์” โยนความผิดให้ความกดดันที่ต้องมีทายาท แต่หมัดน็อกที่แท้จริงคือตอนที่ฉันบังเอิญได้ยินแม่ของเขากำลังชื่นชมเซเรน่า เมียน้อยของเขา เธอกำลังตั้งท้องได้หกเดือน กับสิ่งที่พวกเขาเรียกว่า “ทายาทวชิrศิลาที่แท้จริง” ในขณะที่ฉัน คู่แห่งโชคชะตาของเขา เป็นเพียง “แม่พันธุ์ที่ไร้ประโยชน์” สิบห้าปีแห่งความรักและความภักดี ทั้งหมดสูญเปล่า อาณาจักรธุรกิจที่ฉันสร้างขึ้นเพื่อฝูงของเราเป็นเพียงเครื่องมือ ลูกของเรา ปาฏิหาริย์ที่ฉันเฝ้าทะนุถนอม กลับไร้ค่าสำหรับพวกเขา ฉันเป็นแค่ความจำเป็นทางการเมืองที่มีสายเลือดอ่อนแอ รอวันที่จะถูกแทนที่ คืนนั้น ในงานเฉลิmฉลองคืนจันทร์เต็มดวง ฉันควรจะประกาศการตั้งครรภ์และอ้อนวอนขอการยอมรับจากพวกเขา แต่ฉันกลับเดินขึ้นไปบนเวที สบตาภาคิน และเอ่ยถ้อยคำโบราณแห่งการตัดสัมพันธ์ จากนั้น ฉันเปิดช่องทางกระแสจิตส่วนตัวถึงชายเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยฉันเผาทุกอย่างให้ราบเป็นหน้ากลองได้ “คีริน” ฉันส่งกระแสจิตไป “ฉันตกลงตามแผนของคุณ”

เจ็ดปีเต็มที่ฉันถูกคีแลน แบล็ควู้ด อัลฟ่าของฝูงจันทราทมิฬปฏิเสธในฐานะคู่แท้ แต่เขาไม่เคยต้องการฉันเลย เขามีเพียงลิเวีย ผู้หญิงที่เขาเติบโตมาด้วยกันเท่านั้น เมื่อลิเวียใส่ร้ายว่าฉันขโมยสร้อยคออันล้ำค่า คีแลนไม่ลังเลแม้แต่น้อย “นังโอเมก้าน่ารังเกียจ” เขาถ่มน้ำลาย “แกมันไม่มีค่าพอแม้แต่จะเลียฝุ่นจากรองเท้าของเธอด้วยซ้ำ” จากนั้นเขาก็สั่งให้ทหารยามใส่กุญแจมือเงินที่ข้อมือฉันแล้วลากฉันไปที่ห้องขัง ขณะที่ลิเวียร้องไห้บีบน้ำตาอยู่ในอ้อมแขนของเขา ตอนที่พวกเขาลากฉันออกไป ฉันเห็นเขาสะดุ้งเฮือก ความเจ็บปวดจากสายใยที่ขาดสะบั้นของเราฉายชัดบนใบหน้าเขาแวบหนึ่ง แต่เขาก็ไม่ได้ทำอะไร ในวินาทีนั้น ความหวังโง่ๆ ตลอดเจ็ดปีของฉันได้ตายลงอย่างสมบูรณ์ วันรุ่งขึ้น หลังจากที่แม่ประกันตัวฉันออกมา อัลฟ่าคู่แข่งก็มาพบฉันที่สนามบินสุวรรณภูมิ เขาเสนอตำแหน่งหัวหน้าที่ปรึกษาฝ่ายกลยุทธ์ให้ฉัน โดยมีเป้าหมายเดียว คือทำลายอาณาจักรของคีแลน ฉันตอบตกลงโดยไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียว