ชิงซานปฏิเสธการแต่งงานกับหญิงสาวที่บิดาหาให้ และโกรธมากเมื่อรู้ว่าบิดาจะแต่งงานกับเธอ แต่เขากลับพิศวาสในตัวเธอตั้งแต่แรกเห็น ความโกรธทำให้เขาครอบครองเธอ และไม่สามารถหยุดเสนห่าในตัวเธอได้
ชิงซานปฏิเสธการแต่งงานกับหญิงสาวที่บิดาหาให้ และโกรธมากเมื่อรู้ว่าบิดาจะแต่งงานกับเธอ แต่เขากลับพิศวาสในตัวเธอตั้งแต่แรกเห็น ความโกรธทำให้เขาครอบครองเธอ และไม่สามารถหยุดเสนห่าในตัวเธอได้
ในพื้นที่กว้างหลายร้อยตารางวาเป็นที่ตั้งของคฤหาสน์สี่หลังที่สร้างด้วยอิฐสีแดงฉาบปูนทาสีขาวรูปทรงเหมือนกันปลูกเป็นตึกสามชั้นในพื้นที่กว้างขวางท่ามกลางสนามหญ้าเขียวขจีมีน้ำพุขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางเชื่อมต่อถึงบ้านลูกชายลูกสาวกันด้วยแผ่นหินอ่อนสีขาวสะอาดตาโดยมีบ้านบิดาอยู่ด้านในสุด
ลูกชายคนสุดท้องยังอยู่บ้านเดียวกับบิดามารดาเพราะยังไม่ได้แต่งงานมีครอบครัวเหมือนพี่สาวพี่ชายทั้งสามคน แต่บิดามารดาบอกความตั้งใจแก่ลูกทุกคนแล้วว่าจะยกบ้านหลังนี้ให้ลูกชายคนเล็ก เมื่อมารดาถึงแก่กรรมเขาจึงอยู่บ้านกับบิดาเพียงสองคน
ชิงซานเป็นลูกชายคนเล็กที่เติบโตมาจากความรักตามใจของมารดามากกว่าลูกคนอื่น เขาจึงเป็นลูกคนเดียวที่ไม่เป็นโล้เป็นพายในสายตาของบิดา เพราะเรียนจบมาก็ยังไม่ยอมเข้าทำงานในบริษัทเหมือนพี่สาวพี่ชายและใช้ชีวิตอิสระสนุกกับการกินเที่ยวแบบที่ทุกคนในครอบครัวเห็นว่า...ไร้สาระ...แต่หลังจากวันเกิดอายุครบยี่สิบห้าบิดาก็ยื่นคำขาด
“ป๊าให้เวลาแกหนึ่งเดือน เลิกยุ่งเกี่ยวกับจื่อรั่ว อย่างเด็ดขาด และแต่งงานกับผู้หญิงที่ป๊าเลือกให้”
คำพูดของบิดากระชากแรงโกรธจากชิงซานออกมาเป็นคำปฏิเสธไม่มีเยื่อใย เขาถือความอิสระเป็นใหญ่และไม่ต้องการให้บิดามาบงการชีวิตทุกอย่าง เขาอาจจะยอมบิดาเรื่องงานของบริษัทที่เขาต้องเรียนรู้เพื่อสืบต่อธุรกิจเหมือนกับพี่สาวพี่ชาย แต่เขาจะไม่ยอมเรื่องการคลุมถุงชนหรือการแต่งงานโดยบิดาจัดหาให้เหมือนอย่างพี่ทุกคน
“ผมโตแล้วนะป๊า ไม่ใช่เด็กที่ป๊าต้องมาตัดสินใจแทนทุกอย่าง และถ้าจะมีเมีย ผมจะเลือกเมียของผมเอง” เขามองสบตาบิดาอย่างท้าทาย
“ใช่ แกโตแล้ว ปีนี้ก็อายุยี่สิบห้าปีเต็ม ป๊าจึงเห็นว่าแกควรมีครอบครัวได้แล้ว ถึงจื่อรั่วจะไม่ใช่ผู้หญิงเลวร้ายอะไร แต่ผู้หญิงอย่างจื่อรั่วไม่เหมาะสมกับแกหรอก เชื่อป๊าเถอะ" ห่าวซินนิ่วหน้าใส่ลูกชาย เมื่อคิดว่าเขาจะจริงจังกับเพื่อนสาวคนปัจจุบัน
“จะเหมาะสมหรือไม่ผมจะเป็นคนตัดสินใจเองครับ" ชิงซานไม่ยอม
“ผู้หญิงที่แกคบหาเป็นคู่รัก ไม่มีใครมีประวัติเหมาะสมที่จะเป็นสะใภ้สกุลฟ่านของเราสักคน ล่าสุดนี่ก็เป็นแม่ม่ายเลิกกับผัวและเป็นแค่พนักงานระดับล่างของบริษัทขายมือถือของฝรั่งเท่านั้น" ห่าวซินติดตามเช็กประวัติหญิงสาวที่ลูกชายคนเล็กคบหามาทุกคน และพบว่าถ้าไม่เป็นม่ายก็เป็นผู้หญิงรักอิสระมีสัมพันธ์รักกับผู้ชายโดยไม่ผ่านการแต่งงานมาแล้วทั้งสิ้น
“จะสำคัญอะไรล่ะป๊า ยุคสมัยนี้เขาเลิกสนใจเรื่องฐานะสูงต่ำหรือเลิกใส่ใจเรื่องความบริสุทธิ์ผุดผ่องของผู้หญิงกันแล้ว และผมก็ไม่ถือสาเรื่องนี้ด้วย” ชิงซานบอกบิดาน้ำเสียงหนักแน่น อยากให้บิดาเลิกใส่ใจเรื่องนี้เสียที
“แต่ป๊าถือสา แกต้องได้ผู้หญิงดีๆมาเป็นแม่ของลูก และป๊าก็หาคนเหมาะสมไว้ให้แกแล้ว แกจำลูกสาวอาซีฮันญาติห่างๆของหม่าม๊าแกได้ไหม ป๊าว่าเหมาะสมกับแกมากที่สุดเลยละ”
“ไม่เอาหรอก ผมไม่ชอบสาวไซต์ไหกิมจิอย่างเด็กคนนั้น โตขึ้นน้ำหนักคงเพิ่มขึ้นอีกเยอะ” ชิงซานนึกเห็นภาพเด็กสาวที่เคยเจอเมื่อสามปีก่อน หล่อนมีรูปร่างอวบอ้วนเหมือนไหกระเทียมต่อขา
“ผู้หญิงอ้วนหรือผอมจะสำคัญอะไร เธอเรียนจบปริญญาตรี เฉลียวฉลาด มีน้ำใจ เรียบร้อยอ่อนหวาน ขยันขันแข็ง และทำงานเก่ง ป๊าว่าดีก็ต้องดีสิ แกอย่าเพิ่งปฏิเสธเลย" ห่าวซินบรรยายคุณสมบัติดีงามของหญิงสาวสวยที่เลือกให้ลูกชายด้วยน้ำเสียงชื่นชม
“จะดีจะเก่งแค่ไหน แต่อ้วนเป็นโอ่งเป็นไหกิมจิไม่ใช่สเป็กผมหรอกนะ”ชิงซานอดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงเด็กสาวตัวอวบอ้วนคนนั้น
“ป๊าเชื่อว่าได้เจอฮุยยินคราวนี้แกจะไม่ปฏิเสธแน่ ที่สำคัญป๊ากับหม่าม๊าทาบทามไว้ให้แกนานแล้ว" ห่าวซินไม่ได้บอกรายละเอียดกับลูกชายคนเล็กถึงเหตุผลที่เขากับภรรยาและมารดาของฮุยยินเคยตกลงกันว่าจะให้ลูกชายบุตรสาวสองครอบครัวแต่งงานกัน และฮุยยินกับชิงซานก็เป็นคู่ที่อยู่ในช่วงวัยเหมาะสมกัน
“โห...นี่มันยุค 2022 นะป๊า หมดยุคสมัยจับคู่ให้ลูกหลานกันแล้ว ผมไม่รับรู้เรื่องของป๊ากับหม่าม๊าด้วยนะ และตอนนี้ผมก็ยังมีจื่อรั่วเป็นคู่รักอยู่ ป๊าไม่ต้องมาเร่งรัดผมหรอก" ชิงซานทำหน้าเบื่อหน่าย
“อุวะ...อายุยี่สิบห้าปีแล้ว แกจะรออะไร เดี๋ยวก็มีลูกไม่ทันใช้หรอก แต่งเร็วก็มีลูกเร็วทันใช้แกไม่ชอบหรือ” ห่าวซินถามลูกชาย
“ผมยังไม่อยากมีลูก ถ้าหล่อนดีนักหนาป๊าก็แต่งกับหล่อนเสียเองสิ หม่าม๊าก็ตายไปสองสามปีแล้ว คงไม่มีใครว่าหรอก” ชิงซานประชดบิดาโดยไม่รู้ว่า...คำประชดของเขาจะทำให้เขาต้องเจ็บปวดภายหลัง...
“ไอ้บ้า...ป๊าขอเธอมาเป็นเมียแกไม่ใช่เมียป๊า ที่หามาให้เพราะเห็นว่าแกยังไม่มีใคร ป๊ารู้ว่าแกไม่ได้จริงจังกับจื่อรั่ว และแกก็ถึงวัยควรแต่งงานมีลูกได้แล้ว” ห่าวซิน พยายามชี้ให้เห็นถึงความจริงว่าชิงซานถึงวัยสร้างครอบครัวได้แล้ว แต่ลูกชายกลับมองไม่เห็นความหวังดีที่เขาเข้ามาจัดการเรื่องคู่ครองให้
“สมัยนี้เขาไม่รีบร้อนกันแล้วป๊า”
“แกไม่รีบแล้วผู้หญิงที่แกควงอยู่ล่ะ แกไม่รักก็ควรปล่อยหล่อนไปเจอผู้ชายที่รักหล่อนไม่ดีกว่าหรือ" ห่าวซินจ้องหน้าลูกชาย
“จื่อรั่วอยู่กับผมอย่างเต็มใจ ผมไม่เคยรั้งเธอไว้ เธออยากอยู่กับผมเอง” ชิงซานแก้ตัว
“เพราะแกไม่ได้บอกหล่อนว่าแกไม่คิดจะแต่งงานกับหล่อน ปล่อยหล่อนไปซะ ป๊าจะให้ทนายจัดการเรื่อง ค่าเสียเวลาของหล่อนเอง”ห่าวซินต้องการให้จื่อรั่วออกไปจากชีวิตลูกชายอย่างถาวร
“อย่านะป๊า ผมขอเวลาอีกสักพัก ถ้าพร้อมเมื่อไรผมบอกป๊าเอง” ชิงซานต้องการเวลาใช้ความหนุ่มอย่างอิสระอีกสักสองสามปี
“ขืนรอแกป๊าตายก่อนแน่" ห่าวซินว่า
“ป๊าเพิ่งหกสิบแปดเองนะ จะรีบตายทำไม”ชิงซานขบขันความคิดของบิดา
“อุวะ...ใครจะรู้วันตายได้ล่ะ”
“ป๊าแข็งแรงไม่ตายง่ายๆหรอก”
“แกจะไม่ให้ฉันได้เห็นหน้าลูกแกสักคนเลยหรือ”
“หลานป๊าก็มีตั้งสี่ห้าคนแล้วนะ”
“แล้วมันใช่ลูกแกหรือเปล่าล่ะ”
“โอ๊ยป๊า จะอยากเห็นลูกผมทำไม เมียผมยังหาไม่ได้เลย ถ้าจะรอก็อีกสองสามปีแหละป๊า”
“เออ...แล้วอย่ามาเสียดายทีหลังนะ”ห่าวซินถอนใจเฮือกกับความดื้อรั้นของลูกชายคนเล็ก
ห่าวซินกลัดกลุ้มใจที่ลูกชายคนเล็กปฏิเสธขันแข็งที่จะรับเจ้าสาวที่เขาเลือกให้แต่งงาน ห่าวซินคิดว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่างให้ลูกชายคนเล็กได้รับบทเรียนบ้าง และคิดวางแผนอยู่ในใจว่าเขาจะพาฮุยยินมาเจอชิงซานในรูปแบบที่ลูกชายคาดไม่ถึง เจ้าลูกชายผู้ดื้อรั้นสมควรได้รับบทลงโทษจากเขาเสียบ้าง
การปลอมตัวเป็นญาติผู้พี่ ทำให้เธอต้องตกกระไดพลอยโจน รับงานกับเงื่อนไขพิเศษที่ไม่รู้มาก่อน ความจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมากเร่งด่วน เธอจึงไม่ปฏิเสธและขอเพิ่ม จากความสาวบริสุทธิ์ของตัวเอง แต่ความเผอเรอทำให้เธอตั้งครรภ์ ที่มารู้ภายหลังการถูกจ้างออกจากงาน โดยหญิงสาวที่แต่งงานเป็นภรรยาเขา เธอตั้งใจจะเลี้ยงลูกด้วยตัวเอง แต่เขากลับตามมาจะพาเธอกลับไป เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนมีภรรยาแล้ว จึงขู่จะฟ้องร้องโดยไม่รู้ว่าเขาเป็นอิสระ จากพันธะการแต่งงานครั้งนั้นแล้ว
เธอเดินทางกลับจากเยี่ยมน้องชายกระทันหันจากการถูกเรียกตัวมาเข้าร่วมสัมมนาที่วิชาการพิเศษจากต่างประเทศมาให้ความรู้ แต่เข้านอนยังไม่ทันหลับดีก็มีวัตถุหนักอืึ้งล้มทับลงกลางตัว และจากที่นอนปิดไฟมืดเธอต้องตกใจสุดขีดเมื่อรู้ว่ามีผู้บุกรุกและคว้าปืนขึ้นมาป้องกันตัว แต่กลายกลับว่า...บุรุษผู้นั้นเป็นแขกพิเศษของโรงแรม...และจากวันนี้ชีวิตเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง **************************************** เขาคือผู้บุกรุก ที่เธอคิดว่าเป็นโจรย่ามใจเข้ามาปล้นสวาท เธอคือสาวงาม ที่เขาคิดว่าเป็นของแถมเข้ามานอนรออยู่ในห้อง เขาคือจอมโอหัง ที่บังอาจกอดจูบเธอโดยไม่ไถ่ถามความสมัครใจ เธอคือสาวสวย ที่สามารถปลุกความรู้สึกด้านชาของหัวใจให้เต้นระทึก เขาวางแผน พาเธอมายังบ้านเมืองเพื่อพิสูจน์รักแท้ในหัวใจ เธอถูกลักพาตัว เพื่อฆ่าทิ้งกลางทะเลทราย มาลุ้นกันว่า...เจ้าชายคริสตินกับมินทราภา จะผ่านพ้นภัยร้ายน่าระทึกใจได้ครองรักกันหรือไม่... **************************
เขาจำยอมจดทะเบียนกับเด็กกะโปโลตามใจบิดาที่กำลังจะสิ้นลม และทิ้งร้างจากเธอไปนานนับปี แต่เมื่อกลับมาเจอเธออีกครั้ง เขาถึงรู้ว่า...เธอสวยและน่าพิศวาสนักหนา...แต่ที่คิดว่าจะได้เธอมาครอบครองเธอตามสิทธิ์สามีถูกต้องตามกฎหมายกลับมีเรื่องเข้าใจผิดคิดว่าเธอทำให้มารดาเขาตายก่อนเวลาอันควร ฯลฯ นิยายรักแนวโรมานซ์(18+)อีกเรื่องหนึ่งที่ขอแนะนำให้เพื่อนมาอ่านด้วยกัน
เขาไม่สนใจว่าที่คู่หมั้นที่หนีตามหนุ่มต่างชาติไปก่อนวันหมั้นหมายเพียงวันเดียว แต่พอมาเจอสาวสวยเชื้อสายไทยที่มีหน้าตาละม้ายเหมือนว่าที่คู่หมั้น เขาพึงพอใจในตัวเธอและสืบประวัติจนรู้ว่า...เธอเป็นน้องสาวคู่แฝดของว่าที่คู่หมั้น...และลักพาตัวมาไว้ในพระตำหนักสวนกุหลาบของพระมารดาที่ไม่เคยมีหญิงสาวคนใดได้เยี่ยมกรายเข้ามาและครอบครองเธอด้วยความรักพิศวาส แต่เกิดปัญหาเมื่อบิดามารดาของเธอมาตามบุตรสาวและพี่สาวคู่แฝดมาอดีตว่าที่คู่หมั้นปรากฏตัวก่อนวันอภิเษกสมรส
นิยายแนวทะเลทรายเรื่องนี้ เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เชิญชวนให้อ่าน เพราะเป็นนิยายที่มีหลากหลายอารมณ์ในเรื่องเดียวกัน นักเขียนได้พาผู้อ่านไปสัมผัสกับชีวิตนางเอกที่ต้องเผชิญภัยจากผู้ปองร้ายโดยมีพระสวามีคอยปกป้องด้วยความรักห่วงใยต่างจากนิยายแนวทะเลทรายอื่นๆที่ให้ความสุขใจกับผู้อ่านอีกรูปแบบหนึ่ง *****...มกุฎราชกุมารีพระธิดาสุลต่านองค์ประมุขแห่งสหราชอาณาจักรต้องเข้าพิธีอภิเษกโดยไม่รู้ตัวและเดินทางสู่พระราชวังของพระสวามีเพื่อลี้ภัยจากผู้ปองร้าย แต่กลับต้องมาเจอศึกรักจากความริษยาของเหล่านางห้ามในพระราชวังและแผนร้ายของพระญาติฝ่ายพระสวามีกับผู้ปองร้ายหมายชิงบัลลังก์ร่วมมือกันวางแผนปลิดชีวิต...ชีวิตรักของพระ-นางคู่นี้จะเป็นอย่างไรไปติดตามด้วยกัน ...**** **********************
นิยายแนว...ทะเลทรายสวีต...ที่ยิ่งอ่านยิ่งสนุกของนักเขียนเล่มนี้ ได้พานางเอกไปผจญภัยร้ายท่ามกลางทะเลทรายร้อนระอุจากโจรทะเลทรายตัวปลอมและโจรทะเลทรายตัวจริงที่กักขฬะด้วยการเอาคืนของพระเอกที่ถูกนางเอกใส่ร้ายให้เสื่อมเสียชื่อเสียงและทำให้รู้ความจริงว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นการกระทำด้วยความเข้าใจผิด แต่การเดินทางที่ใกล้ชิดทำให้ความรู้สึกของทั้งสองเปลี่ยนจากคู่กัดเป็นคู่ที่ถูกตาต้องใจกัน เกล็ดทรายอันร้อนระอุจากแสงแดดแผดเผาจึงกลายเป็นเกล็ดน้ำตาล ...***...“นายก็พูดได้สิ ลองมาเป็นฉันดูบ้าง จะได้รู้ว่าต้องกระตือรือร้นไปทำไม" เธอย้อนอย่างโมโห “เลิกอยากรู้อยากเห็นเสียที แล้วฟังฉัน ระหว่างพักอยู่ที่นี่ทุกคนต้องมีหน้าที่ หล่อนก็ต้องทำงานเหมือนกัน" เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติที่เธอไม่ค่อยจะได้ยินนัก “นี่นายโจร ฉันไม่ใช่ลูกน้องหรือคนรับใช้ของนายนะ นายเป็นคนจับตัวฉันมา ก็ต้องเลี้ยงดูให้ฉันอยู่สุขสบาย จะมาใช้งานกินแรงกันไม่ได้นะ" เธอโวยลั่น “ฉันไม่สน ถ้าไม่ทำก็ไม่ต้องกิน อาหารมีไว้ให้คนที่ต้องออกแรงทำงานเท่านั้น" เขาข่มขวัญ คงคิดว่าเธอกลัวอดตายแล้วจะยอมทำตามทุกอย่างละสิ...ฝันไปเถอะ...เธอเชิดหน้าใส่ “แต่ไม่ใช่ฉัน ดูปากฉันนะ..." เธอชี้ที่ปากตัวเองอย่างที่น้องณัชชาลูกสาวพี่บ๊อบชอบทำ “ฉัน...ไม่...ทำงาน...อะไร...ทั้งนั้น..." เธอเน้นทุกถ้อยคำให้เขาฟังก่อนจะหันหลังเดินจากมาพร้อมไฟโกรธลุกท่วมตัว ...ตาบ๊องเอ๊ย...จิตสำนึกเข่นเขี้ยวเหมือนอยากจะเคี้ยวเขาให้แหลกคาปาก เธอไม่ได้เป็นฝ่ายร้องตามเขามาถึงจะต้องยอมทำทุกอย่างที่เขา...สั่ง...สั่ง...สั่ง... โดยเฉพาะการทำงานแลกข้าวน้ำประทังชีวิต...เขาสิต้องรับผิดชอบหาข้าวหาปลามาเลี้ยงดูให้อิ่มหนำสำราญ หากเขาต้องการใช้ประโยชน์จาก ตัวเธอ... “งานแรก..." เขาพูดต่ออย่างไม่สนใจ “หล่อนต้องซักเสื้อผ้าให้ฉัน งานอย่างที่สอง-ต้องทำความสะอาดกระโจมที่เราพักด้วยกันทุกเช้ากลางวันเย็น เก็บที่นอน ปูที่นอน กวาดพื้น ถูพื้น และปัดฝุ่นทำความสะอาดตากเครื่องนอนทุกชิ้นทุกวัน อย่างที่ สาม-ต้องนำอาหารมาเสิร์ฟให้ฉันทุกมื้อ เสร็จงานแล้วหล่อนจึงจะได้อาหารกิน ถ้าไม่ทำก็ไม่ได้กิน เข้าใจไหม” มิลินยืนอ้าปากค้าง อยากจะกรี๊ดให้ลั่น เขามันจอมบงการสิ้นดี แล้วถือดีอย่างไรมาใช้งานเธอเยี่ยงนางทาสีประจำตัวแบบนี้ เธอยืนกำหมัดแน่น อยากจะแล่นเข้าข่วนหน้ารกเคราของเขาให้สาสมกับความโกรธที่ถูกโยนตำแหน่งทาสรับใช้ใส่แล้วเดินหนีไปซึ่งๆหน้า ...ตาบ้า...ตาบ๊อง...ตาบื้อ...ตา...ขี้เก๊ก...เธอก่นว่าเป็นชุด สุดจะทนพฤติการณ์แบบเจ้าใหญ่นายโต...สั่ง...สั่ง...สั่ง...โดยไม่ฟังเสียงใคร คิดว่าตัวเองเป็นใหญ่มาจากไหนกัน...ฮึ...***... **************************************************** นิยายเรื่องนี้เป็นความคิดสร้างสรรค์ของนักเขียนอย่างแท้จริง สงวนลิขสิทธิ์โดย : ศิรารัย-ศิรารัยนิยายรัก ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์คอมพิวเตอร์และสิ่งพิมพ์ ห้ามลอกเลียนทุกส่วนของหนังสือเล่มนี้ ห้ามเผยแพร่-จำหน่าย-ดัดแปลง-ทำซ้ำ-จัดพิมพ์ หรือห้ามกระทำการใดๆทุกประการกับนิยายเรื่องนี้ ก่อนได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากผู้เขียน **************************************************
เสิ่นสุยยินถูกบังคับให้ดำรงชีวิตในสถานะที่ด้อยกว่าตั้งแต่เด็ก การถูกกดขี่มาอย่างยาวนานไม่ได้ทำให้เธอสูญเสียความภาคภูมิใจในตัวเองแม้แต่น้อย การตกต่ำของตระกูลเสิ่นในสายตาของคนภายนอกดูเหมือนจะเป็นความเสื่อมของตระกูลสูงศักดิ์ แต่แท้จริงแล้วนี่เป็นโอกาสเดียวของเสิ่นสุยยินที่จะกลับคืนสู่ชีวิตใหม่ นางต่อสู้กับคนอื่นเพื่อแก้แค้นให้ท่านแม่ทว่ากลับไม่รู้ว่าทุกแผนการของนาง เขากำลังจ้องตามองอยู่ ลู่จินหวยให้นางหลอกใช้ตนเองเป็นประโยชน์ได้ตามอำเภอใจของนาง แต่ไม่เคยให้นางต้องเปื้อนเลือดแม้แต่นิด สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงตัวนางเท่านั้น “เสิ่นสุยยิน ทางที่ดีเจ้าจะแกล้งทำไปตลอดชีวิต”
“ที่รัก ร่างกายของคุณหวานอร่อยไปทั้งตัว หวานจนผมหยุดกินไม่ได้ แล้วตอนนี้ผมหิวอีกแล้ว” ตฤณ ท่านประธานบริษัท วัย 37 ปี หนุ่มโสดหล่อ รวย พ่อบุญทุ่ม ถูกใจใครก็เปย์หนัก ไม่เว้นแม้แต่เลขาสาวสวยที่เขาบังคับมารับตำแหน่ง ด้วยวิธีแสนเจ้าเล่ห์แม้เธอไม่เต็มใจ แต่ในเมื่อเขา “อยากได้” วิธีสุดแสนร้ายกาจเขาก็งัดมาใช้ เพื่อให้ได้เธอมาครอบครอง ***** “ผมขับรถไปรับคุณได้ด้วยตัวเองเลย ไม่ได้ขู่ด้วย เอาให้รู้ไปทั้งบริษัทว่า... คุณเป็นคนของผม ผมมีรถให้เลือกนั่ง 10 คัน ลือกมาสักยี่ห้อเดี๋ยวขับไปหาครับ” “คุณมันบ้า อีตาผู้ชายบ้า เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย แล้วต้องมาอยู่ซอยเดียวกัน” “ท่านประธาน คำที่ถูกต้อง ตกลงขึ้นรถมาหรือยังครับปั้นหยา” “คอยดูนะ ถ้าฉันเจอหน้าคุณ...” “จะสมนาคุณผมด้วยจูบเหรอ” “คุณ!”
หลังจากที่แต่งงานเข้ามาในตระกูลมู่ หลินซีได้ทำหน้าที่เป็นคุณนายมู่ที่ยอมอดทนกับทุกอย่างโดยไม่ปริปากเป็นเวลาสามปี เธอรักมู่จิ่วเซียว จึงยอมอดทนดูแลเขาอย่างเต็มใจ แม้ว่าเขาจะมีคนอื่นอยู่ข้างนอกก็ตามแต่เขากลับไม่เคยเห็นค่าของเธอ เหยียบย่ำความรักของเธอให้แหลกสลาย และถึงขั้นปล่อยให้น้องสาวของเขามอมเหล้าเธอแล้วส่งไปยังเตียงของลูกค้า หลินซีนั้นถึงเพิ่งจะตาสว่างเมื่อรู้ว่าความรักที่มีมานานนั้นช่างน่าขันและน่าเศร้าในใจของเขา เธอไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้ามาเกาะเขา เธอจึงทิ้งข้อตกลงการหย่าไว้แล้วจากไปโดยไม่ลังเล มู่จิ่วเซียวมองดูเธอประสบความสำเร็จ กลายเป็นดวงดาวที่ส่องแสงในสายตาของผู้คนเมื่อได้เจอกันอีกครั้ง เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจและสงบเสงี่ยม โดยมีผู้ชายที่มีฐานะสูงส่งอยู่เคียงข้าง มู่จิ่วเซียวมองดูใบหน้าของคู่แข่งหัวใจที่ดูคล้ายกับของเขามาก จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าในสายตาเธอ เขาเป็นเพียงตัวแทนของคนอื่นในมุมแห่งหนึ่ง เขาขวางทางเธอไว้ “หลินซี คุณเล่นตลกกับผมใช่ไหม”
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
ด้วยภาระหนี้สินก้อนโตของบิดา ทำให้เคียงเดือนต้องวิ่งรอกรับงานทั่วราชอาณาจักรเพื่อหาเงิน นางแบบสาวต้องวิ่งรอกรับงานจนไปถึง เบเดน ดินแดนแห่งทะเลทราย หล่อนไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับคนที่ปากร้าย บ้าอำนาจ ชอบยัดเยียด จอมใส่ร้ายเป็นที่สุดอย่างนาคินเลย แค่เขาหลงคิดเข้าใจผิดว่าหล่อนเป็นคนใช้ ก็น่าโมโหพออยู่แล้ว... แต่เขาก็อาจหาญหาว่าหล่อนเป็นนางนกต่อของผู้ก่อการร้าย และยังจับหล่อนไปขังเพื่อสอบสวน... เขาชักจะทำกับหล่อนมากเกินไปแล้ว... เคียงเดือนจะไม่ขอทน !
วิโมกข์คือชายหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ดที่ผิดหวังจากความรักอย่างรุนแรง เขากลายเป็นคนอ่อนแอไร้หลัก หมกมุ่นอยู่กับสุรานานนับเดือน แต่หลังจากนั้นก็ได้สติเพราะคำพูดแทงใจของเด็กสาววัยสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง เจ็ดปีต่อมาเขาได้กลายเป็นนายหัวผู้ทรงอิทธิพลในธุรกิจค้าหอยเป๋าฮื้อ และต้องเผชิญหน้ากับอดีตคนรักที่เข้ามาอยู่ในบ้านของเขาอีกครั้ง... ชาร์มมิ่งในวัยยี่สิบสี่ปีเดินทางจากนิวยอร์กสู่สงขลาอีกครั้งหลังจากเจ็ดปีผ่านไป เพราะถูกเพื่อนรักขอร้องให้มาแสดงละครขัดขวางอดีตคนรักของพี่ชาย เธอไม่อยากทำแบบนี้เลยเพราะพอใจที่จะแอบรักเขาไปแบบนี้มากกว่า แต่จะทำไงได้ล่ะ.. ในเมื่อเธอก็ถูกผู้เป็นย่าคอยจับคู่อยู่เรื่อยไป จึงตัดสินใจเลือกในสิ่งที่หัวใจปรารถนา... การแสดงที่มาจากส่วนลึกของจิตใจจริงๆ จึงเริ่มต้นขึ้นนับตั้งแต่วินาทีที่เธอเจอหน้าเขา
© 2018-now MeghaBook
บนสุด