ผู้ชายเปื้อนฝุ่น กอดก็อุ่น ...ก็เก่ง
ผู้ชายเปื้อนฝุ่น กอดก็อุ่น ...ก็เก่ง
“ นายศิราชย์ วัชรกิจโยธา ”
เสียงตะโกนก้องที่หน้าแดนคุมขัง จากนั้นร่างสูงล่ำสันของชายหนุ่มหน้าคมเข้มผู้สวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนสีดำ ก็ปรากฏขึ้น มันเป็นชุดเดียวกับวันที่เข้ามาที่นี่ รอยยิ้มกว้างอย่างมีความสุขปรากฏบนใบหน้าคมสันนั้น
“ ออกไปแล้วก็ไม่ต้องคิดถึงกันอีกนะ ไม่ต้องกลับเข้ามาอีก ” ผู้คุมเย้าขัน ๆ พลางส่งยิ้มให้นักโทษชั้นดีที่ทั้งรูปหล่อและนิสัยใช้ได้เบื้องหน้า เขาส่งยิ้มตอบ
“ ครับผม ผมสัญญา ”
“ มีคนมารับหรือเปล่า ”
“ มีครับ ผมส่งจดหมายไปบอกพี่ชายเมื่อสามเดือนก่อนแล้ว ”
“ ถ้างั้นก็ขอให้โชคดีนะ ”
“ ขอบคุณครับผม ”
เขาตอบแล้วเดินออกมาที่ประตูหน้า จุดนั้นมีสวนหย่อมเล็ก ๆ และโต๊ะหินอ่อนสามสี่ชุด เขาหลับตาสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วยิ้มกว้าง
กลิ่นของอิสรภาพมันหอมหวนแบบนี้เอง...
ก่อนเขาจะกวาดสายตามองรอบตัวเพื่อหวังพบหน้า คนที่จะมารับแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า
พี่คงยังไม่มาถึง...
สักพักก็มีรถแล่นเข้ามารับผู้อื่นที่ได้รับอิสระเช่นเขาในวันนี้ จากหนึ่งคัน สองคัน เป็นห้าคัน สิบคัน และอีกหลายคันครอบครัวแล้วครอบครัวเล่า ทั้งหมดยิ้มกว้าง หัวเราะ ร่ำไห้ กอดกัน หอมกัน หลากหลายอารมณ์ผสมเคล้า หากสุดท้ายก็ลงเอยด้วยความสุขแล้วก็จากไป
สองชั่วโมงผ่านไป เหลือเพียงเขาที่อยู่ตรงนั้นลำพัง...
ยิ้มขมขื่นปรากฏบนใบหน้าคมสัน ก่อนเขาจะลุกขึ้นยืน หยิบหมวกแก๊ปมาสวมแล้วสะพายกระเป๋าเป้ไว้ที่ไหล่ขวา แล้วออกเดิน
จะหวังอะไรกับคนที่รู้จักแต่การ ‘ รับ ’ และไม่เคย ‘ ให้ ’ เช่นพี่ชายของเขา
เขาจะไม่หลอกตัวเองว่าอีกฝ่ายลืมหรือติดภารกิจสำคัญจนไม่อาจมารับน้องชายของตัวเองได้หรอก เพราะรู้ดีเหลือเกินว่าเป็นเรื่องจงใจ
แม้ว่าเขาจะทำเพื่ออีกฝ่ายมาทั้งชีวิต แต่คนคนนั้นก็ ไม่เคยเห็นคุณค่าอะไรสักอย่าง
นับจากนี้ จะไม่มีอีกแล้ว...
ณ มหาวิทยาลัยเอกชนมีชื่อแห่งหนึ่ง ในห้องเรียนคาบวิชาบริหารธุรกิจที่กำลังจะเลิกคลาส
“ ฟ้าใส เลิกเรียนไปกินชาบูกันนะ ”
เสียงชักชวนดังจากปากหญิงสาวร่างตุ้ยนุ้ยนามว่า เปา อันมาจากชื่อเต็มคือซาลาเปา เธอเอนกายไปไถ่ถามสาวสวยหน้าหวานที่เป็นเพื่อนรักซึ่งนั่งเรียนอยู่ข้าง ๆ กัน
“ วันนี้ไม่ได้หรอกเปา ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ ”
“ ทำไม นัดกับพี่เซนไว้เหรอ ”
“ อืม วันนี้วันเกิดพี่เซน ก็ไม่มีอะไรมากหรอกแค่จะซื้อกับข้าวไปกินด้วยกันที่บ้านน่ะจ้ะ ”
“ ขอโทษทำไม ฟ้านี่สมกับชื่อฟ้า เป็นนางฟ้านางสวรรค์มาเกิดจริงจริ๊ง ทั้งสวยทั้งหุ่นดี มีดีกรีเป็นดาวมหา’ลัย เรียนก็เก่ง แถมยังมีแฟนที่ทั้งหล่อทั้งเก่งอีก ”
คำชมของเปาเล่นเอาฟ้าใสยิ้มออกมาเขิน ๆ
“ เปาก็ชมฟ้าเกินไป ไม่ได้ขนาดนั้นซะหน่อย ”
“ มันก็จริงนี่นา เปาโชคดีนะที่มีฟ้าเป็นเพื่อน ว่าแล้วก็เอาเล็คเชอร์วิชาการเงินมาลอกหน่อยสิ ” เปาว่าพลางยิ้ม ตาหยีอย่างปะเหลาะ อีกฝ่ายส่ายศีรษะอย่างระอาแต่ก็ยังหยิบสิ่งที่เพื่อนต้องการส่งให้
“ ครั้งหน้าฟ้าไม่ยอมให้ลอกแล้วนะ ถ้าเปามัวแต่ลอกฟ้าแบบนี้ เปาจะมีความรู้ได้ยังไง ”
“ ฟ้าก็พูดแบบนี้ร้อยรอบแล้ว แต่สุดท้ายก็ให้เปาลอกอยู่ดี แล้วถึงเปาไม่รู้เรื่อง ฟ้าก็ต้องติวให้เปาก่อนสอบอยู่ดี ฟ้าน่ะใจดีจะตาย ” เปาว่าพลางหัวเราะคิกคัก นั่นทำให้ อีกฝ่ายพลอยขำไปด้วย
ทั้งสองเรียนอยู่ชั้นปีที่สอง คณะบริหารธุรกิจของมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่ง
ฟ้า หรือฟ้าใส เป็นสาวสวยหน้าหวานตาคมหุ่นดี มีรอยยิ้มตรึงใจผู้ที่ได้พบเห็นทำให้ฟ้าได้รับเลือกให้เป็น ดาวคณะและต่อด้วยดาวมหาวิทยาลัยในปีนั้น ฟ้าเป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวฐานะปานกลางที่อบอุ่น พ่อและแม่ทำงานธนาคารทั้งคู่ เธอมีความประพฤติดี ตั้งใจเรียน ไม่เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวัง
ส่วนเปาหรือซาลาเปานั้น เตี่ยเป็นคนจีนที่ย้ายมาอยู่เมืองไทยจนได้พบรักกับแม่ของเปา มีร้านอาหารเป็นของตัวเองซึ่งมีติ่มซำเป็นที่เลื่องชื่อ ฐานะทางบ้านก็จัดได้ว่า ปานกลางค่อนไปทางร่ำรวย เปาอ้วนกลมสมกับชื่อ เพราะเตี่ยและแม่ชอบให้ลูกกินเยอะ ๆ
ทั้งคู่พบกันเมื่อครั้งวันมารายงานตัวที่มหาวิทยาลัย จนกระทั่งถึงกิจกรรมรับน้องก็ได้จับคู่เป็นบัดดี้ นั่นทำให้ สนิทกันและกลายมาเป็นเพื่อนรักในที่สุด
เปานั้นยังคงโสด ส่วนฟ้าใสนั้นพึ่งจะมีรุ่นพี่ปีสี่ ดีกรี เดือนคณะที่ชื่อ เซน คณะเดียวกันมาจีบและตกลงคบหา เป็นแฟนกันได้ไม่ทันถึงปี
เซนเป็นคนหน้าตาหล่อเหลา สูงโปร่งถึงเมตรแปดสิบห้า เป็นผู้ชายสะอาดสะอ้านและดูแลตัวเองอยู่เสมอ เขากำพร้าพ่อตั้งแต่เด็ก ส่วนแม่นั้นเสียชีวิตไปในเหตุการณ์เพลิงไหม้บ้านเมื่อหลายปีก่อนทำให้เซนต้องเติบโตมาเพียงลำพัง และนั่นก็พิสูจน์ได้ว่าเขาเก่งและแกร่งเหลือเกิน เพราะเขาเป็นคนดี มีความพยายาม มีระเบียบวินัยจนมีผลการเรียนดี เป็นที่รักของครูบาอาจารย์ในคณะ
ผู้คนที่พบเห็นต่างชื่นชมว่าทั้งคู่หล่อสวยเหมาะสม แต่ก็มีหลายเสียงที่เคยเป็นอดีตผู้ใกล้ชิดซุบซิบนินทาว่าเซนนั้นไม่ใช่คนดีอย่างที่หลาย ๆ คนคิด เขาฉลาดและปากหวาน รู้จักใช้คำพูดเพื่อประจบประแจงให้ตัวเองได้สิ่งที่ต้องการ รวมไปถึงการคบหาผู้หญิงมาเป็นคู่รัก ว่ากันว่าเขาเลือกผู้หญิงที่มีผลประโยชน์ก็เท่านั้น ใครหมดประโยชน์เขาจะเขี่ยทิ้งทันที
ซึ่งสิ่งนั้นฟ้าใสก็มองข้ามไปเสีย ปากคนมีสิบปากก็พูด กันไปสิบเรื่อง ตลอดระยะเวลาที่รู้จักและคบหากันมา แปดเดือน อย่างน้อยเซนก็เป็นสุภาพบุรุษที่คอยดูแลเธอ แม้ในระยะหลัง เขามักจะยุ่งกับงานและการเรียนจนแทบจะไม่มีเวลาให้ แต่เธอก็พยายามเข้าใจว่าเขาทำเพื่ออนาคต ซึ่งอนาคตของเขาก็มีเธออยู่ด้วย
ไม่มีใครที่ไหนเพอร์เฟคไปเสียทุกอย่างหรอก ว่าไหม ?
โปรย : " ขออีกครั้งได้ไหม " " หมายถึงโอกาสเหรอคะ " " ก็ โอกาสด้วย อย่างอื่นด้วย " เธอยิ้ม ขยับเข้าไปหาแล้วกระซิบข้างหูเขาเบา ๆ " อย่างอื่นนี่คืออะไรเหรอคะ " ลมหายใจอุ่น ๆ เป่าลงที่ซอกคอ และเธอตั้งใจแตะริมฝีปากให้ถากบนใบหูของเขา เพียงเท่านั้นเลือดหนุ่มก็เดือดพล่านเหลือเกินแล้ว " พูดได้เหรอ " " ถ้าไม่อยากพูด ทำเลยก็ได้ " ++++++++++++ มาเซ้ นางเอกเราสู้คนค่ะคุณขา หมายเหตุ : แมธธิว พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง คุณแสนร้าย , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)
เธอไม่ได้ชอบเบา ๆ หรอก ฉันรู้ดี... โปรย : จากเด็กในบ้านที่มีสัมพันธ์กันลับ ๆ วันหนึ่งเธอตัดสินใจโบยบินไปจากอ้อมอก ตอนนั้นเขาพึ่งรู้หัวใจตัวเอง เขาหวง เขาหึง เขาคิดถึง เขาคลั่งแทบบ้า และจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอคืนมา ! ตัวอย่าง : " คุณแสนมีธุระอะไรคะ " ใบหน้าหล่อเหลาที่เรียบเฉยยกยิ้มมุมปากทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น " พูดจาดูห่างเหินจังนะ " " คุณทราบได้ยังไงคะว่าหนึ่งอยู่ที่นี่ " " ก็แค่บังเอิญผ่านมา " " บังเอิญแน่เหรอคะ " " แน่สิ ทำไมล่ะ ที่นี่มันร้านกาแฟที่ลูกค้าที่ไหนจะมาซื้อก็ได้ทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วย " " หนึ่งจะปิดร้านแล้วค่ะ " " ใจดำจังนะ ออกมาไม่บอกไม่กล่าว รีบอะไรขนาดนั้น " คราวนี้เธอเงียบ เขาจึงยิงคำถามต่อ " เห็นน้าละมุนบอกว่าวันที่ขนของมีหนุ่มไปรับ " คำพูดนั้นทำให้เธอเชิดหน้าขึ้น " ค่ะ แฟนหนึ่งเอง หนึ่งย้ายมาอยู่กับเขาที่นี่ " เธอเน้นย้ำคำว่า ที่นี่ ให้เขาได้ยินชัด ๆ เขานิ่งไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มออกมา " แต่ตอนนี้ร้านดูเงียบ ๆ แฟนไม่อยู่เหรอ " " คุณแสนจะสั่งอะไรไหมคะ ถ้าไม่สั่งหนึ่งขออนุญาตเชิญกลับ เพราะหนึ่งต้องปิดร้าน " " นี่เป็นแม่ค้ายังไงจะไล่ลูกค้าออกจากร้าน ใจร้ายจังนะ " เธอยืนจ้องเขาเขม็ง คิ้วได้รูปขมวดนิด ๆ อย่างหงุดหงิด แสนสราญนึกสนุกที่ได้เห็นท่าทีแข็งกร้าวต่อต้าน และคนสันดานเสียอย่างเขาก็ชอบที่จะเอาชนะเสียด้วยสิ " อยากได้เครื่องดื่ม " " รับอะไรดีคะ " " นมสด " " นมสดไม่มีค่ะ เมนูตามนี้เลย " เธอผายมือไปยังป้ายเมนูไม้แบบมินิมอลน่ารักที่มีรายชื่อเครื่องดื่มอยู่บนนั้น แต่เขาไม่ได้มองตามไปที่นั่น สายตากรุ้มกริ่มจ้องอยู่ที่อกอวบ แม้มีเสื้อยืดสีขาวสกรีนชื่อร้านห่อหุ้มอีกทั้งผ้ากันเปื้อนทับอีกชั้น แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่เกิดขึ้นภายในทรวงเพียงถูกเขาจ้อง " มีสิ เต็มปากเต็มคำดีเสียด้วย " หมายเหตุ : คุณแสน พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง ขออีกครั้ง , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)
" ผมใหญ่ครับ " " ใหญ่นี่ ชื่อหรือสรรพคุณคะ " " ก็... ทั้งสองอย่างครับ " +++++++++++++++++++++++++++ " ผมอยากเอาคุณเป็นบ้าเลย " ดวงตาของมิถุนาเบิกกว้างเมื่อได้ยินประโยคนั้น ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะพูดมันออกมาตรง ๆ อย่างไม่ให้เกียรติเธอแม้แต่นิด " ไอ้โรคจิต หยาบคาย ! " เธอผรุสวาทออกมาทั้งยังพยายามดิ้นรนผลักไสให้ตัวเองหลุดพ้นพันธนาการอันเป็นอ้อมแขนเหนียวแน่นนั้น และแน่นอนว่านอกจากไม่หลุดแล้วเขายังรัดเธอแน่นเข้าไปอีก " ปล่อยฉันนะ ! " " ก็คุณบอกให้ผมพูดเอง " " ใครจะไปรู้ว่าความคิดคุณจะทุเรศลามกขนาดนั้น " " มันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ธรรมชาติสร้างให้สัตว์เพศผู้เพศเมียสมสู่กันเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ ความต้องการทางเพศมันเป็นเรื่องปกติ หรือว่าคุณไม่เคยมีมัน " " ฉันมีคู่หมั้นแล้วและไม่ได้อยากดำรงเผ่าพันธุ์อะไรกับคนแบบคุณ ! " เขาหัวเราะเบา ๆ ต่างกับเธอที่ตาเขียวปั้ด อยากจะยกมือขึ้นตะกายหน้าหล่อ ๆ นั่นแทบบ้า ไอ้คนไร้มารยาท ! " เราไม่ต้องดำรงเผ่าพันธุ์อะไรทั้งนั้น " เขาเริ่มบทสนทนาต่อก่อนโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูเธอเบา ๆ " แค่เอากันก็พอ " ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ " ...แค่อยากจะมาทักทายคนคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว " " ฉันไม่ใช่คนคุ้นเคยของนาย " " งั้นคุณเป็นคนคุ้นเคยของผมฝ่ายเดียวก็ได้ " " อย่ามากวนนะ ระวังจะโดนเอาคืน " " ก็เอาสิ จะเอาคืน เอาวัน หรือเอาทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้นะ ผมไม่ติด "
จะผิดไหม ถ้าอยากมีอะไรกับเพื่อนรัก เขาอยากสอดเสยลำใหญ่เข้าไปในกายเธอเหลือเกิน..เช่นเดียวกับเธอที่อยากให้เขาเข้ามาลึกๆ แรงๆ
พี่สาวครับ ตอนนี้ผมเป็นหนุ่มแล้วครับ ผมอยากกอด อยากหอม อยากจับ อยากเหลือเกินครับ อยากจะจับพี่ทำเมีย...
ยัยเด็กขาดสารอาหารคนนี้หรอ คือลูกสาวคนใหม่ของแม่.. เด็กอะไร ขวางหูขวางตาชะมัด เจอหน้ากันเอาแต่ก้มหน้าหลบตา แต่ทำไมยัยเด็กนี่ถึงสวยวันสวยคืน..ถ้าเขาจะแอบกินเด็กของแม่..จะผิดไหม
เจียอี หญิงสาวที่เติบโตมาในชนบทกับคุณตาคุณยาย เธอมีช่องในโซเซียลถ่ายทอดชีวิตชนบท การทำไร่ ทำนา ทำสวน ทำอาหาร จนมีผู้ติดตามเกือบล้านคน แต่แล้วในหนึ่งที่เธอถ่ายทำตอนขึ้นเขาหาของป่า เธอพลัดตกจากเขาจนวิญญาณของเธอทะลุมิติไปในยุคโบราณ
หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย" รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ
หลังจากแต่งงานมาสามปี เสิ่นเนียนอันคิดว่าตนเองสามารถเอาชนะใจโฮ่วอวินโจวได้ แต่กลับพบว่าเขามีเพียงคนรักแรกอยู่ในใจ "ฉันจะปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอคลอดลูก" ในวันที่เสิ่นเนียนอันมีปัญหาในการคลอดบุตร โฮ่วอวินโจวได้พาผู้หญิงอีกคนออกจากประเทศด้วยเครื่องบินส่วนตัว "ไม่ว่าคุณจะชอบใครก็แล้วไป สิ่งที่ฉันเป็นหนี้คุณ ฉันคืนให้หมดแล้ว" หลังจากที่เสิ่นเนียนอันจากไป โฮ่วอวินโจวก็เสียใจ "กลับมาหาฉันอีกครั้งได้ไหม"
"ความรักทำให้คนตาบอด" เซิงเกอละทิ้งชีวิตที่สงบสุขเพื่อแต่งงานกับชายคนนั้น ยินยอมทำตัวเหมือนคนรับใช้ที่ไร้ตัวตนมาสามปีเต็ม แต่ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าความพยายามของเธอ มันไร้ประโยชน์สิ้นดี เพราะในใจของสามีตัวเองมีแต่รักแรกของเขา เซิงเกอรู้สึกผิดหวังอย่างมาก และขอหย่าอย่างเด็ดขาด "ถึงเวลาแล้ว ฉันไม่ปกปิดอีกแล้ว จะบอกความจริงให้" ทันใดนั้น โลกออนไลน์ก็ระเบิดขึ้นทันที มีข่าวลือว่าสาวรวยพันล้านคนหนึ่งหย่าร้างแล้ว ดังนั้น ซีอีโอนับไม่ถ้วนและชายหนุ่มรูปงามต่างรีบเข้าหาเธอเพื่อเอาชนะใจเธอ เฝิงอวี้เหนียนเห็นดังนั้นจึงทนไม่ไหวอีกต่อไปเลยจัดงานแถลงข่าวในวันถัดไป โดยขอร้องอย่างจริงจังว่า: ผมรักเซิงเกอ ขอร้องคุณภรรยากลับบ้านนะ
หลังจากแต่งงานมาสามปี ฮั่วเป่ยอวี๋ไม่เพียงแต่เย็นชากับเสิ่นเจียงหนานเท่านั้น แต่ยังคบชู้ ทำให้เสิ่นเจียงหนานผิดหวังมาก เขาก็แค่ชายเจ้าชู้นี่เอง หลังจากหย่ากันอย่างเด็ดขาด เธอก็มุ่งหน้าไปทำงาน ในฐานะนักออกแบบชั้นนำ แพทย์ผู้อัศจรรย์ และแฮ็กเกอร์เก่งๆ เธอเชี่ยวชาญหลายๆ ด้านและกลายเป็นเจ้าหญิงที่ทุกคนชื่นชมและเป็นที่ต้องการ ในที่สุด ฮั่วเป่ยอวี๋ก็ตระหนักถึงสิ่งที่เขาสูญเสียไปและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาชนะใจเธอ แต่เขากลับเห็นเธอจัดงานแต่งงานแห่งศตวรรษร่วมกับชายอีกคน เมื่องานแต่งงานของคนสองคนถูกถ่ายทอดสดบนป้ายโฆษณาที่ใหญ่ที่สุดในโลก-- เผ๋ยเหยียนหลี่สวมแหวนให้เธอ และประกาศให้โลกได้รับรู้อย่างท่วมท้น "เสิ่นเจียงหนานเป็นภรรยาของผมและเธอเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับผม ใครกล้ามาแตะต้อง ต้องเจดีแน่!"
© 2018-now MeghaBook
บนสุด