ร้อนรักคุณอามาเฟีย

บ้านรินรดา

“ ไงคร๊าบ พาฝันตัวน้อยของอา มาม๊ะ มาหอมหน่อย ”

ฟอดดดด

คทามาเฟียหนุ่มมาถึงก็หยอกล้อพาฝัน หลานสาวตัวน้อยก่อนจะอุ้มขึ้นแล้วหอมแก้มน้อยฟอดใหญ่

“ แอ่ะ..แอ๊ะ.. ”

หลานสาวตัวน้อยส่งเสียงเจื้อยแจ้วพร้อมกับเอื้อมมือน้อยๆจับขยำใบหน้าหล่อของมาเฟียหนุ่มคทา

พาฝันตัวน้อยวัย 8 เดือน ลูกสาวของมาเฟียหนุ่มปภาวินกับรินรดา

“ มาถึงก็ขโมยหอมแก้มลูกฉันไอ้คทา แล้วล้างมือยังวะเนี่ย? วางพาฝันลงเลย ” ปภาวินที่เห็นก็โวยวายเป็นคุณพ่อหวงลูกสาว

“ หวง? ” คทาเลิกคิ้วถามด้วยสีหน้ากวนๆ

“ เออ ”

ฟอดดด..ฟอดดด ฟอดดด ฟอดดด

คทาก้มหอม 2 แก้มน้อยสลับกันไปมาหลายฟอดใหญ่ๆ เนื่องจากหมั่นไส้ไอ้คนหวงลูก

“ ไอ้นี่...เอาลูกฉันคืนมาเลย..”

ปภาวินเอื้อมมือยื้อแย่งตัวพาฝันจากอ้อมแขนคทา คทาจ้องมองเพื่อนรักก่อนคิ้วจะชนกัน

“ เลิกแกล้งได้แล้วค่ะคุณวิน คุณก็รู้อยู่ว่าพาฝันติดคุณคทา ” รินรดาที่เดินออกมาจากในครัวพร้อมกับอาหารเช้าของคนตัวเล็กก็เอ่ยว่าสามีทันที

“ ไม่ได้แกล้ง หวงจริง ” รินรดาและคทาถึงกับส่ายหน้าระอาให้กับความขี้หึงขี้หวงของปภาวิน

“ ไปก็ได้วะ”

“......”

“ อาไปทำงานก่อนนะคะพาฝัน ค่ำๆ อาจะมาหาใหม่น๊า ”

มือหนาจับฝ่ามือน้อยๆ ทั้งสองข้างมาสัมผัสกับใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังยิ้มอ่อนโยนแล้วเอ่ยเบาๆ ก่อนจะรีบออกไปทำงาน

ปัจจุบันคทาได้ย้ายที่พักออกจากโรงแรมมาอยู่บ้านแทน บ้านที่สร้างใหม่ในพื้นที่รีสอร์ทของรินรดา เนื่องจากปภาวินมีลูกจึงตัดสินใจย้ายออกมาสร้างบ้านในพื้นที่รีสอร์ทคทากับหมอสันต์จึงย้ายตามมาด้วย 3 หนุ่มสร้างบ้านหลังใหญ่ 3 หลังติดกัน แบบเดียวกันเป้ะ โดยคนออกแบบบ้านก็คือรินรดา

ณ ห้องผู้บริหารโรงแรมกีรติเมธานนท์

“ นายครับ..” เสียงของศรบอดี้การ์ดคนสนิทที่เดินเข้ามาหาคทา

“ มีอะไร? ”

คทาเอ่ยถามก่อนจะเงยหน้าขึ้น และสีหน้าแปลกใจจะปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขา เมื่อเห็นใครบางคนที่เดินตามศรมา

แน่นอนว่าคทารู้ ว่านั่นคือมนัส ทนายประจำตระกูลของพ่อเขา

“ คุณดนัยเสียแล้วครับ พร้อมกับภรรยา ด้วยอุบัติเหตุ ” ประโยคแรกที่ทนายมนัสเอ่ยขึ้นน้ำเสียงเคร่งเครียด

“ เมื่อไหร่? ” คทาเอ่ยถามสั้นๆ

“ 3 อาทิตย์แล้วครับ ผมต้องขอโทษด้วยครับ ที่มาแจ้งคุณคทาช้า ”

“.....”

“ ผมไม่มีเบอร์ติดต่อคุณคทาโดยตรง แล้วก็มัวแต่ยุ่งกับการจัดงานศพและเรื่องทรัพย์สินของท่าน เลยไม่ได้แจ้งให้เร็วกว่านี้ครับ ”

“ นายก็จัดการไปหมดแล้วนี่ แล้วมาหาฉัน มีอะไร? ” คทาถามน้ำเสียงเรียบด้วยสีหน้าแปลกใจ

“ ก่อนคุณดนัยจะสิ้น ท่านให้ผมมาขอความช่วยเหลือบางอย่างจากคุณคทาครับ ”

“ ให้ฉันช่วย... ”

“ ครับ ”

“ ช่วยอะไร...มีหนี้? ” คทาเอียงคอนิดๆก่อนจะเอ่ยถาม

“ หนี้สินคุณดนัย ผมใช้ทรัพย์สินของท่านเคลียไปหมดแล้วครับ...เอ่อ..”

“ มีอะไรรีบพูดมา ” คทาเอ่ยน้ำเสียงเริ่มรำคาญ

“ คุณดนัยขอให้คุณช่วยรับอุปการะลูกสาวของท่านครับ ”

“ ลูกสาว? ”

“ ครับ ลูกบุญธรรมครับ ถึงจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่คุณดนัยและภรรยาท่านเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่แรกเกิด เลี้ยงดูเหมือนลูกแท้ๆ ท่านรักเธอมาก ”

“ หึ..จะให้ฉันเป็นพี่เลี้ยงเด็ก? ” คทาแค่นหัวเราะขำออกมาเบาๆ ก่อนจะเลิกคิ้วถาม

“ ผมมีหน้าที่แจ้งคุณคทาเพียงเท่านี้ครับ ถึงเธอจะไม่ใช่หลานแท้ๆ ”

“......”

“ แต่ยังไงคุณคทาก็มีศักดิ์เป็นอาของเธอ ที่เหลืออยู่ที่คุณจะตัดสินใจครับ ”

“......”

“ เธอชื่อมัสลินอายุ 17 ปี นี่ประวัติของเธอครับ ” ทนายมนัสยื่นแฟ้มเอกสารให้ศร ก่อนจะนำไปวางบนโต๊ะตรงหน้าคทา

“......” คทาชำเรืองตามองแฟ้มเอกสารนั่น แต่ไม่แม้แต่จะหยิบขึ้นมาดู

“ หากคุณยอมรับอุปการะมัสลิน ให้คนติดต่อผมมา ผมถึงจะมอบเอกสารมอบอำนาจเลี้ยงดูนี้ให้คุณ ”

เมื่อเห็นคทายังคงนิ่งเฉย ทนายมนัสจึงเอ่ยออกมาพร้อมกับชูเอกสารอีกฉบับที่อยู่ในมือ

“......”

คทายังคงนิ่งคิด ไม่พูดอะไรออกมา เขากับพี่ชายไม่ได้สนิทกัน ถึงจะพ่อเดียวกัน แต่ต่างมารดา เคยอยู่ในบ้านหลังเดียวกันก็แค่ตอนเด็กๆเท่านั้น

“ งั๊นผมคงต้องขอตัวนะครับ หากคุณตัดสินใจยังไง ให้คนรีบแจ้งผมด้วยนะครับ”

“......”

“ ยังมีคนที่เขาต้องการจะอุปการะมัสลินอยู่อีก ไม่น้อย ครับ ” ทนายมนัสพูดเน้นคำทวนท้ายก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไป

“ ไม่น้อย...งั๊นเหรอ? ”

ยังไม่ทันที่ทนายมนัสจะได้ก้าวเท้าพ้นประตูออกไป คทาก็เอ่ยถามขึ้นน้ำเสียงขัดใจ เพราะรู้สึกเหมือนกำลังถูกท้าทาย

ทนายมนัสหยุดชะงักก่อนจะหันกลับมาตอบ

“ ครับ...ไม่น้อย ”

“ ยังไง? ” คทาเลิกคิ้วถามสั้นๆ

“ มีคนยื่นขอรับอุปการะมัสลิน มากกว่าครึ่งโหล...ทุกคนเป็นเพื่อนๆ ของคุณดนัยครับ ”

“......”

“ แต่คุณดนัย กลับเลือกคุณคทาให้ดูแลเธอ ” ทนายมนัสพูดเพียงเท่านั้น ทั้งที่ในใจอยากจะพูดมากกว่านี้

คนที่อยากจะเลี้ยงดูมัสลิน เป็นบรรดาเพื่อนๆ ของดนัย แล้วแต่ละคนก็เป็นเฒ่าหัวงูทั้งนั้น ถึงไม่บอกก็รู้ ว่าพวกนั้นคิดยังไงกับมัสลิน

ตอนนี้ก็ได้แต่หวัง ว่าน้องชายของดนัยคงจะไม่เหมือนพวกนั้น มนัสเองก็เอ็นดูมัสลินเหมือนลูกหลานคนนึง

“ เด็กแค่คนเดียว ฉันเลี้ยงได้ เอาเอกสารมอบอำนาจวางไว้...ฉันจะให้คนของฉันไปจัดการเอง ”

คทาพูดพร้อมกับส่งสายตาให้ทนายมนัสวางเอกสารไว้ที่โต๊ะ

“ ผมถือว่า ผมหมดหน้าที่แล้วนะครับ..หวังว่าคุณคทาคงจะดูแลเธออย่างดี ไม่ทิ้งขว้างนะครับ ”

“ ไม่ต้องห่วงหรอก...อยู่กับฉันไม่มีใครอดตายหรอก ” คทาเอ่ยเสียงเรียบ

“ งั้นผมขอตัวนะครับ..”

“ อืม ”

สิ้นเสียงคทาทนายมนัสก็หันหลังเดินออกไปทันที

คทานั่งนิ่งมองแฟ้มประวัติของมัสลินอยู่นาน ลิ้นหนาดุนกระพุ้งแก้มสองข้างสลับกันไปมา แต่ก็ไม่ได้เปิดแฟ้มออกมาดู

“ ศร ”

“ ครับนาย..”

“ เอาประวัติไปอ่านที จัดการเรื่องเอกสารให้เรียบร้อย แล้วไปรับตัวเด็กนั่นมา ”

“ ครับ.. แล้วนายจะให้เธอพักที่ไหนครับ ”

“ ยังไงก็มีศักดิ์เป็นหลานสาวฉัน คงต้องให้พักที่บ้านนั่นแหละ ให้ใครมาเตรียมห้องให้ด้วยละกัน ”

“ ครับนาย ”

3 อาทิตย์ก่อนหน้า

Rrrrrr

มัสลิน : ค่ะแม่

แม่ : อ้อนอยู่ไหนลูก?

มัสลิน : อ้อนมาทำรายงานที่หอพักเอมค่ะแม่...แต่เสร็จแล้วล่ะค่ะ อีกเดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ

แม่ : เย็นนี้อ้อนทานข้าวคนเดียวนะลูก แม่กับพ่อจะต้องไปงานเลี้ยง คงจะกลับดึก

มัสลิน : ค่ะแม่

แม่ : แล้วอย่านอนดึกละลูก พรุ่งนี้เช้าต้องไปเรียนว่ายน้ำเป็นวันแรกด้วย แม่ให้แป้นต้มซุปเห็ดไว้ให้อย่าลืมกินล่ะ

มัสลิน : ค่า...อ้อนรู้แล้วค่าแม่

แม่ : งั้นแม่วางสายนะ แม่กับพ่อรักอ้อนนะลูก

มัสลิน : อ้อนก็รักพ่อกับแม่ค่ะ

ตึ้ดด...

“ ลูกโตแล้ว อย่าไปเขี้ยวเขนแกนักเลยคุณ ” ดนัยเอ่ยขึ้นเมื่อภรรยาวางสาย

“ ยิ่งโตก็ยิ่งน่าห่วงค่ะ โตเป็นสาวเป็นนางไปไหนมาไหนก็ยิ่งอันตราย ”

………