ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / โรแมนติก / เกิดใหม่เพื่อให้เจ้าคุณรัก
เกิดใหม่เพื่อให้เจ้าคุณรัก

เกิดใหม่เพื่อให้เจ้าคุณรัก

5.0
65 บท
4.6K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

คำโปรย : .....ใครจะไปคิด! ว่าไก่ย่างเพียงไม้เดียว มันจะทำให้ชีวิตของเธอถึงจุดจบ! และนำพาเธอย้อนเวลาไปเกิดใหม่ในร่างของคนที่อยู่ในยุคประวัติศาสตร์ และที่สำคัญ เธอได้สามีเป็นของแถม! **** อารัมภบท : .....เรื่องราวของนักศึกษาสาวที่ชีวิตพลิกผันอย่างไม่คาดฝัน เมื่อเธอหมดลมหายใจเพราะไก่ย่างเพียงไม้เดียว! แต่เธอกลับได้ย้อนเวลาเกิดใหม่ในร่างของลูกสาวเจ้าพระยาที่อยู่ในยุคก่อน แถมร่างนั้นก็ยังมีสามีแล้ว แต่เป็นสามีแสนจะเย็นชา ที่ไม่เคยสนใจหรือใส่ใจให้ความรักกับภรรยาที่เป็นเจ้าของร่างเดิมเลย แล้วใครสน? สำหรับเธอ คิดเพียงว่าได้มาเกิดใหม่อีกครั้ง ก็ดีแค่ไหนแล้ว ใครจะไม่รักก็ช่างเขาสิ ..โนสน ..โนแคร์จ้า แต่ทว่า! ยิ่งเธอไม่สนใจเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งหันกลับมาสนใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะความแปลกใหม่ของเธอทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน จนกระทั่งคนที่เคยเย็นชามาตลอด จู่ๆ ก็กลายเป็นคนคลั่งรักในที่สุด.. #ตัวละครหลัก : *พระยาพิพัฒน์พงศ์ หรือ เจ้าคุณพิพัฒน์ อายุ 36 ปี มีบรรดาศักดิ์เป็นขุนนางระดับสูง รูปหน้าหล่อขั้นเทพ ฉลาด สุขุมรอบคอบ เงียบขรึม มีเสน่ห์ ผิวขาว รูปร่างกำยำ * จันทร์วรา อุษาวิบูลย์ หรือ เจ้าจันทร์ อายุ 21 ปี นักศึกษาปี 4 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาออกแบบ ภายใน สวยหวาน ร่าเริง กล้าพูดกล้าทำ ตากลมโต ปากจิ้มลิ้ม ผิวขาว รูปร่างผอมเพียว อกอวบอิ่ม _____________________ นิยายเรื่องนี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม ห้ามทำการคัดลอด เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วน ใดส่วนหนึ่งของงานเขียนนี้ รวมทั้งการจัดเก็บ ถ่ายทอด บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่ารูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในกระบวนการอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น ผู้เขียน : รดามณีนัฐฐ์ ภาพปก : Onlyboy ปรับแต่งภาพปก : Dayny_white ปกอิมเมจ : เยเรมีย์ ________💫________

บทที่ 1 บทนำ

มหา'ลัยxxx

ช่วงบ่ายในรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ต่างมีเสียงพูดคุยกันพร้อมด้วยเสียงหัวเราะคิกคักของกลุ่มนักศึกษาที่มานั่งรวมตัวกันตามมุมต่างๆ ของอาคารเรียนและตามใต้ร่มไม้ใหญ่ ทำให้บรรยากาศดูคึกคักและมีชีวิตชีวา

กลุ่มเพื่อนสาวต่างนั่งล้อมวงพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ส่วนกลุ่มหนุ่มๆ ก็ตั้งวงเล่นกีตาร์ร้องเพลงกันเสียงดังฟังชัด นักศึกษาบางกลุ่มมานั่งพักผ่อน บางคนเล่นโทรศัพท์ อ่านหนังสือ บ้างก็ซื้ออาหารหรือขนมมานั่งกินด้วยกัน

เป็นช่วงเวลาที่นักศึกษาได้มานั่งพักผ่อนหย่อนใจหลังจากที่เรียนหนังสือกันมาอย่างหนักในช่วงเช้า

“ ไอ้จันทร์..กูกินด้วยดิวะ ”

เจ้าจันทร์หันไปมองเพื่อนสนิททั้งสามคนที่นั่งกินขนมของใครของมันอยู่ แต่อยู่ๆ ก็จะมาขอกินของเธอด้วย เนื่องจากหิวเจ้าจันทร์เลยซื้อข้าวเหนียวไก่ยางมานั่งกินคนเดียว ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ไม่ได้ซื้อข้าวมากินเหมือนเธอ แต่ดันเลือกซื้อขนมมากินแทน

เจ้าจันทร์มองเพื่อนตาขวาง ตอนบอกให้ซื้อข้าวมากินไม่ยอมซื้อ แล้วทีนี้จะมาขอเธอกินด้วย คิดว่าเธอจะยอมไหมล่ะ? เจ้าจันทร์รีบรวบไก่ย่างตรงหน้าเข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น พวกเพื่อนๆ เลยเบ้ปากให้คนละหนึ่งที

แล้วไง? ใครสน? ก็เธอหิว

“ มึงนี่ ขี้งกชิบหาย ขอกินด้วยแค่นี้ก็ไม่ให้กิน ”

เจ้าจันทร์ไม่ได้สนใจ ยังคงนั่งกินข้าวเหนียวไก่ย่างยั่วเพื่อนอย่างนึกสะใจ

ตอนนี้เวลาเที่ยงกว่า เป็นช่วงเวลาที่นักศึกษาส่วนใหญ่กำลังพักเที่ยง บางคนก็รอเข้าเรียนช่วงบ่าย และบางคนก็รีบกลับหอใครหอมันเพราะไม่มีเรียน

แต่เจ้าจันทร์กับเพื่อนอีกสามคนเลือกที่จะมานั่งเล่นกันอยู่ตรงนี้ ไม่ได้มีเรียนหรืออะไรทั้งนั้น

พวกเธอแค่ยังไม่อยากกลับหอพัก ก็เลยชวนกันมานั่งเล่นอยู่ข้างตึกคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาออกแบบภายใน ซึ่งเป็นคณะที่พวกเธอเลือกมาเรียนด้วยกัน

“ มึงกินช้าๆ ก็ได้นะจันทร์ เดี๋ยวก็ติดคอตายห่าหรอก ไม่มีใครแย่งมึงกินซะหน่อย ” เพื่อนคนนึงพูดขึ้น

“ เออๆ เรื่องมากจริงพวกมึงเนี่ย..” เจ้าจันทร์ตอบหน้ามุ่ย

“ มึงก็ขี้งกไม่เข้าเรื่อง..”

เจ้าจันทร์ทำตาค้อนใส่ สุดท้ายเธอก็เลือกกินช้าๆ ตามที่เพื่อนบอก แต่ใครจะคิดล่ะ ว่าการที่เธอหันมากินไก่ย่างช้าลง เพื่อไม่ให้มันติดคอ แต่กลับกลายเป็นว่ามันทำให้กระดูกไก่ติดคอเธอแบบงงๆ

“ แค่ก! แค่ก! ”

เจ้าจันทร์จับลำคอตัวเองเอาไว้พร้อมกับไออย่างทรมาน เธอต้องรีบเอากระดูกไก่ที่ติดคอออก!

“ เห้ย! ไอ้จันทร์!! กูบอกมึงแล้วว่าให้กินช้าๆ ”

หลังจากนั้นก็เกิดเหตุชุลมุนวุ่นวายขึ้น เพื่อนของเจ้าจันทร์โวยวายเสียงดังลั่น เรียกสายตาใครหลายคนให้หันมามอง ไอ้คนที่ถูกกระดูกไก่ติดคอก็หน้าแดงหน้าดำเหมือนกำลังจะตาย แต่ยังไม่มีใครคิดช่วยอีก

เพื่อนทั้งสามคนหน้าตื่นตกใจจนทำอะไรไม่ถูก และหนึ่งในสามก็เลือกที่จะทุบหลังเจ้าจันทร์แรงๆ ไปสองสามครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากจะเจ็บหลังมากกว่าเดิม

‘เออ..ขอบใจอิพวกเพื่อนเหี้ย! ช่วยได้เยอะเลย เวรเอ้ย!’

“ เชี้ย! จะทำไงดีวะ!”

เพื่อนคนหนึ่งสบถออกมาด้วยสีหน้าตื่นตกใจเมื่อเห็นเจ้าจันทร์ตาเหลือกเหมือนจะตาย

“ กะ..กูไม่รู้! ทำไงดีๆ ชะ..ช่วยด้วย! ช่วยด้วยค่ะ! ใครก็ได้ช่วยหน่อยค่ะ! ”

แล้วเพื่อนๆ ของเจ้าจันทร์ก็เริ่มตะโกนขอความช่วยเหลือจากคนที่เดินผ่านไปมา

“ พวกแก! ระ..เรียกรถโรงบาล! เรียกรถโรงบาลเร็ว! ” เพื่อนอีกคนที่เพิ่งจะนึกถึงโรงพยาบาลได้ก็รีบพูดขึ้น

“ เออใช่! งั้นรีบหาเบอร์สิวะ เร็ว! ”

ทว่า! ตอนนี้เจ้าจันทร์เริ่มจะไม่ไหวแล้ว เธอหายใจไม่ออก และพยายามจะกระแอมเพื่อจะเอากระดูกไก่ออกมาให้ได้ แต่มันก็ไร้ผล สุดท้ายเธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตายจริงๆ

ก่อนจะนึกด่าทอตัวเองในใจว่าทำไมถึงได้โง่เชื่อคำเพื่อนให้กินไก่ช้าๆ หรือเพราะเธอที่ไม่คิดจะแบ่งเพื่อนกิน สวรรค์ถึงได้ลงโทษแบบนี้

เจ้าจันทร์ไม่สามารถรับรู้สิ่งต่างๆ ที่อยู่รอบตัวได้อีกแล้ว ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะเริ่มพร่ามัวไปหมด สิ่งสุดท้ายที่เธอคิดได้ก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไปก็คือ…

‘ แม่งเอ้ย! ฉันยังกินไม่อิ่มเลยนะ! ’

💫

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 65 ตอนพิเศษ ๘ (จบบริบูรณ์)   03-10 15:46
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY