หมอวายุ / Ren เร็น ซาโต้อิชิบะ ผู้ชายที่ซ่อนอดีตที่แสนเจ็บปวดเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มที่แสนอ่อนโยน ความรัก คือ สิ่งต้องห้ามสำหรับผู้ชายอันตรายแบบเขา แต่ความเฟียร์สของเธอกลับทำให้เขา❤️หลงรักเธอจนหมดหัวใจ แก้มใส กมลชนก เธอหลงรักรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนของเขาตั้งแต่แรกพบ ผู้ชายอันตรายที่เธอยอมเสี่ยงด้วยการวางชีวิตและหัวใจเป็นเดิมพันเพื่อแลกกับการได้รักเขา❤️ "ให้เฟียร์สแค่ไหนก็ยอม ขอแค่ได้ปกป้องรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนของพี่หมอไว้ก็พอ" หมอเพลิง / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้ามาเฟียใหญ่แห่งประเทศญี่ปุ่น รักน้องชายคนเดียวอย่างเร็นและเรียวอิจิ ผู้เป็นพ่อมาก ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องครอบครัวจากอันตรายที่อยู่รอบตัว
ประเทศญี่ปุ่น
20 ปีที่แล้ว
“ริว เร็น หนีไปลูก หนีไปหาโอโต้ซัง หนีไป”
ริโกะ ซาโต้อิชิบะ ตะโกนบอกลูกชายฝาแฝดทั้งสองคนด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้ขาเล็ก ๆ ของเธออ่อนแรงเหลือเกิน เธอวิ่งทั้งน้ำตาฝ่าลูกกระสุนที่รัวยิงเข้ามาหาเป้าหมายซึ่งคือเธอกับลูกชายฝาแฝดทั้งสองคน ที่โดนมาเฟียคู่อริของสามีเธอ เรียวอิจิ ซาโต้อิชิบะ จับมาเป็นตัวประกัน เพราะขัดผลประโยชน์ทางธุรกิจ
สายตาที่อ่อนโยนจ้องมองลูกชายทั้งสองผ่านม่านน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย เมื่อปลายทางคือเรียวอิจิ สามีของเธอที่รีบวิ่งมารับลูกชายทั้งสองคนเข้าสู่อ้อมกอดก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบไปเมื่อลูกกระสุนวิ่งผ่านหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมาพร้อมกับอากาศที่หนาวเย็นยะเยือกจับใจ
ปัง!! ปัง!! ปัง!!
กระสุนสามนัดติดที่ยิงโดนจุดสำคัญของริโกะก่อนที่ร่างเล็กจะหยุดชะงักขาก้าวไม่ออกทันทีที่เด็กชายทั้งสองคนวิ่งเข้าสู่อ้อมกอดของผู้เป็นพ่อ มือบางยื่นมือไปข้างหน้าด้วยความหวังอันเลือนลาง ดวงตากลมโตจ้องมองภาพครอบครัวตรงหน้าไว้เพื่อเก็บเป็นความทรงจำสุดท้ายของชีวิต
หยาดน้ำตาไหลลงมาอาบสองแก้มด้วยความเจ็บปวดก่อนที่ร่างบางจะค่อย ๆ ทรุดตัวลงกับพื้นที่แสนเย็นเยียบ ลมหายใจผะแผ่วลงเรื่อย ๆ จนหยุดนิ่ง พร้อม ๆ กับที่เรียวอิจิ เร็นและริวที่หันมามองภาพของโอก้าซังที่ล้มลงขาดใจตายต่อหน้าต่อตา
“แม่ แม่ครับ แม่ ไม่นะ แม่ครับ ฮือ ฮือ”
เด็กน้อยวัยหกขวบทั้งสองคนน้ำตาไหลทันทีที่เห็นภาพจำ ที่แสนเจ็บปวดก่อนที่จะพยายามวิ่งกลับมาหาผู้เป็นแม่ที่นอนหมดลมหายใจท่ามกลางหิมะที่โปรยปรายลงมาด้วยความหนาวเหน็บ หนาวไปจนถึงขั้วหัวใจ เรียวอิจิตั้งสติได้ก็จับลูกชายทั้งสองส่งให้ทาเคชิกับเท็ตซึยะ ลูกน้องคนสนิททั้งสองคน
ร่างสูงของเรียวอิจิยกปืนในมือทั้งสองข้างขึ้นทั้งน้ำตาก่อนที่จะสาดกระสุนใส่ศัตรูคู่อริด้วยความรู้สึกเจ็บปวดที่ฝังรากลึกลงไปในใจเมื่อเมียรักถูกยิงล้มลงขาดใจตายต่อหน้าต่อตา
น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาโดยไร้เสียงสะอื้นก่อนที่จะสาดกระสุนผ่านม่านน้ำตาใส่ฝ่ายตรงข้ามไม่ยั้ง ลูกน้องของซาโตชิค่อย ๆ ล้มตายไปทีละคนจนหมด รวมถึงตัวการใหญ่อย่างซาโตชิที่เรียวอิจิยิงนัดเดียวกระสุนวิ่งเข้าไปตัดขั้วหัวใจล้มลงขาดใจตายทันที
“ริโกะ”
เสียงเรียกริโกะดังขึ้นแผ่วเบาท่ามกลางความมืดมิดและหิมะที่โปรยปรายลงมา สองขาอ่อนแรงจนล้มลงข้าง ๆ ร่างบางของริโกะที่นอนแน่นิ่งอยู่ท่ามกลางกองเลือดที่ไหลนองเต็มพื้น
มือใหญ่ยกร่างบางที่ไร้ลมหายใจของริโกะขึ้นมากอดแนบอกก่อนที่จะกอดเอาไว้แน่นแล้วร่ำไห้ออกมาอย่างไม่อายสายตาของลูกน้องนับสิบที่เข้ามารายล้อมผู้เป็นนายด้วยความสงสารเห็นใจที่ต้องมาสูญเสียภรรยาที่รักมากไป เพราะศัตรูที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้นมา
“แม่ครับ แม่ ฮึก ฮือ โอก้าซัง ฮืออ”
เร็นกับริววิ่งเข้ามาหาผู้เป็นพ่อที่กอดแม่ของเขาร้องไห้เสียงสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวด เด็กน้อยน้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจ เมื่อสัมผัสร่างที่ไร้ลมหายใจของมารดาก่อนที่จะโผเข้ากอดมารดาไว้ด้วยความเสียใจที่ต่อไปนี้จะไม่มีมือที่อบอุ่นของแม่ที่คอยโอบกอดหรือจูงมือเด็กทั้งคู่อีกแล้ว
เฮือกกกกก!!!
วายุสะดุ้งตื่นขึ้นจากฝันร้ายด้วยความตกใจก่อนที่มือใหญ่จะยกขึ้นมาลูบใบหน้าที่เปรอะไปด้วยคราบน้ำตา ฝันร้ายที่คอยหลอกหลอนและตอกย้ำความเจ็บปวดของเขาในทุกค่ำคืน ภาพที่มารดาถูกยิงยังฉายชัดอยู่ในความฝันก่อนที่ร่างสูงจะนั่งชันเข่าซบหน้าลงร่ำไห้ท่ามกลางความมืดด้วยความคิดถึงมารดา
ผ่านมาแล้ว 20 ปี แต่ภาพจำที่ฝังใจกับฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขาทุกคืนทำให้แผลในใจของเขาถูกสะกิดจนยากที่จะหายดี คงทำได้แค่เพียงยิ้มอย่างอ่อนโยนเวลาที่คิดถึงมารดา เพราะภาพสุดท้ายคือมารดาจากไปด้วยรอยยิ้มที่ยังคงประดับไว้บนใบหน้าสวย
โรงพยาบาล M
วายุเดินเข้ามาในโรงพยาบาลด้วยความเร่งรีบ ในวันนี้เขามีผ่าตัดใหญ่ครั้งสุดท้ายก่อนที่จะไปจากที่นี่ เพราะเขาได้ทำเรื่องลาออกไว้แล้ว
“เร็น วันนี้มีผ่าตัดใช่ไหมคะ” คุณหมอซากุระเดินเข้ามาถามด้วยรอยยิ้มก่อนที่วายุจะยิ้มตอบแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมความพร้อมทำการผ่าตัดผู้ป่วยที่กำลังรอเขาอยู่
“ผ่าตัดเสร็จแล้วเจอกันนะคะ ซากุระอยากเลี้ยงข้าวเร็น ขอบคุณที่เร็นช่วยเข้าเวรแทนวันนั้น”
ซากุระยิ้มหวานให้วายุ คุณหมอหนุ่มได้แต่พยักหน้าตอบรับก่อนที่จะปิดประตูแล้วรีบเปลี่ยนชุดเพื่อเข้าผ่าตัดใหญ่ที่รอเขาอยู่ การผ่าตัดครั้งนี้เขาขอเดิมพันกับความสามารถทั้งหมดของเขาที่มี
เพราะเป็นการผ่าตัดที่เปอร์เซ็นต์รอดชีวิตของคนไข้มีเพียงแค่
30 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น แต่เขามั่นใจว่าเขาจะสามารถช่วยชีวิตคนไข้คนนี้ให้รอดพ้นจากความตายได้
5 ชั่วโมงผ่านไป
เมื่อวายุออกมาจากห้องผ่าตัด ลูกสาวของคนไข้ที่นั่งรออยู่หน้าห้องผ่าตัดก็รีบวิ่งเข้าไปหาวายุทันที
“การผ่าตัดผ่านไปด้วยดีนะครับ หลังจากนี้เราจะย้ายผู้ป่วยไปที่ห้องฉุกเฉินเพื่อรอดูอาการอย่างใกล้ชิด ไม่ต้องห่วงนะครับ อย่างไรคุณพ่อต้องหายดี” วายุบอกลูกสาวของคนไข้ด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนที่ลูกสาวคนไข้จะโผเข้ากอดขอบคุณวายุด้วยความดีใจทั้งน้ำตา
“ขอบคุณนะคะคุณหมอ ขอบคุณจริง ๆ ที่ช่วยคุณพ่อไว้ ฮือ ฮือ”
ลูกสาวคนไข้กอดวายุร้องไห้จนชุดผ่าตัดของเขาเปียกชื้นไปด้วยคราบน้ำตาก่อนที่มือใหญ่จะยกขึ้นลูบหลังสาวน้อยไว้ด้วยความปลอบโยน คนไข้เขามีลูกสาวเพียงคนเดียว เขาจึงอยากให้คนไข้ของเขาอยู่ดูรอยยิ้มของลูกสาวไปอีกนานแสนนาน
หมอแบบเขาเป็นได้ทั้งยมทูตและก็เทวดา แต่เขาเลือกที่จะเป็นเทวดามากกว่ายมทูต แค่ได้รักษาชีวิตคนไว้ได้มันก็ทดแทนความเจ็บปวดที่อยู่ในใจของเขาได้แล้ว
“จะไม่เปลี่ยนใจหน่อยเหรอ” ฮิโรโตะประธานโรงพยาบาล M ถามเร็นเป็นครั้งสุดท้าย เพราะบางทีหมอเร็นที่เป็นหมอผ่าตัดอันดับหนึ่งตีคู่มากับพี่ชายอย่างหมอริวอาจจะเปลี่ยนใจในนาทีสุดท้ายก็ได้ใครจะรู้
“ไม่ครับ ขอบคุณมาก ๆ นะครับสำหรับประสบการณ์การทำงานที่มีค่าที่แสนวิเศษ”
วายุก้มหัวลงทำความเคารพท่านฮิโรโตะก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องท่านประธานด้วยรอยยิ้ม เขาทำเรื่องลาออกจากที่นี่เพื่อเตรียมตัวเดินทางไปอยู่ที่ประเทศบ้านเกิดของมารดาเขาซึ่งก็คือประเทศไทยนั่นเอง
เขาอยากลืมอดีตที่แสนเจ็บปวดและทิ้งความทรงจำที่แสนเลวร้ายไว้ที่นี่ทั้งหมดเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นั่น ที่ ๆ ไม่มีใครรู้จักเขา ไม่รู้ว่าเขาคือใคร ไม่รู้ว่าเขามาจากที่ไหน รู้แต่เพียงว่าเขาคือหมอวายุ หมอศัลยกรรมมือหนึ่งก็พอ
สนามบิน
“ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยนะ” เรียวอิจิในวัย 46 ปี กอดลูกชายคนเล็กด้วยความรักอย่างสุดหัวใจ เมื่อดวงใจของเขากำลังจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ประเทศไทย ประเทศบ้านเกิดของริโกะจัง ภรรยาของเขาที่เป็นลูกครึ่งไทย ญี่ปุ่น
“พ่อก็ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองดี ๆ ด้วยนะครับ ถ้ามีวันหยุดยาววายุสัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมพ่ออย่างแน่นอน”
วายุสบตาผู้เป็นพ่อด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ ถึงเขาจะเคยจากบิดาไปเรียนหมอที่ต่างประเทศนานนับหลายปี แต่ครั้งนี้เป็นการจากไปที่เขาตั้งใจไว้ว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีก นอกจากกลับมาเยี่ยมบิดาเท่านั้น
“แล้วไม่คิดจะบอกเพลิงหน่อยเหรอ”
ตะโกนถามลูกชายที่เตรียมตัวเดินเขาไปข้างในเพื่อรอขึ้นเครื่องก่อนที่วายุจะชะงักเท้าเล็กน้อย ใบหน้าหล่อหันมาหาผู้เป็นพ่อช้า ๆ ก่อนที่จะก้มหัวทำความเคารพบิดาอีกครั้งแล้วเดินจากไปทันที ทิ้งให้เรียวอิจิยืนมองลูกชายคนเล็กจากไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวดลึก ๆ ในใจ
วายุถอนตัวออกจากตำแหน่งรองหัวหน้าของแก๊งมาเฟียท่ามกลางเสียงคัดค้านของทุกคน ชีวิตของลูกชายเขาอยู่ท่ามกลางเสียงปืน การนองเลือดและการเข่นฆ่ามามากพอแล้ว ตระกูลมาเฟียแบบเขามีชีวิตที่แขวนอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลา ฉะนั้นเขาควรปล่อยมือให้ลูกชายได้มีชีวิตที่มีความสุขเสียที
เมื่อวายุจากไปแล้ว เสียงฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาภายในบริเวณสนามบินด้วยความเร่งรีบก็หยุดลง เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อยืนมองเข้าไปข้างในด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาว่าเรียวอิจิกำลังคิดอะไรอยู่
“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก วายุล่ะครับพ่อ”
เพลิงถามผู้เป็นพ่อด้วยความเหนื่อย เพราะเมื่อมาถึงสนามบินเขาก็รีบวิ่งเข้ามาข้างในทันที เขาเพิ่งกลับมาจากทีมอาสาที่ออกตรวจผู้ป่วยตามชนบทที่อยู่ต่างจังหวัด พอกลับมาก็ทราบว่าน้องชายลาออกจากโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบเหยียบรถมาที่สนามบินทันทีเพื่อที่จะรั้งน้องชายไว้ แต่ก็กลับพบว่า
เขามาไม่ทันเสียแล้ว น้องชายสุดที่รักของเขาไปจากประเทศนี้เรียบร้อยแล้ว เป็นการจากลาที่บีบหัวใจคนเป็นพี่ชายแบบเขาเหลือเกิน
“ตามน้องไปสิ” เรียวอิจิพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบไร้ความรู้สึกใด ๆ ทั้งสิ้น ส่วนริวถึงกับหันมามองผู้เป็นพ่อด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
“เราสองคนเป็นพี่น้องที่อยู่ด้วยกันตลอดเวลา จะให้น้องไปใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไทยคนเดียวได้อย่างไร”
เรียวอิจิหันมายิ้มให้ลูกชายคนโตด้วยความอบอุ่นก่อนที่จะตบบ่าของลูกชายเบา ๆ สองทีแล้วเดินจากไปทันที แต่เดินไปได้เพียงสามก้าวก็หันกลับมามองลูกชายคนโตที่มองตามแผ่นหลังของผู้เป็นพ่อด้วยความซาบซึ้งใจ เพราะถ้าเขาไปนั่นหมายความว่าเขาต้องคืนตำแหน่งหัวหน้าแก๊งมาเฟียให้พ่อดูแลอีกครั้ง
“ดูแลน้องแทนพ่อด้วยนะ ปกป้องน้องเท่าชีวิต มีกันแค่สองคนพี่น้องดูแลตัวเองให้ดี ไม่ต้องห่วงพ่อ พ่อดูแลตัวเองได้ คนแบบพ่อหนังเหนียวไม่มีทางตายด้วยกระสุนปืนของใครง่าย ๆ หรอก”
ยิ้มหล่อทิ้งท้ายให้ลูกชายก่อนที่จะเดินจากไปพร้อมกับทาเคชิและเท็ตสึยะมือซ้ายและมือขวาที่อยู่รับใช้เขามายาวนานนับยี่สิบปีตั้งแต่ที่เขายังเด็กจนเติบโตมาด้วยกัน
เพลิงก้มหัวลงทำความเคารพบิดา จนกระทั่งเรียวอิจิลับสายตาไปแล้วเพลิงก็ยกโทรศัพท์โทรสั่งการเคนจิกับเคนตะ ลูกน้องของตัวเองให้จองตั๋วเครื่องบินพร้อมเก็บเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวบินไปเมืองไทยตามน้องชายทันที
แล้วเจอกันประเทศไทย
Sign on love ❤️ เดิมพันรัก มาเฟียร้าย กรรฐ์ กวีวัธน์ พิสิฐกุลวัตรดิลก มาเฟียในคราบชุดกาวน์ที่ยอมสลัดคราบผู้ชายเย็นชากระโจนเข้าสู่หลุมพรางของเธอ เธอชอบเขา...เขารู้ แล้วที่เขาชอบเธอ...เธอนั้นรู้หรือยัง ? มีน มินตรา อดิพัทธ์เรืองรัตนกุล ดารานางแบบสาวสวยชื่อดังที่คนชอบมองว่าหยิ่งแท้จริงแล้วนิสัยดี จริงใจ รักเพื่อนฝูง กล้าได้กล้าเสีย โบราณบอกเอาไว้ว่ามารยาหญิงมีร้อยเล่มเกวียนถ้าอย่างนั้นเธอก็จะของัดมาสักเล่มเพื่อยั่วเขาให้ตกหลุมพรางของเธอก็แล้วกัน เขาชอบเธอ...เธอไม่เคยรู้ แล้วที่เธอชอบเขา...เขารู้หรือยัง ?
มิ้นท์ รามิล "พี่มิ้นท์ของขนมพาย" ใจที่แข็งดั่งหินผาสุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความน่ารักไร้เดียงสาของเธอ "ขนมพาย" "รักฉันเท่าที่เธออยากจะรัก" ขนมพาย พิมพ์ชนก "ขนมพายของพี่มิ้นท์" เพราะความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาทำให้เธอเดินหลงเข้าไปติดกับดักรักของเขาโดยไม่รู้ตัว "รักเธอไปหมดแล้วทั้งใจ"
ภีม ภีมวัจน์ อภิรักษ์วัฒนกุล ทายาทรุ่นที่ 3 แห่ง AK Group นักธุรกิจหนุ่มที่ได้รับรางวัลผู้บริหารหน้าใหม่ไฟแรงถึง 4 ปีซ้อน อายุ 26 ปี หล่อ รวย รักสนุกแต่ไม่คิดจะหยุดที่ใคร ใบหน้าหล่อเหลาที่แสนเย็นชาคือเสน่ห์ที่ดึงดูดสาวๆให้เข้ามาพัวพันกับเขาอยู่เสมอ ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าจบลงเพียงชั่วข้ามคืนเพียงเพราะเขายังไม่เจอคนที่ ถูกใจ จนกระทั่งวันหนึ่งที่โชคชะตาเล่นตลกให้เขาได้พบกับเธอ แม่สาววันไนท์ที่ใช้ลิปสติกเขียนบนใบหน้าของเขาด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย แถมยังเซ็นเช็คให้เขาถึงหนึ่งร้อยล้านบาทพร้อมยิ้มมุมปากบอกเขาว่าคือ ค่าตัว หลังจากวันนั้นเขาได้แต่ I told พระแม่ว่าขออย่าให้ได้พบ ได้เจอกับผู้หญิงคนนี้อีกเลยแต่ใครเลยจะรู้ว่าพระแม่ไม่แยแสต่อคำขอร้องของเขาด้วยซ้ำถึงได้ส่ง ตัวแม่ ตัวมัม มาล่อลวงหัวใจของ เขาให้สั่นไหวและตกหลุมรักเธอจนโงหัวไม่ขึ้น กอหญ้า การต์รวี พิสิฐกุลวัตรดิลก / เกียรติมงคลรัตน อายุ 21 ปี ลูกสาวฝาแฝดคนเล็กของแก้มใส พิสิฐกุลวัตรดิลก สาวน้อยแสนแสบและแสนซน ใครดีมาเธอดีตอบ ใครร้ายมาเธอฟาดกลับคืนหมดไม่สนลูกใครหน้าไหนทั้งนั้น ตัวแม่ ตัวมัมเรื่องความใจกล้า เสียตัวแล้วเสียไปเธอไม่เสียใจแถมเธอยังใจดีเซ็นเช็คค่าตัวให้เขาถึงหนึ่งร้อยล้านบาท พร้อมภาวนาต่อพระแม่ว่าเธอ I told ผู้ชายคนนี้พียงคนเดียวเท่านั้น และใช่พระแม่เห็นใจและเข้าใจเธอถึงได้ส่งเธอให้มาเจอกับเขา ผู้ชายปากร้ายแต่หน้าตาหล่อเหลาที่ทำให้เธอหลงเสน่ห์ของเขาจนอยากจะชวนขึ้นเตียงวันละหลายหน จากความคิดที่เพียงแค่อยากเล่นสนุกกลับกลายเป็นความสัมพันธ์ที่ยากจะตัดใจและเธอเองก็ไม่เคยคิดที่จะตัดใจ ถ้าเธอล่อลวงหัวใจของเขามาเป็นของเธอไม่ได้ก็อย่ามาเรียกเธอว่าตัวแม่ตัวมัมอีกเลย คำเตือน ⚠️ Trigger Warning นิยายเรื่องนี้มีเนื่อหาการร่วมเพศอย่างชัดเจนรบกวนผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการเสพ
ท่ามกลางรัตติกาลที่มืดมิดสองหนุ่มสาวต่างหลงทางอยู่ในนิทราที่แสนหวาน และเมื่อรุ่งอรุณมาเยือนหนุ่มสาวตื่นจากการหลับไหลนิทราที่แสนหวาน กลับกลายเป็นเธอกับเขาและความรักของเราที่กำลังจะเริ่มต้นขึ้่น
ผู้ชายที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไปเพียงชั่วข้ามคืนด้วยความเข้าใจผิด ทำให้เธอกับเขาต้องผูกติดกันไปตลอดชีวิตด้วยคำว่ารัก ❤️❤️❤️ หมอไทม์ ธามไธ ศัลยแพทย์โรงพยาบาล N ภายนอกดูเหมือนเป็นคนเย็นชาที่ไม่ค่อยสนใจใคร แต่ใครเลยจะรู้ว่าข้างในหัวใจกลับซ่อนความหวั่นไหวและอบอุ่นเอาไว้อย่างมิดชิด ครั้งหนึ่งเขาเคยตั้งปฎิญาณเอาไว้ว่าจะไม่รักใครแต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลกให้เขาต้องมาตกหลุมรักผู้หญิง ที่เขาหวังเพียงแค่ค้างคืนแต่กลับคือรักจริงและรักเดียวของเขาตลอดไป ไออุ่น อัยย์วรินทร์ เด็กสาวที่มองโลกในแง่ดีน่ารักและบริสุทธิ์สดใส รอยยิ้มของเธอทำให้ใครต่อใครตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัว รวมถึงเขาหมอไทม์ ธามไธ ความอบอุ่นของเธอหลอมละลายหัวใจที่เย็นชาดั่งน้ำแข็งของเขา ให้กลายมาเป็นความรักที่ลึกซึ้ง
คิณ อัคนี สุริยวานิชกุล ทายาทคนโตของสุริยวานิชกุลกรุ๊ป อายุ 26 ปี นักธุรกิจหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตร เย็นชากับผู้หญิงทั้งโลกยกเว้นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น เอย อรนลิน "เมื่อเขาดึงเธอเข้ามาในวังวนของไฟรักที่แผดเผาหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้ไหม้ไปทั้งดวง" "เธอแน่ใจนะว่าจะให้ฉันช่วยค่าตอบแทนมันสูงเธอจ่ายไหวเหรอ?" เอย อรนลิน พิศาลวรางกูล ดาวเด่นของวงการบันเทิงที่ผันตัวไปรับบทนางร้าย เธอสวย เซ็กซี่ ขี้ยั่วกับเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น "เขาคือดวงไฟที่จุดประกายขึ้นในหัวใจดวงน้อยๆของเธอให้หลงเริงร่าอยู่ในวังวนแห่งไฟรัก" "อะ อึก จะ เจ็บ เอยเจ็บค่ะคุณคิณ"
“หยุดทำบ้าๆ นะพี่สิงห์...อ๊อย...” น้ำผึ้งขนลุกซู่ เขาจูบไซ้ซอกคอของหล่อน ขณะหญิงสาวกำลังยืนส่องกระจกอยู่หน้าอ่างล้างหน้า “พี่ขออีกนิด แค่ภายนอกเท่านั้นนะจ๊ะ ไม่เสียหายอะไรนี่นา...นะครับ” พี่เขยปะเหลาะปะแหละอย่างคนเอาแต่ได้ เสียงออดอ้อนอ่อนหวานเริ่มทำให้น้องเมียใจอ่อนหวามไหว ปล่อยให้มือของเขาเคล้นคลึงสะโพกของหล่อนอย่างนึกมันเขี้ยว สอดท่อนแขนเข้ามาระหว่างง่ามก้น หงายฝ่ามือลูบไล้เข้ามาถึงหนอกเนื้ออุ่นจัดอีกครั้ง ตะล่อมล้วงเข้ามาโอบเนินนูนเหมือนหลังเต่า บีบขยำเบาๆ เหมือนจะประมาณความอวบใหญ่ล้นอุ้งมือ “ของผึ้งใหญ่จัง” มือสัมผัสกลีบเนื้อเป็นพูแน่น โหนกนูนและใหญ่กว่าของเจนนี่มากมาย “อ๊าย...” น้ำผึ้งเสียว กระดกก้นขึ้นโดยอัตโนมัติ สิงหาบีบขยำความเป็นผู้หญิงของหล่อนเป็นจังหวะ หัวใจเต้นแรงกับความอวบใหญ่ที่อัดแน่นอยู่ในอุ้งมือของตน “อย่า...พี่สิงห์...หยุดเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวพี่เจนนี่มาเห็นผึ้งซวยแน่ๆ” น้องเมียร้องห้ามอย่างสับสนใจ ส่ายก้นทำท่าว่าจะดิ้นหนี แต่ช้ากว่ามือใหญ่ของสิงหาอีกข้างที่กดลงบนแผ่นหลังของหล่อนเหมือนจะล็อกกายไม่ให้ขยับหนี
นรีรัตน์ตอบตกลงทำตามสัญญาที่ว่าเธอจะแต่งงานกับชยุดและต้องมีลูกกับเขาภายในเวลาหนึ่งปี มิเช่นนั้น เธอจะต้องสูญเสียทุกอย่างในชีวิตของเธอไป แต่การกระทำมักทำยากกว่าคำพูดเสมอ การที่เธอต้องเผชิญกับการถูกกลั่นแกล้งให้ขายหน้าวันแล้ววันเล่า จนที่สุดเธอหมดความอดทนและไม่อยากจะยอมก้มหัวอย่างคนพ่ายแพ้อีกต่อไป ในวันที่เขาประสบอุบัติเหตุ เธอได้อุทิศเสียสละโดยไม่ได้นึกถึงความปลอดภัยของตนเองเพื่อช่วยชีวิตของเขาไว้ ถึงแม้ว่าในตอนนี้เธอยังคงมีชีวิตอยู่ แต่ในอีกไม่ช้าเธอจะหายตัวไปจากชีวิตของเขา ตราบจนถึงเวลาที่ลูกของพวกเขาเติบโตขึ้นมา และเมื่อถึงเวลานั้นโชคชะตาจะพัดพาให้พวกเขากลับพันผูกกันอีกครั้ง เดิมทีเธอจะกลับไปหาเขาก็ได้ แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะอุทิศทุกสิ่งอย่างเพื่อความรักในตัวเขาอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะต่อสู้เพื่อลูกชายของตัวเอง
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"
ซูมู่หยูคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลที่พลัดพรากจากกันไปนาน หลังจากกลับมาสู่ครอบครัว เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจญาติๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวตน เกียรติศักดิ์ หรือผลงานการออกแบบ เธอก็ถูกบังคับให้มอบสิ่งเหล่านี้ให้กับลูกสาวบุญธรรม อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รับความรักและการดูแลจากครอบครัวแต่อย่างใด แต่กลับโดนเอาเปรียบตลอด นับแต่นั้นเป็นต้นมา มู่หยูไม่ยอมให้ใครอีกเลย และตัดความรู้สึกและความรักทั้งหมดออกไป ปัจจุบันเธอเป็นสายดำระดับเก้า เชี่ยวชาญภาษาถึงแปดภาษา เป็นผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ และนักออกแบบระดับโลก ซูมู่หยูกล่าวว่า "จากนี้ไป ฉันเป็นหนึ่งของตระกูลซู"
ซินหยาน นักฆ่าสาวที่ใช้นามแฝงว่า สืออี เธอถูกพาตัวมาจากสถานสงเคราะห์ตั้งแต่อายุเพียงเจ็ดปี เพื่อฝึกให้เป็นนักฆ่าขององค์การใต้ดิน เพราะความสามารถของเธอ รวมถึงความเฉลียวฉลาดจากการเอาตัวรอด ทำให้เธอได้รับภารกิจเสี่ยงอันตรายอยู่เสมอ จนวันหนึ่งที่องค์กรยื่นข้อเสมอสุดพิเศษให้ หากทำภารกิจครั้งนี้เสร็จสิ้นเธอจะสามารถไปใช้ชีวิตตามที่เธอต้องการได้ แต่เรื่องมันจะง่ายถึงเพียงนั้นได้อย่างไร ซินหยาน แม้จะรู้ดีว่านี้เป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่เธอจะถูกสั่งเก็บแต่ก็รับงานมาอย่างเต็มใจ แต่ที่องค์การคิดไม่ถึงคือ ซินหยานเลือกที่จะจบชีวิตลงพร้อมกับภารกิจสุดท้ายที่สูญหายไปพร้อมกับเธอด้วย ซินหยานเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งก็พบว่าเธออยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองหนาว จางซินหยาน ชื่อนี้ช่างคุ้นหูนัก และยิ่งคุ้นมากขึ้นเมื่อชื่อของบิดามารดาของซินหยานก็คือนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอได้เคยอ่านเมื่ออยู่ภพที่แล้ว หลังจากที่จางซินหยานอายุได้สิบหกหนาว นางตกหลุมรักท่านแม่ทัพจ้าว ที่ได้รับบาดเจ็บและจางซินหยานเป็นผู้ช่วยไว้ ถ้าหากท่านแม่ทัพจ้าวมิได้มีสตรีที่ตบแต่งไปแล้วเรื่องนี้ก็คงจบอย่างสวยงาม แต่เพราะเขารับจางซินหยานไปเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น จางซินหยานก็ยังคิดว่าถึงจะเป็นเพียงอนุนางก็ยังหวังว่าท่านแม่ทัพจะรักนางเช่นกัน แต่เปล่าเลย ในสายตาของท่านแม่ทัพมีเพียงฮูหยินเอกเท่านั้น จนตายจางซินหยานก็ไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของท่านแม่ทัพ ซินหยานเมื่อมาอยู่ในร่างของจางซินหยานแล้วนางจะยอมให้เกิดเหตุการณ์นี้ได้อย่างไร แต่เหมือนโชคชะตาชอบเล่นตลก เพราะเรื่องที่นางไม่อยากยุ่งเกี่ยวดันเข้าไปยุ่งเต็มๆ
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"