คำโปรย กลางวันเป็นสาวใช้ กลางคืนเป็นเมีย! เขาตกหลุมรักเธอจนหมดใจ เพียงความน่ารัก สดใส ของเด็กสาวนั้น ทำให้หัวใจแกร่งของไคโรถึงกับเปลี่ยนไปเพียงนี้เลยเหรอในเมื่อเจอเหยื่อที่ถูกใจ เขาก็ควรตะครุบไว้กินคนเดียว! “หนูไม่ได้เข้าใกล้เขาเลยนะคะ เขาเข้าใกล้หนูเอง” เสียงหวานของเด็กสาวเอ่ยบอกหนุ่มใหญ่ตรงหน้าด้วยความจริงใจ เธอไม่เคยยุ่งกับผู้ชายคยไหนก่อน “ฉันเคยบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ในห้องของตัวเองแล้วจะออกมาทำไมกัน” ไคโรถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ทำให้พราวมุกถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก “คำสั่งก็คือคำสั่ง คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด แต่รู้แล้วกล้าขัดคำสั่งก็คือว่าเธอฉีกกฎของฉัน”
ตับ! ตับ! ตับ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นลั่นห้องด้วยความหนักหน่วง เมื่อหนุ่มสาวคู่หนึ่งกระแทกกระทั้นรัดกายกันอย่างเสียวซ่าน
หญิงสาวอยู่ในท่าคลานเข่าแยกขาทั้งสองข้างออกจากกัน เพื่อให้หนุ่มใหญ่วัยสามสิบปีกระแทกลำเอ็นเข้ามา ร่องสวาทแดงช้ำราวกับว่าเจอของหนักมา มันก็ควรที่จะเป็นแบบนั้นเพราะลำเอ็นของไคโรนั้นใหญ่มาก
“อ๊า~ แหกแล้ว” เสียงหวานของพราวมุกครางลั่นด้วยความเสียวซ่าน เธอก้มหน้าลอดมองผ่านหว่างขาก็พบว่ากลีบสาวนั้นปลิ้นเข้าปลิ้นออกจนยับเยินไปหมด ลำเอ็นใหญ่ทะลวงเข้า ทะลวงออกอยู่แบบนั้น เขาเน้นทุกดอก ทุกจังหวะใจการขยับสะโพก
มือหนาจับเอาบางไว้มั่นเพื่อเป็นฐานในการยึดเหนี่ยวไม่ให้คนตัวเล็กกระเด็นกระดอนไปไกล ไคโรมองแผ่นหลังเนียนของร่างเล็กด้วยแววตาที่พึงพอใจอยู่ไม่น้อย เธอสวยและถูกใจเขามาก
ตับ! ตับ! ตับ!
“อ๊า คุณขา~ อย่ากระแทกหนูแรง” พราวมุกร้องครางลั่นด้วยความจุกเสียดบริเวณท้องน้อยองตน ไคโรไม่ได้สนใจเสียงร้องบอกของเด็กสาวแม้แต่น้อย เขายังคงทะลวงลำเอ็นใหญ่เข้าสุดแรง แถมยังใช้มือบี้เข้าที่จุดกระสันของเธออีกด้วย
เอี๊ยด! เอี๊ยด! เอี๊ยด! เสียงเตียงขยับเอี๊ยดอ๊าดบ่งลอกถึงความรุนแรงที่ไคโรมอบให้เด็กสาว แววตาคมมองแผ่นหลังเนียนด้วยความดุดัน
“ซี้ด! เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้ยุ่งกับผู้ชายคนไหน!” หนุ่มใหญ่ขึ้นเสียงใส่ด้วยความโมโห เขารู้สึกหึงหวงคนตัวเล็กขึ้นมาเป็นอย่างมาก อยากจะขย้ำเธอให้แหลกคาอกเสียตรงนี้
“หนูไม่ได้ยุ่งกับเขา อ๊ะ!” เธอร้องเสียงหลงเมื่อหนุ่มใหญ่กระแทกเข้าด้วยความหนักหน่วง เธอไม่ได้ยุ่งกับใครเลยเพียงแค่พูดคุยตามมารยาทเท่านั้น
“แต่ฉันหวง!” ตับ! ตับ! ตับ! ไคโรไม่รอช้าอะไรรีบกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างรุนแรง หมับ! เขาจับคนตัวเล็กให้เปลี่ยนท่าเป็นนอนหงายแทน ท่านี้มันทำให้เขาเห็นใบหน้าสะสวยและเรือนร่างที่เด่นชัดของเธอมากยิ่งขึ้น
ตับ! ตับ! ตับ!
“อ๊ะ! ฮือ หนูจุก” เธอร้องบอกพยายามอ้อนวอนให้หนุ่มใหญ่ผ่อนแรงลง แต่ก็ไม่ได้ผลอะไรเลย เขาไม่ได้ทำตามแต่กลับทำแรงขึ้นจนตอนนี้ร่องสวาทสาวแดงช้ำไปหมดแล้ว
“ซี้ด รัดแน่นมาก” เขาอดไม่ได้ที่จะครางออกมาด้วยความรู้สึกดีและเสียวซ่านไปพร้อม ๆ กัน สองมือหนาบีบเค้นไปตามเต้านมขนาดใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว
ไคโรอดยอมรับไม่ได้เลยว่าร่างกายของพราวมุกนั้นมีผลต่ออารมณ์เขาจริง ๆ แววตาคมมองใบหน้าสะสวยที่พยายามอ้อนวอนให้เขาลดแรงกระแทกลงบ้าง
เขาจะอึกถึกทนเกินไปแล้ว!
“อ๊ะ! หนูจุกไปหมดแล้ว” ท้องน้อยรู้สึกจุกและปวดหนึบขึ้นมาเป็นเพราะไคโรกระแทกกระทั้นแรงจนเกินไป
“ร้องออกมาดังๆ!” เขาเร่งจังหวะการขยับสะโพก เขาก้มหน้ามองร่องสวาทที่ปลิ้นเข้าปลิ้นออกไปตามแรงกระแทกของตัวเองด้วยความพึงพอใจอยู่ไม่น้อย
ร่องสวาทฉ่ำวาวถูกกระหน่ำด้วยความหนักหน่วง จนเกิดเสียงลามกดังขึ้นมา ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อของหนุ่มใหญ่ตรงหน้าด้วยความอ้อนวอน เพื่อให้เขาลดแรงกระแทกลงบ้าง แต่ยังไงไคโรก็ไม่มีวันทำตามที่คนตัวเล็กสั่ง
ตับ! ตับ! ตับ!
“โอ้ว ซี้ด!” ไคโรครางลั่นหลังจากที่ได้ปลดปล่อยน้ำกามเข้าร่องสวาทอย่างแรง เขาแช่ลำเอ็นใหญ่เอาไว้เพื่อให้น้ำกามเข้าไปให้หมดทุกหยดหยาด
พราวมุกนอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก เธอรู้สึกถึงน้ำกามอุ่น ๆ เต็มร่องของเธอรู้สึกแสบร้อนไปทั่วโพรงสวาท
ป๊อก! ไคโรถอดลำเอ็นใหญ่ออกมาเผยให้เห็นน้ำกามสีขาวขุ่นที่ฉีดเข้าไปในร่องสวาทไหลออกมาจากร่อง เขามองภาพตรงหน้าด้วยความพึงพอใจอยู่ไม่น้อย สิ่งนี้มันบ่งบอกได้เลยว่าเขามีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวของเธอ
“หนูจุก” เด็กสาวเอ่ยบอกแล้วมองใบหน้าของชายตรงหน้าด้วยแววตาที่ออดอ้อน
“บอกไม่เคยที่จะฟัง” ไคโรพูดแล้วค่อย ๆ ใช้มือลูบที่เนินสาวแดงช้ำเบา ๆ เขารู้สึกสงสารคนตัวเล็กอยู่ไม่น้อย แต่ด้วยความโมโหเขาจึงเลือกที่จะไม่สนใจเธอ
“หนูไม่ผิด คุณนั่นแหละที่ทำหนูแรง”
“เพราะฉันไม่ชอบที่เธอเข้าใกล้ผู้ชายอื่นนอกจากฉันทีหลังก็อย่าทำ”
“หนูไม่ได้เข้าใกล้ เขานั่นแหละที่มาใกล้หนู” เธอไม่ได้เข้าใกล้ชายคนนั้นก่อนเสียหน่อย เขานั่นแหละที่เข้าใกล้เธอก่อน
“แล้วทำไมไม่ออกห่าง รู้ไหมฉันแทบจะบ้าเมื่อเห็นแบบนั้นแล้ว” ไคโรแทบจะสติแตกและบ้าเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กอยู่ใกล้ผู้ชายอื่นนอกจากเขา แต่เขาก็ต้องระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ก่อน
“แล้วทำไมคุณถึงเข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นได้ แต่หนูทำไมเข้าใกล้ไม่ได้เหรอคะ?” เด็กสาวถามกลับไปด้วยความสงสัย เขากลับเข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นได้ แตาเธอกลับเข้าใกล้ผู้ชายอื่นไม่ได้แบบนี้มันแฟร์เหรอ สถานะเขากับเธอตอนนี้เป็นอะไร?
“มันไม่เหมือนกัน ของ ๆ ฉันคนอื่นห้ามยุ่ง” ไคโรพูดแล้วมองใบหน้าสะสวยของเด็กสาวด้วยแววตาที่จริงจังเป็นอย่างมาก ของ ๆ เขาใครหน้าไหนก็ห้ามยุ่งทั้งนั้นเพราะไคโรเป็นคนหวงของ!
นั่งรีวิวนิยายอยู่ดีๆ จ้าวลี่หลินก็ทะลุมิติมาเกิดใหม่เป็นนางร้ายในนิยายตรงหน้า สวรรค์ข้าเพียงด่านางร้ายผู้นี้ไปสองสามประโยคเท่านั้น เหตุใดต้องกลั่นแกล้งกันถึงเพียงนี้ แล้วสามีผู้นี้มิใช่ว่าเขาคือแม่ทัพผู้เก่งกาจหรือไร เกิดอะไรขึ้นจึงได้มาเป็นชาวสวนแบบนี้ แต่ถึงจะถูกไล่ออกมาเป็นชาวสวนแล้วอย่างไร ไม่ได้เป็นขุนนางก็เป็นคนร่ำรวยได้ มีเงินย่อมมีอำนาจมิใช่หรือ แต่หากอยากกลับไปยิ่งใหญ่อีกครั้งก็ต้องฟังภรรยาอย่างข้า สามี...อยากรวยต้องช่วยข้าทำสวน
แต่งงานกันเป็นเวลาสามปี เสิ่มชูคิดว่าต่อให้ป๋อมู่เหนียนจะใจแข็งสักแค่ไหนก็ควรจะอ่อนลงได้ด้วยความรักที่เธอมีกับเขามาโดยตลอด แต่เมื่อเขาบังคับให้เธอคุกเข่าลงในหอบรรพบุรุษของตระกูล เสิ่มชูถึงตระหนักว่าแท้ที่จริง ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ คนที่ไม่มีหัวใจ เธอยังจะอาลัยอาวรณ์อยู่อีกทำไม? ดังนั้น เมื่อป๋อมู่เหนียนขอให้เธอเลือกระหว่างการคุกเข่าและการหย่าร้าง เสิ่มชูจึงเลือกการหย่าร้างไปโดยไม่ได้ลังเล เธอยังสาวยังสวยอยู่เช่นนี้ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับไอ้ผู้ชายคนนี้ด้วย!มิสู้กลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลจะดีกว่า
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
คุณท่านเสียว คุณชายยอดเยี่ยมที่โด่งดังในเมือง B ได้แต่งงาน แต่มีข่าวลือว่าเจ้าสาวมีรูปร่างหน้าตาที่น่าเกลียดและมีฐานะต่ำต้อย สามปีมานี้ เขาปฏิบัติกับเธออย่างเย็นชาและทำเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เจียงซิงซิงอดทนกับความเย็นชาอย่างเงียบ ๆ เธอยังคงรักเขาอย่างสุดหัวใจ เสียสละความนับถือตนเองและยอมละทิ้งตัวตนของเธอเอง จนกระทั่งวันหนึ่ง สุดที่รักของเขากลับประเทศ เขได้สารภาพว่าเขาแต่งงานกับเธอเพียงเพื่อช่วยชีวิตคนรักในใจของเขาเท่านั้น เจียงซิงซิงเสียใจและผิดหวังมาก เธอจึงเซ็นเอกสารหย่าและจากไปด้วยความเศร้าใจ สามปีต่อมา เจียงซิงซิงผู้สวยงามจนน่าทึ่งกลับมาอีกครั้ง ได้กลายมาเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและเป็นยอดฝีมือด้านเปียโน อดีตสามีรู้สึกเสียใจ และกอดเธอแน่นท่ามกลางสายฝน เสียงของเขาสั่นเครือ "ที่รัก คุณเป็นของผม..."
ในการแต่งงานที่ทำข้อตกลงไว้ เจียงหว่านเป็นฝ่ายที่มีใจให้อีกฝ่ายก่อน แต่ตอนที่เธอต้องการเผยเสี้ยนมากที่สุด เขากลับอยู่เคียงข้างคนรักในใจของเขา ในท้ายที่สุด เจียงหว่านก็ตัดสินใจหย่า และเริ่มต้นชีวิตใหม่ เมื่อเผยเสี้ยนรู้สึกตัวขึ้นมา เธอก็จากไปแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับคู่แข่งที่เข้าคิวเพื่อรับป้ายหมายเลข เผยเสี้ยนหยิบเงินร้อยล้านออกมาและพูดว่า "หว่านหว่าน คู่รักก็ต้องเป็นคู่เดิมเราแต่งงานใหม่อีกครั้งได้ไหม"
เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"