ธนานักธุรกิจหนุ่มใหญ่ที่แต่งงานกับภรรยาแต่ไม่สามารถมีลูกได้ด้วยเหตุผลหลายประการ กระทั่งตัดสินใจรับเด็กกำพร้ามาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม แต่โชคชะตากลับพลัดพรากภรรยาที่อยู่กินกันมาหลายปีไปด้วยอุบัติหตุุ เป็นเหตุให้ธนาต้องเลี้ยงบุญธรรมมาโดยลำพัง จนเติบโตเป็นสาว เพราะความไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขมาตั้งแต่แรก ทำให้ความหวั่นไหวเกินขึ้นและเกินเลยจนเปลี่ยนสถานมาเป็นผัวเมีย
อาคารขนาดใหญ่เป็นตึก 10 ชั้น ทีทีเอ็น (กรุป) เอนเตอร์เทนเมนท์ บริษัทผลิตสื่อทางโทรทัศน์ สื่อออนไลน์และรับจัดงานออแกไนซ์ทั่วไทยมีผู้ถือหุ้น 5 รายเป็นชาวไทย 4 และชาวต่างชาติหนึ่ง ทีทีเอ็น (กรุป) มีกำไรต่อปีมากกว่า 80 ล้าน ทั้งยังเป็นเบอร์ต้นๆที่รับผลิตสื่อให้กับช่องดังๆที่มีอยู่ตอนนี้
เสียงเคาะประตูของห้องผู้บริหาร ธนา ชายหนุ่มพ่อหม้ายเมียตายวัย 43 ปี เป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ในทีทีเอ็นก็ว่าได้
"เข้ามาได้เลยครับ" เจ้าของห้องตะโกนตอบเป็นการอนุญาต
"ธนาค่ะ" พิมพ์ดาวหญิงสาววัย 35 ปี เดินหอบแฟ้มเอกสารเข้าห้องของธนาผู้มีตำแหน่งเป็นเจ้านายในเวลาทำงาน ทว่านอกเวลางานเขาคือคนรู้ใจที่คบหากันมานานหลายปี
“เอางานเข้ามาให้ผมเหรอ
"ใช่ค่ะ แฟ้มงานออแกไนซ์ของลูกค้าจากทีมบี" พิม์ดาวเอ่ยถึงธุระพลางยิ้มให้อย่างออดอ้อน ก่อนจะขยับตัวเข้าใกล้ทั้งมีท่าทีเหมือนจะอยากนั่งตักของชายหนุ่ม
"ขอบคุณครับ" เขาก้มหน้าก้มตาดูเอกสารอย่างไม่ลดละ ทั้งงานที่ยุ่งตั้งแต่เช้าพลันทำให้ไม่สนใจคนด้านข้างมากนัก เมื่อเห็นว่าธนายังเพิกเฉย พิมพ์ดาวลากเก้าอี้แขกที่วางไว้มุมด้านข้างมานั่งตรงข้ามกับโต๊ะทำงานของเขา
"ธนา เราก็ศึกษาดูใจกันมาเป็นสิบๆปีแล้วนะ คุณไม่คิดที่จะ..."
เวลาก็ผ่านมาเนินที่เขาและเธอศึกษากันมา แม้ทุกอย่างจะรับรู้กันเพียงสองคนแต่ทว่าทุกอย่างมันไม่ต่างจากการคบหาดูใจ
"คุณก็รู้ว่าน้ำหนึ่ง......"
"ถ้าลูกสาวคุณไม่ยอมรับในตัวพิมพ์
“หมายความว่าเราก็จะคบกันแบบไม่มีสถานะนะเหรอ"
เพราะการคบหาดูใจระหว่างเธอกับพ่อหม้ายเมียตายล่วงเลยมานานนับสิบปี สถานะทั้งคู่เป็นไม่เชิงว่าเป็นความลับ แต่ไม่เคยประกาศให้ใครรู้จริงจังว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง อีกทั้งฝ่ายชายยังมีลูกหนึ่งคนที่กำลังโตเป็นสาวและเข้าเรียนมหาวิทยาลัย
"พิชิตใจลูกสาวผมให้ได้สิ"
การจะมีใครเข้ามาใหม่สักคนไม่ใช่เขาเพียงคนเดียวที่ตัดสินใจได้ แต่ทว่ามีลูกสาวที่กำลังเติบโตเป็นหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวพลันทำให้ธนานึกถึงมาเป็นอันดับแรก
"คุณก็รู้ว่าลูกสาวคุณไม่เคยจะเปิดใจรับพิมพ์เลย ถ้ามัวรอให้น้ำหนึ่งยอมรับ พิมพ์จะไปตายไปก่อนเหรอ"
เธอกำลังตัดเพ้อเมื่อน้ำหนึ่งลูกสาวของธนาหวงพ่ออย่างกับอะไร กีดกันทุกคนที่เข้าใกล้พ่อเพราะไม่อยากมีแม่ใหม่และคงไม่แปลกที่ชายหนุ่มจะไม่ยอมเปิดตัวเธอเพราะเกรงใจลูกสาว
“ถ้าผมจะตกลงใช้ชีวิตจริงจังกับคุณ ก็ต้องเข้ากันกับลูกผมให้ได้”
มันเป็นข้อตกลงกับตั้งแต่แรก พลันคนรออย่างพิมพ์ดาวทนไม่ไหว
"แค่ลูกเลี้ยง คุณจะให้ความสำคัญอะไรขนาดนั้น"
"คุณอย่าไปพูดให้ใครได้ยิน โดยเฉพาะน้ำหนึ่ง"
คราวนี้ปากกาที่อยู่ในมือวางกระแทกลงโต๊ะเสียงดัง พิมพ์ดาวตกใจเล็กน้อยครั้นเห็นอาการไม่พอใจของอีกฝ่าย แม้น้ำหนึ่งจะเป็นเพียงลูกเลี้ยงทว่าธนาก็รักมากราวกับลูก(ในไส้) อีกทั้งไม่เคยมีใครรับรู้ถึงเบื้องลึกว่าแท้จริงแล้ว น้ำหนึ่งคือเด็กที่รับมาเลี้ยงจากสถานสงเคราะห์ แต่เขากลับไว้ใจเธอและเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง เพียงเพราะอยากแสดงความจริงใจตลอดเวลาที่คบกันว่าไม่มีอะไรปิดบัง
"ธนา ~ พิมพ์ขอโทษ" รีบลุกจากเก้าอี้ตรงปรี่เข้านั่งตักชายตัวโต
“….”
"พิมพ์ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น พิมพ์แค่จะบอกว่า คุณโตพอที่จะทำอะไรก็ได้ ยัยหนึ่งแกยังเด็ก แกอาจจะกลัวว่าพิมพ์จะไปแทนที่แม่แก แต่ถ้าคุณยอมเปิดตัวและให้พิมพ์ได้เข้าไปอยู่ในบ้าน มันอาจจะง่ายกว่าการให้ลูกสาวคุณยอมรับพิมพ์ก็ได้"
“…..”
“พิมพ์สัญญาจะค่อยๆคุยกับแกให้เข้าใจ ขอแค่ให้พิมพ์ได้เข้าไปอยู่ในบ้านอย่างเปิดเผย”
เป็นเพียงความคิดของพิมพ์ดาวครั้นอยากจะเข้าไปอยู่ในบ้านของธนาในฐานะเมีย ความสัมพันธ์ในตอนนี้คือไปได้ดีมากๆ มันติดแค่อย่างเดียวคือการยอมรับของน้ำหนึ่ง
“…..”
"พิมพ์รักคุณมากนะธนา"
ยกเรียวแขนโอบกระชับต้นคอคนอายุมากกว่า ครั้นเห็นอีกฝ่ายยังมีสีหน้าบึ้งตึงเกิดจากความไม่พอใจก็ประกบริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงไซร้เข้าต้นคอของชายหนุ่ม
“พิมพ์..”
"ขอโทษนะคะ ถ้าทำให้คุณไม่สบายใจ"
เลื่อนเรียวปากหยักสัมผัสเข้าริมฝีปากหนาของธนา หวังจะมอบความซาบซ่านเป็นการขอโทษกับความพลั้งปาก ในขณะที่ชายหนุ่มไม่มีทีท่าปฏิเสธปล่อยให้บนตักได้บดขยี้ทั้งสอดต้อนลิ้นอ่อนเข้ามาสัมผัส ความเคลิบเคลิ้มกำลังเกิดขึ้น ธนายกมือลูบแผ่นหลังของพิมพ์ดาวที่ยังมีเสื้อคาบนร่างทั้งนัวเนียแลกรสความหวานให้กันอย่างดูดดื่ม
ทว่าความหวานนี้ยังไม่ไปถึงไหน พิมพ์ดาวพลันกลิ้งตกลงกับพื้นกะทันหันเมื่อเธอถูกกำคอเสื้อทางด้านหลังแล้วกระชากลงอย่างรุนแรงจนก้นกระแทกลงพื้นดังปัก!
"โอ๊ย!! "
“หนึ่ง” บุคคลมาใหม่คือน้ำหนึ่ง ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน เธอเข้ามาในสถานการณ์ที่ธนากำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
"ป๊าทำอะไร"
"หนึ่ง!! ลูก" ธนาตกใจ เมื่อลูกสาวเข้ามาในห้องทำงานแบบไม่ทันตั้งตัว ทั้งยังกำคอเสื้อพิมพ์ดาวผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าเธอหลายสิบปีกระชากตกลงพื้นแข็งๆอย่างไร้การเคารพ
"น้ำหนึ่ง ทำไมทำแบบนี้กับน้า"
พิมพ์ดาวกลิ้งลงไม่ท่า ก้นกบกระแทกลงพื้นขนลุกยืนแทบไม่ไหว พลางเบะหน้าสูดปากแม้จะไม่เจ็บมากแค่ก็เรียกร้องความสงสารจากผู้ชายที่เธอรัก
“โอ๊ย!! เจ็บ”
"ป๊า ให้น้าพิมพ์ออกไปเดี๋ยวนี้"
น้ำหนึ่งจ้องตาเขียวเขม่งอย่างไม่พอใจ เธอไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับคนเป็นพ่อ
"หนึ่งแต่หนูทำเกินไปแล้วนะ กระชากน้าพิมพ์แบบนั้นได้ยังไง" เขาตำหนิลูกสาวที่ทำเกินไปอย่างมากและยังสียมารยาทหลายอย่างทั้งที่อบรมมาอย่างดี
"ขอโทษน้าพิมพ์"
"ไม่” คนอายุน้อยไม่ยอมทำตาม ซ้ำยังเอ่ยปฏิเสธเสียงแข็ง
"อย่าให้ป๊าต้องดุ" สายตาดุดันมองมายังลูกสาว เมื่อน้ำหนึ่งไม่ยอมทำตาม พฤติกรรมในตอนนี้ไม่ต่างจากเด็กก้าวร้าว
“….”
"ป๊าไม่เคยสอนให้หนูเป็นเด็กไร้มารยาทแบบนี้"
คราวนี้ธนาเพิ่มน้ำเสียงดุดันขึ้นจนน่ากลัว เป็นผลให้คนฟังน้ำตาคลอหน่วยเพราะเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่ถูกปะป๊าดุด้วยน้ำเสียงเช่นนี้
"ป๊าไม่เคยดุหนูแบบนี้เหมือนกัน"
น้ำหนึ่งตอบทั้งน้ำเสียงสั่นอย่างหนัก มองผู้ใหญ่ตรงหน้าสองคนที่ยืนใกล้ชิดกันจ้องมาที่เธอ
"น้ำหนึ่ง" ธนายังคงใช้น้ำเสียงดุลูกสาวไม่ต่างจากแววตาและสีหน้าที่ส่งให้คนตัวเล็ก
"ป๊ากำลังหลงน้าพิมพ์หรือเพราะหนูไม่ใช่ลูกแท้ๆของป๊า"
ครั้นลูกสาวเปล่งออกมาธนาถึงกับอ้าปากเหวอหมายความว่าน้ำหนึ่งได้ยินที่เขาคุยกันกับพิมพ์ดาวเมื่อสักครู่ทั้งหมด
“….”
"หนูไม่ใช่ลูกป๊าใช่ไหม มิน่าล่ะไปไหนมาไหนคนอื่นก็ทักว่าหนูไม่เหมือนป๊ากับหม่ามี้เลย"
คนตัวเล็กสะอื้นขึ้นความในใจที่สงสัยมาตลอดในวันนี้ถูกเฉลยทั้งหยาดน้ำตาไหลอาบแก้มต่อหน้าของพ่อ(ที่ไม่ใช่พ่อแท้ๆ)
"ไม่ใช่แบบนั้นนะลูก ป๊ารักหนูที่สุด ถึงหนูจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของป๊า แต่ป๊าก็รักหนูสุดหัวใจ"
"น้ำหนึ่ง ถ้าหนูรู้ความจริง......" พิมพ์ดาวเสนอหน้าอยากจะพูดเมื่ออีกฝ่ายดันเข้ามาได้ยิน
"ไม่ต้องพูด ผมจะคุยกับลูก คุณออกไปก่อน" ธนาพูดแทรก
"แต่ว่า..."
"ออกไป" น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ดุดันทำให้สาวใหญ่ต้องจำยอมเดินออกไปทั้งไป ทั้งที่ในใจอยากจะอยู่ฟังพ่อลูกคุยกันต่อ
"อึก อึก" คนตัวเล็กสะอื้น
"หนูเข้ามาขัดขวางความสุขของป๊าใช่ไหม หนูคิดมาตลอดมาหนูคือลูกจริงๆของป๊ากับหม่ามี้ แต่ในเมื่อความจริงมันเป็นแบบนี้ หนูก็ไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายถ้าป๊าจะมีใครสักคนมาแทนที่หม่ามี้"
"หนึ่ง" ต่อให้เธอจะเป็นแค่ลูกเลี้ยง เขารักก็เป็นห่วงความรู้สึกไม่แพ้ลูกในไส้
"หนูขอโทษ ที่หนูเกิดมาไม่มีพ่อไม่มีแม่ หนูขอโทษที่ต้องทำให้ป๊าไม่มีความสุข"
น้ำหนึ่งละอายใจที่ถือวิสาสะห่วงธนา หลายต่อหลายครั้งที่ชายหนุ่มจะมีผู้หญิงคนใหม่ ลูกสาวตัวน้อยก็ขัดขวางมาตลอด แต่เมื่อธนาเป็นพ่อ(เลี้ยง)ของเธอ ก็คงไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของผู้เป็นพ่อได้อีกแล้ว
"คืนนั้นผมเป็นของพี่แล้ว คืนนี้พี่เป็นของผมได้ไหม" ภาคต่อรุ่นลูกของพ่อเลี้ยงปรเมศ ลูกชายคนเดียวที่ถูกส่งไปเรียนเมืองนอก เพื่อกลับมาสานต่องานที่ไร่ ความบังเอิญของปฐพีที่ทำให้พบกับพยาบาล เขาขอความช่วยเหลือเพราะจะถูกตามยิงกบาลเพราะดันไปยุ่งกับเมียชาวบ้านโดยที่ไม่รู้มาก่อนว่าคนคุยมีผัว ทว่าได้วนกลับมาเจอกันอีกครั้ง ครั้นหญิงสาวก้าวเท้าเข้ามาในไร่ภูมิดิน ทำหน้าที่เป็นพยาบาลส่วนตัวให้พ่อ ความบังเอิญที่ได้เจอ แต่ต่อจากนี้จะเป็นความตั้งใจ
เพราะคำว่าครอบครัวเคยสมบูรณ์ ปวีร์ในวัยเด็กรับไม่ได้เมื่อพ่อแม่แยกทางกันเพราะเหตุผลของผู้ใหญ่ กระทั่งพ่อมีภรรยาเลยโทษผู้หญิงของพ่อว่าเป็นมือที่สาม ความเกลียดชังถูกระบายออกมาทางการกระทำ เมื่อแม่เลี้ยงมีลูกติด เกิดสัมพันธ์ลับๆระหว่างเขากับเฌอเอมหญิงสาววัยยี่สิบสองปี เธอผู้มีโลกอันสดใส แค่ต้องทุกข์ระทมเพราะต้องทอดเรือนร่างให้ผู้ชายที่เธอเคยเคารพและรักมาก เมื่อแม่ของเธอก้าวเท้ามาเป็นแม่เลี้ยงของเขา บัดนั้นปวีร์ก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน
หิรัญ เศษตรศวรรษศิลา หนุ่มใหญ่วัย 49 ปี ผู้ประสบความสำเร็จทุกด้านทั้งเรื่องการงานการเงินอำนาจและบารมี แต่อาภัพเรื่องความรักแต่งงานมาแล้ว 2 ครั้งก็ถูกนอกใจทั้ง 2 ครั้ง เมื่อเจ็บมาหลายครั้งหลายหนก็อยากจะปิดตายเรื่องหัวใจและมุ่งหน้าทำธุรกิจให้เป็นหนึ่งที่สุด ทว่าโชคชะตาก็พาให้เขามาเจอแม่หม้ายลูกติด ความรักเกิดจากความสงสารคำนี้มีอยู่จริง จนกระทั่งเปิดใจอีกครั้งแต่สุดท้ายประวัติศาสตร์ก็ซ้ำรอย
“ขอร้องอย่าทำ” จากจะอธิบายว่าทำไมถึงไม่ได้ขออนุญาตก็ต้องเปลี่ยนการขอร้องให้ปรเมศหยุดการกระทำตรงหน้า “ฉันไม่ชอบคนแหกกฎ โดยเฉพาะเด็กที่เกิดเมื่อวานอย่างเธอ” “หนูขะขอโทษ อ๊ะ"
ประธานบริษัทที่ต้องการเลขาคนใหม่เข้ามาทำงานในสัญญาจ้าง 6 เดือน เมื่อคนเก่าต้องลาคลอด ทว่าโชคชะตากับนำพาอดีตคนรักเข้ามาอีกครั้งในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง
"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"
‘ทริปฮันนิมูนที่ไม่ได้มีแค่เรา แต่ฉันและเขายังมีผู้ร่วม ทริปเข้ามาสร้างสีสันอีกมากมาย’ หลังแต่งงาน ตฤณก็พาภรรยาสาววัยละอ่อนอย่างยี่หวาไปฮันนิมูนเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่น ๆ แต่การเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กับสามีผู้เป็นนักธุรกิจในครั้งนี้ กลับทำให้ยี่หวาได้รู้ว่าตฤณสามีของเธอมีรสนิยมทางเพศแบบไหน และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของตัวเองอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะได้รู้จักด้วยซ้ำ ตฤณจะพายี่หวาไปฮันนิมูนที่ไหน อย่างไร และกับใคร ติดตามอ่านได้ใน “ฉ่ำรักเมียนักธุรกิจ” แนะนำตัวละคร ยี่หวา : สาวสวยวัย 24 ปี ผู้มีผิวขาว และรูปร่างอวบอัด แต่น่าทะนุถนอม นิสัยอ่อนหวาน ว่าง่าย แต่เป็นคนอยากรู้อยากลอง ยี่หวาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่ตฤณทำกับเธอในห้องหอนั้นมันก็แค่น้ำจิ้ม เพราะเมื่อเดินทางไปฮันนิมูนกับตฤณจริง ๆ เธอกลับได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ จนเธอติดอกติดใจอย่างยากจะถอนตัว สำหรับยี่หวาแล้ว 'คืนเข้าหอที่เคยคิดว่าเด็ด ยังไม่เผ็ดเท่าทริปฮันนิมูนที่สามีหนุ่มจัดให้' ตฤณ : นักธุรกิจหนุ่มวัย 34 ปีหนุ่มลูกเสี้ยว บ้างาน แต่เวลาคลายเครียดก็สนุกสุดเหวี่ยง โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ ตฤณหมั้นหมายกับยี่หวาตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่เพราะถูกใจในความน่ารัก แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือเพราะยี่หวาเป็นเด็กดี และไม่เคยดื้อกับเขาเลยสักครั้ง ว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิ ถึงจะใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันตลอดรอดฝั่ง
หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้
เพราะคิดว่าเป็นความฝัน ฉินหร่านจึงร่วมมือบรรเลงเพลงรักอย่างไม่ได้ตั้งใจ ไฉนตื่นขึ้นมาถึงมีสามีเป็นของตัวเอง อีกทั้งสามีนางยังตาบอดอีกด้วย! แต่นั่นไม่น่าตกใจ เท่ากับที่นางมาอยู่ในร่างเด็กสาวในยุคจีนโบราณ ที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ อีกทั้งร่างนี้ถูกขายให้มาเป็นภรรยาของชายตาบอด แต่ไหนๆ ก็มาแล้วจึงจะใช้ชีวิตให้ดี ส่วนสามีนะหรือ หล่อขนาดนั้น แซ่บขนาดนี้ เดินหน้าเกี้ยวสามีสิ จะรออะไร!
กู้ชิงเฉิงเชื่อมั่นมาตลอดว่าตราบใดที่เธอประพฤติตัวดี สักวันหนึ่ง เธอก็จะสามารถชนะใจมู่ถิงเซียวให้ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเสิ่นถัง รักแรกที่เขาคิดถึงมาตลอดกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กู้ชิงเฉิงเป็นคนว่าง่ายสอนง่ายจริงๆ เธอจัดงานแต่งงานด้วยคนเดียว และนอนคนเดียวในห้องผ่าตัดเพื่อรับการรักษาฉุกเฉิน มีข่าวลือว่าเธอบ้าไปแล้ว อันที่จริงเธอบ้าไปแล้วจริงๆ ที่รักใครสักคนอย่างไม่ละอายขนาดนี้ ต่อมา ทุกคนลือกันว่า กู้ชิงเฉิงป่วยหนักและกำลังจะเสียชีวิต มู่ถิงเซียวถึงสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง "ฉันไม่ปล่อยให้เธอตาย" แต่เธอกลับยิ้มอย่างนิ่งๆ ว่า "ดีจังเลย ฉันเป็นอิสระแล้ว" ใช่แล้ว ไม่ต้องการกู้ชิงเฉิงอีกแล้ว"
ถึงจะโกรธ เกลียด เคียดแค้นแค่ไหน แต่หัวใจไม่อาจต้านรักได้ ----------------------------------------- ไรยาค่อยๆ คลานไป ทันทีที่เจ้าบ่าวหันหน้ามา เพื่อจะยื่นมือให้เธอจับ จะได้ไม่ล้มนั้น ยิ่งจะทำให้เธอเกือบล้มไปเพราะเขาแล้ว ในหัวสมองก็ประมวลผลออกมาได้คำตอบทันที ว่าคนที่เธอเฝ้าครุ่นคิดว่าเป็นใครมาตลอดสองอาทิตย์นั้น แท้จริงก็คือใครกันแน่ในที่สุด ‘Mr. H. Hhemmhawattana ก็คือหรัญญ์ เหมวัฒน์’ ‘หรือพี่ฮั้นท์ของสาวๆ ที่เธอมักจะได้ยินเรียกขานกันนี่เอง’ ‘เขากลายมาเป็นเจ้าบ่าวเธอได้ยังไง’ ‘เขาจะมาแต่งงานกับเธอทำไม’ เท่าที่รู้มา เขาไม่ได้ร่ำรวยระดับร้อยล้านพันล้านแน่ๆ แล้วเขาไปทำอะไรมา ถึงได้มีเงินมากมายขนาดเอามาทุ่มซื้อหุ้นบริษัทของพ่อเธอได้ ไหนจะไถ่บ้านคืนให้ และอีกหลายต่อหลายอย่างที่เขาจ่ายไป รวมทั้งแหวนเพชรน้ำงามและไม่น่าจะต่ำกว่าห้ากระรัตบนพานดอกไม้ตรงหน้าเธออีก ---------------------------------------------------------------------------------------- ฮั้นท์ (หรัญญ์ เหมวัฒน์) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีชีวิตที่พลิกผันจากเลวร้ายกลับกลายเป็นดี ซึ่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ทั้งหมดนั้น มาจากความดี ความขยันหมั่นเพียรของเขา บวกกับโชคช่วย ถึงเวลาที่เขากลับมายืนอยู่จุดเดิม ในฐานะใหม่ ที่ใครต่อใครต่างงุนงง โดยเฉพาะเพื่อนๆ หรือแม้แต่กับผู้หญิงที่เคยเมนเขามาแล้ว และเขาก็จะทำให้ผู้หญิงพวกนั้นได้รู้ ว่าไม่ควรเมินเขาจริงๆ ---------------------- ย้า (ไรยา เจริญรัตชตะ) ทายาทนักธุรกิจหลายร้อยล้าน ที่ชีวิตพลิกผัน จากดีกลายเป็นเลวร้ายในไม่กี่ปี จนเธอกับครอบครัวก็ตั้งตัวไม่ติด รับภาวะย่ำแย่แทบไม่ทัน และถึงเวลาที่เธอจะต้องเลือก ระหว่างช่วยกู้ทุกอย่างของครอบครัวคืน กับทิ้งทุกอย่างไปแบบไม่เหลียวหลัง เพื่อไปเลียแผลหัวใจจากชายที่เธอรักแทบตาย สุดท้ายเธอจะเลือกทางเดินยังไง จะไปต่อหรือพอแค่นี้ ---------------------------------------------------------------------------------------- เมียแต่งท่านประธาน Chairman's Wife ตอนแรกคิดว่าจะให้นิยายที่เรื่องนี้มีแค่ชื่อภาษาอังกฤษเท่านั้นค่ะ ที่เหลือให้รี้ดไปตีความเอาเอง ว่าควรจะใช้ภาษาไทยว่าอะไรดี ระหว่าง แรงรัก - รั้งรัก - รังรัก และใช้นามปากกาพิมรภัค แต่สุดท้ายก็คิดชื่อใหม่ได้แล้วค่ะ และตัดสินใจใช้นามปากกาหลัก นั่นคือ กันเกราค่ะ เพราะแว้ปไปเขียนอวตารหลายเรื่องแล้ว และไม่ได้ออกนามปากกานี้นานแล้ว ส่วนแนวก็จะเพิ่มดราม่าเข้าไปอีก ซึ่งจะเป็น Signature ของกันเกราอยู่แล้ว รี้ดอยากได้มาม่าเจ้มจ้นแค่ไหน บอกกันได้เด้อ ----------------------------------------------------------------------------------------