เพล้ง! โจเซฟเขวี้ยงแก้วเหล้าที่อยู่ในมือทิ้งลงบนพื้นจนแตกละเอียดกระ จัดกระจายเมื่อนั่งดูคลิปของกล้องวงจรปิดที่พึ่งกู้คืนกลับมา เขาเริ่มประติดประต่อเรื่องราวได้ทั้งหมดว่ามันเป็นแผนของดารินที่เป็นคนจัดฉากนี้ขึ้นมา ที่ผ่านมาเธอคงหลอกใช้เขาและเห็นเขาเป็นแค่ทางผ่านเพื่อไปหาเหมันต์ ไม่ว่าจะพยายามติดต่อหรือใช้เบอร์แปลกโทรไปหา เธอก็รู้และไหวตัวทันไม่ยอมรับสายมันยิ่งทำให้แน่ใจขึ้นไปอีกว่าเรื่องที่ผ่านมาเขากลายเป็นหมากที่ดารินวางไว้ “คิดจะทำแบบนี้กับฉันงั้นเหรอ แล้วเธอจะได้รู้ว่านรกบนดินมันเป็นยังไง” ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มพลางมองไปยังรูปถ่ายของดารินที่มีทุกอริยาบถนับร้อยนับพันรูปที่ติดอยู่บนผนังในห้องลับส่วนตัว เขาแอบถ่ายไว้สมัยเรียนมัธยมปลาย ซึ่งเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน “เบบี้ของฉัน อดใจรออีกนิดนะ เดี๋ยวฉันจะไปรับเธอมาอยู่ด้วยกัน ใบหน้าคมคายโน้มลงไปจูบที่รูปถ่ายของดารินด้วยความหลงไหลและโกรธแค้นไปพร้อมๆ กัน “ฉันแทบจะอดทนรอให้ถึงวันนั้นไม่ไหวแล้วสิ”
คลับ G
“ผลการเรียนแค่3.70 แกจะโง่ไปถึงไหน!”
“ไปทำแบบทดสอบมาใหม่ ถ้าผิดแม้แต่ข้อเดียว วันนี้ไม่ต้องกินข้าว!”
“วันหยุดนี้แกต้องไปเรียนภาษาอังกฤษเพิ่ม ส่วนตอนเย็นต้องไปเรียนดนตรีเข้าใจไหม!”
“อยู่ไปก็เป็นภาระฉัน ทำไมไม่ตายตามแม่แกไปซะ ยัยลูกไม่รักดี!”
“ฉันสั่งให้แกเรียนหมอ ไม่ใช่ให้ไปเรียนศิลปะปัญญาอ่อนนี่ ไปลาออกซะ!”
“ตอนนี้บริษัทเรากำลังแย่ แกต้องทำยังไงก็ได้ให้ไอ้เหมันต์มันรักแก มันเป็นวิธีเดียวที่จะช่วยบริษัทฉันได้ ถ้าแกทำให้มันรักแกไม่ได้ก็ไสหัวออกไปจากบ้านของฉัน!”
กรี๊ดดดดดด ดารินร้องกรี๊ดออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจเมื่อคิดย้อนกลับไปในเหตุการณ์ในอดีต ตั้งแต่แม่ตายไปชีวิตของเธอก็ไม่เคยมีความสุขอีกเลย
เธออาศัยอยู่กับพ่อแค่สองคน ไม่ว่าจะพยายามหรือทำตัวดีแค่ไหน สุดท้ายพ่อก็มองว่าเธอเป็นแค่ลูกสาวห่วยๆ ใช้ไม่ได้เรื่องคนนึง ไม่เหมือนกับน้องสาวต่างแม่ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูเหมือนว่าจะถูกอกถูกใจพ่อไปซะหมด
เธอถูกเลี้ยงให้โตมาด้วยความกดดัน ไม่ได้รับความรักและการเลี้ยงดูเอาใจใส่ ถ้าเกิดว่าทำอะไรไม่ถูกใจก็จะถูกตบตีอยู่บ่อยครั้ง มันเลยกลายเป็นเรื่องฝังใจเธอมาตลอด จนทำให้มีนิสัยก้าวร้าว หัวรุนแรงและไม่ยอมคน
“ดาริน แกเป็นอะไร?” น้ำผึ้งเพื่อนสาวคนสนิทรีบเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง
“…..” ดารินยังคงนั่งเงียบก่อนจะยกขวดเหล้าขึ้นดื่มจนหมดในคราเดียว เธอเป็นสาวสังคมตัวแม่ ดื่มเหล้าเก่งยิ่งกว่าผู้ชายบางคนเสียอีก
“ดาริน ดาริน”
“ไปเอาเหล้ามาให้หน่อย”
“แต่แกเมามากแล้วนะ กลับบ้านกันเถอะ” น้ำผึ้งพยายามพูดหว่านล้อมเพื่อนสาว
“ฉันสั่งให้ไปเอามาก็เอามาสิ พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ไปเอาเหล้ามา!”
“เดี๋ยวฉันไปเอามาให้”
“ฮึกกก ฮือออ” พอน้ำผึ้งเดินหันหลังออกไป เธอถึงกลับร้องไห้โฮ ปล่อยน้ำตาให้ไหลลงมา ถึงแม้จะมีเงินทองมากมายแต่เธอกลับไม่รู้สึกว่ามีความสุขเลยสักนิด เธออยากเป็นแค่ผู้หญิงคนนึงที่มีครอบครัวอบอุ่น ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ไม่ต้องถูกกดดันต่อว่าเหมือนทุกวันนี้
“ว่าไงคนสวย ขอนั่งด้วยคนนะครับ” ชายหนุ่มแปลกหน้าหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์ข้างๆ หญิงสาว ด้วยความสวยสะดุดตาบวกกับการแต่งกายหวาบหวิว ดารินจึงตกเป็นเป้าสายตาของคนอื่นได้ไม่ยาก
“อย่ามายุ่งกับฉัน ไสหัวไป!” ดารินหันไปตวาดอย่างไม่แคร์ จิตใจตอนนี้เธอไม่ต้องการคุยกับใครทั้งนั้น
“…..”
“จะนั่งเสนอหน้าอยู่ทำไม ออกไปสิวะ ฉันบอกให้ออกไป”
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทางโมโห เขาจึงรีบเดินหนีออกไปด้วยความงุนงง
“เพราะแกคนเดียวริสา แกมาแย่งเหมันต์ไปจากฉัน ฉันเกลียดแก!” ดารินกำขวดเหล้าในมือด้วยความอัดอั้น ถ้าไม่มีริสาชีวิตเธอคงง่ายกว่านี้ พ่อคงรักเธอและใจดีกับเธอขึ้นมาบ้าง
“เหล้าที่สั่งได้แล้ว” น้ำผึ้งเดินกลับเข้ามาพร้อมกับส่ายหัวอย่างเอือมระอาเมื่อเห็นท่าทางเมามายของเพื่อนสาว
“ขอบใจ”
“ทะเลาะกับพ่อมาอีกแล้วใช่ไหม?”
“หุบปากของแกไปเลยน้ำผึ้ง อย่าพูดถึงเขาให้ได้ยินอีก” ดารินหยัดตัวลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกมาด้วยความทุลักทุเล
“แกจะไปไหน?”
“จะไปเข้าห้องน้ำ”
“รีบไปรีบมาแล้วกัน”
พลั่ก! ยังไม่ทันไปถึงไหน ก็เดินชนกับผู้ชายคนนึงอย่างแรงจนเซถลาออกไปจนเกือบล้มลงไปกองที่พื้น
“เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ!”
“เธอนั่นแหละที่เดินมาชนฉัน ยัยบ้า!”
ดวงตาคู่สวยหรี่สายตามองชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะเห็นว่าเป็นโจเซฟ อดีตเพื่อนเก่าที่เคยเรียนมัธยมปลายด้วยกัน
“ไอ้โจเซฟ!”
“สวยซะเปล่าแต่ดันเมาเหมือนหมา”
“แกว่าใคร?” ดารินจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง เพราะเธอและโจเซฟไม่ถูกกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว
“แล้วตรงนี้มีใครอยู่นอกจากเธอ!?” โจเซฟถามกลับอย่างยียวน
“ฉันเมาแล้วทำไม ไปหนักหัวใครไม่ทราบ ถอยไป!”
โจเซฟยังคงยืนนิ่งขวางทางไม่ยอมให้ดารินเดินออกไปไหน เขาแค่อยากจะแกล้งอดีตเพื่อนสาวก็เท่านั้น
“ไอ้กระจอก บอกให้ถอยไป!” ดารินพูดด้วยความโมโห เพราะไม่ว่าจะเดินไปทางซ้ายหรือทางขวา โจเซฟก็เดินตามไม่ยอมหลบทางให้
“เธอว่าใครกระจอก!?”
“ก็ว่าแกนั่นแหละ”
“อย่าปากดีให้มาก ฉันไม่อยากรังแกผู้หญิง”
“ถ้ากล้าก็เอาสิ คนอื่นจะได้รู้ว่าแกมันหน้าตัวเมีย!”
พลั่ก! ร่างบางเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บเมื่อถูกชายหนุ่มเหวี่ยงเข้ากับผนังอย่างแรง ตรงนี้เป็นมุมอับที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินผ่านไปมา เลยทำให้ไม่ค่อยมีใครสนใจ
“เจ็บนะ!” ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างเมื่อแขนทั้งสองข้างถูกรวบตึงชูขึ้นเหนือหัว พร้อมกับโจเซฟที่บดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างแรงจนรู้สึกเจ็บแสบ
“อื้ออ”
ร่างบางพยายามดิ้นหนี ก่อนจะใช้เล็บสวยจิกลงบนลำคอหนาอย่างแรงจนเกิดเป็นรอยเลือดซิบเมื่อชายหนุ่มใช้ฟันคมขบกัดที่ริมฝีปากล่างจนบวมเจ่อ
เพียะ! ใบหน้าคมคายหันไปตามแรงกระแทกหนักๆ ที่ดารินส่งมา ความชาวาบเริ่มแผ่ซ่านไปบริเวณทั่วใบหน้าพร้อมกับเลือดสีแดงสดที่ค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากทางมุมปาก
“ไอ้คนทุเรศ! แกมาจูบฉันทำไม!” ดารินรีบยกมือเช็ดรอยจูบด้วยความรังเกียจ
“โดนแค่จูบยังน้อยไป สำหรับผู้หญิงอย่างเธอ!”
หมับ!
“แกน่ะสิไอ้เลว” ไม่พูดเปล่าแต่เธอยังกระโดดจิกเส้นผมสีควันบุหรี่ของชายหนุ่มอย่างแรงเพื่อเอาคืน
“โอ้ยยย ยัยบ้า นี่เธอมาจิกหัวฉันทำไม เจ็บนะเว้ย!” โจเซฟพยายามปัดป่ายมือเล็กออกแต่ไม่สำเร็จ
“ขอโทษฉัน!”
“ฝันไปเถอะ”
“ฉันบอกให้ขอโทษฉัน!”
“…..”
“ไม่ขอโทษใช่ไหม ได้!” ดารินออกแรงมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อเห็นว่าโจเซฟเอาแต่ยืนนิ่งไม่ยอมขอโทษเธอ
เล็บสวยทั้งข่วนทั้งจิกไปตามใบหน้าและลำคอชายหนุ่ม โดยที่เขาไม่กล้าตอบโต้กลับแต่อย่างใด
“เออ! ขอโทษ”
“ก็แค่นั้น” ดารินยอมปล่อยมือเมื่อได้รับคำขอโทษจากชายหนุ่ม สายตาเหลือบไปเห็นรอยเล็บที่อยู่บนตัวเขา เธอถึงกลับอดรู้สึกผิดไม่ได้ ที่ทำรุนแรงเกินไป
“…..” ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มมุมปากมองหญิงสาวตรงหน้า
“ยิ้มอะไร ชอบซาดิสม์หรือไง?” คนตัวเล็กเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าโจเซฟเอาแต่ยืนนิ่งมองจ้องเธอแบบไม่วางตา
“อย่าให้ถึงตาฉันบ้างก็แล้วกัน ฉันจะเอาคืนเป็นสิบเท่า!”ร่างบางหยุดชะงักเมื่อเห็นสายตาอะไรบางอย่างที่โจเซฟมองมา มันดูลึกลับและยากจะคาดเดา แต่เธอก็ไม่ได้สนใจรีบเดินออกมา
“ปากแกเลือดออกไปโดนอะไรมา?” น้ำผึ้งเอ่ยถามเพื่อนสาวด้วยความสงสัยหลังจากที่ดารินนั้นหายไปนานสองนาน
“หมากัด!”
“พูดเป็นเล่น หมาที่ไหนจะมากัด”
ดารินเหลือบไปเห็นโจเซฟและพวกเพื่อนๆ ของเขาที่นั่งถัดไปไม่ไกล ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด เมื่อชายหนุ่มบังเอิญหันมาสบตากับเธอพอดี
“…..”
ในชีวิตนี้ไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องมีความสัมพันธ์กับผู้ชายสองคนในคราเดียว ยิ่งฉันหนี พวกเขาก็ยิ่งตาม! “ไอ้พระรามมันเคยทำกับน้องกูแบบไหน กูก็จะทำกับน้องมันแบบนั้นแหละ!” ปึง! ไดมอนด์วางแก้วเหล้ากระทบกับโต๊ะกระเบื้องอย่างแรงเพื่อระบายความรู้สึก เมื่อนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต “กูขอเวลาสองเดือน กูจะปิดจ๊อบน้องมันให้ได้” “สองเดือนเลยหรอวะ ระดับคุณไดมอนด์แค่เดือนเดียวก็พอมั้ง?” “ไม่มีปัญหา เดือนเดียวก็เดือนเดียวสิวะ” “แล้วมึงอ่ะไอ้ดิน เห็นด้วยกับไอ้มอนด์หรือเปล่า?” เพื่อนชายในกลุ่มหันไปถามแผ่นดินที่เอาแต่นั่งกอดอกเงียบตั้งแต่มาถึง “เอาดิ! ช่วงนี้กูว่าง ไม่มีอะไรทำ” แผ่นดินแบบไม่ใส่ใจมากนัก “ใครที่ปิดจ๊อบยัยนั่นได้ก่อนเป็นฝ่ายชนะ ตกลงไหม?” ไดมอนด์หันไปกอดคอแผ่นดินที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความเย้ยหยัน “ชนะแล้วได้อะไร?” “สามล้าน!” “กูขอห้าล้าน!” แผ่นดินต่อรองพร้อมกับหันไปจ้องหน้าเพื่อนชาย “ถ้าไม่ได้ห้าล้านก็ไม่เล่น เสียเวลา!” สิ้นประโยคนั้นเขาก็หยัดตัวลุกขึ้น แต่ถูกไดมอนด์คว้าแขนเอาไว้เสียก่อน “ได้ดิ! ไม่มีปัญหา ห้าล้านก็ห้าล้าน”
“มึงอยากจะคิดยังไงก็เชิญ แต่กูอยากให้มึงรู้ไว้ ว่ากูไม่เคยรักมัน” “......” “เรยามันก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นทั่วๆ ไป ใช้แค่เศษเงินแลกไม่กี่บาทกูก็ได้เอาแล้ว” เคร้งงงง เสียงแจกันที่อยู่แถวนั้นหล่นแตกกระจัดกระจาย เมื่อฉันเดินถอยหลังไปชนแบบไม่ตั้งใจ ทำให้คนที่อยู่ในห้องต่างพากันหันมามองตามเสียง รวมถึงคุณใหญ่ที่กำลังมองมาในแววตาของเขาที่มองฉัน มันไม่หลงเหลือความรู้สึกอะไรอยู่เลย มันมีแต่ความว่างเปล่า น้ำตาของฉันมันค่อยๆ ไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง เมื่อได้ยินประโยคที่พวกเขานั้นพูดคุยกันก่อนหน้านั้น ที่ผ่านมาคุณใหญ่ไม่เคยรักฉัน มีแต่ฉันที่คิดไปเองว่าเขานั้นรัก แล้วทำไมเขาถึงต้องมาวาดฝันร่วมกับฉัน ให้ฉันคิดไปไกลคิดไปเองคนเดียว ทั้งๆ ที่ความรู้สึกเล่านั้น มันไม่เคยมีอยู่จริง! “แสดงว่าที่ผ่านมา คุณหลอกฉันมาโดยตลอด” ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ มันเจ็บเหมือนใจมันจะขาดที่ได้เห็นภาพตรงหน้า “ช่วยไม่ได้ เธอมันโง่เอง!” “คุณทำแบบนี้ทำไม คุณหลอกฉันทำไม!?” ฉันกรีดร้องลั่นออกมาจนสุดเสียงที่มี สติของฉันตอนนี้มันแทบไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว “ผู้ชายเวลามันอยากเอา มันก็ทำได้หมดนั่นแหละ!” “......” เมื่อได้ยินดังนั้น ฉันจึงเงียบไม่พูดอะไรต่อ มันหมดเรี่ยวแรงแล้วตอนนี้
จากแฟนเก่าสุดรักครั้งวัยเด็ก ที่เคยเลิกรากันไปนานถึงห้าปี แต่พรหมลิขิตชักพาให้เขาสองคนได้กลับมาเจอกันอีกครั้งในสถานะท่านประธานกับเลขา ________________________ “นายเลิกยุ่งกับฉันได้ไหม ขอร้องละ” ริสาหดลำคอถอยหนีด้วยความกลัว เมื่อก่อนเคยโมโหร้ายยังไง ตอนนี้เขายังคงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน “แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้น!?” “....” หญิงสาวน้ำตาคลอเมื่อคนตรงหน้าไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ “เมียเก่าของฉันดูน่าสงสารจังเลยนะ” “เลิกแกล้งฉันสักทีได้ไหม จะทำร้ายความรู้สึกฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน?” “พอโดนฉันเอาคืนแค่นี้ ถึงกลับทนไม่ได้เลยเหรอ?” “แล้วต้องให้ฉันทำยังไง จะให้ฉันชดใช้ยังไงก็บอกมาสิ” “มันชดใช้แทนกันไม่ได้หรอก เพราะฉันเจ็บปวดกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ” “ฉันก็เจ็บปวดไม่แพ้นายนั่นแหละ” “ถ้าเจ็บปวดแล้วทำไมไม่กลับมา ทำไมต้องทิ้งฉันไปแบบนั้น!” “....”
เพิ่งหย่ากับอดีตสามีไปไม่นานแต่ปรากฏว่าตัวเองท้อง จะทำอย่างไรดี? หรือจะให้อดีตสามีรับผิดชอบ แต่ก็ไม่คิดว่าอดีตสามีมีคนรักใหม่ไปแล้ว ชีวิตของถังชีชีนั้นช่างสับสน ช่างน่าวิตกกังวลและไม่รู้จะอธิบายยังไงดี เธอต้องคอยระวังไม่ให้คุณเฟิงรู้เรื่องการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่คิดว่าจะถูกเขาบังคับถึงเพียงนี้ "เราหย่ากันแค่สี่เดือน แต่เธอกลับตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว บอกมาดี ๆ ว่า ลูกเป็นของใคร!"
เรื่องราวของใบหม่อนที่ทะลุมิติไปยังโลกสุดแปลกและสุดแสนจะแฟนตาซี ที่สำคัญดันไปเกิดใหม่ในตอนที่กำลังจะคลอดลูก ในชีวิตที่แล้วแม้แต่แฟนยังไม่มีแต่ทำไมพอได้เกิดใหม่ทั้งที ถึงให้เกิดมาในตอนที่กำลังจะคลอดลูกพอดี แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำยังไงดี คลอดลูกออกมาเป๋นแฝดสามว่าลำบากแล้ว แต่ครอบครัวนี้กลับยากจนข้นแค้น นี่ไม่ใช่ว่าพระเจ้ากลั่นแกล้งเธอเหรอ เธอไปทำอะไรให้พระเจ้าโกรธเคืองกัน
เธอได้รับมอบหมายให้สัมภาษณ์นักธุรกิจชื่อดัง แต่ไม่นึกเลยว่าการพบกันครั้งแรกระหว่างเขาและเธอ...จะทำให้เธอสูญเสียพรหมจรรย์ไป เขามีเงิน มีอำนาจ และมีคู่หมั้นอยู่แล้ว เป็นผู้ชายที่เธอควรหลีกหนีให้ไกลที่สุด เธอตั้งใจจะลืมเรื่องคืนนั้นแล้วใช้ชีวิตตามปกติ แต่ทว่า...เช้ามา เธอก็ตกงาน จากนั้นก็โดนนักเลงมาข่มขู่คุกคาม แถมยังโดนเจ้าของห้องเช่าไล่ออกอีกต่างหาก เธอมั่นใจว่าคนที่หาเรื่องกลั่นแกล้งเธอก็คือคู่หมั้นของนนทิวรรธน์ ที่เธอต้องมาซวยก็เพราะผู้ชายคนนี้คนเดียว !! เธอบุกไปบ้านเขาเพื่อทวงความยุติธรรม เพื่อให้เขามอบความปลอดภัยให้เธอ แต่ไม่นึกเลยว่าเธอจากกลายเป็นเมียลับของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ สถานะเมียลับที่อยู่ในความคุ้มครองของเขา ได้เงินทองมากมาย ใช้ชีวิตสุขสบาย แต่ไม่เคยได้รับความรัก และในวันที่เขาจะแต่งงาน คือวันเดียวกับที่เธอเพิ่งรู้ตัวว่าตั้งครรภ์ และที่สำคัญสุดคือ...หัวใจทั้งดวงของเธอเป็นของเขาไปแล้ว ซ้ำร้าย…เธอมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดเขาเพียง 1 เดือน ก็โดนเขาขับไล่อย่างไม่ไว้หน้า เธอต้องเก็บเสื้อผ้าออกมาจากชีวิตด้วยความรู้สึกที่ย่ำแย่...ทิ้งสถานะเมียลับให้เป็นเพียงความทรงจำ พร้อมกับฝังความลับเรื่องการตั้งครรภ์ไม่ให้ล่วงรู้ถึงหูเขา 2 ปีต่อมา เธอได้พบกับอดีตสามีอีกครั้ง ในฐานะเลขาชั่วคราวกับท่านประธานบริษัท ความลับเรื่องลูก...เขายังไม่รู้ และจะไม่มีวันได้รู้เด็ดขาด แต่ใครจะนึกล่ะว่าความลับไม่มีในโลก !
หลิวซือซือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่นอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยหยดย้อยแล้ว แทบจะไม่มีความสามารถหรือความโดดเด่นในเรื่องอื่น และหากจะว่ากันไปหญิงสาวก็เป็นคนที่ค่อนข้างใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ไม่น้อย เพราะได้รับการรับเลี้ยงประดุจไข่ในหินจากผู้เป็นพ่อและแม่ที่มีฐานะไม่ธรรมดา เธอรักในอาชีพนักแสดงแม้พ่อแม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ตามใจเธอเพราะไม่ต้องการให้ลูกสาวเสียใจ อยู่มาวันหนึ่งด้วยบทบาทที่ต้องแสดงในซีรีส์ย้อนยุค ทำให้พ่อของเธอหาขลุ่ยโบราณเล่มหนึ่งมาให้ ตั้งแต่ได้รับขลุ่ยมาหลิวซือซือก็มักฝันประหลาด ว่าเธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งในเขาเป็นแม่ทัพอยู่ระหว่างสงครามอีกทั้งตนเองยังมีโอกาสช่วยเขาหลายครั้ง ที่น่าประหลาดใจคือ ฝันนั้นของเธอเหมือนจะเป็นความจริงไปแล้ว เขาคือใครและเกี่ยวข้องกับเธอด้วยเหตุใด ทำไมเธอจึงมักฝันประหลาดเช่นนี้???
เฉียวลู่ นักแสดงแถวหน้าของจีนมีข่าวฉาวออกมาทำให้ทางต้นสังกัดของเธอสั่งให้เธองดออกสื่อชั่วคราว จึงเป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับคนงานยุ่งตลอดทั้งปีของเธอที่จะได้พักผ่อน เฉียวลู่เดินทางกลับบ้านเกิดของเธอและการกลับไปครั้งนี้ทำให้ชีวิตของเฉียวลู่เปลี่ยนไปตลอดการ ฉีหมิงเยี่ยน อนุชาองค์เล็กของฮ่องเต้แห่งแคว้นฉี ถูกลอบปลงพระชนม์ระหว่างที่เดินทางมาทำหน้าที่เจรจาสงบศึกกับเเเคว้นเซียว เพราะได้รับบาดเจ็บสาหัสทำให้ชินอ๋องความจำเสื่อมและได้รับการช่วยเหลือจากพ่อลูกตระกูลเฉียว เซียวยิ่น ฮ่องเต้แคว้นเซียวมีพระสนมมากมายเเต่กลับไม่สามารถให้กำเนิดพระโอรสได้โหรหลวงได้ทำนายเอาไว้ว่า ในอนาคตองค์รัชทายาทที่แท้จริงจะกลับมาเซียวยิ่นจึงมีรับสั่งให้ทหารออกตามหาพระโอรสและอดีตฮองเฮาของตนอย่างลับๆ ฉินอี้เหยา ได้รับบาดเจ็บสาหัสร่างลอยตามแม่น้ำมาพร้อมกับเด็กทารกในอ้อมแขนเมื่อฟื้นขึ้นมานางจึงแสร้งจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้ เพื่อให้นางและบุตรชายมีชีวิตรอดต่อไป
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"