Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ (เซดริก-มาลารินทร์)

“รินทร์ รินทร์ ทางนี้...” เสียงสดใสของสาวสวยในตาคม นามว่าสายป่าน ร้องตะโกนพร้อมกับโบกไม้โบกมือให้กับมาลารินทร์ หรือรินทร์ เพื่อนรักสาวสวย ผู้ได้รับตำแหน่งดาวมหาลัย หรือที่เพื่อน ๆในมหาลัยให้ฉายาเธอว่า คนสวยฟ้าประทาน

“รอนานมากมั้ยป่าน ขอโทษทีที่มาช้านะ วันนี้แม่ฉันไม่สบายน่ะ”

“ป้าวิเป็นอะไรเหรอรินทร์ ”สายป่านถามออกไปด้วยความเป็นห่วงเพื่อนของเธอ รินทร์เป็นสาวสวย ที่เรียกว่าสวยฟ้าประธานจริง ๆ นั่นแหละ ด้วยรูปร่างเพรียวระหง กับส่วนสูง 165 ซม. อก เอว สะโพก กลมกลึงสมส่วนลงตัวอย่างกับพินน์โบว์ลิ่งก็ไม่ปาน ผิวขาวเนียนละเอียด คิ้วโก่งได้รูปสวย ดวงตากลมโตดำขลับเป็นประกาย จมูกโด่งเล็ก รับกับปากกระจับสีชมพูอ่อนน่ามอง กลุ่มผมดำสลวยหยักศกเป็นลอนใหญ่ธรรมชาติ ถูกมัดไว้ด้วยโบผ้าสีขาวแบบหลวม ๆ ทิ้งชายระย้าลงมาให้ปลิวไสวไปตามสายลมที่พัดพลิ้ว ดูรวม ๆ แล้วรินทร์เหมือนตุ๊กตามากกว่าจะเป็นมนุษย์เสียอีก

“เมื่อวานแม่บ่นว่ารู้สึกหายใจไม่คล่อง ทำอะไรนิดหน่อยก็เหนื่อย แถมวันนี้ มีอาการคลื่นไส้อีก พ่อก็เลยลางาน พาแม่ไปโรงพยาบาล"

สายป่านพยักหน้ารับรู้ แล้วรีบชวนเพื่อนสาวเข้าห้องเรียน เพราะเกรงว่าจะสายมากไปกว่านี้ ใจจริงคนตัวเล็กเป็นห่วงอาการป่วยของแม่มาก อยากจะไปโรงพยาบาลด้วย แต่ตอนนี้ใกล้จะสอบแล้ว เธอจึงต้องตามส่งงานที่ค้างอยู่ และติวหนังสือกันหนัก สายป่านจูงมือมาลารินทร์กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ตึกคณะบริหารธุรกิจ โดยไม่ได้สนใจสายตาบรรดาหนุ่ม ๆ ทั้งในคณะและต่างคณะที่ต่างคนต่างมองตามสองสาวกันตาละห้อย

14.30 น.

“เฮ้ออออ... หมดคาบเรียนสุดท้ายสักที ...เหนื่อยเป็นบ้าเลยอ่ะ” มาลารินทร์ถอนหายใจยาว ทำหน้ายู่ พ่นลมออกจากปากหลังจากที่รำพึงรำพันออกมา ร่างบางนั่งพิงพนักเก้าอี้ ยืดขาเหยียดยาวอย่างเหนื่อยล้า หมดสภาพคนสวยฟ้าประทานไปโดยปริยาย

“ป่าน วันนี้แกจะแวะไปกินข้าวที่บ้านด้วยกันไหม ” คนตัวเล็กเอ่ยถามเพื่อนสาวในขณะที่ มือเรียวสาละวนอยู่กับการเก็บเครื่องเขียนบนโต๊ะลงกระเป๋า

“คงไม่อ่ะแก เดี๋ยวฉันต้องรีบกลับหอ เมื่อกี้พี่ปุ๊กกี้ไลน์มาบอกว่าเย็นนี้รับงานไว้ให้ ขนาดบอกแล้วบอกอีกว่าอย่ารับงานกะทันหัน นี่ถ้าไม่เห็นว่าลูกค้ารีเควสมา และจะจ่ายให้สองเท่า ฉันไม่รับหรอก อยากติวหนังสือมากกว่า ” สายป่านตอบพร้อมกับเก็บข้าวของลงกระเป๋าอย่างเร่งรีบพลางบ่นกระปอดกระแปด

“อืม....ช่วงนี้ใกล้สอบแล้ว ฉันว่า งดรับงานไปบ้างดีไหมอ่ะ แกจะได้มีเวลาพักบ้าง จะงกไปถึงไหนอยู่ตัวคนเดียว ภาระอะไรก็ไม่มี เดี๋ยวเงินก็ได้ทับตายหรอก” คนตัวเล็กเอ่ยหยอกเย้าเพื่อนสาวตาคม

ในสายตาของมาลารินทร์ สายป่านเพื่อนสาวของเธอ เป็นผู้หญิงแกร่งและเก่งมากๆ คนหนึ่งเลยทีเดียว ตั้งแต่แม่ของเธอเสีย พ่อก็พาเมียใหม่เข้าบ้าน เธอกับเมียใหม่ของพ่อไม่ค่อยจะลงรอยกัน มักมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันเสมอ ครั้งสุดท้ายมีเรื่องถึงขนาดลงไม้ลงมือกัน พ่อตบหน้าเธอแล้วไล่เธอออกจากบ้าน เธอจึงออกจากบ้านมาโดยมีเงินเก็บก้อนหนึ่งที่แม่ฝากไว้ให้ติดตัวมาด้วย

เธอเช่าหอพักราคาประหยัดอยู่คนเดียว หางานทำและส่งตัวเองเรียนไปด้วย ด้วยความที่สายป่านเป็นคนสวย ผิวขาว รูปร่างดี ยิ้มสวยและพูดเก่ง เธอจึงได้รับการชักชวนจากพี่ปุ๊กกี้สาวสองแสนสวย ให้มาทำงานพริตตี้ งานนี้ทำให้เธอมีรายได้มากขึ้น จนเริ่มตั้งตัวได้ ช่วงหลังมานี่ลูกค้าประเภท VIP และVVIP ต่างติดเธอใจในความน่ารักของเธอ พี่ปุ๊กกี้จึงเสนอให้เธอรับงานเอนเตอร์เทน ซึ่งมีรายได้มากกว่า แถมได้ทิปดีเป็นกอบเป็นกำ พอมีเงินเหลือเก็บ ใช้ชีวิตอยู่ได้แบบไม่ลำบาก

“กลับมาแล้วหรือลูก”นางวิมาลาเอ่ยทักลูกสาวของตนพลางยิ้มละไมให้กับร่างบางนั้น สีหน้าท่าทางของนางดีขึ้นกว่าเมื่อเช้ามาก

“แม่เป็นยังงัยบ้างคะ คุณหมอว่ายังงัยบ้าง ” นางวิมาลาลูบศีรษะร่างบางอย่างทะนุถนอมพลางเอ่ยตอบบุตรสาว

“แม่ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกลูก โรคคนแก่นั่นแหละ เรี่ยวแรงถดถอย พักผ่อนน้อยก็เลยทำให้อ่อนเพลีย”

ร่างบางพยักหน้าตอบรับ เรียวปากกระจับสีชมพูอ่อนคลี่ยิ้มอย่างมีความสุข ที่เห็นสีหน้าท่าทางของมารดาดีขึ้นมากจริง ๆ

“แล้วคุณพ่อล่ะคะ รินทร์ยังไม่เห็นเลย” ร่างบางถามหาผู้เป็นบิดา

“แม่หาหมอเสร็จ กลับมาบ้านแล้วไม่เป็นอะไรมาก เลยให้พ่อลางานแค่ครึ่งวันน่ะลูก เกรงใจครูคำรณที่ต้องมาสอนแทนพ่อทั้งวัน” นางวิมาลาตอบกลับบุตรสาว ร่างสวยพยักหน้ารับรู้ คุณบุรินทร์บิดาของเธอรับราชการครู อยู่ที่รร.มัธยมที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในกทม.

“ถ้าอย่างนั้นวันนี้แม่พักผ่อนนะคะ เดี๋ยวรินทร์จะเข้าครัวแสดงฝีมือทำอาหารเย็นเองค่ะ แล้วนี่ปริณกลับมาจากโรงเรียนหรือยังคะแม่” ดวงตากลมดำขลับคู่สวยสอดส่ายสายตามองหาน้องชาย

“กลับมาแล้วคร้าบบบบบบ คุงเพ่!!!” เสียงปริณร้องบอกพี่สาวด้วยสีหน้าท่าทางยียวนกวนประสาท หยอกเย้าพี่สาวคนสวยของตน ร่างบางยิ้มจนตาหยี นึกขำกับท่าทางกวน ๆ ของน้องชาย ปริณป็นหนุ่มน้อยหน้าตาดี อายุ 18 ปี เรียนอยู่ชั้นม.6 ปีหน้าก็จะเข้ามหาลัยแล้ว

“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป๊!! แล้วเดี๋ยวเราไปซุปเปอร์กัน ไปหาซื้อของสดมาทำอาหารเย็น เย็นนี้พี่จะแสดงฝีมือเอง ไวๆ ล่ะ เดี๋ยวจะทำอาหารเสร็จไม่ทันคุณพ่อกลับจากทำงาน” เธอรีบรุนหลังปริณให้เข้าบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยด่วน