"เธอมาหาน้องชายฉันเพราะอยากขายตัวแลกหนี้ใช่ไหม .. เสียใจด้วยนะเพราะฉันไม่ใช่ไอ้วิลเซนต์ แล้วผู้หญิงอย่างเธอน่ะ อย่าว่าแต่เอาตัวแลกหนี้หลักล้านเลย แค่หลักร้อยฉันยังเสียดายเงิน" วิลเซอร์ หนุ่มหล่ออายุ 24 ปี เป็นชาวฝรั่งเศสโดยกำเนิด และเป็นหนึ่งในลูกชายแฝดสาม ที่รู้จักกันในนามทริปเปิลวิล เขาเป็นแฝดคนกลางของพี่น้องฝาแฝดชายสามคน หรือบางคนเรียกเขาว่า V2. ครอบครัวพวกเขาเป็นมาเฟียกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ย่าตาทวด มีกิจการตั้งแต่ขาวไปจนถึงเทา เขาเป็นคนเงียบๆ เนี้ยบ และเฉียบขาด สิมิลัน หรือ เก้า เด็กสาวอายุ 22 ปี ที่ชีวิตอาภัพเหลือเกิน เพราะตั้งแต่สูญเสียพ่อไป ชีวิตของเธอก็เริ่มเสียศูนย์และดิ่งลงเหว ชีวิตตกอับขั้นสุดแม้กระทั่งคนที่เธอเรียกว่าแม่ ยังทำให้เธอผิดหวังและเจ็บปางตาย เธอพยายามรักษาบ้าน ที่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของพ่อไว้เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ แต่สุดท้ายก็ถูกทริปเปิลวิลล์ยึดไป สิมิลันขอเข้าพบเจ้าหนี้ หวังว่าจะได้รับความเมตตาจากพวกเขาบ้าง แต่เธอคิดผิดถนัด เพราะนอกจากเขาจะไม่ช่วยแล้ว ชีวิตเธอกลับยุ่งวุ่นวายมากกว่าเดิมเสียอีก ชีวิตเธอจะขึ้นสวรรค์หรือดิ่งลงเหว มาลุ้นไปด้วยกันค่ะ "ญาตาวีมินทร์" นิยายเซ็ทมาเฟียตระกูลทริปเปิลวิลล์ แฝดสามสุดหล่อที่มีบุคลิกและนิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิง มีทั้งหมดสามเรื่องตามแผนผังดังนี้ค่ะ แผนผังตัวละคร ชุดทริปเปิลวิลล์ สุภาพบุรุษมาเฟีย (คู่หลัก) วิลสัน+พุทธมิกา = วินเนอร์ - วินนี่ / วิโอร่า - วีโอเล็ต (คู่รอง) จอนนี่-วันมาตา = มาร์ติน – มารียา หลงกลรักมาเฟีย (คู่หลัก) วิลเซอร์+สิมิลัน = สมิหลา – อันดามัน / วิคเตอร์ – พีพี - ลันตา (คู่รอง) อัลเฟรด-ดาหลา = ลีออง – รีอัล ผัวมาเฟียเมียกำมะลอ (คู่หลัก) วิลเซนต์+ไอด้า = วิลตัน-วิลแฮม-วิลล์ด้า-วิลลาเบลล์ (คู่รอง) นาวิน+ยิปซี = ราเชลล์ – ดาวินซี คำเตือน - นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ขอองนามปากกา "ญาตาวีมินทร์" แต่เพียงผู้เดียว ห้ามเผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ใดละเมิดถือว่าทำผิดกฏหมายตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 17 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ
“พ่อคะ พ่ออย่าเป็นอะไรไปนะคะ พ่อได้ยินเสียงเก้ามั้ยพ่อ ฮือ ๆๆ “ ฉันวิ่งตามรถเข็นของโรงพยาบาลที่กำลังเข็นพาพ่อไปที่ห้องฉุกเฉิน โดยมีฉันและแม่วิ่งตามไปติด ๆ
“ญาติคนไข้รอที่ด้านนอกก่อนนะคะ” ฉันถูกพยาบาลกันเอาไว้ไม่ให้เข้าไปในห้องฉุกเฉิน ร่างเล็กทรุดลงนั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ที่หน้าห้องเพราะไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่ารอคอยให้ประตูห้องนั้นเปิดออกมาเท่านั้น
“ฮึก ฮืออออ” ฉันร้องไห้สะอึกสะอื้นจนแม่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พยุงฉันให้ลุกขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือให้มานั่งบนเก้าอี้แทน
“ใจเย็น ๆ เก้า พ่อต้องไม่เป็นอะไร ทำใจดี ๆ ไว้ก่อน” แม่บอกกับฉันพร้อมกับลูบไหล่ฉันเบา ๆ ฉันจ้องมองแม่ที่ตอนนี้สีหน้าและแววตาของท่านดูปกติมาก ๆ ไม่ได้ร้องไห้ปานจะขาดใจเหมือนฉันเลยสักนิด ถ้าใครมาเห็นตอนนี้ต้องไม่เชื่อแน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉินคนนี้คือภรรยาของผู้ชายที่เพิ่งถูกเข็นเข้าไปด้วยอาการเพียบหนักขนาดนั้น ต้องเข้มแข็งขนาดไหนกัน ถึงได้เฉยชาได้ขนาดนี้
“แม่ไม่เป็นห่วงพ่อเหรอ ทำไมแม่ไม่ร้องไห้เลย” ฉันเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ แม่มองหน้าฉันแล้วถอนหายใจแรง ๆ แต่ไม่ตอบคำถาม
ฉันนั่งรอด้วยความทุกข์ทรมาน เวลาที่ผ่านไปแต่ละนาทีมันช่างเนิ่นนานเหลือเกิน ความรู้สึกตอนนี้เหมือนกับตกนรกทั้งเป็น สักพักหนึ่งประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกเปิดออกพร้อมกับคุณหมอสาวสวยที่เดินออกมาหยุดยืนที่หน้าประตูห้อง
“เชิญญาติคุณนาธัสด้านในด้วยค่ะ” ฉันเด้งออกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็วแล้วถลันเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที พร้อมกับมองหาพ่อ แต่ไม่เห็นท่านเลย
“เชิญญาตินั่งก่อนค่ะ” คุณหมอผายมือให้ฉันกับแม่นั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้า
“หมอไม่อยากแจ้งให้ญาติทราบข่าวแบบนี้เลย แต่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ ขอให้ญาติทำใจดี ๆ นะคะ ตอนนี้คุณนาธัสเสียแล้ว ด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน หมอและทีมแพทย์พยายามช่วยคนไข้อย่างสุดความสามารถแล้ว หมอเสียใจด้วยนะคะ” คุณหมอกล่าวด้วยน้ำเสียงสะเทือนใจ
“มะ..ไม่จริงใช่ไหมคะคุณหมอ ไม่จริงใช่ไหมแม่ พ่อยังไม่ตาย ฮือ ๆๆๆ” ฉันก้มหน้าลงร้องไห้ เอามือกุมหน้าอก ความรู้สึกตอนนี้มันเจ็บปวดเหมือนหัวใจถูกกรีดด้วยของมีคมซ้ำๆ จนไม่เหลือชิ้นดี
“ตอนนี้หมอย้ายคุณนาธัสไปไว้ที่ห้องด้านในสักสองชั่วโมงก่อนนะคะ เดี๋ยวทางโรงพยาบาลจะออกเอกสารรับรองการเสียชีวิตให้ ทางญาติจะได้นำไปแจ้งทำใบมรณะบัตร” ฉันได้ยินคุณหมอพูดกับแม่ และชี้แจงเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ แต่ฉันไม่ได้สนใจฟังมันเลย
ฉันเดินเข้าไปยังห้องด้านใน เห็นพ่อนอนอยู่บนเตียงเข็นของคนไข้ ฉันโผเข้าไปกอดท่านแล้วร้องไห้ จะให้ฉันเชื่อว่าท่านตายแล้วได้ยังไง ในเมื่อสามชั่วโมงก่อนหน้านี้เราสองคนพ่อลูกยังพูดคุยหยอกล้อเล่นกันที่บ้านอยู่เลย ฉันมองหน้าของท่านแล้วใช้นิ้วมืออังที่ปลายจมูก แต่ท่านก็ไม่หายใจแล้วจริง ๆ
“พ่อจ๋า พ่อทิ้งเก้าไปแล้วจริง ๆ ใช่ไหม แล้วเก้าจะอยู่ยังไง ฮือๆๆ” ฉันพร่ำรำพันกับศพของพ่ออยู่แบบนั้น จนแม่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับมองใบหน้าของพ่อแล้วเอื้อมมือมาลูบแก้มที่ซีดเซียวของท่านเบาๆ
“ฉันรักคุณนะคะคุณนาธัส ถึงแม้ว่าคุณจะไม่เคยรักฉัน แต่ฉันก็รักคุณคนเดียวมาตลอด อโหสิกรรมให้กันและกันนะคะ” ฉันหันไปมองหน้าแม่เพราะแปลกใจกับคำพูดที่ออกมาจากปากท่าน แม่ก้มหน้าลง น้ำตาไหลริน แต่ท่านไม่สะอื้นและไม่ส่งเสียงใด ๆ ออกมาอีกเลย
งานศพของพ่อฉันถูกจัดขึ้นที่วัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพ โดยมีเพื่อนๆ และหุ้นส่วนของพ่อ รวมถึงลูกน้องที่บริษัทมาร่วมงานกันมากมาย เพราะพ่อเป็นที่รักของทุกคน ท่านใจดีและมีเมตตากับลูกน้องมาก ทำให้ลูกน้องต่างก็รักและอาลัยที่ท่านมาด่วนจากไปกระทันหันแบบนี้
หนึ่งเดือนผ่านไป
ฉันเดินเข้ามาในบ้านก็พบกับจดหมายและใบแจ้งยอดค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่วางกองอยู่บนโต๊ะ มีทั้งใบแจ้งค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์และใบแจ้งชำระค่าประกันชีวิตรายปีของฉันที่พ่อทำไว้ให้ด้วย
"แม่คะ ใบแจ้งหนี้ทำไมมันเยอะขนาดนี้ล่ะคะ?” ฉันเอ่ยถามแม่ที่ตอนนี้ท่านนั่งเงียบ ๆ อยู่บนโซฟาแล้วมองมาที่ฉัน
“ก็ปกติพ่อแกเป็นคนจ่าย นี่พ่อแกตายไปแล้วก็เลยไม่มีคนจ่ายน่ะสิ ฉันจะไปเอาที่ไหนมาจ่ายให้ตั้งเยอะแยะขนาดนี้” ฉันหันหน้ากลับไปมองแม่ทันที .. ใช่ค่ะ ฉันกำลังงง
ตั้งแต่ฉันจำความได้พ่อทำงานคนเดียวมาตลอด โดยแม่มีหน้าที่เป็นแม่บ้านเท่านั้น ค่าใช้จ่ายทั้งหมดพ่อจึงเป็นคนจ่ายเพียงคนเดียว แต่ที่ฉันงงคือตอนนี้พ่อตายไปแล้ว แต่แม่ไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ แล้วพวกเราจะอยู่ต่อกันได้ยังไง เพราะตอนนี้ฉันเพิ่งเรียนแค่ปีสอง จะให้ฉันออกมาทำงานหาเงินกลางคันก็คงจะไม่ได้แน่นอน
“ตอนนี้พ่อไม่อยู่แล้ว เราจะทำยังไงกันดีคะ แม่พอจะมีเงินสะสมบ้างไหม หนูพอมีเงินเก็บอยู่บ้างแม่อยากลงทุนทำอะไรสักอย่างไหมคะ เผื่อว่าแม่อยากจะทำ....”
"มันไม่ใช่หน้าที่ของฉันนะ มันเป็นหน้าที่ของพ่อแก ถ้าพ่อแกไม่อยู่ แกก็ต้องรับผิดชอบต่อสิ” แม่พูดจบก็เดินขึ้นชั้นบนไป ทิ้งฉันยืนอึ้งเป็นรอบที่สอง
ฉันกับแม่ไม่ค่อยสนิทกันมากนักหรอก จำความได้ว่าตั้งแต่เด็ก ฉันจะสนิทกับพ่อมากกว่า ในความทรงจำของฉันจึงมีพ่ออยู่เสมอ ถึงแม่จะเลี้ยงดูและอยู่กับฉัน แต่ก็มีความผูกพันกันแปลก ๆ เหมือนมีเส้นบาง ๆ กั้นระหว่างฉันกับแม่อยู่ แต่ถ้าใครคิดว่าฉันไม่ใช่ลูกของแม่ คิดผิดนะคะ เพราะฉันเป็นลูกแท้ ๆ ของพ่อกับแม่จริง ๆ ในใบเกิดและสำเนาทะเบียนบ้านก็บอกชื่อของบิดามารดาอย่างชัดเจนว่า นางสาว “สิมิลัน หิรัญเมฆาสกุล” เป็นบุตรสาวของนายนาธัส และนางเจนจิรา หิรัญเมฆาสกุล
พ่อกับแม่ของฉันเป็นคนจังหวัดพังงา และเคยอาศัยอยู่ที่เกาะสิมิลันมาก่อน พอฉันเกิดมาพ่อกับแม่จึงตั้งชื่อว่า สิมิลัน ซึ่งเป็นภาษายาวี หรือมลายู แปลว่า เก้า ซึ่งเป็นที่มาของชื่อเล่นของฉัน เพราะเกาะสิมิลันจะมีหมู่เกาะน้อยใหญ่อยู่รวมกันทั้งหมดเก้าเกาะ จึงเรียกกันว่า หมู่เกาะสิมิลัน
พ่อเล่าว่าพบรักกับแม่ที่นี่ เวลาที่พ่ออยู่กับฉันสองคน ท่านมักจะเล่าเรื่องราวสมัยตอนหนุ่ม ๆ ให้ฟัง พ่อจะพูดถึงแม่ด้วยความรักเสมอ พ่อบอกว่าฉันได้รับมรดกความสวยมาจากแม่ ไม่ว่าจะเป็นผิวขาวอมชมพู ผมตรงดกดำยาวสลวย เครื่องหน้าสวยคมชัด ริมฝีปากกระจับ รูปร่างสูงโปร่ง หุ่นดี รวมถึงน้ำเสียงที่ไพเราะของฉันด้วย
แต่น่าแปลกที่ความรู้สึกของฉันกลับคิดว่าทั้งหมดที่พ่อบรรยายถึงแม่กับความเป็นจริงที่ฉันเห็น มันไม่มีอะไรตรงกันเอาเสียเลย
Write Talk: เมื่อเจ็ดปีก่อนคุณพ่อมินทร์ท่านจากไปด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน ความรู้สึกสูญเสียรวมถึงเหตุการณ์ในห้องฉุกเฉินและคำพูดของคุณหมอในวันนั้นมินทร์ยังจำได้ทุกคำจนถึงทุกวันนี้ เมื่อมีโอกาสจึงได้นำมาถ่ายทอดลงในนิยายเรื่องนี้ด้วย แต่ถึงแม้ว่าท่านจะจากเราไปแล้ว แต่พ่อยังอยู่ในใจของลูกคนนี้เสมอค่ะ 🖤
เพราะเธอเป็นรักครั้งแรกและรักเดียว เขาจึงทุ่มเทให้เธอทุกอย่าง แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือการทรยศหักหลัง และเมื่อวันหนึ่งที่เธอต้องกลับเข้ามาในชีวิต เขาจึงยินดีรับเธอไว้เพื่อชดใช้ในสิ่งที่เธอเคยทำในอดีต ฟาริส เด็กหนุ่มวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตแบบธรรมดา แต่วันหนึ่งเขากลับถูกหักหลังจาก "มัต" ผู้หญิงคนเดียวที่เขารักหมดหัวใจ หลังจากนั้นมุมมองและศรัทธาเกี่ยวกับความรักของเขาก็เปลี่ยนไปตลอดกาล มัตตัญญุตา เด็กสาวที่ศรัทธาและมั่นคงในความรัก แล้ววันหนึ่งเธอกลับต้องเลือกทรยศแฟนของตัวเอง แต่โชคชะตากลับเล่นตลกเมื่อเธอจำเป็นต้องกลับมาหาเขาอีกครั้ง ในฐานะใหม่ที่ไม่ใช่คนรัก แต่กลับกลายเป็น ทาส แทน แนะนำตัวละคร ฟาริส ลูกชายคนเล็กของแด๊ดแอลตัน กับมัมสายป่าน (จากเรื่องเมื่อ Playboy ตัวร้ายต้องแพ้พ่ายยัยตัวเล็ก ) มัตตัญญุตา หรือ มัต ตัวละครใหม่ คำเตือน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ขอองนามปากกา "ญาตาวีมินทร์" แต่เพียงผู้เดียว ห้ามเผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ใดละเมิดถือว่าทำผิดกฏหมายตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 17 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ
นาธัชชาถูกทำร้ายร่างกายและจิตใจจากผู้เป็นพ่อ เพียงเพราะเธอมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ใครจะคิดว่าชีวิตเด็กเจ็ดขวบ จะถูกโชคชะตาเล่นตลกครั้งแล้วครั้งเล่า และพลิกผันจนกลายเป็น 18 มงกุฏ เพื่อความอยู่รอดของชีวิต ฟาเบียน (อายุ 35 ปี) ชายหนุ่มรูปหล่อทายาทคนโตแห่งมาร์ตินกรุ๊ป เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีธุรกิจโรงแรมทั้งที่ไทยและฝรั่งเศส ชีวิตของเขามีพร้อมทุกอย่างแต่กลับไร้เงาของสาวข้างกาย ใครๆ ก็พูดว่าเขาตั้งมาตรฐานผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตไว้สูง บางคนบอกว่าระดับเขาต้องได้ผู้หญิงระดับนางงามที่มีมงกุฏการันตีความสวย ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะสาวที่เข้ามาพัวพันเป็นสาวสวยที่มีมุงกุฏการันตี และไม่ได้มีแค่มงกุฏเดียว เพราะเธอเป็น 18 มงกุฏ นาธัชชา (อายุ 20 ปี) นาธัชชาหรือหนูนา เด็กหญิงผู้เผชิญกับชีวิตที่แสนรันทดตั้งแต่อายุแค่เจ็ดขวบ เธอถูกพ่อแท้ๆ ยัดเยียดให้เป็นตัวซวย เพียงเพราะมีส่วนทำให้แม่ต้องตาย ชีวิตของเธอต้องพลิกผันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เป็นกราฟชีวิตที่มีแต่จะตกต่ำ จนถึงขั้นต้องเป็น 18 มงกุฏ เพียงเพราะความอยู่รอดของชีวิต ความแตกต่างและความห่างชั้นทางสังคม จะชักนำให้เขาและเธอมาเจอกันได้อย่างไร เรามาติดตามไปพร้อมๆ กันค่ะ - ฟาเบียน ลูกชายคนโตของ เซดริก และมาลารินทร์ จากเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ - นาธัชชา หรือหนูนา ตัวละครใหม่ คำเตือน -นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริง -นิยายอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม ทั้งเรื่องเพศ และมีคำหยาบคาย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน - นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป
พุทธมิกาหัวใจแตกสลายเมื่อเห็นชายคนรักที่เธอเฝ้ารอคอยมาตลอด เขากลับมาแล้ว แต่กลับมาพร้อมลูกสาวฝาแฝดและภรรยาคนสวยที่ยืนอยู่ต่อหน้าของเธอในตอนนี้ "พี่วิลล์รู้จักเธอหรือเปล่าคะ?" "พี่ไม่รู้จักครับ" วิลสัน มาเฟียหนุ่มรูปหล่อแห่งทริปเปิลวิลล์ ด้วยนิสัยส่วนตัวที่สุภาพและใจดี ทำให้ทุกคนที่รู้จักให้ฉายาเขาว่า "สุภาพบุรุษมาเฟีย" แต่หากใครกล้ามาล้ำเส้น เขาก็พร้อมจะส่งพวกมันไปลงนรกทันที พุทธมิกา ครูสาวคนสวย ผู้เสียสละชีวิตสุขสบายในเมืองกรุง ไปเป็นครูอาสาบนดอยที่ห่างไกลความเจริญ เพราะที่นั่นคือที่ที่ทำให้ชีวิตของเธอมีอิสระไร้พันธนาการ เมื่อบุปเพนำพาให้หนุ่มสาวคู่นี้มาเจอกัน เรื่องราวความรักของพวกเขาจะเป็นไปอย่างไร มาติดตามกันได้เลยค่ะ แผนผังตัวละคร ชุดทริปเปิลวิลล์ สุภาพบุรุษมาเฟีย วิลสัน-พุทธมิกา = วินเนอร์ - วินนี่ (แฝดชาย) / วิโอร่า - วีโอเล็ต (แฝดหญิง) จอนนี่-วันมาตา = มาร์ติน – มารียา หลงกลรักมาเฟีย วิลเซอร์-สิมิลัน = สมิหลา – อันดามัน (แฝดหญิง) / วิคเตอร์ – พีพี - ลันตา (แฝดสาม) อัลเฟรด-ดาหลา = ลีออง – รีอัล ผัวมาเฟียเมียกำมะลอ วิลเซนต์-ไอด้า = วิลตัน-วิลแฮม-วิลล์ด้า-วิลลาเบลล์ (แฝดสี่) นาวิน-ยิปซี = ราเชลล์ – ดาวินซี คำเตือน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไปเท่านั้น
วิลเซนต์ มาเฟียหนุ่มนักรัก เจ้าของสโลแกน "ไม่ง่ายแต่ได้ไม่ยาก"และ"ไม่มั่วแต่ทั่วถึง" เมื่อจะถูกมัมจับคลุมถุงชน ก็แหกถุงแม่งเลย.. "ไอด้า แต่งงานกะพี่ไหม" "พี่วิลล์จะบ้าเหรอ" "มาเป็นเมียของพี่เถอะ" วิลเซนต์ มาเฟียหนุ่มแฝดสาม ลำดับสุดท้ายของทริปเปิลวิลล์ พ่อรูปหล่อนักรักและไม่เคยพักเรื่องเจ้าชู้ ด้วยความที่รูปหล่อและฐานะที่แสนจะร่ำรวยครบเรื่องจนเป็นที่หมายตาของสาวสดและไม่สดทั้งหลายแหล่ ที่จ้องจะจับเขาให้อยู่หมัด ร้อนถึงมัมเคธี่ที่กลัวว่าถ้าปล่อยให้วิลเซนต์เป็นพ่อพวงมาลัยลอยไปลอยมาอยู่แบบนี้ สักวันหนึ่งคงได้มีสาวอุ้มท้องป่องๆ มาร้องขอสิทธิ์ความเป็นสะใภ้แน่ ๆ มัมเคธี่จึงเลือกวิธีคลุมถุงชน แต่พ่อกะล่อนคนนี้จะยอมง่ายๆ เหรอ ไอด้า สาวน้อยวัยสดใส เธอเป็นลูกสาวเพื่อนรักของพ่อกับแม่ของวิลเซนต์ เขากับเธอเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กจึงค่อนข้างสนิทกัน และเธอก็แอบประทับใจวิลเซนต์มาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ว่าจะเล่นพ่อแม่ลูกกันกี่ครั้งก็จะต้องขอเป็นเจ้าสาวของวิลเซนต์เสียทุกครั้งไป แต่นั่นมันก็แค่ความคิดในวัยเด็ก แล้วเรื่องราวจะเป็นยังไงเมื่อจู่ๆ เขามาขอให้เธอเป็นเมียกำมะลอ แต่งงานกับเขาแบบหลอก ๆ แล้วเธอล่ะจะยอมอยู่ในตำแหน่งนี้ไหม ... ***น้องไอด้า ลูกสาวคนกลางของแด๊ดแอลตันกับมัมสายป่าน จากเรื่อง เมือ playboy ตัวร้ายต้องแพ้พ่ายยัยตัวเล็กค่ะ*** คำเตือน นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของนามปากกา "ญาตาวีมินทร์" แต่เพียงผู้เดียว ห้ามเผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ใดละเมิดถือว่าทำผิดกฏหมายตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 17 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ แผนผังตัวละคร ชุดทริปเปิลวิลล์ สุภาพบุรุษมาเฟีย คู่หลัก-วิลสัน-พุทธมิกา คู่รอง-จอนนี่-วันมาตา หลงกลรักมาเฟีย คู่หลัก-วิลเซอร์-สิมิลัน คู่รอง-อัลเฟรด-ดาหลา ผัวมาเฟียเมียกำมะลอ คู่หลัก-วิลเซนต์-ไอด้า คู่รอง-นาวิน-ยิปซี
"ไอ้ฟาบริซ ไอ้ปากหมา ผู้ชายปากกรรไกรแบบนี้ใครเขาจะเอามาทำพืชทำพันธุ์ห๊ะ" "แล้วเธอล่ะ ปากแจ๋วขนาดนี้ใครเขาจะเอาทำเมีย ใครได้ไปซวยตายห่า อยู่ขึ้นคานไปเถอะจะได้ไม่เป็นภาระให้ผัวกับพ่อผัวแม่ผัวในอนาคต" แอลลี่ สาวสวยลูกครึ่งฝรั่งเศส-ไทย ปัจจุบันเรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจปี 4 อายุ 22 ปี เธอมีหัวใจรักให้กับชายคนเดียวมาตั้งแต่เด็ก ผู้ชายคนนั้นคือฟาเบียน ลูกชายคนโตของเซดริกและมาลารินทร์ผู้ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพ่อแม่ของเธอ หรือที่เธอเรียกเขาว่า เฮียฟา เขาดูแลเธอมาตั้งแต่เด็กเพราะเขาอายุมากกว่าเธอ และเติบโตมาด้วยกัน ในสายตาของเธอเขาคือฮีโร่และเทพบุตร ฟาบริซ ชายหนุ่มรูปหล่อลูกครึ่งฝรั่งเศส-ไทย อายุ 24 ปี ลูกชายคนกลางของเซดริกและมาลารินทร์ เขาเป็นน้องชายของฟาเบียน ชายผู้เป็นเทพบุตรของแอลลี่ ฟาบริซเป็นชายหนุ่มรูปหล่อและมีเสน่ห์ ปากหวาน เอาใจเก่งจนสาวๆ หลงมานักต่อนัก แต่นิสัยเหล่านี้จะกลับตาลปัตรทันทีเมื่อเขาได้อยู่กับแอลลี่ หญิงสาวที่เป็นคู่กัดตลอดกาล แล้วกามเทพไปทำอีท่าไหนถึงจับให้เขากับเธอมาคู่กัน จะหวานหรือบรรลัย ติดตามอ่านกันค่ะ แอลลี่ (ลูกสาวคนโตของแอลตัน-สายป่าน ในเรื่อง เมื่อPlayboy ตัวร้ายต้องแพ้พ่ายยัยตัวเล็ก) ฟาบริซ (ลูกชายคนกลางของเซดริก-มาลารินทร์ ในเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ ) คำเตือน - นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ขอองนามปากกา "ญาตาวีมินทร์" แต่เพียงผู้เดียว ห้ามเผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ใดละเมิดถือว่าทำผิดกฏหมายตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 17 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ
"เด็กคนนี้คือใครคะเออเนส ทำไมมาหาคุณถึงที่นี่ได้ ปกติคุณไม่เคยพาใครมานอกจากมินนี่นิคะ" "แค่เด็กในบ้านน่ะ เขาเอาขนมไทยมาให้" "ขนมหน้าตาประหลาดนะคะ คุณชอบทานเหรอ" "เคยชอบนะ แต่ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว" ปฏิญญา : เธอเป็นเด็กสาวหน้าใส มองโลกทั้งใบเป็นสีชมพู ด้วยความอ่อนต่อโลกและด้อยประสบการณ์ จึงรู้ไม่เท่าทันคนเจ้าชู้เงียบอย่างเขา เออเนส : หนุ่มหล่อเนี๊ยบ เจ้าชู้เงียบและเย็นชา ปากดี ขี้เหงา เอาแต่ใจ นั่นแหละ ..คือนิยามในความเป็นเขา เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ ถ้าเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้งเหมือนเป็นสิ่งที่ไร้ค่า เมื่อหนุ่มสาวที่นิสัยต่างกันสุดขั้วมาเจอกัน มันจะเกิดอะไรขึ้นหนอ ? ** เรื่องนี้เป็นเรื่องคู่น้อง ของนิยายเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ (เซดริก-มาลารินทร์) นะคะ คู่พิเศษ เซนส์- น้ำฟ้า เซนส์: เด็กชายที่พ่อกับแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุพร้อมกัน ชีวิตของเขาจึงไม่เหลือใครเลย โชคดีที่เจ้านายของพ่อ (แด๊ดโนแอลพ่อของเออเนส) รับเลี้ยงดูอุปการะ และเอ็นดูจนท่านรับเขาเป็นลูกบุญธรรม ทำให้เขามีอนาคตและมีการศึกษา น้ำฟ้า: สาวไทยแท้ แต่ต้องย้ายตามคุณแม่ที่แต่งงานใหม่กับชาวฝรั่งเศส ทั้งเธอและพี่ชายจึงมาใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างแดนตั้งแต่เด็ก จนได้พบกับรักแรกและรักครั้งสุดท้ายของเธอ
อดีตนักฆ่าสาวอันดับหนึ่ง ผู้มีใจคอโหดเหี้ยมได้ทะลุมิติอยู่ในร่างสาวน้อยรูปโฉมอัปลักษณ์ ที่ทุกคนต่างสาปส่งและรังแกสารพัด!
มันควรเป็นOne night stand แต่เขากลับไม่ยอมให้จบลงแค่นั้น “ก็บอกแล้วไง ถ้าอยากกัดก็กัดผมนี่ อื้ม” ไรอันพูดเสียงพร่าเร่งขยับเอวสอบถี่รัว ร่องรักคับแน่นดูดรัดลำเอ็นจนทำให้เขาอดกลั้นไม่ไหว กระแทกแก่นกายเข้าไปจนสุดปลดปล่อยน้ำรักในกายสาวพร้อมแหงนหน้าคำรามอย่างสุขสม อยากจะบ้า! ไรอันอดสถบไม่ได้ ยัยพนักงานเวอร์จิ้นทำเขาเสียผู้เสียคนจริงๆ จากที่เคยตั้งกฎให้ตัวเองจะไม่ยุ่งกับพนักงาน ไม่มีเซ็กส์ในที่ทำงาน. 4เรื่องสั้น แนวPWP > >หลงสวาท boss คลั่งรัก / คลั่งรัก น้องเมียแสนหวาน/ เมียเด็กของคุณป๋า / เล่นกับไฟ
“คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?” ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"
เพลิงกัลป์ / Ryuu ริว ซาโต้อิชิบะ หัวหน้าแก๊งมาเฟียใหญ่ในคราบคุณหมอ หล่อ เลว เถื่อน ร้ายกับทุกคนไม่เว้นแม้กระทั่งกับ เธอ "กฎของการเป็นของเล่นคือห้ามรักเขา" ลูกพีช รินรดา สวย เซ็กซี่ สดใส ร่าเริง ปากร้าย กล้าได้กล้าเสีย สายอ่อยตัวแม่ "ของเล่นที่มีหัวใจของผู้ชายที่ไร้หัวใจ"
“อ๊ะ… ซี้ดดดดดดด… ” เสียงร้องครางหลุดออกมาจากริมฝีปากของยาดาที่ต้องเผยออ้าทุกครั้งที่ลิ้นของเขาปาดเสยเข้าใส่กลีบสาว ไม่เพียงแค่เลีย แต่ยังสอดนิ้วเข้ามาบดคลึงเม็ดกระสัน ยิ่งทำให้หล่อนเสียวซ่านสุดจะบรรยาย “อู้ววว… กลีบอวบอูมดีจัง” น้ำเสียงสะใจ หลังจากจู่โจมด้วยปลายลิ้นจนน้ำคาวสวาทของหญิงสาวหลั่งไหลออกมาอาบชุ่มสองกลีบ ขมิบสู้ลำนิ้ว “ว้าว… เยิ้มเร็วมากหนูจ๋า” ท่านประธานชอบใจที่เห็นร่างกายของหล่อนตอบสนองการปลุกเร้า ค่อยๆ หงายฝ่ามือสอดเข้ามาระหว่างง่ามก้นด้านหลัง ตะล่อมโอบพูเนื้อโหนกนูนเหมือนกับหลังเต่าคว่ำลงมาประกบกับอุ้งมือพอดี “อ๊า… ซี้ดดดดดด… ” ยาดาร้องครวญครางออกมาด้วยความสยิว นิ้วของเขาไม่เพียงแค่ไล้ลูบ แต่ยังตวัดรัวแหวกร่องแล้วสอดใส่เข้ามาในความฝืดคับ