"ไอ้ฟาบริซ ไอ้ปากหมา ผู้ชายปากกรรไกรแบบนี้ใครเขาจะเอามาทำพืชทำพันธุ์ห๊ะ" "แล้วเธอล่ะ ปากแจ๋วขนาดนี้ใครเขาจะเอาทำเมีย ใครได้ไปซวยตายห่า อยู่ขึ้นคานไปเถอะจะได้ไม่เป็นภาระให้ผัวกับพ่อผัวแม่ผัวในอนาคต" แอลลี่ สาวสวยลูกครึ่งฝรั่งเศส-ไทย ปัจจุบันเรียนอยู่คณะบริหารธุรกิจปี 4 อายุ 22 ปี เธอมีหัวใจรักให้กับชายคนเดียวมาตั้งแต่เด็ก ผู้ชายคนนั้นคือฟาเบียน ลูกชายคนโตของเซดริกและมาลารินทร์ผู้ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของพ่อแม่ของเธอ หรือที่เธอเรียกเขาว่า เฮียฟา เขาดูแลเธอมาตั้งแต่เด็กเพราะเขาอายุมากกว่าเธอ และเติบโตมาด้วยกัน ในสายตาของเธอเขาคือฮีโร่และเทพบุตร ฟาบริซ ชายหนุ่มรูปหล่อลูกครึ่งฝรั่งเศส-ไทย อายุ 24 ปี ลูกชายคนกลางของเซดริกและมาลารินทร์ เขาเป็นน้องชายของฟาเบียน ชายผู้เป็นเทพบุตรของแอลลี่ ฟาบริซเป็นชายหนุ่มรูปหล่อและมีเสน่ห์ ปากหวาน เอาใจเก่งจนสาวๆ หลงมานักต่อนัก แต่นิสัยเหล่านี้จะกลับตาลปัตรทันทีเมื่อเขาได้อยู่กับแอลลี่ หญิงสาวที่เป็นคู่กัดตลอดกาล แล้วกามเทพไปทำอีท่าไหนถึงจับให้เขากับเธอมาคู่กัน จะหวานหรือบรรลัย ติดตามอ่านกันค่ะ แอลลี่ (ลูกสาวคนโตของแอลตัน-สายป่าน ในเรื่อง เมื่อPlayboy ตัวร้ายต้องแพ้พ่ายยัยตัวเล็ก) ฟาบริซ (ลูกชายคนกลางของเซดริก-มาลารินทร์ ในเรื่อง Malalin of love ร้อยรักมาลารินทร์ ) คำเตือน - นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ขอองนามปากกา "ญาตาวีมินทร์" แต่เพียงผู้เดียว ห้ามเผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ใดละเมิดถือว่าทำผิดกฏหมายตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 17 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ

บทที่ 1 ตอนที่ 1 คู่กัดตลอดกาล

@บริษัทมาร์ตินกรุ๊ป ประเทศไทย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องทำงานของฟาเบียนดังขึ้นก่อนที่จะถูกเปิดออกโดยหญิงสาวลูกครึ่งหน้าตาสะสวย เธอก้าวเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูลง ร่างสูงหุ่นดีในชุดนักศึกษาเดินตรงเข้ามาหาชายหนุ่มรูปหล่อที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

"เฮียฟาขาาาาา" เสียงหวานของเธอเอ่ยเรียกชายหนุ่มพร้อมกับทิ้งสะโพกนั่งลงที่ตักแกร่งของเขาทันที

"แอลลี่ เฮียบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำแบบนี้ ตอนนี้เธอโตเป็นสาวอายุยี่สิบสองแล้ว ไม่ใช่เด็กสองขวบเหมือนเมื่อก่อนนี้นะ" ฟาเบียนบอกแอลลี่พร้อมกับจับเอวคอดให้ลุกขึ้นจากตักแกร่ง

"เฮียฟาดุอีกแล้ว แอลลี่น้อยใจนะคะ" หญิงสาวลุกขึ้นยืนทำหน้ายู่ใส่ชายหนุ่ม

"เฮียไม่ได้ดุแอลลี่นะ แต่มันไม่เหมาะจริงๆ" ฟาเบียนถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน แอลลี่ติดเขาแจตั้งแต่ตอนเป็นเด็กจนตอนนี้เธอเป็นสาวอายุยี่สิบสองปี ส่วนเขาอายุจะยี่สิบห้าปีแล้ว แต่เธอก็ยังติดเขาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน

"แหม!!! เด็กมันยั่วขนาดนี้ เฮียก็น่าจะสงเคราะห์สักหน่อย จะได้สมใจ" เสียงฟาบริซเอ่ยขึ้นหลังจากที่เมื่อสักครู่เขาคุยงานกับพี่ชายและขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่พอออกมาก็เห็นคู่ปรับตลอดกาลอย่างแอลลี่ กำลังออดอ้อนพี่ชายของเขาอยู่พอดี

"หุบปากพล่อยๆ ของแกไปเลยนะฟาบริซ" แอลลี่หันมาโวยใส่เขาทันที

"ทำไมฉันต้องหุบปากด้วยล่ะ ก็พูดเรื่องจริง เห็นๆ กันอยู่ รู้ก็รู้ว่าเฮียฟาเขาไม่สนใจยังจะตื๊ออยู่ได้ ลองมาเสนอฉันดูสิ เผื่อฉันจะสงเคราะห์ให้" ฟาบริซยังต่อปากต่อคำไม่เลิก

"ไอ้!! ไอ้ฟาบริซ ไอ้ปากหมา ผู้ชายปากกรรไกรแบบนี้ใครเขาจะเอามาทำพืชทำพันธุ์ห๊ะ" แอลลี่เกรี้ยวกราดใส่ด้วยความโมโห

"แล้วเธอล่ะ ปากแจ๋วขนาดนี้ใครเขาจะเอาทำเมีย ใครได้ไปซวยตายห่า อยู่ขึ้นคานไปเถอะ จะได้ไม่เป็นภาระของผัวแล้วก็พ่อผัวแม่ผัวในอนาคต" ฟาบริซยิ้มยียวน

"อ๊ายย!!! เฮียฟาขา ดูไอ้ฟาบริซมันว่าแอลลี่สิคะ เฮียฟาต้องจัดการให้แอลลี่นะ ไม่งั้นแอลลี่จะฟ้องแด๊ด" แอลลี่ยืนเต้นเร่าๆ ด้วยความโมโห ในขณะที่ฟาเบียนนั่งเอามือกุมขมับ เพราะว่าคู่นี้เจอกันเมื่อไรเป็นต้องกัดกันทุกทีไป

"พอเลยฟาบริซ แกเป็นผู้ชายไม่ควรพูดแบบนั้นกับน้องนะ แอลลี่เขาจะเสียหายเข้าใจไหม?" ฟาเบียนบอกกับน้องชาย

"น้องเหรอเฮีย!! ทั้งๆ ที่ผมอายุมากกว่าตั้งเกือบสองปี แต่ตั้งแต่เกิดมายัยนี่ไม่เคยเรียกผมว่าพี่สักคำเลยนะ" ฟาบริซบอกพี่ชาย

"พอเลยๆ เลิกเถียงแล้วออกไปทำงานได้แล้วไป ฉันปวดหัว" ฟาเบียนโบกมือไล่น้องชาย เพราะถ้าปล่อยให้คู่กัดคู่นี้อยู่เถียงกันต่อเขาอาจจะเส้นเลือดในสมองแตกก็เป็นได้

"วันนี้แอลลี่ขอกลับบ้านพร้อมเฮียฟานะคะ" เจ้าของร่างเล็กพูดพร้อมกับเดินไปนั่งรอที่โซฟา

"นั่งให้มันเรียบร้อยหน่อยแอลลี่" ฟาเบียนส่ายหน้าเมื่อเห็นเธอนั่งไขว่ห้างทั้งๆ ที่กระโปรงสั้นเต่อ จนเขาต้องลุกขึ้นหยิบเสื้อสูทของตัวเองไปคลุมให้กับเด็กสาว

แอลลี่เป็นลูกสาวคนโตของแด๊ดแอลตันกับมัมสายป่าน ซึ่งทั้งสองแด๊ดและสองมัมต่างก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาก โดยเฉพาะแด๊ดแอลตันกับแด๊ดของเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนอนุบาล เมื่อต่างคนต่างแต่งงานจึงมาปลูกคฤหาสน์อยู่คู่กัน ซึ่งฝั่งแด๊ดแอลมีลูกสาวสองคนคือแอลลี่กับไอด้า และลูกชายอีกหนึ่งคนคือฟาริส ส่วนแด๊ดเซดริกมีลูกสามคนคือฟาบริซ ฟาเบียน และลูกสาวคนเล็กคือเซลีน เมื่อบ้านใกล้กันและเติบโตมาด้วยกันทำให้ทุกคนสนิทสนมกันไปโดยปริยาย ยกเว้นแอลลี่กับฟาบริซ เพราะสองคนนี้ถือว่าเป็นคู่กัดตลอดกาลที่เจอกันที่ไหนแทบจะบรรลัยที่นั่น

@ คฤหาสน์มาร์ติน

"กลับมาแล้วค่าาาา" เสียงแอลลี่ดังขึ้นมาแต่ไกล เธอเดินเข้ามาพร้อมกับฟาเบียนและฟาบริซ

"สวัสดีค่ะน้ารินทร์ น้าเซดริก" แอลลี่กระพุ่มมือไหว้คู่สามีภรรยาผู้เป็นเพื่อนสนิทของแด๊ดและมัมของเธอ ซึ่งตัวเธอเองก็รักท่านทั้งสองไม่ต่างจากพ่อแม่ของตัวเองเลย เพราะตั้งแต่จำความได้เธอก็ได้รับความรักจากทั้งสองท่านไม่ต่างจากลูกๆ ของท่านเช่นเดียวกัน

"อ้าว..น้องแอลลี่ วันนี้กลับกะเฮียฟาเหรอลูก มาๆ มาทานข้าวเย็นกับน้ามาเร็ว" มาลารินทร์เอ่ยชวนหลานสาวให้ร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน

"ยินดีมากเลยค่ะ" น้องแอลลี่ตอบพร้อมกับยิ้มจนตาหยี

"ข้าวบ้านตัวเองไม่มีกินรึไง มากินบ้านคนอื่น" ฟาบริซโพล่งออกมา ทำให้แอลลี่มองตาเขียวทันที

"มัมครับ วันนี้ผมไปทานข้าวบ้านแด๊ดแอลนะครับ ทานที่นี่สงสัยจะไม่เจริญอาหารซะแล้ว" ฟาบริซพูดพร้อมกับปรายตามองแอลลี่

"เชอะ! ว่าแต่เขา ตัวเองก็ไปกินข้าวบ้านคนอื่นเหมือนกันแหละ" แอลลี่เบะปากใส่

"คนอื่นที่ไหน แด๊ดแอลก็พ่อฉันเหมือนกัน" ฟาบริซหมายถึงแด๊ดแอลตันผู้เป็นบิดาของแอลลี่ ซึ่งเป็นพ่อทูลหัวของเขา

"แหวะ!! ขี้ประจบล่ะสิไม่ว่า ไปเลยไป๊ ชิ้วๆ" แอลลี่ออกปากไล่

"ปากดีแบบนี้มันน่าโดนนะ"

"ทำไม แกจะตบฉันเหรอ?.. เฮียฟา ดูฟาบริซสิคะ มันจะตบแอลลี่" หญิงสาวรีบฟ้องทันที

"เอ้า!! พอๆๆ เลิกเถียงกัน แกจะไปกินข้าวบ้านน้าป่านก็ไปเถอะฟาบริซ" ฟาเบียนบอกกับน้องชาย เขาจึงเดินออกจากห้องอาหารตรงไปยังคฤหาสน์แอลตันทันที

"พี่เซลลีนไม่อยู่เหรอคะน้ารินทร์" แอลลี่เอ่ยถาม

"วันนี้พี่เขานอนเพนท์เฮาส์จ้ะ เห็นว่าต้องทำงานส่งอาจารย์ดึก เลยไม่อยากขับรถไกล" มาลารินทร์ตอบ

@คฤหาสน์แอลตัน

"สวัสดีครับแด๊ดแอล" ฟาบริซกล่าวทักทายแอลตันที่กำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขก

"สวัสดีลูก มาพอดีเลย เดี๋ยวอยู่ทานข้าวกับแด๊ดนะ ป่านนี้แอลลี่ยังไม่กลับมาเลย" แอลตันพูดน้ำเสียงติดกังวลเล็กน้อยที่ลูกสาวคนโตยังไม่กลับมา ส่วนไอด้าได้โทรมาบอกที่บ้านแล้วว่าเย็นนี้เธอมีนัดทานข้าวกับเพื่อนๆ

"เมื่อตอนบ่ายแอลลี่ไปหาเฮียฟาที่ออฟฟิศแล้วก็รอกลับมาพร้อมกันครับ ตอนนี้ทานข้าวอยู่ที่บ้านผม แด๊ดไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ยัยนั่นแสบขนาดนั้นใครจะไปทำอะไรเขาได้" ฟาบริซถอนหายใจเบาๆ

แอลตันยื่นมือมาจับไหล่ของฟาบริซ เขามองลึกเข้าไปในดวงตาของชายหนุ่มผู้ซึ่งเป็นที่รักของเขาตั้งแต่ตอนที่ชายหนุ่มยังเป็นเด็กน้อย แอลตันดูออกว่าแท้ที่จริงแล้วฟาบริซก็ห่วงใยแอลลี่ไม่ต่างจากคนอื่น และไม่ได้จงเกลียดจงชังอะไรลูกสาวของเขาเลย เพียงแต่ชอบเอาชนะและไม่ยอมลงให้กันตั้งแต่เด็กๆ จนถึงตอนนี้

"ยัยแอลลี่ถูกฟาเบียนตามใจมาตั้งแต่เด็กก็เลยรักเฮียฟาของเขามาก ส่วนที่ไม่ถูกกับลูกเพราะลูกไม่ตามใจน้องจนเสียนิสัยแบบฟาเบียน แต่จริงๆ แล้วน้องก็ไม่ได้เกลียดลูกหรอก น้องแค่ต้องการเอาชนะ ลูกเข้าใจน้องใช่ไหม ลูกไม่ได้เกลียดน้องใช่ไหม" แอลตันถามฟาบริซ เขาถอนหายใจแล้วพยักหน้าตอบรับ

"ครับแด๊ด ผมไม่ได้เกลียดน้องหรอก แต่แอลลี่ดื้อใส่ผมตลอด ผมยอมไม่ได้ก็ต้องกำราบกันบ้าง"

"แด๊ดขอบใจที่ฟาบริซไม่เกลียดน้อง ยังไงลูกก็โตมาด้วยกัน แด๊ดฝากฟาบริซช่วยดูแลน้องๆ ทุกคนด้วยนะ" แอลตันลูบหัวชายหนุ่มรุ่นลูกแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

"ครับแด๊ด ผมจะช่วยดูแลน้องทั้งสามคนเป็นอย่างดี แด๊ดไม่ต้องห่วง" ฟาบริซยิ้มให้แอลตันแล้วชวนกันไปห้องอาหารเพื่อทานข้าวเย็น

Write Talk: เปิดตัวน้องแอลลี่ลูกสาวคนโตของแด๊ดแอลตัน และฟาบริซลูกชายคนกลางของแด๊ดเซดริกค่ะ คู่กัดตลอดกาล กัดกันตั้งแต่เด็กจนโต 😂

อ่านต่อ