" ถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ...นอกจากเธอจะนอนถางขาให้ฉันเอาจนกว่าฉันจะเบื่อไปเอง! "
แพททริค
นิสัย : โหดเหี้ยม ดุร้าย ใจร้อน พูดมากขี้เล่น ( เฉพาะอยู่กับคนสนิท ) เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นไม่เชื่อเรื่องความรัก อายุ 35 ปี ประธานบริษัทยักใหญ่ ทำธุรกิจสีเทากับเหล่าเพื่อน เจ้าของกาสิโนใหญ่ที่สุดในประเทศ ดูไบ
ใบชา
นิสัย : ใจเย็น คิดบวก พูดจาสุภาพ อายุ 25 ปี ทำงานCreativeในบริษัทโฆษณาแห่งหนึ่ง ทำอาชีพเสริม เป็นเด็กเสิร์ฟ ชงเหล้า ในผับ Nice เพื่อหาเงินให้ครอบครัวใช้หนี้
----------------------
ประเทศดูไป
“ยะ…อย่า..กลัวแล้วอึก! “เสียงร้องเอะอะโวยวายของหญิงสาวในอ้อมกอดดังขึ้นช่วงกลางดึก พลันให้ชายหนุ่มรีบเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนก
“มิลตื่น..มิล!..มิล! “มือหนาพลางเขย่าตัวหญิงสาวให้ตื่นจากฮ่วงนินทาเนื่องจากคาดว่าเธอน่าจะฝันร้าย ขณะเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงร้อนรน คิ้วหนาทั้งสองข้างพลันขมวดเข้าหากันเป็นปม บ่งบอกว่าตนนั้นกระวนกระวายใจไม่ต่างไปจากเธอ
“อึก!แพทมิลกลัว “ครั้นได้ยินเสียงเรียกจากชายหนุ่มที่รักพลันหลุดออกจากฮ่วงเวลาแห่งความฝันอันน่ากลัว จึงโผล่เข้ากอดร่างใหญ่ทันควัน ใบหน้างามเต็มไปด้วยคาบน้ำตาเลอะเปรอะเปื้อนทั่วบริเวณ โดยมีมือใหญ่คอยลูบหลังปลอบขวัญอยู่ไม่ห่าง
“ไม่เป็นไรนะมิลแพทอยู่ตรงนี้แล้ว “ยามได้เห็นหญิงอันเป็นที่รักร้องไห้หวาดกลัวเช่นนี้ พลอยให้หัวใจแกร่งกระตุกวูบตามไปอีกคน ด้วยความเจ็บปวดที่ไม่อาจควบคุมได้ ซึ่งท่อนแขนแกร่งพลางกระชับกอดร่างเล็กไว้แน่นกว่าเดิม เมื่อเนื้อตัวเธอสั่นเทา อย่างหนัก
“จะไม่มีใครกล้ามาทำร้ายมิล หากยังมีผมอยู่ตรงนี้เข้าใจไหมครับ “มือหนาทั้งสองข้างพลันเลื่อนมากุมใบหน้างามไว้ หลวม ๆ ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาออกจากพวกแก้มนวลอย่างอ่อนโยน เช่นเดียวกับน้ำเสียงที่นุ่มละมุนฟังแล้วดุจใยไหมทุกคำพูด
“มะ..มิลเชื่อแพทนะ ถ้ามิลไม่เจอแพทที่นั่นครั้งแรก มิล..อึก ~ คงถูกไอ้เลวนั่นทำร้าย..ฮื้อ ~”
“มันผ่านมานานแล้วอย่านึกถึงมันอีกเลยครับ…มิลนอนต่อเถอะนะที่รักของผม “ริมฝีปากหนาพลางเลื่อนขึ้นบรรจงจูบหน้าผากมน
“ค่ะ”
มือหนาขยับหมอนใบใหญ่ให้เธอหนุน ก่อนจะล้มตัวนอนกระชับกอดร่างเล็กไว้แน่นเช่นเดิม เขาเชื่อว่าท่อนแขนทั้งสองจะช่วยให้เธออุ่นใจไร้กังวล และ ปลอดภัยจากทุกสิ่ง หากมีเขาอยู่ เคียงข้าง
วันต่อมา ~~
ปึก! ปึก! ปึก! พับ ๆๆ !!!!!
“อ้า ๆๆ ~ สะ..เสียวจังอือ ๆ อี้ ~~พะ..แพทขามิลเสียวอ๊า ๆๆ ~~ “ร่างเล็กเชิดหน้าร้องครวญครางเสียงกระเส่า เมื่อถูกความเสียวเล่นงานอย่างหนักหน่วงจนแทบขาดใจ ฝ่ามือเล็กทำได้เพียงแค่ขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความรู้สึก ซึ่งผลมาจากการกระทำอันบ้าคลั่งของชายหนุ่มด้านหลัง เขากำลังถาโถมแรงทั้งหมดกระหน่ำเข้าออกในร่องรัก จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นทั่วห้องนอนใหญ่
เมื่อได้ฟังมุมปากหนาจึงแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ ขณะมือหนาจับบั้นท้ายงอนงามแน่น ท่อนเอ็นใหญ่อัดกระแทกเข้าออกในช่องทางรักอันคับแคบระรัวเร็ว โดยที่น้ำรักฉ่ำเยิ้มชโลมตามท่อนลำมันวาว ก่อนจะหยดแหมะลงบนเตียงตามจังหวะ ผลุบ ๆ โผล่ ๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูดันแทรกเข้ามารบกวน พลันให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกเสียอารมณ์เป็นอย่างมาก ทว่ากลับไม่สนใจและ สิ่งที่ดึงความสนใจได้ชะงัด มีเพียงร่องรักตรงหน้านี้เท่านั้น
ปึก! ปึก! ปึก ๆๆๆ !!!
“พะ..แพท อือ ~~ พะ..พอก่อนค่ะ อ้า ๆ ~~ “ใบหน้างามเอี่ยวหลังกลับมาเอ่ยขอเสียงกระท่อนกระแท่น ประสานกับเสียงครางหวานฟังแล้วแทบไม่เป็นภาษา
ก๊อก!!!! ก๊อก!!!! ก๊อก!!!
เสียงเคาะประตูดังระรัวขึ้นอีกครั้ง ยามที่คนข้างในยังเงียบกริบ ไม่มีท่าทีว่าจะออกมา “อะ ๆๆ แพทคะพะ..พอก่อนนะ อื้อ ~~”
“โถ่โว้ย! อะไรกันนักกันหนาวะ! “แพททริคสบถคำหยาบคายออกมาอย่างโมโห ก่อนจะหยุดการกระทำตามที่หญิงสาวอันเป็นที่รักขอร้อง ทั้งที่ความต้องการยังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างด้วยไฟแห่งกามราคะ จึงถอนแก่นกายใหญ่พลางคว้าผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบแบบลวก ๆ
แกร๊ก ~~
“มึงอยากตายห…..!!!!!”
เพียะ!
ประโยคอันเกรี้ยวกราดเป็นต้องหยุดชะงัก เมื่อฝ่ามือใหญ่ของผู้เป็นพ่อฟาดเข้ามาที่แก้มสากอย่างจัง โดยไม่ทันตั้งตัว ซึ่งก่อนหน้านั้นโซนประสาทยังคิดว่าเป็นเหล่าลูกน้อง แต่ไม่เลยกลับกลายเป็นบุคคลที่เขาต้องหวั่นเกรงมากที่สุด
“เอาแต่คลุกอยู่แต่กลับผู้หญิงนะไอ้ลูกเวร!! “เรียวลิ้นสากดันเข้าหากระพุ้งแก้มที่โดนตบอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะจ้องมองผู้เป็นพ่อตาเขม็ง
“แล้วพ่อมีอะไร?”
“เดี๋ยวแกก็รู้เองว่ามีอะไร! ฉันให้เวลาแกหนึ่งนาทีแต่งตัวไปเจอฉันที่ห้องใต้ดิน! “ทอลสั่งลูกชายด้วยน้ำเสียงขึงขัง ก่อนจะสาวเท้าจากไปทันที การกระทำของผู้เป็นพ่อพลันให้มาเฟียหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ อย่างหงุดหงิด
เวลาต่อมา ~~~
แกร๊ก
มาเฟียหนุ่มในชุดธรรมดาเสื้อยืดกางเกงยีน ได้ผลักบานประตูห้องใต้ดินเข้ามาตามสั่งของผู้ทรงอำนาจที่สุดในชีวิต เหล่าลูกน้องต่างพากันก้มหลังทำความเคารพนายน้อย
“พ่อมีอะไรก็รีบพูดมา? “น้ำเสียงรบเร้าจากลูกชายเอ่ยถาม ทอลจึงหันไปเลิกหน้าขึ้นสั่งให้ลูกน้องนำของบางอย่างส่งให้ลูกชาย ซึ่งใบหน้าอันเต่งตึงคล้ายหนุ่มอายุสามสิบต้น ๆ ทั้งที่อายุตอนนี้ห้าสิบกว่าแล้ว เต็มไปด้วยอารมณ์โทสะ
“อะไร? “แพททริคขมวดคิ้วเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจรวมถึงหัวใจแกร่งกระตุกวูบวาบกะทันหัน เมื่อของในมือมีแต่ภาพของหญิงอันเป็นที่รัก และ ชายหนุ่มอีกคนที่ไม่รู้จัก ยืนกอดกันอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งหลายภาพ ทำให้ให้เปลวไฟในดวงตาลุกโชนขึ้นทันที
“แกก็ไม่ใช่คนโง่นะ! ทำไมเรื่องผู้หญิงถึงโดนหลอกเอาได้ง่าย ๆ วะ! ผู้หญิงดี ๆ มีตั้งเยอะแยะ ดันเอาผู้หญิงกลางคืนมาเป็นเมีย!”
“พ่อหมายความว่ายังไง!? “แพททริคตวาดถามเสียงห้าว ยิ่งผู้เป็นพ่อพูดเขายิ่งสับสนว้าวุ่นใจจวนจะคลั่ง
“ตั้งแต่แกมีผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในชีวิต แกเสียอะไรไปบ้าง ถามตัวเองดูซะ!”
ปัง!
ทอลทิ้งคำถามอันน่าสงสัยและภาพในมือลูกชายไว้แค่นั้น ก่อนจะเร่งฝีเท้าเดินออกจากห้องใต้ดิน โดยมีลูกน้องคอยคุ้มกันอยู่ด้านหลังตลอดเวลา ขณะที่แพททริคครุ่นคิดอย่างหนักในดวงตาของเขาฉายแววของความเจ็บปวดอย่างลึกซึ้ง ยามที่ปะติดปะต่อเรื่องราวตามประโยคของผู้เป็นพ่อ เขาไม่เคยสนใจเรื่องไหนเลยตั้งแต่มีมิลเข้ามา ไม่ว่าจะเรื่องธุรกิจ กาสิโน ผับ หรือ งานบริษัทที่ไทย ต่างทิ้งให้ลูกน้องเป็นฝ่ายดูแล จนหุ้นตกต่ำ รวมถึงข้อมูลธุรกิจยังหลุดถึงมือศัตรู ทว่าเขากลับไม่คิดจะจัดการ เนื่องจากเธอคือความสนใจหนึ่งเดียวของเขา ไม่หนำช้ำยังคิดจะวางมือจากทุกอย่างเพื่อเริ่มต้นใหม่ หากถามว่าสิ่งที่ตนละเลยนั้นไม่มีใครสักคนเตือนเลยหรือ….? ทุกคนพยายามเตือนสติและเอ่ยถึงปัญหา แต่เขาเองกลับดื้อด้านไม่ยอมฟังใคร
“นายมีอะไรหรือเปล่าครับ? ผมเห็นนายใหญ่เพิ่งออกไปหน้าเครียดเชียว “ไทม์ลูกน้องคนสนิทรีบเร่งเข้ามาเอ่ยถามความเป็นมาจากผู้เป็นนายทันที ทว่ายามที่เจ้านายหนุ่มหันกลับมาดวงตาวาวโรจน์กลับ เต็มไปด้วยสีแดงก่ำอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน จึงถามต่อเสียงติดขัด “นะ..นายโอเคไหมครับ ? “
“มึงไปสืบเรื่องไอ้ผู้ชายในภาพนี้มาให้กูเดี๋ยวนี้ รวมถึงมิลมาให้มากที่สุด!”
“ครับนาย “ไทม์น้อมรับคำสั่งทันที ก่อนจะรีบเร่งสืบความตามหน้าที่ หากช้ากว่านี้ต้องถูกผู้เป็นนายฆ่าเอาเป็นแน่
“…” ใบหน้าสง่างามกลับมาสงบนิ่งอีกครั้ง จนไม่สามารถคาดเดาอารมณ์และความรู้สึกได้ มือหนาทั้งสองข้างพลางกำหมัดแน่น ตระหนักและไตร่ตรองเรื่องราวที่ผ่านมาหลังจากไร้สติปัญญาราว ๆ เกือบสองปี
เขาแต่งงานกับเธอเพราะผลประโยชน์ แต่เธอแต่งงานกับเขาเพราะรัก อีกทั้งพี่สาวยังเป็นแฟนเก่าของเขา....
“โดนกูเปิดบริสุทธิ์ตั้งแต่คืนเข้าหอ จนถึงตอนนี้มี คxx ของไอ้ตัวไหนกระแทกส่วนนั้นของมึงบ้างแล้วล่ะ?”
พระเอกซึ่งเป็นหมอเจ้าของโรงพยาบาล และ เป็นมาเฟีย เขาถูกบังคับให้หมั้นกับนางเอก เธอเป็นนักเขียนนิยายอยู่ในสำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง ทั้งคู่เคยเจอกันมาก่อนแล้ว
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...
เดิมทีนางเป็นทายาทของตระกูลแพทย์เทพ แต่จู่ๆ นางก็กลายเป็นบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีที่พ่อไม่สนใจใยดีและแม่ก็เสียชีวิตตั้งแต่ยังนางยังเด็ก ในวันที่นางย้อนยุค นางถูกใส่ร้ายว่าเป็นผู้ร้ายตัวจริงที่สังหารฮูหยินจวนโหว นางพยายามพลิกผัน พลิกสถานการณ์ และพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง นางคิดว่าภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนั้นจบลงแล้ว แต่นางไม่รู้ว่าสิ่งที่นางจะต้องเผชิญคือเหวอันไม่มีที่สิ้นสุด เป็นถึงบุตรีของภรรยาเอกจากจวนเสนาบดีกลับมีอันตรายอยู้รอบตัวมากมาย ทุกคนก็รังแกนางได้ พ่อไม่สนใจนางจะเป็นหรือจะตาย แม่เลี้ยงและน้องสาวต่างแม่สนุกกับการทรมานนาง คู่หมั้นชั่วร้ายของนางอยากจะใช้นางเป็นประโยชน์เพื่อขึ้นไปที่สูง และแม้แต่น้องชายแท้ๆ ของนางยังทรยศนาง นางจึงเริ่มต่อสู้กับคนเจ้าเล่ห์ ข่มเหงแม่เลี้ยงของนาง และดูแลน้องชายและน้องสาวของนาง ดังนั้นนางวางแผนที่จะเล่นงานผู้ชายชั่ว เอาคืนแม่เลี้ยง และแก้แค้นน้องๆ ระหว่างที่นางแก้แค้นนั้น นางมีชีวิตที่มีความสุข แต่กลับไม่รู้ว่าไปยั่วยุคนใหญคนหนึ่งเข้าเมื่อไร เมื่อนางจะทำเรื่องไม่ดีหรือฆ่าคน เขาก็ช่วยนางหมด ในที่สุดนางก็อดไม่ได้ที่ถามออกมาว่า "ท่าน แม้ว่าข้าจะทำลายโลกที่ไม่มความยุติธรรมนี้ ท่านก็จะช่วยข้าเช่นกันหรือ" เขาทำหน้าใจเย็น "ตราบใดที่เจ้าอยู่เคียงข้างข้า แม้ว่าจะเป็นโลกใบนี้ ข้าก็สามารถให้เจ้าได้"
รูรักอันบริสุทธิ์เมื่อถูกปลายลิ้นร้อนของชายหนุ่มเป็นครั้งแรกดูเหมือนว่าจะตอบสนองได้เป็นอย่างดี ร่องของนางขมิบรัว สะโพกของนางยกขึ้นยังเด้งเข้าไปหาปากร้อน ฝ่าบาทเก่งกาจยังสามารถแยงลิ้นเข้าไปในรู อันซูเซี่ยถูกทาขี้ผึ้งหอมรอบปากทาง ขี้ผึ้งนี้นอกจากจะมีรสชาติดีส่งเสริมรสน้ำรักของนางแล้วยังมีคุณสมบัติอันวิเศษ แม้จะเป็นหญิงพรหมจรรย์ก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวด และเผลอทำร้ายฝ่าบาทจนบาดเจ็บ อี้หลงดูดแบะขาของนางให้กว้างขึ้นแล้วรวบขึ้นไปให้ขาชี้ฟ้า จากนั้นมุดใบหน้าลงมาอย่างหลงใหล “หอมอร่อยเหลือเกิน รู้สึกเหมือนดื่มสุราไม่เมามาย อ้า ข้าชอบยิ่ง หอยของฮองเฮาช่างใหญ่โต ดูโคกเนื้อโยนีแทบจะล้นริมฝีปากของข้า สีแดงเช่นนี้คงไม่เคยผ่านสิ่งใดมาก่อน บริสุทธิ์ยิ่งนัก ซี้ด” นางดิ้นเร่าอยู่ในปาก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนอกจากเชื่อฟังในคำของฝ่าบาท “อืม อร่อยยิ่งนัก อ้า ข้าไม่ไหวแล้วขอดูหน้าฮองเฮาของข้าหน่อยเถิด” ดูเหมือนว่าร่องรักของนางยังขมิบ นางไม่อยากให้เขาเงยหน้าขึ้นจากตรงนั้นด้วยซ้ำ อยากถูกปลายลิ้นเลียเช่นนั้นจนกว่านางจะได้รับการปลดปล่อย “อ้า ฝ่าบาทเพคะ อย่าหยุดเพคะ อื้อ” นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ มี 2 เล่มจบ เป็นนิยายแบบพล็อตอ่อน เน้นฉากรักบนเตียงของตัวละครเป็นหลัก เหมาะสำหรับผู้มีอายุ 25 ปีขึ้นไป ไม่เหมาะสำหรับสายคลีนใส ๆ นะคะ หากใครไม่ชอบอ่าน NC เยอะ ๆ กรุณาเลื่อนผ่าน เพราะเรื่องนี้เน้น NC เป็นหลักค่ะ ซีไซต์ นักเขียน
เจียงเหว่ยยี่ และ กู้เหยียนอันเป็นคู่รักในวัยเด็กมา 12 ปีแล้ว และคบกันมา 3 ปีแล้ว การแต่งงานระหว่างตระกูลเจียง และตระกูลกู้นั้นยิ่งใหญ่มากจนผู้หญิงทุกคนในเมืองเอต่างก็อิจฉา ในวันแต่งงาน สถานที่จัดงานเลี้ยงเต็มไปด้วยแขกและเพื่อนต่างๆ แต่แล้วเมื่อมีโทรศัพท์สายหนึ่งโทรเข้ามาทำให้กู้เหยียนอันละทิ้งเจียงเหว่ยยี่ ซึ่งแต่งตัวอย่างหรูหราสวยงามแล้ว การหลบหนีจากงานแต่งงานของกู้เหยียนอันทำให้เจียงเหว่ยยี่ดลายเป็นตัวตลกของเมืองเอ อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันที่คนในเมืองเหล่านั้นได้หัวเราะเยาะเท่าไร ก็เห็นเจียงเหว่ยยี่โพสต์ใบทะเบียนสมรสระหว่างเธอกับเสิ่นจินโจว: "แต่งงานแล้ว" จากนั้นไม่นาน เสิ่นจินโจวที่ไม่ได้โพสต์ข้อความมาหลายปีก็โพสต์ว่า "อ่านแล้ว" บางคนบอกว่าครั้งนี้เจียงเหว่ยยี่โชคเข้าข้าง และสูญเสียของเล็กน้อยไป แต่กลับได้ของมีค่ามากกลับมา เพราะกู้เหยียนอันเทียบไม่ติดเสิ่นจินโจวแม้แต่นิดเลย เมื่อเผชิญกับคำพูดที่เต็มไปด้วยความอิจฉาเหล่านี้ เจียงเหว่ยยี่ก็ตอบเห็นด้วยทุกครั้งอย่างตรงไปตรงมา จนกระทั่งวันหนึ่ง นักข่าวการเงินตัวกล้าถามเสิ่นจินโจวว่าเขาคิดอย่างไรกับการแต่งงานของเขา เมื่อทุกคนคิดว่าเสิ่นจินโจวจะเยาะเย้ยเจียงเหว่ยยี่อย่างหยิ่งผยอง แต่เขากลับพูดอย่างใจเย็นว่า: "ผมสมหวังแล้ว"
จางลี่สตรีเกิดมาพร้อมกับความเกลียดชัง บิดามารดาไม่รัก พี่สาวรังเกียจ รอบด้านทำร้ายร่างกาย ชาติภพนี้นางถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้ายจนตาย เมื่อเกิดพบชาติใหม่อีกครั้ง นางก็ขอตอบแทบพวกเขาอย่างสาสม อย่าคิดว่าชาติภพนี้พวกเขาจะได้อยู่สุขสบาย นางในชาตินี้จะถนอมพวกเขาเป็นอย่างดี “ข้าไม่ใช่คนดี ท่านอย่าได้หวังว่าข้าจะดีเหมือนคนอื่น หากท่านปรารถนา พบสตรีที่ดีก็เชิญไปหาที่อื่น” บุรุษปริศนาที่ติดตามนางจะเลือกเส้นทางไหน แล้วนางจะตอบแทนพวกเขาเหล่านั้นเช่นไร รอพวกเขาหาคำตอบ แต่บอกได้เลยว่านางหาได้ใจดีเหมือนชาติที่แล้วไม่ “ข้าเตือนท่านแล้ว ว่าอย่าได้หวังว่าข้าจะเป็นคนดี”
"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!