ในเมื่ออยากได้ไตของเขาเธอต้องเอาตัวเข้าแลกเท่านั้น! "ฉันไม่มีเงิน จะให้ทำอะไรก็ได้ช่วยพ่อฉันด้วยนะคะ" "เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ก็แค่..คุณมานอนกับผมแค่ครั้งเดียวก็น่าจะเกินพอ เพราะผมไม่ชอบกินของอะไรซ้ำ ๆ"
แสนรักอยู่ในชุดซาฟารีสีเข้มจากทีมอาสากู้ภัยทางภาคใต้ ปักชื่อแซ่พร้อมสรรพนั่งมองนักท่องราตรีสาว ๆ ที่แต่งตัวด้วยชุดสั้นเสมอหูจากรถกู้ภัยคันเก่าและแก่ ทางตอนหน้าด้วย แววตาเหนื่อยหน่าย ถ้าไม่ใช่เพราะพวกนางแต่งตัวกันมาเพื่อยั่วยวนกวนกิเลสแบบนี้ คิดว่าสังคมคงไม่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายที่มักจะเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวันแน่ แต่ก็นั่นแหละ ถ้าไม่มีพวกหล่อน อาสาอย่างพวกเธอก็คงจะตกงานเช่นกัน หรือถ้าจะให้เรียกแบบหยาบ ๆ ก็ไม่มีจะแดกจากค่าหัวคิวนั่นแหละ
พยาบาลสาวที่วันนี้มาในคราบอาสากู้ภัยกระตุกมุมปากคล้ายแสยะเล็กน้อยให้กับโชคชะตาของตัวเอง จนอมยิ้มที่อยู่ในปากเกือบหลุด ถ้าโชคดีวันนี้มีเหตุด่วนฉุกเฉินมากกว่าสามราย เธออาจได้ค่าน้ำร้อนน้ำชาจากผู้ประสบภัยหรือไม่ก็ได้จากรพ.ที่นำเคสไปส่งให้ ชื่อขึ้นว่าทำเพื่อการกุศล แต่เบื้องลึกเบื้องหลัง สลับซับซ้อน การกินนอกกินใน กินเส้นไม่กินเส้นกันระหว่างกลุ่มอาสาฯ และแก่งแย่งคนไข้กันระหว่างรพ. เรื่องราวมีเยอะแยะจนน่าปวดหัว ช่างปะไร เธอเป็นมนุษย์หาเงินตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน๊อต ใครจะสนความถูกผิด ขอแค่คุ้มค่าเหนื่อยที่อุตส่าห์เอาวันหยุดมารับจ๊อบพิเศษแทนเพื่อนก็เพียงพอแล้ว
จากหัวค่ำจนถึงตอนนี้เจอเคสไม่หนักหนา แค่รถเฉี่ยวชนกันเล็กน้อย ไม่ถึงกับสมองไหล แขนหัก ต้องเข้าผ่าตัดด่วน สองเคสก่อนหน้าสบายชิลล์กันไป พอได้ค่าขนมเก็บสะสมเป็นค่ารักษาพยาบาลให้พ่อที่นอนรอรับความช่วยเหลือด้วยโรคภาวะไตวายเรื้อรังในห้องไอซียู
กริ๊งงงง เสียงเตือนจากโทรศัพท์มือถือรุ่นกลางเก่ากลางใหม่หากมันก็ยังใช้ได้ดี คุ้มค่าและราคาที่ซื้อมาแพงแสนแพงในความรู้สึกตอนนั้น
"เฮ๊ย! ไอ้แสน ว่างหรือยัง ส่งเคสเรียบร้อยแล้วใช่ป่ะ"ปราโมทย์เพื่อนอาสาฯที่ยกโอทีวันนี้ให้เธอเพราะเมียกำลังอยู่ในห้องคลอด รอปากมดลูกเปิดอยู่ คุณพ่อมือใหม่ตื่นเต้นจนไม่รู้จะทำตัวยังไง โทรมาหาเธอทุกสิบนาที จนน่าหงุดหงิด
"เพิ่งส่งไปเมื่อ สิบนาทีที่แล้ว ตอนนี้มานั่งเฝ้าชะนีนุ่งสั้นเสมอหูหน้าผับอยู่" แสนรักพูดกับโทรศัพท์น้ำเสียงเนือย ๆ
"เอ้อ! เมื่อกี้พยาบาลบอก.."
"กี่เซนต์? ปากมดลูกเปิดกี่เซนต์แล้ว!"เธอพูดสวนกลับเพื่อนทันควัน ทั้งที่ไอ้เพื่อนรักพูดไม่ทันจบคำดีด้วยซ้ำ
"มึงรู้ได้ไง ว่ากูจะพูดอะไร"
"กูรู้เพราะมึงรายงาน กูทุกสิบนาที อยู่นี่ไง"ปกติเธอไม่ค่อยนิยมใช้คำไม่สุภาพนักหรอก แต่กับไอ้เพื่อนคนนี้ขอเว้นมันคนหนึ่งก็แล้วกัน
"กูตื่นเต้นนี่มึง"
"มึงก็เก็บอาการหน่อยดิวะ กูเป็นพยาบาลห้องฉุกเฉินนะเว้ย ไม่ใช่พยาบาลห้องคลอด หรือมึงจะให้กูออกเวรตอนนี้ ไปอยู่ให้มึงหายตื่นเต้นตรงหน้าเลยดีไหม"แสนรักตะคอกผ่านโทรศัพท์ กรอกหูไอ้เพื่อนสนิทด้วยความเดือดดาล
"เอ้อ! อย่าให้ถึงคราวมึงคลอดลูก กูจะคอยดูหนังหน้าผัวมึงว่าจะทำตัวยังไงคอยดู แค่นี้แหละ ไอ้เพื่อนไม่รัก"
"ไอ้! ยั้ยยย" ไอ้เพื่อนบ้ามันพูดอวยพรทิ้งท้ายเสียจนเธอขนลุกซู่ ท้องกะผีอ่ะสิไอ้บ้า!
ปึง ปึง!!
"เฮ๊ย!" โทรศัพท์ในมือเกือบหลุด เมื่อได้ยินเสียงทุบหนัก ๆ จากตัวรถด้านนอก
"เปิดประตู!"แสนรักเหลือบสายตาไปมองตามเสียงเข้มดุจากคนที่ทุบกระจกรถฝั่งคนขับที่เธอนั่งอยู่ หากมองจากมุมนี้กลับเห็นใบหน้านั้นไม่ชัดนัก
"ไอ้บ้าที่ไหนกันวะ รนหาที่ตายหรือยังไงกัน จะมาปล้นกู้ภัยเนี่ยนะ สิ้นคิดไปหรือเปล่าพวก"พยาบาลสาวที่ขึ้นชื่อว่าขาโหด เปิดประตูผลัวะใส่ไอ้โจรตาถั่วอย่างตั้งใจ
"อุ๊บ!"และนั่นก็ได้ผล เมื่อมุมประตูปะทะจุดยุทธศาสตร์ของมันอย่างถนัดถนี่เลยทีเดียว ร่างสูงหนาของหมอนั่นถึงกับเสียหลักนั่งคุกเข่าลงไปกุมเป้าตัวเอง คงเจ็บปวดน่าดูล่ะสิท่า..
"เล่นกับใครไม่เล่นไอ้หนู แม่จะเสยด้วยปลายเท้าเป็นของแถมให้ก็แล้วกัน"สายป่านก้าวขาเข้าไปยืนตรงหน้าร่างที่คุดคู้ของไอ้โจรกระจอกหมายจะหวดให้เต็มข้อเสียหน่อย
"ช่วยผม! อยากได้อะไรผมให้คุณได้หมด" เสียงเข้มปนหอบเหนื่อยคล้ายร่างนั้นกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่าง ทำให้พยาบาลสาวหยุดฝีเท้าที่กำลังทำท่าเหวี่ยงใส่เป้าหมายชะงักไว้ได้ทัน แต่ที่ฉุดไม่ให้ปลายเท้าที่สวมด้วยรองเท้าผ้าใบยี่ห้อคอนเวิร์สของแท้ ไว้ได้นั่นก็คือธนบัตรสีทองปึกหนึ่งถูกชูหราขึ้นมาตรงหน้าต่างหากเล่า
"นะ..นายเอาเงินพวกนี้มาจากไหน"ยอมรับว่าใจเธออ่อนยวบไปแล้วตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเงินนั่น แต่จิตใต้สำนึกอันดีงามของเธอยังอุตส่าห์เปล่งคำถามแบบผู้ดีออกไป
"อย่ามากเรื่อง จะเอาหรือไม่เอา"
"เฮ๊ย! จะใจร้อนไปไหนเฮีย อุ๊บ!"หมอนั่นกระโจนเข้าหาร่างของพยาบาลสาวทันที ฉวยโอกาสตอนที่เธอไม่ได้ตั้งตัว ใช้ร่างกายที่สูงใหญ่กว่าโถมทับร่างเล็กจ้อยให้ล้มลงไปในเบาะรถที่เธอเผลอเปิดประตูทิ้งไว้ พร้อมกับมือหยาบหนาโปะทับมาทั้งใบหน้าของแสนรักจนแทบหายใจหายคอไม่ออก
"เฮ๊ย! แม่งมันหายไปไหนเร็วนักวะ กูเห็นหลังไว ๆ วิ่งมาทางนี้นี่หว่า"
"ก็เออดิวะ เ..ี๊ยเอ๊ย!"
"อ๊วย..อ๊วย!"แสนรักได้ยินเสียงชายวัยฉกรรจ์สองคนวิ่งมาบริเวณที่เธออยู่ จึงร้องเสียงอู้อี้ผ่านมือหนาแม้ไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นจะได้ยินเธอหรือไม่ก็ตาม
"ชู่ว์..เงียบไว้ ห้ามส่งเสียง"
"แอ..อะ..อำ..อะ..ไอ.." ฉายาพยาบาลสาวขาโหดไม่ได้มาง่าย ๆ หญิงสาวร่างเล็กหลับหูหลับตาทั้งถีบทั้งดัน ไม่รู้เป้าหมายว่าโดนอะไรไปบ้าง
"บอกให้เงียบยังไงเล่า พูดไม่ฟังเลยใช่ไหมฮึ!"
แม่บอดี้การ์ดสาวจอมเปิ่นจำหน้าหล่อๆของเขาไม่ได้ เบ้าหน้าฟ้าประทานอย่างแดเนียลเฉินนักร้องชื่อดังก้องโลกถูกยัยเด็กนั่นเมินใส่!คอยดูเถอะเขาจะจับเธอให้มาหลงรักจนหัวปักปำเลยคอยดู
นาธานผู้ชายหล่อ ..รวย.. ล่ำ ..น่าปล้ำ..มาทำสามีแห่งชาติ แต่ไหงกลับคลั่งรักสาวไทยหน้าตาบ้านๆ อย่างนางสาวธารใสเอามากๆ หากเจ้าหล่อนกลับชอบถีบหัวส่งเขาตลอดเวลาที่เข้าใกล้มันเพราะอะไรกันเล่า !!!
จะทำอย่างไรดี กับหัวใจดวงน้อย ๆ ของนางสาวจอมขวัญ มงคลเกียรติ ซึ่งเพื่อน ๆ ชอบเรียกว่า “ จอมจุ้น” ตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ที่ดั๊น..ไปตกหลุมรักชายหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษ ซึ่งเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของเพื่อนรักเพื่อนเลิฟของหล่อนเอง ล้อมดาว ก้องกังวาลไกล เข้าจังเบ้อเริ่ม ในงานวันเกิดเพื่อนรัก เพียงแค่แวบเดียวที่ได้เจอหน้าเขาหล่อนก็เผลอพูดออกมาด้วยฤทธิ์กามเทพ หรือเพราะฤทธิ์น้ำส้มก็ไม่รู้ และไม่อาจเดาได้ ถึงได้โพล่งวาจาราวกับจะสาบานกับเบื้องบน “ อยากใช้นามสกุลเดียวกับพี่ชายตัวจังเลยล้อม” และจะด้วยฤทธิ์คำขอส่ง ๆของเธอคงไปถึงหูท่านคิวปิด เลยให้เธอได้เข้าไปทำงานเป็นเบ้ในบริษัทของเขา จับพลัดจับผลู ได้เลื่อนขั้นเป็นถึงเลขาของเจ้านายสุดหล่อ แต่..ความหวังอันเลือนรางของหล่อนจะเป็นจริงขึ้นมาได้อย่างไรล่ะ ก็เจ้านายเธอน่ะสิเจอหน้ากันทีไรเป็นต้องทำหน้ายักษ์ใส่ อย่างกับโกรธกันมาสักร้อยชาติ ทำอะไรก็มีแต่จะคอยส่งสายตาดุ ๆ มาให้อย่างอย่างนั้น แถมยังโดนว่าสารพัดทำอะไรก็ดูเหมือนจะผิดไปหมด เฮ้อ! ชักจะเริ่มท้อแล้วสิ จอมขวัญเพิ่งคิดได้ว่าคนระดับสูงแบบเขาคงไม่มีทางมามองพนักงานธรรมดา ๆ อย่างหล่อนหรอกช่วงหลัง ๆ จึงพยายามที่อยู่ห่าง ๆ จากเจ้านายจอมเฮี้ยบเสีย เพื่อเก็บหัวใจตัวเองไว้ให้รอดปลอดภัยจากคำว่าอกหัก! มัฆวัฒน์ ก้องกังวาลไกล ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หล่อเหลาเอาการแถมยังอิมพอร์ตมาจากเมืองนอก ด้วยมาดนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ก้าวเข้ามาบริหารงานอย่างเต็มตัวแทนบิดา ทำให้วงการธุรกิจด้านการโรงแรมและรีสอร์ท ต่างก็ตื่นตัวกับฝีไม้ลายมือ บวกกับความสุขุมรอบคอบ เอาจริงเอาจังกับงานอย่างเขา เป็นที่น่าจับตามองจากคู่แข่งเป็นอย่างมากการงานไปได้สวย แต่เรื่องหัวใจเขากลับไม่มีใครที่จะสามารถทำให้หัวใจอันแข็งแกร่งของเขาหวั่นไหวได้ ตลอดระยะเวลาตั้งแต่ทำงานมา ชายหนุ่มไม่กล้าที่จะให้ความสนิทสนมกับเพศตรงข้ามเลย ไม่ใช่เพราะว่าเข็ดขยาดเรื่องความรักแต่อย่างใด เพียงแต่เขาต้องการทุ่มเทให้กับงานมากที่สุดเท่าที่มีกำลังจะทำได้ กอปรกับภาระหน้าที่อันหนักหน่วง ทำให้เขาแทบไม่มีเวลาไปกุ๊กกิ๊กกับใคร จนมาพบกับสาวน้อยหน้าตาสดใส ซึ่งในตอนแรกก็ไม่ได้ให้ความสนสนใจอะไรหล่อนมากมายนักหรอก หากพอนานเข้า เขากลับเป็นคนหลงเจ้าหล่อนจนหัวปักหัวปำ แทบถอนตัวไม่ขึ้นเลยทีเดียว แต่ไหงสาวเจ้ากลับมีท่าทีไม่สนในเขา อย่าหวังว่าจะหนีเขาพ้น คนอย่างนายมาร์คลองได้รักแล้วไม่มีวันไม่ปล่อยหล่อนไปง่าย ๆ แน่ "อย่ามายั่วให้รัก แล้วจากไปแบบนี้ ผมไม่ยอมแน่ "
เขา:คัทซึฮิโกะ ฮิโรยูกิ นักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อลูกครึ่งเกาหลี-ญี่ปุ่น พ่อค้าอัญมณีเพชรพลอยที่มีมูลค่ามากมายมหาศาล เดินทางเข้า-ออกประเทศไทยบ่อย จนแทบจะนับได้ว่าเป็นบ้านเกิดของเขาอีกที่หนึ่ง จุดประสงค์หลักที่ทำให้เขาต้องเดินทางมาที่เมืองไทย ไม่ได้เพียงเพื่อนำสินค้ามาแสดงเพียงอย่างเดียว แต่เพื่อตามหาแหวนเพชรอันล้ำค่าทางใจของท่านปู่ของเขา และแล้ว..โชคชะตาก็นำพาให้เขาได้พบของสิ่งนั้นจนได้..แต่น่าแปลกที่ของมีค่าราคาแพงขนาดนั้นกลับตกอยู่ในมือของผู้หญิงไทยตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง หล่อนเป็นใคร? และเกี่ยวข้องอะไรกับแหวนวงนั้น? ที่สำคัญหล่อนได้มันมายังไง? หรือว่า..หล่อนขโมยมันมา.. ไม่ได้การล่ะเขาจะต้องเอาตัวผู้หญิงคนนั้นมาเพื่อพิสูจน์หาความจริงให้จงได้ เธอ:น้ำริน ฤทธิ์รณชัย พยาบาลสาวหน้าใส ที่โดนข้อหาว่าเป็นขโมยแหวนเพชรมูลค่าราคาหลายล้านบาท จากนายหน้าหล่อที่เจอกันบนเครื่องบิน แถมเขายังลักพาตัวหล่อนไปที่ญี่ปุ่นด้วย อะไรกันเนี่ย?! ฉันไม่ได้ขโมยของ ๆ คุณมานะ มีคนให้ฉันมาเอง!..
เซิ่งหนานหยินเกิดใหม่แล้ว ชาติที่แล้ว เธอถูกชายชั่วหักหลัง ถูกชายเสแสร้งใส่ร้าย โดนครอบครัวสามีเล่นงาน จนทำให้เธอล้มละลายและเป็นบ้าไป ในท้ายที่สุด เธอเสียชีวิตอย่างน่าสลดใจด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อเธอตั้งครรภ์ได้ 9 เดือน แต่คนร้ายกลับทำเงินได้มากมาย และใช้ชีวิตทั้งครอบครัวอย่างมีความสุข เกิดใหม่ครั้งนี้ เซิ่งหนานหยินคิดตกอล้ว อะไรที่ว่าพระคุณช่วยชีวิต คนรักในใจอะไรกัน ล้วนไม่ต้องไปสน เธอจะจัดการชายชั่วหญิงร้าย สร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลเก่าของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งและนำตระกูลเซิ่งไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต สิ่งที่แตกต่างออกไปก็คือ คนที่หยิ่งมาตลอดในชาติที่แล้ว กลับเป็นฝ่ายริเริ่มมาหาเธอ "เซิ่งหนานหยิน การแต่งงานครั้งแรกผมไม่ทัน การแต่งงานครั้งที่สองก็ต้องถึงคิวผมแล้วสินะ"
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง
ผมต้องทำงานนอกเวลาทุกวันเพื่อหารายได้ประคองชีวิตและจ่ายค่าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยตัวเอง เนื่องจากฐานะครอบครัวยากจนและไม่สามารถส่งเสียผมเข้ามหาวิทยาลัยได้ และตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมก็ได้พบกับเธอ-สาวแสนสวยที่หนุ่มๆ ทุกคนในชั้นเรียนต่างก็ใฝ่ฝันถึง ไม่เว้นแม้แต่ผมเอง แต่ผมก็รู้ตัวดีว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเธอ ถึงอย่างนั้นก็ตาม ผมก็รวบรวมความกล้าสารภาพกับเธอจนได้ สุดท้ายผมนึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมตกลงเป็นแฟนกับผม เธอบอกกับผมว่าอยากได้ของขวัญเป็นไอโฟนรุ่นล่าสุด ผมก็ไปรับงานซักเสื้อผ้าให้เพื่อนร่วมชั้นเรียนเพื่อพยายามเก็บเงินซื้อให้เธอจนได้ และในที่สุดหนึ่งเดือนต่อมา ผมก็ซื้อมาได้จริง ๆ แต่ขณะที่ผมกำลังห่อของขวัญเพื่อนำไปมอบให้เธอ ก็พบว่าเธอกำลังมีอะไรกับหัวหน้าทีมฟุตบอลในห้องล็อกเกอร์ เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคนหนึ่งซึ่งผมไม่เคยรู้จักเลย เธอหัวเราะเยาะความโง่เขลาของผม เหยียดหยามศักดิ์ศรีของผม ปล่อยให้เขาซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นแฟนใหม่ของเธอไปแล้ว ทุบตีผม ผมนอนเจ็บอยู่บนพื้นอย่างสิ้นหวัง ต่อมา จู่ ๆ ผมก็ได้รับโทรศัพท์จากพ่อ ตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างกับหนัามือเป็นหลังมือ ใครจะไปรู้ว่า ผมเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"