ทีน “หา! โซดาหมดสี่ห้าขวดเนี่ยนะ แล้วก็บอกว่ารอนานแล้วน่ะ โธ่เอ๊ย! แค่นี้ไม่เมาหรอกโว้ย ไม่คณนาพยาธิที่อยู่ในท้องของแกสองคน”
อาชา “ก็ปกติแกไม่เคยสายนี่นา วันนี้ชักช้ามัวทำอะไรอยู่วะ”
ทีนถอนหายใจทิ้ง พร้อมกับนั่งลง “เฮ้อ... มีหลายอย่างที่ต้องทำน่ะถามได้”
สองคนพากันขมวดคิ้ว และทำหน้านิ่ว
อาชา “แกเคยทำอะไรด้วยเหรอวะ”
ทีนชี้หน้าเพื่อน “ก็เออสิ กูกำลังเก็บของอยู่”
“เก็บของอะไร” ปริญสวนทันที
“ของใช้ส่วนตัวและของที่จะต้องเอาไปที่รีสอร์ต ที่ฟาร์มน่ะ” ทีนหมายถึงฟาร์มที่เขาใหญ่
“เฮ้ยไอ้ทีน สรุปว่าแกจะต้องไปดูรีสอร์ตกับฟาร์มให้กับพ่อและแม่จริง ๆ เหรอวะ แบบนี้กูสองคนก็ขาดคู่หูน่ะสิ”
“อื้อ... พ่อกับแม่กูยื่นคำขาดมาแล้วว่า ถ้ากูไม่ไปดูแล เขาก็จะยกทุกอย่างให้เป็นการกุศล แล้วยังขู่กูอีกว่าจะตัดเงินกูด้วย”
ปริญ “เชี่ยแล้วแบบนี้ก็ไม่ไหวนะเว้ย”
อาชา “ไอ้หยา ไอ้ประโยคหลังนี่แหละที่น่ากลัวที่สุด ถ้าโดนตัดเงิน แล้วแกจะเอาอะไรกิน คนอย่างแกไม่เคยทำอะไรเสียด้วยที่มันเป็นชิ้นเป็นอันน่ะ”
“ไอ้ห่าชา มึงพูดอย่างนี้ได้ไงวะ กูเคยทำสิงานน่ะ ทำไมกูจะไม่เคยทำ กูเป็นคนมีประโยชน์เหมือนกันนะ พูดออกมาแบบนี้กูเคืองนะเว้ย”
“เหรอ... เรื่องไหนบ้างวะไอ้ทีน มึงลองพูดมาซิ” อาชาย้ำในตอนท้าย
“ทำไมพวกมึงจะต้องมาเสือกอยากรู้เรื่องของกูด้วยวะ ว่าแต่อะไรของมึงไอ้ชา ที่มึงอยากอวดนักอวดหนา แล้วก็ยังบอกว่าถ้ากูไม่มา กูจะพลาดใหญ่หลวง”
“ใช่เรื่องนี้มึงไม่น่าพลาด” อาชาพยักหน้าและบุ้ยใบ้ไปทางปริญ ปริญจึงหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า
“แบบว่า... คืองี้... ที่นี่มีเด็กใหม่แบบที่ตรงสเปกของมึงว่ะไอ้ทีน แบบที่ตรงมาก ๆ ตรงใจ ตรงอะไรที่มึงชอบน่ะ กูสองคนก็ชอบน้องคนนี้นะ แต่ว่าเพื่อเห็นแก่มึงจริง ๆ พวกกูจะยอมถอย”
“ฮึ... เธอเรียกค่าตัวแพงเหรอวะ พวกมึงถึงกับไม่กล้าสู้”
“อันนั้นก็ประเด็นหนึ่ง คืนเดียวค่าตัวน้องคนนี้เปิดจริงที่ห้าแสน”
“หา! ห้าแสน”
“เอ้อสิวะ ห้าแสนบาท แต่ว่าสมราคานะโว้ย ที่เด็ดสุดหน้าตาได้แบบตรงสเปกของมึงจริงว่ะไอ้ทีน”
“ไอ้ขี้โม้” ทีนทำหน้าแบบไม่เชื่อ
“จริงโว้ย ไม่ได้โม้ แบบหน้าอกของแม่ โอ้ย! กูต้องบอกว่าล้นเหลือ บึ้ม ๆ ยิ่งกว่านางแบบเพลย์บอย” อาชาทำท่าทำทางให้ดูด้วย ยกสองมือขึ้นมาทำหน้าอกแบบอื้ม ๆ ให้กับเพื่อนดู
“ถ้าขนาดนั้น ทรงยั่วน้ำลายเพลย์บอย แล้วมึงสองจะเสียสละให้กูอย่างนั้นเหรอ แปลกว่ะ” มันก็แปลกจริง ๆ นั่นแหละ เพราะทุกทีทั้งสามคนจะแย่งกันเสียมากกว่า
“ตอนนี้กูต้องใช้เงิน จะเปิดตัวร้านแต่งรถร้านใหม่โว้ย เรื่องหญิงต้องยกเอาไว้ก่อน”
ปริญพยักหน้าเห็นด้วย “ของกูก็เหมือนกัน แม่กับพ่อกูหักเงินกู ไอ้เรื่องที่กูซื้อรถสปอร์ตคันก่อนหน้า แม่กู… ตอนนี้หักกูเป็นรายเดือน”
“อ้อ พวกมึงก็เลยจน แล้วทำไมกูจะต้องจ่ายวะ ตั้งห้าแสน ไม่ใช่เรื่องเลย”
“เฮ้ย! ไอ้ทีนมึงต้องเห็นของก่อนเว้ย แล้วมึงจะไม่พูดแบบนี้”
“ไหนล่ะน้องคนนั้นของมึงอะ”
ปริญจึงส่งมือถือของเขาให้ทีนดูรูปของน้องหนูคนนั้น ทุกอย่างเหมือนกับที่อาชาโม้เอาไว้เลย อกอึ๋ม หน้าตาได้เหมือนเบลล่ารานี
“ส่วนสูงมากกว่าร้อยหกสิบห้าแน่ ๆ กูคะเนแล้ว เป็นไงถูกใจมึงไหม” อาชาทำหน้าลุ้น ๆ
ทีนเห็นผู้หญิงทรงนี้ได้ที่ไหน ปรกติสาว ๆ ไล่จับ แต่ถ้าเป็นทรงอย่างนี้ เขาโดนให้พวกหล่อนจับโดยไม่ต้องเล่นองค์
“แล้วกูต้องจ่ายห้าแสนกับใครวะ” พูดเหมือนไม่ใส่ใจกับราคาถ้าได้สินค้าตรงสเปก เท่าไรก็ยอมจ่าย
เท่านั้นแหละ ทั้งอาชาและก็ปริญถึงกับหัวเราะดังก๊าก
“หัวเราะหาส้นตีนอะไรวะ กูแค่ถามว่า กูจะไปจ่ายเงินกับใคร มันตลกตรงไหนฮึ หรือว่าพวกมึงกวนตีน”
“โอ้ย ๆ เป็นไง ๆ ไอ้ปริญ กูว่าแล้ว กูบอกมึงแล้วไม่ผิดเห็นไหมว่า ไอ้ทีนมันต้องสนใจเด็กคนนี้”
ปริญก็หัวเราะตัวงอหาย
“ไอ้ปริญมึงจ่ายกูมาเลย มึงแพ้… เห็นไหมไอ้ทีนพูดเหมือนที่กูคาดเอาไว้เป๊ะ” อาชาแบมือไปตรงหน้าของปริญ
ทีนยังคงทำหน้างง “นี่.. อะไรของมึงวะ ไอ้ชา ไอ้ปริญ พวกมึงหลอกกูเหรอวะ ไอ้เชี่ย… พวกมึงนี่มันเซี้ยวจริง ๆ” ทีนดูมีอารมณ์เสีย
“เออสิวะ มึงเนี่ยหลอกง่ายที่สุด ก็น้อง ๆ ทรงนี้ กูกะแล้วล่ะ กูรีบให้ไอ้ปริญมันรีบถ่ายรูปน้องเขา นี่แค่เด็กเสิร์ฟเว้ย ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด”
“เด็กเสิร์ฟ” ทีนเสียงสูง แต่หน้าตาก็ยังยิ้ม แต่พอคิดขึ้นมาได้ว่าถูกไอ้สองเพื่อนหลอกอำเล่นเสียแล้ว ก็หน้าเหมือนโมโหขึ้นมาอีกครั้ง
“เธอไม่ใช่เด็กขาย แล้วมึงมาหลอกให้กูของขึ้นเนี่ยนะ” พูดไป พร้อมกับยกเท้าขึ้นมาทั้งสองข้างเหมือนอยากจะถีบหน้าเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้ามให้ได้
“เฮ้ย ๆ ใจเย็น ๆ โว้ยพวก ไอ้ทีน แหม... กูสองคนแค่ล้อเล่น แต่ไม่คิดว่ามึงจะเอาจริง ไม่มีแผ่วจริง ๆ นะมึงเนี่ย”
“แล้วไงวะ” ในใจของทีนก็โคตรเสียดาย นึกว่าจะได้ฟันของดีมีภาพตรงใจเสียแล้ว
“เฮ้ย! ไม่ต้องมาทำหน้าเสียดาย ประเดี๋ยวค่อยดูหน้าของน้องคนนี้นะ”
“แล้วประวัติเป็นยังไง เรียนที่ไหน มึงสอบถามมาหมดหรือยัง” ทีนยังคงให้ความสนใจ จะว่าไปเห็นแค่รูปของเธอ น้ำของเขาก็แทบเดินแล้ว หากว่าเจอตัวจริงเข้าล่ะ ทีนยังนั่งยิ้ม