พายตื่นเต้น มือไม้พานสั่นไปหมด ยกมือขึ้นขยับแว่นสายตาที่เธอสวมใส่ สายตาของเธอจดจ้องไปที่เขา แล้วขยับก้าวขายาว ๆ ไปยืนตรงหน้า แล้วรีบทำตามออร์เดอร์ที่เขาสั่ง เธอเหลือบมองใบหน้าของเขาอยู่ตลอดเวลาที่ยืนชงกาแฟอยู่
‘หล่อ วัวล้ม ควายล้ม อะไรแบบนี้ จะบ้าตาย’ เธอเพ้ออยู่ในใจ เขาหน้าตาน่ามองไปหมด ใจเธอเต้นระรัวทุกครั้งที่เห็นใบหน้าของเขา
ผู้ชายอะไรมีใบหน้าที่หมดจด สะอาดสะอ้าน สายตาที่มีแววอ่อนโยนช่างน่าอิงแอบ เขาดูอบอุ่นที่สุด
ลายไทยหยิบเอาลูกอมรสต่าง ๆ ที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาอ่าน ก่อนจะหยิบหมากฝรั่งขึ้นมาสองแผงวางไว้ เธอวางแก้วกาแฟไว้บนเคาน์เตอร์ตรงหน้าเขา
‘โอ๊ย...แล้วผู้ชายบ้าอะไรใส่เสื้อสีชมพู โอ้...น่ารักที่สุด หัวใจของพายจะละลาย อยากได้เป็นพ่อของลูกจัง’ เธอคิดอยู่ในใจ ใบหน้าที่มองสบตากับเขา เธอยิ้มกว้าง ยิ้มที่คิดว่าสวยที่สุดตั้งแต่เกิดมา เหมือนอยากให้เขาประทับใจให้ได้
กริ๊ง... มือถือของเขาดังขึ้น ชายหนุ่มรีบหยิบออกมาแล้วกดรับสาย
“นายจะเอาอะไรเหรอ” ลายไทยถามคนปลายสายไป
(“พี่เอากาแฟใส่นมผสมรักครับ”) เสียงลายไม้ดังมาจากปลายสาย
“อื้อ...อย่างเดียวนะ”
“ครับ” เขาวางสาย แล้วสั่งกาแฟอีกแก้ว
พายดีใจจนยิ้มแก้มป่องที่จะได้อยู่กับเขานานขึ้น แค่นี้ก็ดีใจมาก ๆ แล้ว
“เอาลาเต้แก้วหนึ่งขอน้ำตาลเพิ่มเป็นสองชอตนะครับ” เขาบอกเพิ่ม
“ค่ะ ซื้อให้เพื่อนหรือคะ” เธอชวนคุย
เขาไม่ตอบแค่พยักหน้าและยิ้มให้ แค่นี้หัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอก็เป็นสุขแล้ว
‘พี่เขามีแฟนแล้วหรือยังนะ’ เธอถามเขาในใจ แต่ก็ยกหน้าไปยิ้มให้กับเขาตลอดเวลา
เธอส่งแก้วกาแฟแก้วใหม่ให้อย่างอ้อยอิ่ง ไม่อยากจากลา เขายกมือขึ้นมารับ แค่ปลายนิ้วแตะสัมผัสกัน เธอก็ขนลุกชันไปทั้งตัว พายชักมือกลับทำท่าเขินอาย เหมือนกับเขาจับมือสาวน้อยอย่างไรอย่างนั้น
“จ่ายเงินที่แคชเชียร์ได้เลยค่ะ” น้ำเสียงของเธอสั่นนิด ๆ พายเหมือนคนบ้าไปแล้ว เธอพ่นลมหายใจออกมาทันทีที่เขาหมุนตัวหันหลังให้
‘จะจีบ ยังไงดี พี่ขา พี่หล่อที่สุดเลยค่ะ’ เธอพูดกับตัวเองในใจ ยกสองมือของตัวเองขึ้นมาประสานอยู่ที่หน้าอก ยืนมองตามแผ่นหลังของชายคนนั้นไป พร้อมกับคิดสิ่งที่คาดหวังเอาไว้ในใจเท่านั้น
ดาด้ากระดี๊กระด๊าเดินกระแซะหัวไหล่เข้ามาถามใกล้ ๆ
“แกได้ถามชื่อพี่สุดหล่อไหม”
“ยัง...” พายทำปากแบน ๆ แทบชนกับจมูก
“หื้อ...อะไรกัน กล้า ๆ หน่อยสิยะ เฮ้อ...แล้วชาตินี้แกจะมีโอกาสได้ทำความรู้จักกับเขาเหรอ แต่จะว่าไป มันก็เกินฝันนะยายพาย ส่องกระจกมองตัวเองบ้างหรือเปล่า ฮา... ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงา” เพื่อนสาวหัวเราะชอบอกชอบใจ ว่าพายแรง ๆ แต่เธอก็รู้ว่าดาด้าพูดเล่น เพื่อนสาวเดินไปทักทายลูกค้าที่เข้ามาใหม่
“ชิ...” ปวีนุชทำเสียงตามหลังเพื่อน
‘ฉันก็รู้อยู่แล้ว จะมาย้ำให้ขวัญเสียทำไมเนี่ย ยายด้า ชิ...’ พายทำปากแบนยิ่งกว่าเดิม เธอเดินหน้าเง้าไปรับของจากมือของเพื่อนที่ส่งให้เธอช่วยเอาเข้าตู้ไมโครเวฟอุ่นให้ลูกค้าคนอื่น
‘คอยดูนะ ฉันจะต้องทำให้สำเร็จ จะต้องสืบให้รู้ว่าเขาเป็นใคร ชื่ออะไร ทำงานที่ไหน เพราะเขาคือพ่อของลูกของฉัน อึ๋ย...’ คิดไปนึกไปด้วยความสุขที่ได้เพ้อฝัน อะไรทำให้เธอมั่นใจขนาดนั้นคุณปวีนุช
‘ความสุขที่ได้ฝันใช่ไหมพาย’
ในห้องทำงานของลายไทย
“เรือลำใหม่ของปืนมาถึงแล้วนะพี่ ไอ้ปืนมันโทรมานัดแล้ว อีกสองอาทิตย์ มันจะพาพวกเราไปล่องเรือกัน เพราะจะเป็นการเปิดใช้เรือครั้งแรกครับ ผมบอก ปืนแล้วว่า ขอให้เราสองคนเคลียร์งานเซตนี้ให้เสร็จก่อน” ลายไม้เอ่ยปากบอกพี่ชายทันทีที่เห็นหน้า
“พี่ไม่ไปได้ไหมนะ พ่อกับแม่รู้เขามีหวังแหกอกแกกับพี่แน่ ๆ ไปตั้งสองอาทิตย์”
“โธ่พี่ปูน ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว เนี่ยงานส่งออกให้หมด เคลียร์เกลี้ยง แล้วงานล็อตใหม่ก็ส่งให้แต่ละแผนกเรียบร้อย แล้วเราค่อยกลับมาเคลียร์หลังจากนี้อีกสองอาทิตย์ น่า นะ ไปเหอะ นาน ๆ ที อีกอย่าง...”
“อะไร” ลายไทยสวนคำถามขึ้นมาทันที
“ถือโอกาสฮันนีมูนสิพี่ พี่โบกี้ต้องดีใจแน่ ๆ”
“ยังไม่ได้แต่งเนี่ยนะ”
“โธ่ พี่ปูนครับ เรือลำใหญ่มาก ไปทดลองใช้งานกันหน่อย โอกาสดี ๆ หายาก ที่แน่ ๆ ผมโทรไปบอกพี่โบกี้แล้ว พี่โบกี้เธอก็โอเคเซย์เยส” ไปร์ทเอ่ยถึงคู่หมั้นของลายไทย เขาจัดการไม่ให้พี่ชายมีโอกาสปฏิเสธ