ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / โรแมนติก / ลุ้นรัก..นายหัว
ลุ้นรัก..นายหัว

ลุ้นรัก..นายหัว

5.0
30 บท
2.7K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

ผู้เป็นย่าเป็นคนที่มีเซนส์ ท่านรู้อะไรล่วงหน้าเสมอ แทบจะไม่เคยพลาด และครั้งนี้ก็เหมือนกัน เนื้อคู่ที่แท้จริงของหลานชายกำลังจะมา ทำให้ท่านดี๊ด๊ามากกว่าทุกคน เฝ้ารอคอยอย่างใจจดจ่อ แล้วหญิงปริศนาก็โผล่มา มาทำให้หัวใจของเขาต้องปั่นป่วน และปลุกความเป็นชายให้ลุกโชน แต่ไปดูว่า แท้จริงแล้วใครเป็นคนทำให้พระเอกของเราแข็ง อุบ... (ไม่เอา ไม่เล่าสิ ปิดปากตัวเองให้สนิทเลย) ไปติดตามกันได้เลยค่ะ ฝากเรื่องนี้เอาไว้ด้วยนะคะ ++++ บนหนทางแห่งชีวิตรัก เวลาไม่ใช่ตัวกำหนดความมั่นคง แต่เป็นหัวใจรักที่ภักดีต่อกันต่างหาก อดีตที่เคยเลวร้ายของทั้งมณียาและอาคเนย์ คงทำให้เขาและเธอได้นำมาเป็นบทเรียนของชีวิต ที่จะครองคู่สุขสมใจกันไปตลอดจนหมดลมหายใจ แล้วตายจากกัน โดยที่ทั้งคู่จะไม่หวั่นแม้อุปสรรคใด ๆ ที่จะเกิดมาในวันข้างหน้า ขอเพียงได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในตอนนี้ให้มีความสุขมากที่สุดก็พอ

บทที่ 1 ฉันปลื้มเขา

มีน หรือ มณียา นลพรรณ เธอแอบหลงรักพลวัต ผู้จัดการฝึกหัดของแผนกลูกค้าสัมพันธ์

ทุกครั้งที่เธอเจอเขาและเห็นหน้าเขา มณียาไม่ต้องกินข้าวก็ได้ มันอิ่มเอมเปรมฤดีไปเสียหมด

“นี่... นั่งทำอะไรอยู่น่ะ ไปกินข้าวเที่ยงได้แล้ว” คุณขวัญทิพย์ เจ้านายของเธอมาสะกิดอยู่ที่หลัง หญิงสาวรีบละสายตาจากหน้าคอมพิวเตอร์หันไปมองเจ้านายสาวในทันที

“งานของใคร” คุณขวัญทิพย์ถามต่อ

“คุณพลวัตค่ะ” พลางทำยิ้มหวาน ออกอาการเขินออกมาด้วย

“อีกแล้วหรือ”

“ค่ะ” พยักหน้าน้อย ๆ

“เฮ้อ... ฉันจะต้องบอกให้ทางฝ่ายบุคคลให้รีบหาเลขาฯ ให้กับเขา เร็วที่สุดแล้วล่ะ ไม่น่าไปรับปากตอนที่ทางนั้นมาขอให้เธอทำงานให้เลย” คุณขวัญทิพย์บ่น

“ยังไม่ต้องก็ได้ค่ะ มีนยังทำได้อยู่ อีกอย่างช่วงนี้ เศรษฐกิจไม่ค่อยดี มีนคิดว่า ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไปค่ะ” พูดออกไปแบบมีน้ำใจ

“ย่ะ แม่น้ำใจงาม แต่อย่าทำให้งานที่ฉันสั่งเธอเสียก็แล้วกัน” ทำหน้าเง้างอดออกมา

“ไม่มีแน่นอนค่ะ งานของคุณขวัญที่สั่งมีนทั้งเมื่อวานและก็วันนี้ มีนได้นำไปวางเอาไว้ที่บนโต๊ะแล้วนะคะ” พูดเอาอกเอาใจเจ้านาย

“ที่ฉันพูดน่ะ ก็เพราะว่า ฉันเป็นห่วงเธอหรอกน่า เอ้า... แล้วนี่ สรุปจะไม่ไปกินข้าวเที่ยงจริง ๆ หรือ” คุณขวัญทิพย์ก็ยังถอนหายใจออกมาอีก และถามด้วยความเป็นห่วงเธออีกครั้ง

มณียาจึงยกเอานมและน้ำผลไม้ และซาลาเปาที่พลวัตซื้อมาฝากชูให้คุณขวัญทิพย์เห็น

“อ้อ... ยังดีนะ ที่เขายังมีน้ำใจ ซื้อนั่นนี่มาฝาก”

“แค่นี้ก็อิ่มแล้วค่ะ ซาลาเปาตั้งสองลูก”

“เอาไงก็เอา กินก่อนทำงานให้เขาก็แล้วกัน ฉันไปก่อนนะ”

“ค่ะคุณขวัญ”

เมื่อคุณขวัญทิพย์พ้นไปแล้ว มณียาก็หยิบมือถือของตัวเองออกมาจากลิ้นชัก แล้ววางเอาไว้ที่ตั้งมือถือเปิดกล้องเตรียมพร้อมที่จะถ่ายรูปหรือว่าอัดวิดีโอ ก่อนจะแกะหลอดดูดเสียบลงไปที่นม หยิบซาลาเปาขึ้นมาหนึ่งลูก จัดการกดถ่ายวิดีโอในมือถือ กินซาลาเปาคำ แล้วดื่มนมไปอีกอึกหนึ่ง แล้วโพสต์ในติ๊กต๊อกพร้อมกับลงแคปชัน

(แฟนซื้อมาให้อะ บอกได้คำเดียวว่าอร่อย #น้องมีมโนแรงค่ะ)

‘ทุกคนจะต้องอิจฉาฉันแน่ ๆ เลย’ หญิงสาวยิ้มสวย ๆ ให้กับตัวเอง ในหัวใจพองโต

ทุกครั้งที่พลวัตเข้ามาหาเธอ เขามักมีอะไรติดมือมาฝากเสมอ ชายหนุ่มชอบเข้ามาใกล้ ๆ แล้วก็คลอเคลีย บางทีก็เบียดชิดหัวไหล่กระแซะกับมณียาจนทำให้เธอต้องเอาเขากลับไปนอนฝันแทบทุกคืน

ในจังหวะนั้น เสียงเตือนว่ามีข้อความเข้าก็ดังขึ้น

(ใครซื้ออะไรมาให้แก นางมีน) กวิตาหรือ ตาหวาน เพื่อนสาวคนสนิทตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันส่งข้อความเข้ามาในทันทีที่เห็นเพื่อนรักลงแคปชันและรูปนั้น

(ไม่บอก) ยิ้มปากจะฉีกถึงหู

(คนนั้นอีกล่ะสิ ใช่ไหม) เพื่อนดักทางแบบรู้ทัน

(แก วันนี้เขาเปลี่ยนน้ำหอมกลิ่นใหม่ด้วยแหละ พอได้กลิ่นนะ ต่อมกระสันฉันมันสั่นระริก ๆ)

(อุบาทว์จริง ๆ นะแก 555++) กวิตาด่าให้

(ต่อหน้าเขาแกกล้าพูดอะไรอย่างนี้หรือเปล่าหึ... ยายมีน)

(ใครจะกล้ายะ)

(ก็นั่นนะสิ) พร้อมสติกเกอร์แบะปากมองบน

(แกระวังเอาไว้น่า ผู้ชายหล่อ หน้าตาดีน่ะ ส่วนใหญ่ไม่ว่าง)

(ฉันไปเช็กมาหมดแล้ว เขายังไม่มีใคร)

(เชื่อได้หรือ)

ตอนที่กำลังจะพิมพ์ข้อความตอบไปให้กับกวิตา พลวัตก็ส่งข้อความเข้ามาในมือถือของเธอด้วย

(คุณมีนครับ งานที่ผมรบกวนให้คุณมีนทำเสร็จหรือยังครับ ผมต้องไปพรีเซนต์ให้ลูกค้าดูตอนบ่ายสอง) แล้วมีสติกเกอร์ผู้ชายลูบหัวตัวเอง ทำสีหน้าเกรงใจส่งมาให้ด้วย

(เรียบร้อยแล้วค่ะ มีนจะพิมพ์ออกมาจากเครื่องให้เลยนะคะ คุณวัตมารับได้เลยค่ะ)

(โอเคครับ) แต่พลวัตยังไม่หยุดแค่นั้น

(คุณมีนช่างน่ารัก และดีกับผมจริง ๆ ไม่เคยมีใครทำเพื่อผม และดีกับผมเหมือนคุณมาก่อน)

(ผมชอบคุณนะครับ ผมต้องการคุณ)

‘กรี๊ด...’ มณียากรีดร้องอยู่ในใจ ก่อนจะแคปหน้าจอประโยคที่ได้พูดคุยกับเขาส่งไปให้กวิตาดู

(นางตาหวาน แกดูนี่ เขารักฉัน) และสติกเกอร์ตัวการ์ตูนกระโดดเหยง ๆ ไปให้กวิตาด้วย

เพื่อนสาวรีบเปิดอ่าน

(ตรงไหนที่เขาบอกว่ารักแก ฉันยังไม่เห็นเลย)

มณียารีบใช้โปรแกรมแต่งภาพ ทำวงกลมตรงคำว่า ‘ผมชอบคุณนะครับ ผมต้องการคุณ’ ส่งไปให้เพื่อนทันที

(แกตาบอดหรือไง ถึงไม่เห็นตรงนี้)

(เฮ้อ...) สติกเกอร์ถอนหายใจถูกส่งให้มณียาถึงสองที

(ทำใจไว้มั่งนะเว้ย เคยเห็นไหม อีคนที่ถูกหลอกใช้ ผู้ชายประเภทคารมดี ๆ แต่ใจทรามน่ะ)

(มองโลกในแง่ร้าย ฉันรู้หรอกน่าว่า ใครรักใครเกลียด เขาต้องชอบฉันแน่ ๆ เพราะฉันสวย)

(สวยแต่โก๊ะกัง)

(ยายตาหวาน สรุปแกเป็นเพื่อนฉันไหมนี่)

(เพราะว่าฉันเป็นเพื่อนแกนะสิ ฉันถึงเตือนแกไง แกน่ะนะ มีดวงจะถูกผู้ชายหลอก จำไม่ได้เหรอ ตอนที่เราเรียนอยู่ปีสาม แกก็ถูกพี่ชนะหลอก ดีนะ แกไม่เสียตัวให้พี่ชนะ)

ยังไม่ทันที่มณียาจะโต้กลับเพื่อน พลวัตก็เปิดประตูเข้ามาพอดี

“รบกวนคุณมีนจริง ๆ ผมเกรงใจมากครับ เมื่อเช้าในที่ประชุม ผมก็เตือนเรื่องให้เขาหาเลขาฯ ให้ผมได้แล้ว แต่คุณรมณีย์ก็ยังตอบว่า คนที่มาสมัครเยอะอยู่ แต่ไม่มีคุณสมบัติอย่างที่ต้องการ เฮ้อ...” พูดด้วยอาการเหนื่อยหน่าย

“ไม่เป็นไรค่ะ มีนเต็มใจทำให้คุณวัตค่ะ ไม่ได้เหนื่อยอะไรเลยค่ะ” มณียาหันไปหยิบเอกสารที่เธอพิมพ์ออกมาแล้วใส่เข้าไปในแฟ้มที่พลวัตเตรียมมาให้

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ออกใหม่ล่าสุด: บทที่ 30 รู้หรือยังว่า...รัก   09-27 15:46
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY