เรื่องสั้นแนวผิดบาป ความสัมพันธ์ร้อนแรงของคุณแม่สาวใหญ่กับลูกเขยวัยรุ่น เมื่อลูกสาวทำงานหนักจนร่างกายอ่อนแอมีลูกไม่ได้ ลูกเลยขอให้แม่เอากับผัวตัวเองเพื่อทำลูกให้แทน
เรื่องสั้นแนวผิดบาป ความสัมพันธ์ร้อนแรงของคุณแม่สาวใหญ่กับลูกเขยวัยรุ่น เมื่อลูกสาวทำงานหนักจนร่างกายอ่อนแอมีลูกไม่ได้ ลูกเลยขอให้แม่เอากับผัวตัวเองเพื่อทำลูกให้แทน
งานสุดคุ้มอุ้มบุญแทนลูก
ตอน จับลำลูกเขย
สุชาดาเป็นสาวใหญ่ที่ยังสดสวยเหมือนดาราตัวแม่ในวงการละคร เธอเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวมาตลอดตั้งแต่เสียสามีรักจากอุบัติเหตุไปเมื่อหลายปีก่อน
ลูกสาวเพียงคนเดียวของเธอคือนิด้า สาววัยทำงานที่มุ่งมั่นสร้างธุรกิจจนร่างกายอ่อนแอ
นิด้าแต่งงานกับแฟนหนุ่มชื่อว่าเจตตั้งแต่เรียนจบ ทั้งสองสร้างธุรกิจร้านเครื่องดื่มเฟรนไซส์จนสามารถตั้งตัวได้ในเวลาอันสั้น แต่ผลที่ตามมาคือนิด้าไม่สามารถมีลูกได้เพราะว่าไปตรวจแล้วมดลูกอ่อนแอ
ปัญหานี้เกือบทำให้ลูกสาวกับแฟนเกือบเลิกรากัน สุชาดาคอยเป็นกาวประสานให้ให้ลูกสาวกับสามีคืนดีกันจนได้ ในที่สุดลูกๆทั้งสองก็เริ่มฝากธุรกิจให้กับคุณแม่คนสวยดูแลแล้วออกไปเที่ยวต่างประเทศและพยายามทำลูกกันอย่างหนัก
พอถึงกำหนดกลับจากเมืองนอกนิด้าและเจตก็มาค้างที่บ้านของวิชุดา ทั้งสองเรียกคุณแม่มาคุยกลางดึกกลางดื่นอยู่ในห้องรับแขก
ฮ้าว! คุณแม่คนสวยนั่งบนโซฟาและหาววอดๆ ในใจคิดว่าลูกสาวกับลูกเขยที่นั่งกับพื้นตรงหน้าคงจะทำอะไรผิดมา
ลูกสาวคลานเข้ามาจับหัวเข่าแม่แล้วเงยหน้ามองตากลมโตของหล่อนอย่างอ้อนวอน
"แม่คะ ช่วยมีอะไรกับเจตได้ไหมคะ"
ห๊ะ! คุณแม่อ้าปากค้าง ขนลุกซู่จนลืมง่วง
"คือ นิด้าอยากให้ผมมีลูกกับคุณแม่ยายน่ะครับ" ลูกเขยเอ่ยขณะเอามือเกาหัว
"จะบ้าเหรอ ทำไมไม่ไปจ้างหมอเขาทำให้ล่ะ เขาเรียกอะไรนะ เดี๋ยวนี้เขาทำได้นี่" คุณแม่คนสวยตวาดเสียงดัง
"มันแพงแม่ แล้วก็ใช่ว่าจะติด ถ้าไม่ติดก็เสียเงินฟรี" ลูกสาวตอบ
"ใช่ครับ อีกอย่างคือว่าเงินที่เอามาลุงทุนเฟรนไชส์พวกเรากู้มาครับ ไม่มีเหลือไปจ้างหมอทำกิฟต์หรอก" ลูกเขยเสริม
"ธุรกิจมันอยู่ได้เพียงแต่ต้องให้เงินมันหมุนเวียนในเฟรนไชส์น่ะครับ ไม่ใช่ดึงเงินออกมาทำอย่างอื่น"
"งั้นทำไมไม่ไปขอเด็กกำพร้ามาเลี้ยงล่ะ ให้แฟนไปมีกับคนอื่นก็ได้นี่ ถ้าอยากได้ลูกขนาดนั้นน่ะ" คุณแม่ยังสาวตอบ
"เด็กกำพร้าไม่ใช่สายเลือดเรานี่แม่ ให้ผัวหนูไปเอากับคนอื่นหนูก็ทำใจไม่ได้หรอกนะ สายเลือดเราก็ไม่ตกถึงลูกด้วย" ลูกสาวตอบ
"คือคุณแม่กับนิด้ามีDNA เหมือนกันไงครับ ลูกที่เกิดมายังไงก็สายเลือดในครอบครัวของเรา ลูกที่จะเกิดจากคุณแม่กับผมยังไงก็ไม่ต่างจากลูกของผมกับนิด้าหรอกครับ"
ลูกเขยเอ่ยขณะเงยหน้ามองเนื้อตัวอิ่มอวบของแม่ยายด้วยแววตาที่แปลกไป
"คือ เดี๋ยวนะ ผัวแกมีอะไรกับฉันนี่แกทำใจได้หรือยัยนิ" แม่ก้มหน้าถามลูกสาวอย่างอึดอัด แต่ใจก็สั่นระรัวผิดปกติ รู้สึกตัวร้อนรุ่มด้วยเลือดสาวที่ฉีดพล่านไปทั่วเรือนกาย
"ถ้าทำลับหลังหนูก็ทำใจไม่ได้หรอก ต้องทำกันตอนที่หนูอยู่ด้วย" นิด้าตอบและเขย่าขาขาวของแม่
"นะแม่ นะคะ" มือลูกบีบขาอ่อนแม่จนแดงเป็นปื้น
"คือ เรื่องแบบนี้มันจะให้มีอะไรกับปุบๆปับๆเลยก็ไม่ใช่เรื่องนะ"
คุณแม่เอ่ยขณะมองหน้าหล่อขาวของลูกเขย พอชายตามองเป้ากางเกงขาสั้นของเค้าก็ต้องตกใจหันหน้าหนีเพราะว่าแท่งเอ็นแข็งดันกางเกงจนชี้โด่
แม่ยายคนสวยรู้เลยว่าลูกเขยต้องอยากทำอะไรกับเธอแล้วแน่ๆ มันทำให้น่าตกใจเพราะเขาไม่น่าจะพร้อมมากขนาดนั้น
"งั้นก็ลองค่อยๆสัมผัสกันก่อนนะคะ เจตขึ้นมานั่งข้างแม่สิ" ลูกสาวตัวดีดึงแขนสามีให้ลุกมานั่งบนโซฟาข้างๆคุณแม่
"จับมือกันก่อนก็ได้ค่ะ ค่อยๆเรียนรู้ร่างกายกันไปก่อน ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน" ลูกสาวยุแยง แถมยังยักคิ้วหลิ่วตาเป็นสัญญาณให้สามีสุดหล่อเอามือมาจับแม่ยายคนสวย
หมับ! ลูกเขยจับมือน้อยของแม่แล้วหันมาสบตา
ลูกสาวถอยไปนั่งมองจากโซฟาตรงข้ามเพื่อให้ทั้งสองผ่อนคลาย
ลูกเขยตัวดีไม่เพียงจับมือคุณแม่ เขายังดึงมือน้อยอันนุ่มนิ่มของหล่อนมาสัมผัสตรงเป้ากางเกงขาสั้นอีกด้วย
อือ! สุชาดาครางทันทีที่อุ้งมือโดนแท่งเอ็นแข็งๆภายนอกเนื้อผ้า เธอพยายามชักมือกลับแต่ว่าลูกเขยบีบมือเธอให้กุมกำแท่งเอ็นร้อนแน่นขึ้น
"ถอดกางเกงสิ หล่อนจะได้ดู" ลูกสาวนั่งไขว่ห้างและออกคำสั่งสามี
ฟุ่บ! จู่ๆเจตก็ดึงร่นกางเกงนักบอลลงไปที่หัวเข่าพร้อมกับกางเกงใน แท่งเอ็นยาวโง้งดีดผึงขึ้นมาฟาดมือแม่ดังป่าบ!
อึก! สุชาดากลืนน้ำลายเหนียวลงคอเมื่อเห็นแท่งเอ็นอันยาวโง้งที่ลูกสาวตั้งใจหมายมั่นว่าจะให้แทงเข้ามาในหว่างขาของเธอ
"ยังไม่พร้อม ไม่ใช่วันนี้นะ" คุณแม่เอ่ยและมองตาลูกเขยก่อนจะหันมามองลูกสาวอย่างรนๆ
"ไม่ใช่ก็ได้ค่ะ งั้นจับดูไปก่อน จะได้หายกลัว" นิด้ากอดอกบอกแม่
หมับ! คุณแม่กำบีบตรงกลางแท่งเอ็น ใบหน้าสวยก้มลงเหมือนว่าหนักอึ้งจนโงหัวไม่ขึ้น
ลูกเขยบีบข้อมือน้อยแล้วบังคับให้คุณแม่กำรูดแท่งเอ็นขาวๆขึ้นลง ส่วบ! ๆ เห็นหัวดอกเห็ดบานใหญ่สั่นหงึกหงัก มีน้ำใสปริ่มออกมาล้นปากรูจนเลอะติดฝ่ามือ มันลื่นมาก
กลางลำยาวมีเส้นเอ็นปูดๆพันหยักโดยรอบ ส่วนโคนใหญ่มากแถมมีขนดกดำขึ้นอยู่โดยรอบ เรียกได้ว่าความเป็นชายของลูกเขยเหนือกว่าพ่อของลูกสาวมาก ทั้งความยาวและความใหญ่
ส่วบ! ๆ ๆ รู้สึกเสียวอุ้งมือแปล๊บๆเหมือนมีไฟฟ้าช๊อตแล่นขึ้นมาถึงแขน ในอกหวิวๆเหมือนยืนบนที่สูงแล้วกำลังจะตก ร้อนวูบๆวาบๆที่หว่างขาจนกางเกงในเปียกชุ่ม
อือ! ๆ คุณแม่ครางกระเส่าขณะเงยมองหน้าหล่อๆสลับกับก้มลงมองแท่งเอ็นยาวๆที่โดนรูดจนแดงเถือกคามือ
แนวทาสสวาท ล่อลวง เปิดซิง รุนแรง ซาดิสม์ หลอกเอา คนสวน รุมคุณหนู nc 3p
นิยายอีโรติก แนวเรื่องจริง นอกใจ มีชู้ เผลอใจ ไม่ตั้งใจ nc 18+ รวมเรื่องสั้นแนวนอกใจ นอกกาย สายบาป เป็นเรื่องแต่งเสริมเรื่องจริง สั้นๆจบในตอน มีหลายแนว หลายเหตุการณ์ สำหรับผู้ใหญ่ อายุ18ปีขึ้นไป
นิยายผู้ใหญ่ แนวฮาเร็มชาย นางเอกเป็นคุณหนูวัย18ปี เธอชอบยั่วคนสวน คนขับรถ ใจแตก มั่วสวาท nc 18+
ในยุคก่อนสงครามโลก ยังมีการค้าทาส ในดินแดนแถบเอเชียที่ไม่ระบุชื่อและสถานที่ตั้ง มีปราสาทแห่งหนึ่งตั้งตะหง่านอยู่ริมหน้าผาบนเขาสูง เจ้าปราสาทคือสามีนางเอก เขาเป็นขุนนางชั้นสูง เขาชอบซื้อทาสชายหลากเชื้อชาติมาเลี้ยง ใช้งานพวกเขาหนัก และมักจะให้นางเอกมีอะไรกับคนแปลกหน้าพวกนั้นเพื่อให้เขานั่งดูอย่างมีอารมณ์
นางเอกแต่งงานกับสามีแก่ เขาเป็นเสี่ยเจ้าของร้านทองที่รวยมาก ทว่านกเขากลับไม่ขันและอ่อนปวกเปียก นานๆจะมีเซ็กกับเมียรัก เดือนละครั้งสองครั้ง นางเอกทนความอยากไม่ไหวแต่ก็ไม่อยากมีชู้ ไม่อยากนอกใจสามี เธอจึงแอบมีอะไรกับเจ้าแสนรักที่เลี้ยงไว้ในบ้าน
เรื่องสั้นแนวมีชู้ fwb ลับๆ นอกใจ แอบแซ่บ 3p 4p หลายบุคคลหลากเหตุการณ์ จบในตอนสองตอน
[นักธุรกิจหนุ่มระดับต้นแสนร้ายกาจ VS นักปรุงน้ำหอมสาวพิการเลอโฉม บริสุทธิ์ทั้งคู่] บุคคลลึกลับส่งคลิปวิดีโอสามีนอกใจมาให้ ทำลายชีวิตที่ดูสงบของยูหยุนหนิง ทำให้เธอเข้าใจเรื่องหนึ่ง คนรักที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กจะหลอกเรา เพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันจะหลอกเรา แต่นายแบบไหล่กว้างเอวคอดขายาวไม่มีทางหลอกเรา เพียงแต่ชายหนุ่มรูปหล่อขายตัวเพื่อเลี้ยงสุนัขคนนี้ กลิ่นน้ำหอมบนตัวของคุณ ทำไมถึงเหมือนกับนักธุรกิจหนุ่มระดับต้นของตระกูลเสี่ยวเลย? * ตอนที่เธอเปล่งประกายเจิดจรัส เขาเป็นลูกที่ถูกทอดทิ้งของตระกูล กล้าแค่ขโมยจูบแรกของเธอในความมืด เมื่อเธอตกจากที่สูง เขาทิ้งทุกอย่างกลับประเทศ แต่กลับเห็นเธอตอบตกลงคำขอแต่งงานของคนอื่นทั้งน้ำตา ตอนเธอถูกหักหลังอย่างเจ็บปวด เขามีอำนาจอยู่ในมือ เขาคือคนที่สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง เป็นคนที่ช่วยชีวิตตอนที่เธอเสี่ยงอันตราย เป็นกำลังใจที่มั่นคงที่สุดของเธอ เมื่อเธอลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาคุกเข่าข้างหนึ่ง จริงใจเป็นอย่างมาก “ได้โปรดแต่งงานกับผม” * “อยากรู้ไหมว่า ตอนที่เธอตอบตกลงคำขอแต่งงานของผู้ชายสารเลวคนนั้น ผมกำลังคิดอะไรอยู่? ” “คิดอะไรอยู่เหรอคะ? ” “อย่าให้ผมมีโอกาสนะ” “แล้วถ้าไม่มีโอกาสละคะ? ” “ถ้าอย่างนั้นก็สร้างโอกาสขึ้นมา” เพราะในโลกนี้ ไม่มีใครรักยูหยุนหนิงได้มากกว่าเสี่ยวฉืออีกแล้ว
"ไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไปซะ" "โยนผู้หญิงคนนี้ลงทะเลซะ" ขณะที่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเหนียนหย่าเสวียน โฮว่หลิงเฉินได้ปฏิบัติต่อเธออย่างไม่เป็นมิตร "คุณหลิงเฉินครับ เธอคือภรรยาของท่านครับ" ผู้ช่วยของหลิงเฉินกล่าวเตือนเขา เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลิงเฉินหยุดเพ่งมองไปที่เขาอย่างเย็นชาและบ่นขึ้นมาว่า "ทำไมไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?" นับจากนั้นเป็นต้นมา หลิงเฉินได้ตามใจและรักใคร่ทะนุถนอมหย่าเสวียนมาตลอด โดยไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะหย่าร้างกัน
หลังจากแต่งงานได้ 2 ปี ในที่สุดเจียงเนี่ยนอันก็ตั้งครรภ์สักที ความดีอกดีใจของเธอแต่กลับแลกกับคำขอหย่าของสามี หลังจากการสมคบคิด เธอนอนในกองเลือด และต้องการขอร้องเขาให้ช่วยเด็กเอาไว้ แต่กลับไม่สามารถติดต่อกับอีกฝ่ายได้ ด้วยความสิ้นหวังเธอจึงออกจากประเทศไป ต่อมาในงานแต่งงานของเจียงเหนียนอัน คุณกู้เสียการควบคุมและคุกเข่าลง ดวงตาของเขาแดงก่ำ "มีลูกของฉัน แล้วเธออยากจะแต่งงานกับใครกัน?"
ในฐานะที่เธอมีทรัพย์สินนับพันล้านและเป็นลูกสาวที่ได้รับการฝึกฝนอย่างลับๆ โดยรัฐบาล เฉียววานก็ถูกจัดสรรพ่อแม่ให้ในที่สุด แต่ไม่คาดคิด เธอถูกขับออกจากครอบครัวถึงสามครอบครัว การฝึกฝนความสัมพันธ์เป็นญาติพี่น้องก็ล้มเหลวซ้ำๆ จนกระทั่งเธอถูกตระกูลฮั่วรับอุปการะ เฉียววานที่น่าสงสารถูกพ่อแม่บุญธรรมทุ่มเงินให้ตามใจ แสดงความรักอย่างสุดโต่งจนดูเหนือจริง ทำให้บางคนอิจฉาจนบ้าคลั่ง ปล่อยข่าวลือว่า "เฉียววานไม่มีความสามารถใดๆ เลย ต้องอาศัยการทำตัวน่าสนสารเพื่อเรียกร้องความสนใจจากตระกูลฮั่ว!" แต่วันถัดมา อธิการบดีมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศยืนต้อนรับด้วยตัวเอง “ศาสตราจารย์เฉียว ห้องแล็บของคุณเตรียมพร้อมแล้ว” มหาเศรษฐียื่นสัญญาให้ “บอส รายงานการเงินปีนี้กำไรเพิ่มขึ้น 300%!” องค์กรแฮกเกอร์นานาชาติก็เกิดความวุ่นวาย “พี่ใหญ่ ถ้าคุณไม่ออนไลน์ ระบบการเงินจะล่มแล้ว” เมื่อความลับของเฉียววานถูกเปิดเผยทีละอย่าง ทั้งโลกออนไลน์ก็เดือดดาล กู้ซือหาน ผู้ทรงอำนาจและเย็นชาแห่งเมืองจิง จู่ๆ ก็จับเธอไว้ที่มุมกำแพง นิ้วของเขาลูบไล้ริมฝีปากของเธอเบาๆ “คุณนายกู้ เล่นสนุกมากพอหรือยัง? ถึงเวลากลับบ้านไปมีลูกได้แล้ว” เฉียววานหน้าแดงก่ำ “ใคร ใครจะไปมีลูกกับคุณล่ะ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ และหยิบบัตรดำวงเงินไม่จำกัดใส่มือเธอ “มีลูกคนหนึ่ง จะมอบเกาะส่วนตัวให้ให้หนึ่งเกาะ”
หลังจากที่แฟนหนุ่มประสบอุบัติเหตุรถชนและหมดสติไปหนึ่งสัปดาห์ เขาก็ฟื้นคืนความทรงจำขึ้นมาอย่างกะทันหัน เขาจำได้ว่ามีคนที่เขารักมายาวนาน ดังนั้น สิ่งแรกที่เซิ่งหลินชวนทำเมื่อฟื้นจากอาการโคม่า คือการขอเลิกกับฉินเวย “เรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงที่ฉันความจำเสื่อม ไม่ได้เป็นสิ่งที่ฉันตั้งใจทำจริงๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราตัดขาดความสัมพันธ์ ความรักของเราก็ทำเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นเลย ” ฉินเวยไม่ได้ว่าอะไร บัญเอิญว่าการวิจัยยาใหม่ในห้องทดลองสำเร็จ ฉินเวยจึงขอเข้าร่วมการทดลองยา “เมื่อคุณรับประทานยาเม็ดนี้ ความทรงจำส่วนนี้จะถูกลบไปอย่างถาวร คุณฉินเวย คุณตัดสินใจดีแล้วหรือ?”
จะมีสิ่งใดน่าทุกข์ใจไปมากกว่าการถูกคนในครอบครัวรังเกียจภายหลังจากมารดาเสียชีวิตเด็กน้อยอายุห้าขวบต้องพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอดพร้อมกับน้องสาวที่พึ่งลืมตาดูโลกอีกทั้งน้องชายฝาแฝดที่พึ่งเกิดมายังถูกพรากไป หลี่อันหนิง เด็กสาวผู้เกิดมาพร้อมกับโชคชะตาที่ไม่เหมือนผู้ใดนอกจากต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดจากคนในครอบครัว ตลอดชีวิตนางยังไม่เคยได้รับอุ่นไอจากผู้เป็นบิดาที่ยังเหลืออยู่ จนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายของชีวิต นางก็ยังไม่รู้เลยว่าเหตุใดสวรรค์ถึงได้กำหนดชะตาชีวิตเช่นนี้ให้กับตน เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เด็กสาวพบว่าตนเองกลับมายังอดีตในช่วงเวลาที่ทุกอย่างสามารถแก้ไขได้ พร้อมกับความสามารถที่ไม่มีมนุษย์คนไหนทำได้เหมือนอย่างนาง หลี่อันหนิงได้เริ่มวางแผนแก้แค้นให้กับตนและช่วยเหลือน้องทั้งสองมิให้มีชะตากรรมดั่งชาติที่แล้ว ************************************************************ “ท่านแม่!! ท่านแม่!! ตื่นสิเจ้าคะ นอนที่นี่ไม่ได้นะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา” ร่างเล็กแกรนแกะเอาเสื่อที่ห่อม้วนร่างของมารดาออก ก่อนจะเขย่ากายที่เย็นชืดไปนานแล้วของนาง ทว่าในระหว่างที่สายฝนกำลังเทกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เสียงร้องแผ่วเบาราวกับลูกแมวน้อยก็ดังขึ้น หลี่อันหนิงมองไปยังช่วงขาของมารดาเห็นบางสิ่งกำลังขยับไหว นางจึงเลิกชุดสีขาวที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตของมารดาขึ้น บัดดลร่างเล็กของเด็กทารกที่กำลังดิ้นรนเอาชีวิตรอดก็ปรากฏแก่สายตา ด้วยสัญชาตญาณ เด็กน้อยในวัยห้าขวบรีบถอดเสื้อคลุมด้านนอกอันเปียกชื้นไปด้วยละอองน้ำฝนออกมาห่อร่างเล็กของน้องสาวเอาไว้ ส่วนตนเองก็เอาแต่เอ่ยพึมพำว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร พี่สาวจะดูแลน้องเอง หลี่อันหนิงกอดเด็กทารกเอาไว้ในอ้อมแขน ใช้ร่างกายเล็กจ้อยของตนกำบังลมฝนให้น้องน้อยอย่างกล้าหาญ ******************************************************** ร่างเล็กนั่งตากฝนอยู่บนเขาเป็นเวลาเนิ่นนาน เพราะหาหนทางกลับเรือนเฉกเช่นผู้ใหญ่ไม่ได้ กายของเด็กน้อยเริ่มสั่นสะท้านเสียงฟันของนางกระทบกันดังกึกกัก ก่อนสติสุดท้ายของเด็กหญิงจะดับวูบไป หลี่อันหนิงคล้ายมองเห็นมารดาของตนที่นอนอยู่เบื้องหน้าลุกขึ้นมาตระกองกอดนางเอาไว้แนบอก ก่อนกระซิบน้ำเสียงอ่อนโยนว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร แม่อยู่นี่แล้ว เสียงเพลงกล่อมเด็กที่มารดาเคยร้องกล่อมตนยามค่ำคืนยังคงดังก้องประทับในโสต หลี่อันหนิงหลับไปทั้งรอยยิ้มโดยไม่รู้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นต่อจากนั้น
© 2018-now MeghaBook
บนสุด
GOOGLE PLAY