เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมของเราได้
"ขอทราบแซ่ของแม่นางจะได้ไหม"รอยยิ้มผุดพรายที่มุมปาก
"เรียกข้าว่า หญิงผู้มีสุราให้ดื่มก็พอแล้ว" ใบหน้าฉงนแต่ไม่อาจ เซ้าซี้ต่อความ
ก้อนเงิน ถูกวางไว้บนโต๊ะ
"ข้ามีเรื่องเล่า แม่นางคิดค่าเสียเวลาในการฟังหรือไม่"
อมยิ้ม น้อยๆใบหน้าช่างอ่อนเยาว์อ่อนหวาน งดงามจนเผลอยิ้มตาม
"เรื่องเล่าของท่าน อาจทำข้าสำราญ หรืออาจทำให้ทุกข์ตรมไปกับท่าน ถือว่าท่านจ่ายค่าตอบแทนแก่ข้าแล้ว"เสียงที่เปล่งออกไปหวานราวน้ำผึ้งป่า
"สำราญนับว่าตอบแทนแต่ถ้าทุกข์ตรมเล่า เสพสุขจากความทุกข์ตรมกระทำได้เช่นนั้นหรือ"แววตาฉงนยิ่งแล้ว
"ความทุกข์ตรมของผู้อื่น ทำให้เราหลุดพ้นความทุกข์ตรมเฉกเช่นได้ปลดปลงความทุกข์"คำพูดแม้จะไม่ยี่หระทว่าดวงตากลับหม่นแสงลง
"เช่นนั้นข้าหมดข้อกังขา"
จอมยุทธ์หนุ่ม เลื่อนก้อนเงินส่งให้
"สุราชั้นเลิศของแม่นาง เท่าไหร่ถึงจะพอดับทุกข์"กรีดนิ้วเรียวสวยไปบนไหสุรา ก่อนจะหยุดที่ป้ายชื่อ ..เมามายสมใจไร้ความทุกข์ตรม..หยิบเอาก้อนเงินก่อนจะเลื่อนไหสุราตรงหน้าจอมยุทธ์ผู้พรั่งพร้อมด้วยรูปโฉม
หญิงสาววัยเยาว์รูปร่างอ้อนแอ้นนาม หลานฟางยืนตัวสั่นงันงกด้วยความกลัวด้านหลังพิงชนเข้ากับแผ่นหลังของญาติผู้พี่รุ่นราวคราวเดียวกัน
ในมือของเขามีท่อนไม้ยาวกำไว้แน่น เบื้องหน้ารายล้อมด้วยโจรป่า หมายปล้นชิงทรัพย์
"อย่าเข้ามานะ หลานฟางไม่ต้องกลัวข้าไม่ปล่อยให้เจ้าได้รับอันตราย"
"เจ้าจะบ้าหรือเสี่ยวเหวิน เห็นไหมเจ้ามีอะไรไปต่อกรกับพวกมัน ให้ๆมันไปเถอะ"
"อย่าเชียวนะ ของนั่นเป็นเจ้าที่หามันมาแสนนาน ข้าไม่ยอมให้พวกมันได้ไป"
หันรีหันขว้างฟาดไม้ในมือเข้าใส่โจรป่า แต่จะสู้เขาได้อย่างไรในเมื่อไร้วรยุทธ์จึงถูกรุมทึ้งเหมือนเหยื่อ เสี่ยวเหวินขดตัวกลมเจ็บแสนเจ็บแต่ปากยังไม่หยุดพูด
"พวกเจ้าอย่าได้คิดจะทำอะไรหลานฟางนะ ข้าไม่มีทางยอม"หน้าตาปูดบวม เขียวซ้ำแต่กอดขาโจรไว้แน่น
“เจ้าโง่เสี่ยวเหวินรีบหนีกันเถอะ เจ้าจับพวกมันไว้ทำไม”หลานฟางตะโกนดังๆ
ร่างผึ่งผายกระโดดลงมาจากคาคบไม้ใช้กระบี่ในมือเข้าห่ำหั่นจนโจรป่าล่าถอยไป แต่ก่อนที่โจรป่าจะไป กลับฝากบาดแผลไว้ที่แขนขวาของจอมยุทธผู้มากด้วยรูปโฉมเป็นแผลยาว หลานฟางถลาเข้าหาจอมยุทธ์หนุ่มร่างสูงแทนที่จะเข้าไปดูเสี่ยวเหวินที่นอนร้องโอดโอย
แต่ทว่ากลับสะดุดชายกระโปรงอ้อมแขนแข็งแรงกอดรัดรอบเอวบาง ตาสบตา บางอย่างในดวงตา สื่อความหมายที่หลานฟางเขิน หลบตาคมก้มหน้าอีกคนลืมแม้กระทั่งปล่อยมือออกจากเอวบาง
"จอมยุทธ์ท่าน ...ปล่อยเอ้ย ...ท่าน ..ข้าขอบคุณที่ช่วย"รอยยิ้มบริสุทธ์ของหลานฟางน่ามองยิ่งนักแต่อีกคนกลับมีใบหน้าเรียบเฉย
"ท่านจอมยุทธ์ท่านแช่อะไร"
"ชื่อแซ่หาสำคัญไม่ตอนนี้สำคัญที่ คนผู้นั้นบาดเจ็บ"ชี้มือไปยังเสี่ยวเหวินที่บัดนี้นอนนิ่ง หลานฟางเหมือนเพิ่งนึกได้ หรือว่าแสร้งทำเป็นนึกได้
"เสี่ยวเหวิน ลุกขึ้น ไม่ได้โดนอะไรเท่าไหร่ดูท่านจอมยุทธ์ถูกคมกระบี่บาดเจ็บเพียงนั้นยังไม่สำออยเช่นเจ้า"
เสียงตวาด เสี่ยวเหวินปรือตามอง เจ็บแสนเจ็บ ข่มความเจ็ยปวดไว้
"จะ..จะเจ้าปลอดภัยดีไหมหลานฟาง"คำพูดหลุดออกจากปากแสนยากเย็น
"ปลอดภัย"หันไปเห็นเลือดสดๆไหลซึมออกมาด้านนอก
รีบเกาะแขนจอมยุทธ์หนุ่มหล่อ
"ท่านจอมยุทธ์ เร่งกลับไปทำแผลที่บ้านของข้า"จอมยุทธ์ไม่พูดเพียงแต่เดินไปพยุงเสี่ยวเหวินให้ลุกขึ้นออกเดินตามหลานฟางไปพร้อมกัน
ผ้าพันแผลสีขาวถูกพันรอบแขน ยาสมานแผล บรรเทาอาการเจ็บปวดได้บ้าง เสี่ยวเหวินใบหน้าปูดบวม เดินกะเผลกเข้ามา ทรุดตัวนั่งข้างเตียง
"ข้าน้อยเสี่ยวเหวิน ขอบคุณท่านจอมยุทธ์ที่ช่วยเหลือ"จอมยุทธ์หนุ่มยิ้ม ก้มหน้ามองมือตัวเอง
"เสี่ยวเหวิน เจ้าไม่ต้องเกรงใจ เห็นผู้ที่ประสบเคาระห์กรรมมีหรือที่ข้าจะไม่ช่วย"หลานฟางยกโจ๊ก เข้ามาข้างในห้อง
"ท่านจอมยุทธ์ ข้าต้มโจ๊กให้ท่านเองกับมือ คิดว่าท่านคงหิวแล้ว" เสี่ยวเหวินมองหลานฟาง ด้วยแววตาภักดีเหมือนสุนัขกับเจ้าของ
"ของข้าเล่า"
"ของเจ้า ข้าให้เสี่ยวจี้นำไปให้ที่ห้องของเจ้าแล้ว"เสี่ยวเหวินลุกขึ้นเดินกลับไปที่ห้องทันที
"ค่อยยังชั่วหรือยังท่านจอมยุทธ์ ไว้ท่านพ่อกลับมาข้าจะขอยา สมานแผลที่มีสรรพคุณเป็นเลิศกว่านี้ มาเพื่อท่าน"
"แม่นางหลานฟางรบกวนเจ้าแล้ว"หลานฟางยิ้มหวาน
"ท่านมีจิตใจคุณธรรมไม่ปล่อยเลยทเมื่อเห็นผู้อื่นประสบเคราะห์กรรมข้านับถือนักไม่รักตัวกลัวตาย ยอมบาดเจ็บเพื่อคนที่ไม่เคยรู้จักรักใคร่"จอมยุทธ์หนุ่มมองหลานฟางแบบค้นคว้า
พระเอกสายแอพ เฉยชาทว่าโบ๊ะบ๊ะภายใน โคตรรั่ว อัตราการแขวะ0.01วินาที ภายใต้หน้ากากสูงส่งบริสุทธิ์ ในนามปรมาจารย์ ที่ค้ำคอไว้ พบกับ พระเอกสายกาว ที่ไม่เอื้อนเอ่ย ใครกันจะรู้ภายในใจท่านคิดเช่นไร พบกับนิยายแนว ขุนเขาจอมยุทธ์ บุญคุณความแค้น แต่พระเอกสายฮา สะกดกลั้นความอาไว้ภายใต้หน้ากากหล่อเหลาอย่าเผลอนินทาอย่าเผลอหลงรัก เพราะปรมาจารย์ท่านนี้อ่านใจคนออก
บุตรีของขุนนางกบฏ เพื่อคืนความเป็นธรรมให้บิดาแทนที่จะหนีไปไกลแสนไกลกลับพาตัวเองมาผูกพัน กับคนที่เป็นศัตรู แค้นฆ่าพ่อจือหรานจะสามารถทวงความเป็นธรรมให้บิดาได้หรือไม่ ..พบกับความรักความแค้นที่ฝั่งแน่น
ตำรวจหญิงมือดีดับอนาถแต่สวรรค์กลับให้โอกาสได้กลับไปแก้แค้น แทนหญิงโง่งมคนหนึ่งที่ถูกหักหลังเช่นกัน งานนี้จะต้องไม่ใครก็ใครสักคนจะต้องเสียน้ำตา
.....อามูเนส... .. ราชินีที่รักแห่งข้าขอเทพธิดาไอซิส มอบชีวิต อมตะให้ข้าและนาง ...รอ เจ้าอยู่ที่นี่ ตราบ ดวงอาทิตย์อับแสง ..รอเจ้าอยู่ร่วมเดินทางสู่ฟากฟ้า พร้อมกัน” คำขอครั้งสุดท้ายของ..โฮรัส.. ผู้เลื่องชื่อเทพแห่งสงคราม กับเจ้าหญิงผู้ซึ่งตกเป็นเชลย ด้วยจุดเปลี่ยนที่บิดาของอามูเนส ผู้เลอโฉมเลื่องลือไปไกล พ่ายแพ้ให้แก้ฟาโรห์โฮรัสเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เป็นจุดเริ่มต้นของ คำขอต่อเทพแห่งความเป็นอมตะไอซิส คำขอครั้งสุดท้ายจะเป็นจริงไหมและเอวาสาวสวยนักโบราณคดีที่ขุดค้นพบ คำขอนั้นของฟาโรห์โฮรัสจะ สามารถค้นพบความจริงต่างๆได้อย่างไร ล่องลอยไปกับดินแดน ไอยคุปต์ด้วยกันใน...มนตราฟาโรห์...
ขายตัวเข้ามาเป็นอี้จีฝึกหัด แต่ยังไม่ผ่านงานแรกด้วยซ้ำ สวรรค์ชังหรือนรกแกล้งให้เฟิ่งหลิว ต้องมาพบเจอคนใจร้ายเช่นนี้แล้วยังมาหาว่าเฟิ่งหลิวเป็นนางคณิกา กร้านโลกอีก ทั้งๆที่น้องแสนจะเดียงสา
ปลอมตัวเข้ามาเป็นขันทีข้างกายฮ่องเต้หนุ่มหล่อ ที่มีเสียงเล่าขานว่าไม่ยอมแต่งเมียเพราะ นิยมบุรุษด้วยกัน
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
ในชีวิตชาติที่แล้ว เพื่อช่วยรักแรกของตัวเอง คนชั่วสามคนได้ทำลายพลังการต่อสู้ของนาง ตัดแขนขาของนางออก ตัดเส้นเลือดของนางและปล่อยเลือดของนางไหลออกมาทั้งอย่างนั้น และทรมานนางจนตาย เมื่อเกิดใหม่ครั้งนี้ นางวางแผนอย่างรอบคอบ โดยสาบานว่าจะให้พวกเขาได้สัมผัสกับความทุกข์ทรมานที่นางเคยประสบมา! รักแรกที่ไร้เดียงสาอะไรกัน ที่จริงก็เป็นเพียงผู้หญิงที่ตีสองหน้าเก่ง อยากจะไต่ขึ้นไปสูงเหรอ งั้นก็จะให้เจ้าปีนขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงมากเท่าไร ตอนตกลงมาก็จะยิ่งเจ็บมากเท่านั้น! พวกสวะสมควรได้รับบาปกรรมของพวกสวะ พวกมันทำชั่วกับนางไปชั่วชีวิตหนึ่ง นางจะทำให้พวกมันไม่ตายดี พวกคนที่เจ้าเล่ห์ ตีสองหน้าเก่ง นางจะจัดการกับทุกคน! แต่นางไม่เคยคิดเลยว่าในการแก้แค้นของนาง นางจะไปมีเรื่องกับเสด็จอาที่เป็นเจ้าแผนการเข้า ที่วัน ๆ ต้องการให้นางจูบและกอดเขาตลอดทั้งวัน ในขณะที่นางแก้แค้นคนชั่วนั้นยังสามารถสนิทสนมกับเสด็จอาด้วย ในความจริงแล้ว การที่เป็นผู้หญิงชั่วๆ ก็มีความสุขมาทีเดียวกว่าที่คิดเลย!
เธอก็รู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เคยสนใจ แต่ก็ยังดึงดันอยากจะอยู่ใกล้ ต่อให้เธอเป็นเมียแต่งเขาก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจจากไปในคืนแต่งงาน "จากนี้ไปเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก" 🥀
ว่าที่ลูกสะใภ้ไฟแรงสูงเธอต้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านกับว่าที่พ่อผัวหม้ายร้างเมียมานายอรมปี
อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"