นางเกิดมาขาพิการแต่หาได้ไร้ใจไม่ มีเพียงคนผู้นั้นที่ไร้หัวใจยิ่งกว่านาง เขามาหลอกให้นางหลงรักแล้วถอนหมั้นอย่างเลือดเย็น หลังนางตายจากไปแล้วยังใช้ความเห็นอกเห็นใจของพี่ชายนางเพื่อหาประโยชน์เข้าตัว โชคดีสวรรค์ไม่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล กลับมาครานี้ ในเมื่อพวกมันรักกันมากนัก ก็เชิญรักกันไปได้เลย ชายชั่วเช่นนี้คิดจนตัวตายก็ไม่เอามาเป็นสามีเด็ดขาด!
บทนำ
แกร๊ก แกร๊ก แกร๊ก
เสียงดังคุ้นหูยามที่เข้าใกล้คุณชายเหวินอี้ บางคนก็ขนหัวลุกยามได้ยินเสียงนั่น บางคนก็ชาชินเพราะได้ยินมาหลายปีแล้ว ชายหนุ่มผู้รูปงานนี้ถูกวิญญาณร้ายตามติด ซึ่งทุกคนที่รู้จักเขาก็ทราบดีว่าผีร้ายนั่นคือผู้ใด
ชิงหลันอดีตคู่หมั้นที่ตายไปแล้วของเหวินอี้ หลังจากที่นางล้มป่วยหนักและสิ้นใจจากไป แต่นางคงยืดติดกับคนรักของนางไม่คิดที่จะปล่อยวางแล้วไปเกิดใหม่
เหวินอี้เองใช่จะเมินเฉยต่อวิญญาณของอดีตคู่หมั้น เขาทั้งจ้างหมอผี อันเชิญผู้มีพลังวิญญาณวิเศษ แม้กระทั้งให้พระมาขับไล่ชิงหลัน แต่ไม่ว่าทำเช่นไร นางก็ไม่ยอมจากไป จนเขาก็จนปัญญาจึงปล่อยให้วิญญาณนางตามติดเขาเช่นนี้ เพราะนางไม่ได้ทำอะไรเขาทำเพียงแต่เดินตาม นอกจากนางจะทำอะไรเขาไม่ได้แล้ว พี่ชายนางยังเห็นใจเขาไม่น้อย ที่น้องสาวคนเดียวของตนกลายมาเป็นผีร้ายหลอกหลอนเหวินอี้เช่นนี้
จะว่านางเดินตามติดเขาก็มิถูกต้องนัก เสียงนั่นมิใช่เสียงฝีเท้า แต่เป็นเสียงของเก้าอี้ล้อเข็น ชิงหลันนางเดินไม่ได้เพราะพิการมาตั้งแต่กำเนิด จึงใช้เก้าอี้นั่นแทนการเดินจึงเกิดเสียงเช่นนี้รอบ ๆ ตัวเหวินอี้ตลอดเวลา นั่นหมายความว่านางอยู่ใกล้ ๆ เขา
“ ชิงหลันอย่าพึ่งไปผุดไปเกิดเล่า ข้ายังมีงานใหญ่รออยู่ งานครั้งนี้ต้องยืมมือพี่ชายของเจ้าแล้ว” ชายหนุ่มเงยหน้ามองมองฟ้าดวงตาพราวระยับ งานครั้งนี้จะเป็นงานครั้งสุดท้าย นอกจากเขาจะได้ทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลอวิ๋นมาเป็นของตนแล้ว เขายังจะได้ตำแหน่งที่ชายหนุ่มในวัยเดียวกันไม่สามารถเอื้อมถึง ต้องขอบคุณผีร้ายตนนี้สินะ
มือบางหมุนล้อไม้เก่า ๆ เพื่อให้เก้าอี้ตัวที่นั่งเคลื่อนไปข้างหน้า นางยืดติดชายหนุ่มผู้นี้ เขาคือรักแรก เป็นชายคนแรกที่ไม่รังเกียจรูปลักษณะภายนอกของนาง ชิงหลันตายอย่างกระทันหันเพราะเดิมก็ร่างกายอ่อนแออยู่ พอล้มป่วยด้วยโรคร้ายกรอปกับจิตใจที่กำลังอ่อนแอไม่ช้าก็สิ้นใจ
ก่อนตายนางเพ้อหาคู่หมั้นหมายอยู่หลายคืนก่อนจากไป จู่ ๆ เขาก็ถอนหมั้นนาง ชิงหลันตรอมใจล้มป่วย อยากพบหน้าเขาอีกสักครั้งว่านางทำผิดสิ่งใด หากนางผิดนางจะแก้ไขเพื่อขอโอกาสแก้ตัวจากเขา แต่ด้วยอาการป่วยทำให้ทำได้เพียงนอนโซมอยู่บนเตียงจวบจนสิ้นใจไหนเลยจะคิดว่าพอสิ้นใจตายจากก็ยังยึกติดเขาเช่นเดิม
ตระกูลอวิ๋นมีอำนาจและเงินทองชนิดที่ชาตินี้ก็ใช้ไม่หมด มีบุตรสาวเพียงคนเดียว แต่นางมีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่งคือขาไม่สามารถที่จะเดินได้ นั่นทำให้นางกลายเป็นหญิงสาวน่ารังเกียจยิ่งต่างจากคู่หมั้นคู่หมายตั้งแต่ยังเยาว์ของของนาง คุณชายเหวินอี้ผู้เพียบพร้อมเป็นที่หมายปองของสาว ๆ ทั่วเมืองยิ่งแล้วใหญ่ ชิงหลันหลงคิดว่านางได้หยกแท้เอาไว้ในกำมือ นางพิการแล้วอย่างไร นางมีชายหนุ่มเพียบพร้อมอย่างเหวินอี้มารัก
ดวงตากลมโตวาวโล้ด ใช่ นางยืดติดเขามิใช่ด้วยความรักเช่นแรกเริ่ม แต่ตามติดด้วยความแค้น
ตอนนางยังมีชีวิตอยู่เหวินอี้ทั้งแสนดี ทั้งอ่อนโยนและเอาอกเอาใจนางสารพัด ชิงหลันคิดว่านั่นคือความรัก นางทุ่มทั้งใจให้เขา และยอมตกลงหมั้นหมายรักเดียวและรักแรกของนาง แต่พอนางตาย ทุกอย่างจึงไขกระจ่าง
เหอะ
รักงั้นเหรอ ชายชั่วผู้นี้รู้จักคำนั้นด้วยงั้นหรือ เขาแค่เข้ามาหลอกนางด้วยคำหวาน หญิงสาวที่ไร้เดียงสาในความรักอย่างนางจึงหลงไปกับคำลวงตานั่น คิดว่าเขาและนางเปรียบเหมือนเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ แต่แท้ที่จริงแล้วเขาเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ตัวจริงรออยู่ เหวินอี้มีคู่หมายอยู่ก่อนแล้วทั้งสองร่วมกันวางแผนเพื่อที่หลอกใช้นางและคนของตระกูลอวิ๋นให้ช่วยเหลือและอุ้มชูพวกมัน
ถ้าไม่ตาย ถ้าไม่เป็นวิญญาณตามติดคงมิรู้ว่าชายผู้นี้เลวเพียงใด
วิญญาณของชิงหลันวนเวียนอยู่กระทั่งเหวินอี้ตายและทำให้นางได้รับรู้ความเลวทรามต่ำช้าของเหวินอี้มากมาย ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อม เขามิได้หลอกแค่นางแต่เขาหลอกทุกคน ซ้ำร้ายเขายังใช้ข้ออ้างในฐานะอดีตคู่หมั้นเพื่อใช้งานตระกูลอวิ๋นของนางทันทีที่นางตายจากไปด้วยซ้ำ เขาแสดงละครเก่งมากจนนางไม่สามารถมองออกเลยกระทั่งกลายเป็นวิญญาณ
เมื่อเหวินอี้ตายชิงหลันก็ได้รับโอกาสที่จะย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง แม้จะขาพิการนางก็จะไม่ยอมให้ชายชั่วหลอกให้เสียใจจนตายอีกต่อไป!
เลือกสามีผิดคิดจนตัวตาย!เป็นเช่นไรรู้ก็เมื่อสายไปเสียแล้ว ลูกต้องตายจาก พ่อแม่พี่ชายพลัดพราก ด้วยหน้าที่ของเขาในฐานะเจ้าเมือง ช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ เว้นแต่นาง เว้นแต่ครอบครัวของนาง
โปรยปราย ผู้คนเกลียดชังข้า แต่กลับมิมีผู้ใดรู้เบื้องหลังว่าแท้จริงแล้วข้าต้องโหดร้ายเช่นนี้เป็นเพราะผู้ใด แทงมีดใส่อกคนรักของข้า สังหารตระกูลข้าจนสิ้นแม้แต่เด็กทารกก็มิเว้น ข้าต้องยืนยิ้มแล้วเอ่ยว่า ไม่เป็นไร ข้าให้อภัย นั่นคงมีเพียงพระโพธิสัตว์เสียแล้วมิใช่ข้าคนนี้ คนที่พวกเจ้าหวาดกลัวยิ่งกว่าภูตผี
นางเคยเป็นดั่งดอกบัวขาว บริสุทธิ์ผุดผ่องมองแล้วสบายตา แต่เขาและน้องสาวต่างมารดาของนางกลับมาแต้มหมึกดำลงบนบัวขาวดอกนี้
ท่านช่างใจดำยิ่งนัก ท่านกับข้าเปรียบดั่งเหมยเขียวม้าไม้ไผ่ ข้าเชื่อว่าสักวันท่านจะกลับมาเข้าพิธีกราบไหว้ฟ้าดินกับข้า แต่ใยท่านจึงพาสตรีอื่นกลับมา แล้วถอนหมั้นข้าอย่างไร้เยื่อใย
เพราะรักนางจึงยอมทุกอย่าง แต่สุดท้ายเขากลับมอบความรักให้สตรีอื่น ในเมื่อเดินมาจนถึงสุดทางแล้วนางก็ไม่คิดจะยื้อไว้อีกต่อไป ไปเถิดข้าปล่อยมือท่านแล้ว ส่วนข้าจะเดินจากไปพร้อมกับบุตรในครรภ์
ฉู่ว่านยู ผู้สืบเชื้อสายมาจากตระกูลแพทย์แผนโบราณ มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ยาที่เธอทำนั้นทุกคนต่างอยากได้ สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่กลับไม่คาดคิดว่าจะย้อนยุค กลายเป็นผู้หญิงที่ขี้เหร่ที่สุดในใต้หล้า และยังเอาชนะใจท่านอ๋องด้วย การเริ่มต้นไม่ค่อยดีก็ไม่เป็นไร มาดูกันว่าเธอจะพลิกผันยังไง การแย่งการแต่งงานงั้นเหรอ? เธอทำให้น้องต้องรับบทเรียน แย่งสินเิมดลับมา ให้ชายั่วหญิงร้ายคู่นี้อยู่ด้วยกันตลอดไป ขี้ขลาดเหรอ? เธอจัดการพ่อร้าย สั่งสอนผู้หญิงเสแสร้ง! ขี้เหร่เหรอ? เธอรักษาพิษในตัว และกลายเป็นคนงามอันน่าทึ่ง! ลูกสาวขี้เหร่ของจวนอัครมหาเสนาบดี กลายเป็นผู้สูงส่ง แม้แต่ผู้โหดเหี้ยมบางคนยังหวั่นไหวกับเธอ เมื่อสุดที่รักจะจัดการผู้ใด เขามักจะช่วยเสมอ... แต่น่าเสียดายสุดที่รักคนนั้นไม่มีเขาอยู่ในใจ ฉู่ว่านยู "ออกไป หย่าเลย ผู้ชายมีแต่เป็นภาระของข้าเท่านั้น" เสี่ยวลี่จิงรู้สึกน้อยใจ "ไม่ได้ ข้าให้ครั้งแรกกับเจ้าแล้ว เจ้าต้องรับผิดชอบข้า"
เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"
เสิ่นชิงชิว หลานสาวของเศรษฐีที่รวยที่สุดในเมืองไห้ คบหาอยู่กับลู่จั๋วมาเป็นเวลาสามปีแล้ว แต่ความจริงใจของเธอกลับสูญเปล่า ลู่จั๋วปฏิบัติกับเธอเพียงในฐานะหญิงบ้านนอกคนหนึ่ง และทอดทิ้งเธอในวันแต่งงาน โดยไปหารักแรกของเขา หลังจากเลิกรากันอย่างเด็ดขาด เสิ่นชิงชิวก็กลับมามีสถานะเป็นสาวรวยอีกครั้ง ได้รับมรดกมูลค่าหลายร้อยพันล้าน และเริ่มต้นชีวิตที่รุ่งโรจน์ที่สุด แต่แล้วมักจะมีคนโผล่มาทไให้กับเธอหงุดหงิดอยู่เสมอ! ขณะที่เธอกำลังจัดการกับผู้ร้าย คุณชายฟู่ผู้มีอำนาจนั้นก็ปรบมือและโห่ร้องว่า "ที่รักของฉันสุดยอดมากจริงๆ"
เว่ยจื้อโหยวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าตนอยู่ในยุคสมัยที่ไม่คุ้นเคยสิ่งรอบกายดูโบราณล้าหลัง โลกโบราณที่ไม่มีในประวัติศาสตร์โลก ยังไม่ทันได้เตรียมใจก็ถูกส่งให้ไปแต่งงานกับชายยากจนที่ท้ายหมู่บ้าน สาเหตุที่เว่ยจื้อโหย่วถูกส่งมาให้แต่งงานกับชายที่ขึ้นชื่อว่ายากจนที่สุดในหมู่บ้านนั้น เพราะนางเกิดไปต้องตาต้องใจเศรษฐีผู้มักมากในกามเข้า เพื่อหาทางหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกบ้านใหญ่ขายไปเป็นอนุภรรยาของเศรษฐีเฒ่า พ่อแม่ของนางจึงยอมแตกหักจากบ้านใหญ่และท่านย่าที่เห็นแก่ตัวและลำเอียงเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้พ่อแม่ของนางจึงตัดสินใจยกนางให้กับอวิ๋นเซียว ชายหนุ่มที่แสนยากจนข้นแค้น ที่เพิ่งเสียบิดามารดาไป อีกทั้งยังทิ้งน้องชายน้องสาวเอาไว้ให้เขาเลี้ยงดู นอกจากนี้ยังมีป้าสะใภ้มหาภัยที่คอยแต่จะมารังแกเอารัดเอาเปรียบสามพี่น้อง สิ่งที่ย่ำแย่ที่สุดไม่ใช่ป้าสะใภ้มหาภัย แต่ มันคืออะไรแต่งงานนางไม่ว่ายังไม่ทันได้เข้าหอสามีหมาดๆ ก็ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารในสงครามระหว่างแคว้น มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากว่านี้อีกแล้วสำหรับ เว่ยจื้อโหยว หากสามีทางนิตินัยของนางตายในสนามรบ ก็ไม่เท่ากับว่านางเป็นหม้ายสามีตายทั้งที่ยังบริสุทธิ์หรอกหรือ แถมยังต้องเลี้ยงดูน้องชายน้องสาวของอดีตสามีอีก สวรรค์เหตุใดถึงได้ส่งนางมาเกิดใหม่ในที่แบบนี้
ในสายตาของเขา เธอเป็นคนขี้โกหก ในสายตาของเธอ เขาเป็นคนไร้หัวใจ เดิมทีถังหว่านคิดว่าเธอคือคนพิเศษหลังจากอยู่กับเสิ่นติงหลานมาสองปี แต่สุดท้ายก็พบว่าตัวเองเป็นแค่ของเล่นที่สามารถทิ้งได้อย่างตามใจเมื่อไม่มีค่าอีกต่อไป จนกระทั่งถังหว่านเห็นว่าเสิ่นติงหลานพาคนรักของเขาไปตรวจครรภ์ เธอจึงยอมแพ้แล้ว เธอหยุดติดตามเขาอีก แต่จู่ๆ เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไป "ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ชายผู้เคยหยิ่งยะโสขนาดนั้น ตอนนี้ก้มหัวลงและขอร้องว่า "หวานหว่าน ฉันผิดไปแล้ว โปรดอย่าทิ้งฉันไป"
‘ทริปฮันนิมูนที่ไม่ได้มีแค่เรา แต่ฉันและเขายังมีผู้ร่วม ทริปเข้ามาสร้างสีสันอีกมากมาย’ หลังแต่งงาน ตฤณก็พาภรรยาสาววัยละอ่อนอย่างยี่หวาไปฮันนิมูนเหมือนคู่สามีภรรยาคู่อื่น ๆ แต่การเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กับสามีผู้เป็นนักธุรกิจในครั้งนี้ กลับทำให้ยี่หวาได้รู้ว่าตฤณสามีของเธอมีรสนิยมทางเพศแบบไหน และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นคือ เขาทำให้เธอได้รู้จักตัวตนของตัวเองอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะได้รู้จักด้วยซ้ำ ตฤณจะพายี่หวาไปฮันนิมูนที่ไหน อย่างไร และกับใคร ติดตามอ่านได้ใน “ฉ่ำรักเมียนักธุรกิจ” แนะนำตัวละคร ยี่หวา : สาวสวยวัย 24 ปี ผู้มีผิวขาว และรูปร่างอวบอัด แต่น่าทะนุถนอม นิสัยอ่อนหวาน ว่าง่าย แต่เป็นคนอยากรู้อยากลอง ยี่หวาเพิ่งจะรู้ว่าสิ่งที่ตฤณทำกับเธอในห้องหอนั้นมันก็แค่น้ำจิ้ม เพราะเมื่อเดินทางไปฮันนิมูนกับตฤณจริง ๆ เธอกลับได้เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ จนเธอติดอกติดใจอย่างยากจะถอนตัว สำหรับยี่หวาแล้ว 'คืนเข้าหอที่เคยคิดว่าเด็ด ยังไม่เผ็ดเท่าทริปฮันนิมูนที่สามีหนุ่มจัดให้' ตฤณ : นักธุรกิจหนุ่มวัย 34 ปีหนุ่มลูกเสี้ยว บ้างาน แต่เวลาคลายเครียดก็สนุกสุดเหวี่ยง โดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ ตฤณหมั้นหมายกับยี่หวาตามความเห็นชอบของผู้ใหญ่เพราะถูกใจในความน่ารัก แต่ยิ่งไปกว่านั้นคือเพราะยี่หวาเป็นเด็กดี และไม่เคยดื้อกับเขาเลยสักครั้ง ว่านอนสอนง่ายแบบนี้สิ ถึงจะใช้ชีวิตคู่ไปด้วยกันตลอดรอดฝั่ง