เมื่อพี่ชายตัวดีของเธอ...พาน้องสาวของมาเฟียหนุ่มหนีไป อลิสจึงต้องตกเป็นผู้รับกรรมและรอจนกว่าน้องสาวของเขาจะกลับมา แต่ดูเหมือนว่า..การได้มาอยู่กับเขากลับทำให้เธอล่วงรู้ความลับอะไรบางอย่าง ความลับ...ที่พวกเขาพยายามปกปิดเธอมาตลอด “ในเมื่อไม่ยอมบอกว่าพี่ชายของคุณมันพาน้องสาวของผมไปซ่อนไว้ที่ไหน ผมก็จะกักขังคุณไว้ที่นี่” “ก็บอกว่าฉันไม่รู้ไง” “มันก็ช่วยไม่ได้ และผมจะเอาคุณจนกว่าพี่ชายตัวดีของคุณจะโผล่หัวมา แต่ก็ไม่รับรองนะว่ากว่าจะถึงตอนนั้น อะไร อะไร ของคุณมันจะไม่หลวมไปซะก่อน” “ไอ้...” จุ๊ป อืมส์ “ฉันจะฆะ..อาส์” “หึ คุณก็เคลิ้มไปกับผมทุกครั้งอยู่ดี”
“ผมได้ตัวเธอมาแล้วครับ” ชายในชุดสูทสีดำ เยื้องย่างเข้ามาอย่างมั่นคงแล้วรายงานผลของสิ่งที่อีกฝ่ายให้ไปทำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
เจ้าของเรือนกายสมส่วนเต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างคนสุขภาพดีที่กำลังยืนหันหลัง ทอดสายตามองวิวตระการตาของมหานครบนเพนต์เฮาส์หรูพลางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ
“ทำได้ดีมาก ไนล์” เสียงทุ้มมีเสน่ห์เอ่ยปากชมแล้วยกแก้วเหล้าในมือขึ้นจิบ รสขมปร่าปะทะปลายลิ้นชวนให้รู้สึกผ่อนคลาย
“ให้พาเธอเข้ามาเลยมั้ยครับ”
“อืม”
ลูกน้องคนสนิททำตามอย่างรู้งาน หลังจากนั้นเพียงไม่นาน ไนล์ก็กลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมเรือนร่างอ่อนปวกเปียกในวงแขน
หญิงสาวมีผิวขาวละเอียดตัดกับชุดเดรสสีแดงสดที่สวมใส่ทำให้ดูโดดเด่นสะดุดตากำลังถูกวางลงบนโซฟาตัวใหญ่อย่างเบามือ
มาเฟียหนุ่มเดินเข้ามาหยุดยืนข้างโซฟาพลางมองใบหน้าสวยหวานของผู้หลับใหล แล้วเลื่อนลงมายังทรวดทรงองค์เอวงดงามซึ่งสามารถดึงดูดบุรุษเพศได้อย่างง่ายดาย
ทว่าความสวยของเธอไม่สามารถทำให้คนอย่างเขาเมตตาแม้แต่น้อย…
“ไปเอาน้ำมา”
“ครับ” ไม่นานลูกน้องคนสนิทเดินมาพร้อมน้ำหนึ่งถังแล้วส่งให้เจ้านายเขาทันที ไม่รอช้ามาเฟียหนุ่มสาดเข้าไปยังร่างเล็กโดยไม่กลัวว่าโซฟาหรูของเขาจะเสียหาย
“แค่กๆ” หญิงสาวสำลักน้ำที่ไหลเข้าไปในจมูกแล้วลืมตาขึ้นมาก็พบกับคนที่เธอรู้สึกคุ้นหน้ากำลังยืนมองเธอด้วยสายตาโกรธแค้น แต่พอนึกดูดีๆ เธอก็จำได้ว่าชายผู้นี้เป็นใคร
“จับฉันมาทำไม” เธอมองชายทั้งสองคนสลับกันอย่างรอคำตอบ
“พี่ชายคุณอยู่ไหน” มาเฟียหนุ่มไม่ฟังคำถามของเธอแต่กลับถามสิ่งที่เขาอยากรู้ไปแทน
“ทำไมฉันต้องบอกคุณ” เธอพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว
“อย่ามาปากดี” เขาเดินเข้าไปแล้วใช้มือหนาบีบคางเล็กอย่างแรง
“โอ๊ย เจ็บนะ” เธอร้องด้วยความเจ็บปวดเพราะแรงที่ส่งมาจากคนตรงหน้าไม่ใช่น้อยๆ
“บอกมาว่าพี่ชายตัวดีของคุณมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหน” เขาขบกรามแน่นอย่างข่มอารมณ์ที่กำลังเดือดดาลอยู่ในใจ
“ฉันไม่บอกคนอย่างคุณหรอก จับผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้มาแบบนี้ สวะ” เธอพูดพร้อมจ้องหน้าเขาอย่างเกลียดชัง
“สวะเหรอ”
เพี้ยะ!! มาเฟียหนุ่มสะบัดมือลงบนแก้มขาวของเธอจนเกิดรอยแดงเป็นปื้น
หญิงสาวหน้าหันตามแรงตบและรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดในปาก จึงตวัดสายตามองเขาอย่างโกรธแค้น
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาตบฉัน ไอ้สารเลว ถุย” เธอพ่นน้ำลายที่ผสมกับเลือดไปยังใบหน้าหล่อเหลาของเขา มาเฟียหนุ่มปาดมันออกพร้อมจ้องใบหน้าหวานของเธอด้วยสายตาโกรธจัดแต่หญิงสาวไม่ได้หยุดคำพูดแค่นั้น
“คนอย่างคุณมันก็ดีแต่ทำร้ายผู้หญิง สมแล้วที่คาเทียร์หนีไป”
“ผมบอกให้หุบปาก!! ถ้ายังไม่อยากตายอยู่ที่นี่”
เขาพูดแล้วปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อของเธออย่างแรง
“ทำไม จะฆ่าฉันเหรอ ก็เอาสิ” เธอสบตาเขาอย่างท้าทาย
“อย่ามาท้าทายคนอย่างผม”
“คุณคิดว่าถ้าฉันตายไป จะหาพี่ชายฉันกับน้องสาวของคุณเจอเหรอ ขนาดคุณมีอิทธิพลขนาดนี้ยังพาตัวน้องสาวกลับมาไม่ได้ เหอะ น่าสมเพช แต่ฉันก็พอจะเดาออกว่าทำไมถึงต้องหนี เพราะมีพี่เลวๆ แบบนี้นี่เอง ถ้าเป็นฉัน ฉันก็หนี”
เขายืนฟังคำพูดที่เธอพ่นออกมาแล้วขบกรามเข้าหากันแน่น มือหนาบีบลงไปยังลำคอเรียวขาวอย่างควบคุมไม่ได้
“อึก อ่อย” เธอรู้สึกทรมานเพราะขาดอากาศจึงพยายามแกะมือเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล
“คิดว่าผมไม่กล้าฆ่าคุณจริงๆ สินะ” เขายิ้มเย็นพร้อมส่งแรงไปยังลำคอเธอเพิ่มขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
หญิงสาวรู้สึกราวจะขาดใจตายจนต้องหาทางรอด เธอเหลือบไปเห็นปืนพกเหน็บอยู่ที่เอวของเขา จากนั้นพยายามตั้งสติพร้อมดึงมันมาด้วยความเร็วและเหนี่ยวไกปืนลงไปยังหน้าท้องของเขา แต่เพราะความไม่ชำนาญ ลูกกระสุนกลับโดนสีข้างของเขาแค่ถากๆ เท่านั้น
ปัง!! เพล้ง
แต่กลับไปโดนแจกันด้านหลังของเขา ซึ่งเป็นของเก่าแก่ของตระกูลที่ประเมินมูลค่าไม่ได้
“นาย!!” ลูกน้องคนสนิทอุทานอย่างตกใจพร้อมเดินเข้าไปหาเจ้านายหนุ่ม
เมื่อรู้สึกแสบบริเวณสีข้างเขาจึงปล่อยมือจากลำคอที่แดงเถือกของเธอแล้วใช้มือสัมผัสเลือดที่ซึมออกมาจากเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเอง
“ไปทำแผลก่อนดีกว่าครับนาย”
“แผลแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก ฤทธิ์เยอะดีนิ ผมจะทำให้คุณหมดพิษสงเอง” มาเฟียหนุ่มจ้องมองใบหน้าเธอที่มีแววตาแตกตื่นจากสิ่งที่เธอได้ทำพลาดไปแล้วพูดกับลูกน้องคนสนิท
“ถ้าไม่อยากดูหนังสดก็ออกไปก่อน”
เมื่อเห็นว่ามาเฟียหนุ่มตรงหน้าไล่ลูกน้องของเขาออกไปแล้ว ความกลัวของหญิงสาวก็เริ่มคืบคลานเข้ามาอีกเป็นเท่าตัวเพราะรู้ดีว่ามาเฟียหนุ่มคิดจะทำอะไรกับเธอ
“อย่านะ” เธอส่ายหน้าพร้อมเดินถอยหลัง
“ไม่เก่งเหมือนก่อนหน้านี้แล้วเหรอ”
เขาเดินย่างสามขุมเข้าไปหาหญิงสาวที่พยายามจะถอยหลังหนีเขา
“ไม่ต้องหนีหรอก รู้ใช่ไหมว่ายังไงก็ไม่รอด ในเมื่ออยากจะลองดี ผมก็จะจัดให้เอาให้เดินขาถ่างเลยเป็นไง”
“สกปรก เลว ต่ำช้า เดรัจฉาน”
ความพลาดพลั้งเพียงครั้งเดียว กลับเปลี่ยนชีวิตของเขาและเธอไปตลอดกาล... เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ธีระหลงคิดว่า เธอคือใครอีกคนที่เขารักหมดหัวใจ ค่ำคืนแห่งความมืดมนผ่านพ้นไปพร้อมความบริสุทธิ์ที่ถูกพราก แต่ถึงอย่างนั้นลลิลกลับไม่แม้แต่จะเรียกร้องสิ่งใดและทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่ได้ยุติแค่ตรงนั้น เมื่อเธอรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขา...
วันวิวาห์ ตกหลุมรักผู้อุปการะของเธอตั้งแต่แรกพบ หญิงสาวพยายามทำทุกอย่างให้เขาภาคภูมิใจ แต่ดูเหมือนว่าสายตาคู่นั้นจะมองเห็นแค่เพียงเด็กที่ก่อปัญหาวุ่นวายไม่เว้นแต่ละวัน... เธอ พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อก้าวข้ามเส้นบางๆ ระหว่างความสัมพันธ์ รามิล นักธุรกิจเจ้าของโรงแรมหรูอย่าง A.W.HOTEL ถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับวันละหลายรอบ เมื่อเด็กที่เขาอุปการะไว้เจ็ดปีก่อนกลับมาเยือนแผ่นดินเกิดอีกครั้ง... เขา พยายามรักษาระยะห่าง แต่เธอดันชอบเข้ามาในระยะประชิด กระทั่งวันที่ทั้งสอง ตื่นขึ้นมาบนเตียงเดียวกันครั้งแล้วครั้งเล่า... สิ่งเดียวที่เธอต้องการจากเขาคือ ความรัก แต่สิ่งเดียวที่เขาต้องการจากเธอคือ ความลับ สุดท้ายแล้วความรักที่มาพร้อมความลับมันจะลงเอยแบบไหนกัน?
เพราะ One night stand ครั้งนั้น... ทำให้นักธุรกิจหนุ่มหล่อวัยสามสิบห้า ต้องมาหลงเสน่ห์เด็กสาววัยยี่สิบเอ็ดอย่างเธอ!! "ไหนคุณบอกว่าเรื่องระหว่างเราเป็นแค่ one night stand ไงคะ" "แล้วถ้าผมไม่ได้อยากให้มันจบลงแค่นั้นล่ะ" "คะ?" "มาอยู่กับผม รับรองว่า คุณจะได้ทุกอย่างที่อยากได้" "ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย" "เพราะไม่ว่ายังไง คุณก็ไม่มีทางหนีผมพ้นหรอก..." "นี่คุณ!" "บอกว่าให้เรียกพี่ภามไง หรือถ้าไม่ถนัดเรียกที่รัก ก็ได้ แต่ถ้ายาวไปเรียกผัว เฉยๆก็ได้เหมือนกัน"
แอร์โฮสเตสสาวสวยที่คบกับแฟนมาห้าปีถูกบอกเลิกอย่างไร้เยื่อใย โดนบอกเลิกว่าเจ็บแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้เธอเจ็บยิ่งกว่าคือ.. เขาพาผู้หญิงคนนั้นมาหยามถึงที่และบอกข่าวดีที่ว่าเขาทั้งคู่กำลังจะแต่งงานกัน! ความเจ็บปวดจากการถูกนอกใจทำให้เธอขาดสติและต้องการประชดชีวิต... จึงไปนอนกับผู้ชายที่เธอจำไม่ได้แม้กระทั่งใบหน้าของเขา!!
เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"
"เธอมาหาน้องชายฉันเพราะอยากขายตัวแลกหนี้ใช่ไหม .. เสียใจด้วยนะเพราะฉันไม่ใช่ไอ้วิลเซนต์ แล้วผู้หญิงอย่างเธอน่ะ อย่าว่าแต่เอาตัวแลกหนี้หลักล้านเลย แค่หลักร้อยฉันยังเสียดายเงิน" วิลเซอร์ หนุ่มหล่ออายุ 24 ปี เป็นชาวฝรั่งเศสโดยกำเนิด และเป็นหนึ่งในลูกชายแฝดสาม ที่รู้จักกันในนามทริปเปิลวิล เขาเป็นแฝดคนกลางของพี่น้องฝาแฝดชายสามคน หรือบางคนเรียกเขาว่า V2. ครอบครัวพวกเขาเป็นมาเฟียกันมาตั้งแต่รุ่นคุณปู่ย่าตาทวด มีกิจการตั้งแต่ขาวไปจนถึงเทา เขาเป็นคนเงียบๆ เนี้ยบ และเฉียบขาด สิมิลัน หรือ เก้า เด็กสาวอายุ 22 ปี ที่ชีวิตอาภัพเหลือเกิน เพราะตั้งแต่สูญเสียพ่อไป ชีวิตของเธอก็เริ่มเสียศูนย์และดิ่งลงเหว ชีวิตตกอับขั้นสุดแม้กระทั่งคนที่เธอเรียกว่าแม่ ยังทำให้เธอผิดหวังและเจ็บปางตาย เธอพยายามรักษาบ้าน ที่เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายของพ่อไว้เพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ แต่สุดท้ายก็ถูกทริปเปิลวิลล์ยึดไป สิมิลันขอเข้าพบเจ้าหนี้ หวังว่าจะได้รับความเมตตาจากพวกเขาบ้าง แต่เธอคิดผิดถนัด เพราะนอกจากเขาจะไม่ช่วยแล้ว ชีวิตเธอกลับยุ่งวุ่นวายมากกว่าเดิมเสียอีก ชีวิตเธอจะขึ้นสวรรค์หรือดิ่งลงเหว มาลุ้นไปด้วยกันค่ะ "ญาตาวีมินทร์" นิยายเซ็ทมาเฟียตระกูลทริปเปิลวิลล์ แฝดสามสุดหล่อที่มีบุคลิกและนิสัยต่างกันโดยสิ้นเชิง มีทั้งหมดสามเรื่องตามแผนผังดังนี้ค่ะ แผนผังตัวละคร ชุดทริปเปิลวิลล์ สุภาพบุรุษมาเฟีย (คู่หลัก) วิลสัน+พุทธมิกา = วินเนอร์ - วินนี่ / วิโอร่า - วีโอเล็ต (คู่รอง) จอนนี่-วันมาตา = มาร์ติน – มารียา หลงกลรักมาเฟีย (คู่หลัก) วิลเซอร์+สิมิลัน = สมิหลา – อันดามัน / วิคเตอร์ – พีพี - ลันตา (คู่รอง) อัลเฟรด-ดาหลา = ลีออง – รีอัล ผัวมาเฟียเมียกำมะลอ (คู่หลัก) วิลเซนต์+ไอด้า = วิลตัน-วิลแฮม-วิลล์ด้า-วิลลาเบลล์ (คู่รอง) นาวิน+ยิปซี = ราเชลล์ – ดาวินซี คำเตือน - นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้น มิได้มีเจตนาชี้นำหรือเป็นตัวอย่างให้นำไปใช้ในชีวิตจริงอาจมีเนื้อหาบางช่วงบางตอนที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน นิยายเรื่องนี้เหมาะสมกับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปเท่านั้น นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ขอองนามปากกา "ญาตาวีมินทร์" แต่เพียงผู้เดียว ห้ามเผยแพร่ คัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำโดยไม่ได้รับอนุญาต ผู้ใดละเมิดถือว่าทำผิดกฏหมายตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 2537 มาตรา 15 17 31 มีโทษทั้งจำทั้งปรับ
ในช่วงสามปีที่หลูเฉียนหนิงอยู่ข้างๆ เขา โจวเป่ยจิ้งคิดอยู่เสมอว่าเธอเป็นเพียงผู้ช่วยพิเศษ เธอต้องการเงินเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ และจะไม่มีวันจากตนเองไป ครั้งแล้วครั้งเล่า ให้เงินแลกกับความต้องการอย่างชัดเจน ในที่สุด เมื่อเขาเกือบจะหลงใหลนั้น หลูเฉียนหนิงก็ไม่อดทนอีกต่อไป "มีคนรักในใจแล้ว ยังนอนกับฉันทุกวัน คุณชั่วชัดๆ" เมื่อข้อตกลงการหย่าถูกโยนต่อหน้าต่อตา โจวเป่ยจิ้งก็ตระหนักว่าภรรยาลึกลับที่เขาแต่งงานเมื่อหกปีที่แล้วกลับคือเธอ? จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ขึ้นชื่อเป็นชายเจ้าชู้อละตามจีบภรรยาทั้งยังเอาเปรียบเธอ! เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยทัศนคติที่เผด็จการและเอาใจเธออย่างเต็มที่ เมื่อทุกคนรังเกียจที่เธอมีภูมิหลังที่ต่ำต้อย เขาก็มอบทรัพย์สินและหุ้นของตระกูลทั้งหมดอย่างตรงๆ และเข้าไปอยู่บ้านของตระกูลหลู จู่ๆ เธอก็กลายเป็นประธานหลู ซึ่งเป็นเจ้าของทรัพย์สินนับไม่ถ้วน และทุกคนอิจฉา แต่โจวเป่ยจิ้งกลับตกลงไปในวังวนที่ใหญ่กว่านั้น...
ใช่... ของฉันมันไม่แข็ง แต่ไม่ได้หมายความว่าให้แกมาทำเรื่องแบบนั้นกับฉัน! ฝันไปเถอะ! ไม่อยากถูกฟ้าผ่าโว้ยยยย!
‘ลู่ซิงเหยียน’ ไม่คิดเลยว่าการอาสาช่วยโจรผู้หนึ่งหลบหนีออกจากจวนเจ้าเมืองเพื่อแลกกับชีวิตของตนเองนั้น จะทำให้โชคชะตาของนางผูกติดกับ ‘เขา’อย่างไม่มีวันแยกจาก ********************* ลู่ซิงเหยียนทำงานอยู่ภายในจวนเจ้าเมืองหลิวลี่ซือในฐานะสาวใช้ เพื่อสืบหาคนร้ายที่ทำให้ตระกูลลู่ของนางถูกประหารทั้งตระกูล ทว่าวันหนึ่งมีชายชุดดำบุกเข้ามาขโมยของในจวนเจ้าเมือง เพื่อแลกกับชีวิตของตนเอง ลู่ซิงเหยียนจึงอาสาช่วยเหลือโจรผู้นี้หลบหนี นางเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือเขา นอกจากจะไม่ได้รับคำขอบคุณ เขากลับตามตอแย วนเวียนอยู่รอบกายนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ แต่ไม่รู้เป็นเพราะซาบซึ้งใจหรือชิงชังที่นางบังคับให้เขาหลบซ่อนอยู่ในถังอาจมกันแน่!!! ************************** “หมายความว่าอย่างไร” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม ดวงตาเขียวปัด ฟังจากโทนเสียงคล้ายกับเป็นเสียงคำรามในลำคอเสียมากกว่า ส่วนเจ้าของคำถามบัดนี้จับจ้องสตรีตรงหน้าด้วยความโกรธจัดจนแทบอยากจะกระโจนเข้ามาบีบคอ “ปัดโธ่ ท่านมีทางเลือกมากนักหรือ นี่เป็นวิธีเดียวที่ข้าคิดได้แล้ว หากอยากหนีออกไปโดยไม่ถูกจับได้ก็มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น” แม้ปากจะกล่าวไปเช่นนั้น แต่ใบหน้ากลับหดเล็กยิ่งกว่าฝ่ามือ ลู่ซิงเหยียนเหลือบมองร่างสูงสลับกับถังไม้ขนาดใหญ่บนรถเข็นที่เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลเน่าเหม็น ยามนี้เมื่อเปิดฝาที่ปิดอยู่ออกก็ยิ่งส่งกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนจนรู้สึกคลื่นเหียนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด นางเห็นร่างสูงยืนแข็งค้างอยู่ในเงามืดหลังพุ่มไม้หนาทึบ มือข้างที่จับมีดกำแน่นขึ้นกว่าเดิมจนน่าหวาดหวั่น ท่าทางโกรธจัดของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยในชีวิต คาดว่าภายในใจตอนนี้คงอยากปาดคอนางแล้วจับหมกลงไปในถังอาจมเป็นแน่ "ข้าจะฆ่าเจ้าซะ” เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน ************************************** สวัสดีค่ะ ไรท์กลับมาแล้ววววว เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องยาวนะคะ แนวโรแมนติกดราม่านิดๆ + เกมการเมืองหน่อยๆ ไม่ทะลุมิติ ไม่ย้อนเวลาค่ะ ไม่อิงประวัติศาสตร์และยุคสมัยใดๆ นะคะ ตัวละครและสถานที่เกิดขึ้นจากจินตนาการทั้งหมดของไรท์ค่ะ
เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มจนฉันต้องลดหนังสือในมือลงชะเง้อคอมองไปที่ถนน “เสียงท่อรถแบบนี้ ผ่านด่านตรวจมาได้ยังไงวะ?” ความรู้สึกแรกหลังได้ยินเสียงแสบหู ท่อไอเสียที่ถูกตัดแต่งเพิ่มเสียงให้ดังมากขึ้น จนทำให้คนที่ได้ยินเกิดความรำคาญ และฉันเป็นหนึ่งในหลายคนที่เบ้ปากร้องยี๋ แต่ฉันอาจจะอาการหนักกว่าคนอื่นนิดหน่อยก็ได้ เพราะฉันกำลังติดพันกับหนังสือนวนิยายที่เพิ่งได้มา มันเป็นหนังสือนิยายทำมือของนักเขียนท่านหนึ่งแต่ติดเรท ที่ฉันพยายามหลบๆ อ่าน เพราะบางทีสายตาของคนอื่นตอนที่มองปกหนังสือก็ทำให้ฉันหงุดหงิดเล็กๆ ฉันคิดในใจทุกครั้งหากสายตาคนเหล่านั้นพุ่งตรงมาที่หนังสือในมือฉัน ฉันซื้อมาด้วยสตางค์ที่หาได้ ไม่ได้ไปใครขโมยใครมา แล้วทำไมล่ะ ความชอบส่วนตัวของฉันจึงไปขัดตาคนอื่น จบเรื่องนั้นกันก่อนเถอะค่ะ เรามาว่ากันต่อด้วยเรื่องที่กำลังเกิดขึ้น ไอ้รถบิ้กไบค์คันนั้นดันมาจอดใกล้ๆ แปลที่ฉันนอนซุ่มอ่านหนังสือเล่มโปรดอยู่นี่สิ!!