ความผิดพลาดในคืนนั้นทำให้ชีวิตของวิรัลพัชรเปลี่ยนไปเมื่อรู้ว่าตัวเองตั้งท้อง เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำใครคือผู้ชายคนนั้นเป็นใคร แต่เขาจำได้และเมื่อรู้ว่าเธอกำลังท้องลูกของเขาชายหนุ่มก็ก้าวเข้ามาในชีวิตเพียงเพื่อต้องการลูกของเธอเท่านั้น
กรี๊ดดด!!!!!!
เสียงกรีดร้องด้วยความดีใจของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นในเวลา 16.00 น. ของวันที่ 16 ทำให้พนักงานในแผนกที่มีกันอยู่เพียงแค่สี่คนหันไปมองด้วยความแปลกใจ
“เบาๆ หน่อยวิวเดี๋ยวคนก็ตกใจกันทั้งบริษัทหรอก แล้วเป็นอะไรทำไมถึงกรี๊ดแบบนี้ล่ะ” พนิดาหรือพี่นิดหัวหน้าแผนกหันไปดุลูกน้องอย่างไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่ก่อนจะเดินมาใกล้ๆ เพราะเห็นท่าทางของลูกน้องสาวดูไม่ปกติเท่าไหร่
“นั่นสิวิวเป็นอะไรกรี๊ดเสียงดังเชียว” นัยนาหรือปอนด์ถามเพื่อนร่วมงาน
“จะไม่ให้กรี๊ดได้ยังไงล่ะ ก็วิวถูกหวย” หญิงสาวพูดแล้วโบกลอตเตอรี่ในมือไปมา
“อะไรนะถูกหวยเหรอ กรี๊ดดังแบบนี้ถูกรางวัลที่หนึ่งใช่ไหมได้เท่าไหร่หกล้านหรือสามสิบล้านล่ะวิว แล้วแบบนี้ยังจะมาทำงานอยู่อีกไหมนะ พี่ต้องเรียกว่าคุณหนูวิวแล้วใช่ไหม” หัวหน้าแผนกพูดด้วยความตื่นเต้น
“ไม่ใช่รางวัลที่หนึ่งหรอกค่ะพี่นิด”
“อ้าวแล้วถูกเท่าไหร่ อย่าบอกนะว่ากรี๊ดดังลั่นแบบนี้ถูกแค่สองตัวท้ายนะวิว” บุษกรรุ่นพี่อีกคนในแผนกพูดขึ้นมาบ้าง
“ไม่ใช่หรอกค่ะพี่บุษแต่วิวถูกรางวัลที่สองค่ะ”
“โอ้โห รางวัลที่สองใบหนึ่งก็ตั้งสองแสนเลยนะ แล้ววิวซื้อมากี่ใบซื้อเป็นชุดแบบห้าใบ สิบใบหรือเปล่า” นัยนาพูดด้วยความตื่นเต้นเพราะปกติแล้วเวลาตนเองซื้อลอตเตอรี่ก็มักจะซื้อเป็นชุดไม่เคยต่ำกว่าห้าใบเลยสักครั้ง
“ไม่ใช่หรอกปอนด์ วิวซื้อชุดสองใบเอง แต่ก็ยังดีนะสองใบได้สี่แสน วิวขอลางานไปเที่ยวได้ไหมคะ” ก่อนหน้านี้เพื่อนๆ ของเธอชวนกันไปเที่ยวแต่วิรัลพัชรยังลังเลอยู่
“แหมพอมีเงินแล้วนึกอยากจะเที่ยวเลยเชียวนะทีแต่ก่อนนี่ใครชวนไปไหนก็ไม่ไป แล้วแบบนี้จะเลี้ยงขนมพี่บ้างหรือเปล่าล่ะ”
“เลี้ยงแน่นอนค่ะเดี๋ยววิวพาทุกคนไปเลี้ยงหมูกระทะเจ้าอร่อยหน้าโรงพยาบาลดีไหม”
“พี่แค่ล้อเล่นจ้ะ วิวเก็บเงินไว้เถอะส่วนเรื่องไปกินหมูกระทะพี่ว่าต่างคนต่างจ่ายดีกว่าเพราะเวลาที่ซื้อหวยแล้วไม่ถูกก็ไม่มีใครช่วยวิวจ่ายเงิน”
“พี่เห็นด้วยกับพี่นิดนะเรื่องไปกินหมูกระทะเอาไว้สิ้นเดือนพวกเราค่อยไปกินพร้อมกันนะ” บุษกรพูดเสริม
“งั้นพรุ่งนี้กลางวันวิวเลี้ยงกาแฟทุกคนดีไหมคะ”
“แบบนั้นก็ได้จ้ะ”
“พี่นิดอย่าลืมให้วิวลางานไปเที่ยวนะคะ”
“ลาได้แต่ต้องลาอย่างถูกระเบียบ ว่าแต่จะเที่ยวที่ไหนล่ะ เมืองไทยหรือต่างประเทศ”
“แค่ในประเทศค่ะ รอให้ถูกรางวัลที่หนึ่งค่อยไปต่างประเทศค่ะ”
“เดี๋ยวนี้ทัวร์ต่างประเทศทุกถูกมีเยอะแยะไปนะ ไม่แพงหรอก”
“แต่วิวเสียดายเงินค่ะแค่ไปเที่ยวในประเทศก็พอ อีกอย่างวันลาของวิวเหลือแค่ไม่กี่วันเองค่ะ”
“จะไปที่ไหนพี่ไม่ว่าหรอกแต่ขอให้ทำทุกอย่างตามระเบียบเอาล่ะ ทีนี้ก็ไปทำงานได้แล้วเหลือเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงก็จะเลิกงาน”
ทุกคนแยกย้ายกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองวิรัลพัชรทำงานไปยิ้มไปเธอรู้สึกมีความสุขมากๆ เงินที่ได้มามันมากเกินกว่าที่คิดไว้หญิงสาวไม่เคยจับเงินก้อนใหญ่ขนาดนี้มาก่อนเลยวางแผนไว้ในหัวแล้วว่าจะแบ่งเงินออกเป็นสามส่วนส่วนหนึ่งจะเอาไปเที่ยวอีกส่วนหนึ่งไว้เก็บส่วนอีกส่วนหนึ่งจะแบ่งให้แม่แต่เธอจะไม่บอกท่านว่าเธอถูกหวยเพราะถ้าท่านรู้ท่านก็จะขอมากกว่าที่เธอจะให้
ไม่ใช่ว่าวิรัลพัชรไม่อยากจะให้เงินมารดาได้ใช้แต่เธอก็ต้องเก็บเงินไว้ใช้จ่ายส่วนตัวบ้าง หลังจากเรียนจบแล้วหญิงสาวก็ย้ายออกมาอยู่ห้องเช่าเล็กๆ ที่อยู่ใกล้กับโรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่ส่วนมารดาของเธอก็อาศัยอยู่กับสามีใหม่ที่บ้านของเขา
หญิงสาวให้เงินมารดาใช้เดือนละสองพันบาทเพราะเงินเดือนของเธอไม่ได้สูงมากเท่าไหร่ เมื่อได้เงินจากการถูกลอตเตอรี่ครั้งนี้เธอก็เลยคิดว่าเดือนหน้าจะให้มารดาสักก้อนหนึ่ง โดยจะบอกว่าเป็นเงินโบนัสที่ได้จากการทำงาน ไม่รู้ว่ามารดาจะเชื่อหรือเปล่าเพราะเธอเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ได้เพียงปีกว่าเท่านั้น
วิรัลพัชรเรียนจบบัญชีจากมหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งจากนั้นก็สมัครเข้าทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ จากแต่เดิมคิดว่าตนเองจะไปสมัครสอบเป็นพนักงานราชการแต่ระหว่างรอให้มีการสอบหญิงสาวก็สมัครทำงานที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งนี้ก่อน แม้เงินเดือนที่ได้ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่แต่ก็ยังมีเงินโอทีให้เธออีกทั้งสวัสดิการของโรงพยาบาลก็ค่อนข้างดี มีค่าใช้ค่ารักษาพยาบาลมี วันลาพักร้อนวันหยุดไม่ต่างอะไรกับงานราชการเลย
หลังเลิกงานวิรัลพัชรรีบตรงไปยังร้านจำหน่ายลอตเตอรี่ขนาดใหญ่เพื่อขึ้นเงิน เมื่อเจ้าของร้านโอนเงินเข้าบัญชีแล้วหญิงสาวก็ยิ้มก่อนจะรีบโอนเงินส่วนหนึ่งเข้าบัญชีฝากประจำและซื้อสลากออมทรัพย์เพิ่มอีกส่วนหนึ่งเก็บไว้ใช้จ่ายในชีวิตประจำวันส่วนที่จะให้มารดานั้นก็แยกเอาไว้ต่างหากและคิดว่าสิ้นปีค่อยให้ท่านเพราะถ้าให้ตอนนี้มันก็ดูผิดปกติมาก
หลังจากได้เงินแล้วเธอก็แวะร้านอาหารตามสั่ง ที่อยู่ใกล้กับที่พัก
“พี่จอยคะขอ ข้าวกะเพราทะเล ไข่ดาวเอาข้าวน้อยๆ แล้วก็ต้มจืดเต้าหู้สาหร่ายชามหนึ่งค่ะ”
“ไปหิวมาจากไหนเหรอวิวสั่งเสียเยอะเชียว”
พี่จอยแม่ค้าอาหารตามสั่งอดถามไม่ได้เพราะปกติแล้ววิรัลพัชรมักจะทานอาหารจานเดียวเท่านั้น แต่วันนี้หญิงสาวมาแปลกเพราะนอกจากจะสั่งกะเพราทะเลเพิ่มไข่ดาวแล้วเธอยังสั่งต้มจืดมาทานอีกด้วย
“วันนี้ทำงานหนักนิดหน่อยค่ะพี่จอย ก็เลยจะจะกินเยอะๆ”
“กินเยอะแบบนี้ไม่ใช่แอบถูกหวยนะ”
“ทำไมพี่จอยถึงคิดว่าวิวจะถูกหวยเหรอคะ” หญิงสาวตกใจกับคำพูดของแม่ค้าเพราะถ้าพี่จอยรู้เรื่องที่เธอถูกลอตเตอรี่อีกไม่นานมารดาของเธอจะต้องรู้แน่ๆ
“ก็คนในตลาดเขาคุยว่าแผงลอตเตอรี่มีคนซื้อรางวัลที่สองไป แต่ไม่รู้ว่าเป็นใคร แม่ค้าก็จำไม่ได้แต่บอกแค่ว่าเป็นผู้หญิงสวยๆ น่ะพี่ก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นวิว”
“พี่จอยคะถ้าวิวถูกหวยขนาดนั้นวิวไม่มากินอาหารตามสั่งหรอกค่ะ วิวคงไปนั่งกินอาหารบนห้างหรูๆ แล้ว”
“นั่นสินะ ถ้าถูกหวยเยอะขนาดนั้นจนมากินอาหารตามสั่งร้านพี่ทำไม เอาล่ะไปนั่งรอเลยเดี๋ยวพี่จะรีบทำให้”
“ขอบคุณค่ะพี่จอย”
นานนับปีแล้วที่อรณิชาไม่ได้รับความสุขจากสามี เขาอ้างว่าเพราะงานแต่จริงๆ แล้วเขามีคนอื่นโดยที่อรณิชาไม่รู้ หญิงสาวจึงให้เวลาเขาและเธอหนึ่งเดือนเพื่อจัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตคู่ หญิงสาวจึงกลับมาที่เมืองไทย และได้เจอกับอดีตคน รักความสุขความผูกพัน ทางใจในอดีตกับกลายเป็นความสัมพันธ์ทางกายในปัจจุบัน ความใกล้ชิดในช่วงเวลาสั้นๆ ทำให้ทั้งสองเผลอใจก้าวข้ามเส้นที่ขีดไว้ไม่สนใจทถูกผิดมองแค่บนเตียงเพียงอย่างเดียว
ความสัมพันธ์ระหว่างนายหัวหนุ่มและนักศึกษาสาว ที่ห่างกันทั้งอายุและระยะทางนายหัวหนุ่มจะทำให้เธอรักเขาได้อย่างที่เขารักเธอหรือไม่คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์
ในคืนที่โดนแฟนเอายาปลุกเซ็กซ์ใส่เครื่องดื่ม เธอขอให้ชายคนหนึ่งช่วย พอเช้ามาถึงได้รู้ว่าเขาคือเพื่อนสมัยเรียนเขาขู่ให้เธอยอมเป็นคู่นอนของเขาโดยบอกว่ามีคลิปในคืนนั้นเธอยอมเพราะคำขู่แต่เมื่อรู้ว่าเขาไม่มีคลิปทุกอย่างระหว่างเขากับเธอก็จบแต่เขาไม่ยอมจบเพราะตอนนี้คิดกับเธอมากไปกว่าคู่นอนไปแล้ว
สายตาที่ประสานกันมันบอกอย่างชัดเจนว่าตอนนี้ชายหนุ่มนั้นลืมคำว่าผู้ปกครองกับเด็กในปกครองไปแล้ว **************** หญิงชายสมัยนี้มันเท่าเทียมกันนะบัว เธอคิดว่าจะนอนกับฉันและทิ้งฉันไปง่ายๆ แบบนั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก เธอต้องรับผิดชอบทั้งตัวฉันและความรู้สึกของฉัน
เพราะคู่หมั้นของเธอเป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวของเขาเสียชีวิต เธอจึงเป็นหมากตัวสำคัญในการแก้แค้นของเขา แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด กลายเป็นเขาที่รู้สึกผิดและทำทุกอย่างให้หมากตัวนี้เป็นของตนเอง
ใครจะคิดว่าคนที่เธอเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวในคืนนั้นจะกลายมาเป็นคนรักในวันนี้ แต่เขาไม่ใช่แค่คนรักธรรมดาเพราะเขาคือเจ้าของบริษัทที่เธอเพิ่งเข้าทำงานได้ไม่ถึงสองอาทิตย์ แต่เธอต้องเก็บเป็นความลับก่อนจะผ่านช่วงทดลองงาน
‘ลู่ซิงเหยียน’ ไม่คิดเลยว่าการอาสาช่วยโจรผู้หนึ่งหลบหนีออกจากจวนเจ้าเมืองเพื่อแลกกับชีวิตของตนเองนั้น จะทำให้โชคชะตาของนางผูกติดกับ ‘เขา’อย่างไม่มีวันแยกจาก ********************* ลู่ซิงเหยียนทำงานอยู่ภายในจวนเจ้าเมืองหลิวลี่ซือในฐานะสาวใช้ เพื่อสืบหาคนร้ายที่ทำให้ตระกูลลู่ของนางถูกประหารทั้งตระกูล ทว่าวันหนึ่งมีชายชุดดำบุกเข้ามาขโมยของในจวนเจ้าเมือง เพื่อแลกกับชีวิตของตนเอง ลู่ซิงเหยียนจึงอาสาช่วยเหลือโจรผู้นี้หลบหนี นางเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือเขา นอกจากจะไม่ได้รับคำขอบคุณ เขากลับตามตอแย วนเวียนอยู่รอบกายนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ แต่ไม่รู้เป็นเพราะซาบซึ้งใจหรือชิงชังที่นางบังคับให้เขาหลบซ่อนอยู่ในถังอาจมกันแน่!!! ************************** “หมายความว่าอย่างไร” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม ดวงตาเขียวปัด ฟังจากโทนเสียงคล้ายกับเป็นเสียงคำรามในลำคอเสียมากกว่า ส่วนเจ้าของคำถามบัดนี้จับจ้องสตรีตรงหน้าด้วยความโกรธจัดจนแทบอยากจะกระโจนเข้ามาบีบคอ “ปัดโธ่ ท่านมีทางเลือกมากนักหรือ นี่เป็นวิธีเดียวที่ข้าคิดได้แล้ว หากอยากหนีออกไปโดยไม่ถูกจับได้ก็มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น” แม้ปากจะกล่าวไปเช่นนั้น แต่ใบหน้ากลับหดเล็กยิ่งกว่าฝ่ามือ ลู่ซิงเหยียนเหลือบมองร่างสูงสลับกับถังไม้ขนาดใหญ่บนรถเข็นที่เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลเน่าเหม็น ยามนี้เมื่อเปิดฝาที่ปิดอยู่ออกก็ยิ่งส่งกลิ่นน่าสะอิดสะเอียนจนรู้สึกคลื่นเหียนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด นางเห็นร่างสูงยืนแข็งค้างอยู่ในเงามืดหลังพุ่มไม้หนาทึบ มือข้างที่จับมีดกำแน่นขึ้นกว่าเดิมจนน่าหวาดหวั่น ท่าทางโกรธจัดของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยในชีวิต คาดว่าภายในใจตอนนี้คงอยากปาดคอนางแล้วจับหมกลงไปในถังอาจมเป็นแน่ "ข้าจะฆ่าเจ้าซะ” เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน ************************************** สวัสดีค่ะ ไรท์กลับมาแล้ววววว เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องยาวนะคะ แนวโรแมนติกดราม่านิดๆ + เกมการเมืองหน่อยๆ ไม่ทะลุมิติ ไม่ย้อนเวลาค่ะ ไม่อิงประวัติศาสตร์และยุคสมัยใดๆ นะคะ ตัวละครและสถานที่เกิดขึ้นจากจินตนาการทั้งหมดของไรท์ค่ะ
เนี่ยหลิง ตายแบบ งงๆ และได้ไปเกิดใหม่แบบ งงๆ ในโลกลมปราณของผู้ฝึกตนและพร อีก สอง ข้อ พร้อมธนู และลูกธนูหนึ่งชุด แหวนมิติเก็บของหนึ่งวง อย่าถามหา เหตุผล ว่าทำไม เนี่ยหลิงก็ไม่รู้เช่นกัน หวังว่า มันจะดี
แต่งงานกันเป็นเวลาสามปี เสิ่มชูคิดว่าต่อให้ป๋อมู่เหนียนจะใจแข็งสักแค่ไหนก็ควรจะอ่อนลงได้ด้วยความรักที่เธอมีกับเขามาโดยตลอด แต่เมื่อเขาบังคับให้เธอคุกเข่าลงในหอบรรพบุรุษของตระกูล เสิ่มชูถึงตระหนักว่าแท้ที่จริง ผู้ชายคนนี้ไม่มีหัวใจ คนที่ไม่มีหัวใจ เธอยังจะอาลัยอาวรณ์อยู่อีกทำไม? ดังนั้น เมื่อป๋อมู่เหนียนขอให้เธอเลือกระหว่างการคุกเข่าและการหย่าร้าง เสิ่มชูจึงเลือกการหย่าร้างไปโดยไม่ได้ลังเล เธอยังสาวยังสวยอยู่เช่นนี้ ทำไมจะต้องมาเสียเวลากับไอ้ผู้ชายคนนี้ด้วย!มิสู้กลับบ้านไปสืบทอดมรดกพันล้านของตระกูลจะดีกว่า
เมื่อเซิ่งหนิงเตรียมจะบอกฮั่วหลิ่นเกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ ทว่ากลับพบเขาช่วยพยุงผู้หญิงอีกคนลงจากรถอย่างเอาใจใส่... เคยคิดว่าตนเองอยู่เคียงข้างฮั่วหลิ่นคอยดูแลเขามาสามปี สักวันหนึ่งเขาจะมาสามารถสร้างความประทับใจให้กับเขา แต่สุดท้ายเป็นตนเองที่คิดเองเออเองไปฝ่ายเดียว เซิ่งหนิงตายใจแล้วจากไป สามปีต่อมา ข้างกายของเธมีผู้ชายอีกคนหนึ่ง และฮั่วหลิ่นเสียใจมาก เจาพูดด้วยความโศกเศร้า "เซิ่งหนิง เรามาแต่งงานกันเถอะ" เซิ่งหนิงยิ้มอย่างเฉยเมย "ขออภัยนะคุณฮั่ว ฉันมีคู่หมั้นแล้ว"
อวิ๋นหลาน นักฆ่าอันดับหนึ่งแห่งศตวรรษที่ 25 ได้ข้ามภพและเกิดใหม่ในร่างของหญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์ซึ่งมีชื่อเดียวกันในจวนเทพเจ้าแห่งสงคราม รากวิญญาณถูกทำลายไป? บำเพ็ญวิชาไม่ได้? คู่หมั้นถอนหมั้น? ทุกคนหัวเราะเยาะนาง? การควบคุมอสูร ยาพิษ ยาลูกกลอนปีศาจ อาวุธลับ...นางจัดการได้อย่างสบายๆ อดีตผู้ไร้ค่า แต่บัดนี้มาแก้แค้นชาาเจ้าชู้ เอาคืนทุกคนที่รังแกตนเอง ได้ประสบความสำเร็จ และขึ้นไปสู่จุดสูงสุด ผู้แข็งแกร่งอย่าคิดจะทำอะไรตามใจ ผู้อ่อนแออย่าท้อแท้ กล้ามารุกรานข้า งั้นก็อย่าหาว่าข้าไม่เตือนก็แล้วกัน เขาเป็นจ้าวแห่งอาณาจักรปีศาจ ชอบเอาใจนาง นางฆ่าคน เขาช่วยปิดปาก นางทำลายศพ เขาช่วยกำจัดหลักฐาน เขายอมทำทุกอย่างเพื่อนาง ชีวิตนี้ยอมร่วมทุกข์ร่วมสุขไม่ทอดทิ้งกัน
เมื่อนางย้อนยุคกลายเป็นพระชายาคังที่ถูกขังอยู่ในโรงขังคนบ้า เพิ่งมาถึงฉินเซิงก็กำจัดคนสองคนที่ต้องการทำร้ายนาง นางบุกเข้าไปในงานแต่งงานของคู่รักชั่วชาสองคนนั้นในชุดแดง นางหยิ่งผยองและยั่วยุ ทำให้ชายชั่วโกรธจนกัดฟันแน่นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ และหญิงร้ายนั้นก็เกลียดชังอย่างมากทว่าเอาคืนไม่ได้ ท่านอ๋องจิ้นได้เห็นสถานการณ์ทั้งหมดนี้ เขาโค้งงอริมฝีปาก สตรีนางนี้ช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ ถูกใจเหลือเกิน เขาจะเอาชนะใจนางและให้ชีวิตที่ดีแกนาง