ดาวน์โหลดแอป ฮิต
หน้าแรก / นิยายวาย / The Rider สิงห์นักบิดพิชิตใจนายหน้าหวาน
The Rider สิงห์นักบิดพิชิตใจนายหน้าหวาน

The Rider สิงห์นักบิดพิชิตใจนายหน้าหวาน

5.0
57 บท
1.9K ชม
อ่านเลย

เกี่ยวกับ

สารบัญ

รักคือการให้ยังได้ยินอยู่ทุกยุคสมัยและเป็นคติประจ าใจของ ‘เมฆ’ เสมอมา ตั ้งแต่ได้มาพบกับ ‘ก๊อป’ เด็กหนุ่มผู้มีรูปร่างหน้าตาคล้ายคลึง กับน้องชายผู้จากไป ท าให้เขาอดคิดถึงอีกคนเสียไม่ได้ เมฆจะมีวิธี อย่างไรเมื่อฟ้าลิขิตให้ก๊อปเดินเข้ามาในวันที่เขาสูญเสียน้องชายไปตลอด กาล... ความสัมพันธ์แบบพี่น้องที่เขาวาดไว้กลับแปรเปลี่ยนกลายเป็น ความเกลียดชังแก่อีกฝ่ายเพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ..." LIPPO

บทที่ 1 รีบร้อน

หน้าบ้านหลังใหญ่ตระกูลดัง

“เฮ้ย!! จะทันเปล่าวะเนี่ย แม่ง 7 โมงจะครึ่งละ”

ผมบ่นกับตัวเองขณะที่กำลังถือกระเป๋านักเรียนและแฟ้มเอกสารพะลุงพะลังทั้งยังต้องก้มใส่รองเท้าอย่างทุลักทุเลด้วยความเร่งรีบหน้าประตูบานใหญ่

ขณะเดียวกันนั้น...เสียงลุงคนขับรถก็ดังขึ้นจากทางด้านหลังของผม

"คุณหนูครับ เอ่อ...วันนี้คงเอารถออกไปส่งคุณหนูไม่ได้แล้วครับ" คำพูดของลุงคนขับรถทำให้ผมรีบหันไปถามท่านด้วยความตกใจปนความสงสัย

"ทำไมล่ะลุง แบบนี้ก๊อปจะไปโรงเรียนทันมั๊ยอ่ะครับ?" (ก๊อป คำนี้ย่อมาจาก ก๊อปปี้นะครับ)

"รถติดตั้งแต่หน้าปากซอยจนถึงหน้าบ้านเลยครับคุณหนู"

ลุงคนขับรถประจำบ้านบอกผมด้วยสีหน้าจริงจัง ผมถึงกับยืนเอ๋ออยู่พักหนึ่งก่อนตัดสินใจอะไรบ้างอย่างได้โดยไม่คิดมาก

"งั้นไม่เป็นไรครับลุง ไม่ต้องไปส่งก๊อปก็ได้ เดี๋ยวก๊อปวิ่งไปหาวินเอาข้างหน้าปากซอยเองครับ"

ผมบอกจบก็รีบวิ่งออกจากตัวบ้านไปหน้าประตูก็เล่นเอาหอบแล้วครับ เล่นอยู่ห่างกันเกือบร้อยเมตร (เอ๊ะ!! ไม่ต้องสงสัยหรอกครับว่าทำไมมันอยู่ห่างกันขนาดนั้น เดี๋ยวมาเล่าให้ฟังทีหลังนะครับ เดี๋ยวผมจะไปโรงเรียนไม่ทันครับ)

ทางลุงคนขับรถก็เรียกตามหลังแต่ไม่ทันหรอกครับ เพราะผมวิ่งถึงหน้าบ้านแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า (หัวเราะ) ทำไมวันนี้รถมันติดจังวะตั้งแต่หน้าบ้านจนจะถึงปากซอยอยู่แล้วยังไม่ขยับเลย ผมวิ่งไปบ่นไปตลอดทาง บนหลังก็มีกระเป๋านักเรียน มือซ้ายก็ถือแฟ้มเอกสารโครงงาน มือขวาก็ถือถุงรายงานที่ต้องส่งอาจารย์วันนี้ถึง 3 วิชา จะเล่มใหญ่ไปไหนเนี่ย เฮ้อ ผมละเพลีย

ผมวิ่งสปีดจนเลยปากซอยหมู่บ้านมาละแต่ท่าทีที่รถจะเคลื่อนตัวก็ไม่มี จังหวะเดียวกันนั้นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นเข้าโสตประสาทหูผมแทบอยากจะปล่อยของจากมือขึ้นมาปิดหูทันทีแต่ไม่สามารถที่จะทำได้

บึ้นน...บึ้นน...บึ้นนนน…

"เสียงรถเชี้ยอะไรวะหนวกหูโว้ย!!"

ผมหลุดปากออกไปอย่างดังขณะที่ยืนพักเหนื่อยอยู่ริมฟุตบาทที่มีรถติดยาวเหยียดเป็นกิโลๆ

"ไม่ใช่รถเชี้ยหรอกครับ รถบิ๊กไบค์พี่เอง" ผมต้องหันไปตามเจ้าของเสียงที่กำลังนั่งค่อมบนรถบิ๊กไบค์คันโตนั้นทันที

'กรูจะตายมั๊ยเนี่ย แม่งได้ยินด้วย ปากหนอปาก'

ผมด่าตัวเองในใจอย่างรู้สึกกลัวและอยากตีปากตัวเองหลายๆ ทีแต่ก็ทำไม่ได้เช่นเคย เท่าที่ผมสังเกตรถบิ๊กไบค์กับเจ้าของแม่งโคตรเท่เลยครับ ใส่ชุดหนังสีดำ หมวกกันน็อกสีดำและรถก็ยังสีดำ ดูคลาสสิคลงตัวเป๊ะเลยครับแล้วดันมาจอดข้างๆ ผมด้วย ห่างกันแค่เมตรเดียวว่าแล้วทำไมถึงได้ยินที่ผมพูด ฮ่า ฮ่า ฮ่า (หัวเราะ) แต่ตอนนี้ผมแทบจะหัวเราะไม่ออก ทำตัวไม่ถูก จึงทำเพียงส่งยิ้มหวานแห้งๆ ให้เขาแทน

"อ๋อครับ คือก๊อปตกใจอ่ะครับเลยหลุดปากไป ขอโทษด้วยนะครับพี่" พูดไปยิ้มไปอย่างคนรู้สึกผิด กรูจะไม่เจอตรีนใช่มั๊ย!!? ผมก้มหน้าพูดกับตัวเองอย่างหัวเสีย

"จริงดิ!! ตกใจหรอครับน้องงั้นพี่ขอโทษด้วยละกันครับ"

เมื่อพี่เขาพูดจบก็เปิดกระจกหมวกกันน็อกขึ้น เฮ้ย!! ยังกับดาราเลยครับ จมูกโด่ง ตาสีดำดูมีเสน่ห์ คิ้วเข้มๆ มีหนวดกับเครานิดหน่อย ผิวสีแทนไม่ถึงกับดำแดงนะครับ ปากสวยเป็นกระจับได้รูปสีออกคล้ำนิดๆ โดยรวมแล้วโคตรหล่ออ่ะครับ เฮ้ย!! นี่ผมกำลังบรรยายใบหน้าผู้ชายใช่มั๊ยเนี่ย เหอะๆ ตลกละผมชอบผู้หญิงนะคร้าบแต่ที่บรรยายมาทั้งหมดสรุปสั้นๆ เลยนะครับ ผมหล่อกว่าเยอะจบป้ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า (หัวเราะ)

"ไม่เป็นไรครับพี่ไม่ต้องขอโทษก๊อปหรอกครับ แฮ่ๆ" คิดว่าจะเจอตรีนแต่เช้าแล้วกรู

"จะรีบไปโรงเรียนหรอครับ?"

พี่เขาถามกลับมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มแลดูเป็นมิตรมากๆ ครับ แต่ผมก็อดระแวงไม่ได้กลัวจะเจอเหมือนในข่าวตอนเช้าๆ อ่ะครับที่จะมีพวกรถตู้หรือไม่ก็พวกทำตัวเป็นพวกแมวมองมาหาเด็กหนุ่มไปเป็นดารา นายแบบอะไรแบบนี้น่ะครับ แล้วสรุปก็ล่อลวงไปค้ากามซะงั้น เอ๊ะ!! ผมคิดมากไปหรือเปล่าเนี่ยก่อนจะรีบตอบคำถามพี่เขาไป

"ครับพี่"

"นี่ก็จะแปดโมงแล้วเหลืออีก 20 นาทีจะทันหรอให้พี่ไปส่งดีมั๊ยครับ"

พี่เขายกแขนซ้ายขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ โห!! นาฬิกาโคตรเท่เลยว่ะ ผมอยากได้ยี่ห้อนี้มานานละ แต่ปี๊ไม่ยอมซื้อให้สักที (ปี๊ ก็พ่อแหละครับที่บ้านผมเรียก ปี๊ ส่วน มี๊ ก็คือแม่ เข้าใจตรงกันนะครับ)

จะแปดโมงแล้ว!!...พักแปบเดียวเองนะเนี่ย โอ๊ย!! ไปไม่ทันแน่เลยกรูเอ๊ย!! ผมบ่นอุบแต่ทำไมพี่เขามองผมแปลกๆ วะ มีแอบอมยิ้มด้วยหรือจะเป็นอย่างที่ผมคิดวะเนี่ย ตายแน่ๆ เลยกรู ผมกำลังจะก้าวขาเดินต่อไปแต่ถูกพี่เขาชิงยิงคำถามเสียก่อน "ให้พี่ไปส่งนะครับ อยู่โรงเรียนอะไรหรอ?" ผมเลยค่อยๆ ดึงขานั้นกลับมาที่เดิม

เป็นไงเป็นกันวะถามมาก็ตอบไปแล้วกันแต่ผมกลับไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ

"อ๋อโรงเรียนนี้เป็นทางผ่านไปที่ทำงานของพี่พอดีเลย ป้ะขึ้นรถ…"

จู่ๆ พี่เขาก็คว้าเอาแฟ้มเอกสารและถุงรายงานไปจากมือผมดื้อๆ อ้าว!! แบบนี้ผมก็งงสิครับ

"พี่ๆ ก๊อปว่าไม่เป็นไรดีกว่าครับ ถึงจะสายก็สายวันเดียวก๊อปไปเองดีกว่าครับรบกวนพี่เปล่าๆ"

ผมปฏิเสธอย่างสุภาพที่สุดทั้งที่ตัวจริงเป็นคนสุภาพมาก ฮ่า ฮ่า ฮ่า (หัวเราะ) ใครจะกล้าไปด้วยวะรู้จักก็ไม่รู้จักจะเอากรูไปข่มขืนแล้วลืมฆ่าหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่ทันครับรถเริ่มเคลื่อนตัวแล้วรถพี่เขาขวางทางมอไซด์ข้างหลังอีกเป็นสิบคันและมอเตอร์ไซค์ข้างหน้าก็ออกตัวไปพอดี

อ่านต่อ
img ไปดูความคิดเห็นเพิ่มเติมที่แอป
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY